Na eindelijk is een keer een lekker rustige dag waarin ik bijna m'n hele to-do lijst heb af kunnen werken, fiets ik naar huis. Wanneer ik op m'n vaste op-ademkomen-punt ben aangekomen, staat er een fietser op een kaart te kijken.
Hij vraagt of ik misschien kan helpen. Natuurlijk pik je zo het Nederlandse accent eruit, dus ik vraag of hij Nederlander is. En ja hoor, nog zo'n gekke Nederlander op de fiets. Hij moet naar Red Hill en fietst per dag zo'n 40 km naar z'n werk. En ik vond mijn 19 km al indrukwekkend ;) Hij is samen met z'n vriendin sinds januari 2007 hier, en vind het heerlijk. Ze gaan alleen wel in april terug naar Nederland, omdat ze hun familie te erg missen. Erg begrijpelijk. En hoewel ik m'n moeder en zus echt ontzettend mis voel ik toch dat we hier horen.
Op een gegeven moment wijs ik hem de weg die hij verder moet volgen en rijd ik naar huis. Eenmaal thuis zie ik dat ik nog nooit zo snel ben geweest: nu al onder de 30 minuten naar huis! M'n conditie gaat dus toch langzaam maar zeker een beetje vooruit.