Het water is gelukkig redelijk warm: 24 graden. In het begin van de duik is het zich best redelijk, en we zien zoals gewoonlijk weer ontzettend veel: 4 ghostpipefish, 2 octopus, 2 zeepaardjes!, een anglerfish, 2 kleine lionfish, 4 robust ghostpipefish, enz. Gewoon weer te veel om op te noemen. Heerlijk!
Na bijna 90 minuten willen we weer naar boven gaan. Ik laat m'n safety sausage op en die wordt tot mijn verbazing weg getrokken. Ik denk dat die vast is komen te zitten aan een vislijn, maar zodra we boven komen, merken we de echte oorzaak: er staat een enorm sterke stroming. Heel vreemd, want op 4 meter diepte was er echt helemaal niets aan de hand. De stroming is alleen merkbaar tot 2 meter diepte. Het is zo sterk dat ik er niet tegen in kan zwemmen. We besluiten dus maar onder water naar de kant te gaan. Alleen krijg ik bij de afdaling last van m'n oren, en moet ik dus wel weer naar boven. Daar zie ik Sas niet meer, en ik weeg m'n opties af: naar de kant zwemmen aan de oppervlakte lukt echt niet, dus ik moet echt onder water verder. Ik heb nog meer dan genoeg lucht dus dat is geen probleem.
Ik ga dus maar weer onder water, deze keer gaat de afdaling beter. Ik ben best wel nerveus, en zwem pardoes de verkeerde kant op. Maar na een halve minuut ben ik rustig en kan ik weer nadenken. Gelukkig heb ik m'n kompas aan het begin van de duik gezet, en nu ik het ook goed gebruikt vind ik de kant. De laatste meters zijn op ondiepte, en ik moet me echt aan de rotsen voorttrekken. Maar het lukt.
Maar Sas is er niet, hij is mij aan het zoeken. De boei met onze duikvlag ligt ook nog in het water. Even denk ik dat ik daar naar toe moet zwemmen, alleen weet ik dat ik dank precies hetzelfde probleem weer ga krijgen. Gelukkig komt Sas redelijk snel weer boven. Dat was een erg onaangenaam einde van de duik, maar wel leerzaam. Volgende keer moet ik gewoon haaks op de stroming naar de rotsen zwemmen aan de oppervlakte, en dan vinden we elkaar weer. Maar goed, ik ben heel blij wanneer ik Sas weer zie. Dit was de eerste keer dat we zoiets hebben meegemaakt.
De rest van de dag verloopt een stuk rustiger. We halen 's middags nog even wat brood voor het avondeten.
's Avonds bel ik Esther even. Vandaag is de officiele opening van haar trimsalon. Edwin, haar man, vertelt vol trots dat ze ook in het lokale krantje heeft gestaan. Dat ga ik dan ook gelijk even googlen! Esther zelf klinkt heel blij en druk, er zijn nu al heel veel mensen en niet alleen maar bekenden. Echt geweldig, ik hoop echt dat ze het lekker druk krijgt in haar eigen trimsalon!
Na het eten kijken we, onder het genot van een glaasje rum likeur en rum cola, de film 'Seven Pounds'. In het begin is het een beetje vaag, maar het is echt een heel goede film. Heel beklemmend en meeslepend, zeker een aanrader. Daarna is het wel bedtijd, morgen wil ik nl. lekker gaan zwemmen.
