Ma en ik zijn allebei vroeg op, het is 6.00 uur op een zondagochtend! Maar goed, ik moet om 8.00 uur m'n auto inleveren op Schiphol en voor die tijd willen we nog wel even douchen, ontbijten en goed alles nalopen om te kijken of ik niets vergeet. Ik heb geen honger, dus sla het ontbijt over. Ik ben veel te emotioneel, vind het verschrikkelijk om weg te gaan. De eerste tranen komen al vroeg, maar dan is het toch echt tijd om te gaan.
Het weer geeft wel goed mijn gevoelens weer: het is erg mistig en droevig. De rit verloopt soepel en gelukkig komen we op de A9 vlakbij Schiphol nog een tankstation tegen. Ik moet nl. wel de auto vol inleveren. Mooi op tijd lever ik de auto in, zonder enige problemen. Ik vond het echt een heerlijke auto, en dat terwijl ik eigenlijk nooit Opel wilde rijden.
Nadat ik heb ingecheckt gaan ma en ik wat drinken en wachten op Esther en Edwin. Ma heeft haar mobiel niet bij zich en ik heb die van mij uitstaan (heb nl. geen NL kaartje er in zitten), dus dat levert wat problemen op. Uiteindelijk komen we Esther toevallig tegen en die is, terecht, best geirriteerd. Edwin heeft geregeld dat ik wordt omgeroepen en inderdaad, binnen een paar minuten hoor ik mijn naam over de intercom.
Het afscheid nemen is verschrikkelijk, het is nog moeilijker dan vorig jaar. Ik vraag me nu ook echt af waarom we naar Australie zijn gegaan, ik wil nl. echt in Nederland blijven. Ik weet dat ik nu totaal niet rationeel ben, dus ik laat het maar over me heen komen. Ik loop zo snel mogelijk naar de douane en kijk huilend nog een paar keer om. Dit is echt het allerergste van de reis, het doet zo'n pijn om ma en Esther achter te laten.
Het vliegtuig vertrekt een uur later dan gepland uit Nederland. Ik heb een lange vlucht voor de boeg: eerst 12.5 uur naar Kuala Lumpur en dan nog zo'n 9 uur in totaal om in Brisbane te komen, met 3 uur overstaptijd in Kuala Lumpur.