Om 7.15 worden we wakker gemaakt door de werklui. Ze komen nl. de zolder isoleren. Ma had al gezegd dat ze zouden komen, maar het is toch even slikken als ze aan de slag gaan. Het helpt ook niet dat ik pas na 1 uur vannacht naar bed ben gegaan.
Maar goed, we hebben zo wel een lange dag! We ontbijten natuurlijk met kaas en pindakaas, en daarna gaan ma en ik even naar de supermarkt. Ik koop de grootste pot Calve pindakaas die ik kan vinden en ook een pak pure hagelslag. Heerlijk, kunnen we er ook van genieten straks thuis in Brisbane!
Esther belt aan het eind van de dag dat ze weer in het ziekenhuis moet worden opgenomen. Echt vreselijk, maar het is wel beter als ze goed in de gaten wordt gehouden. Ze laat wel weten dat het met de baby goed gaat, en dat die inmiddels al weer 15 centimeter is! Wat gaat het hard! Ik hoop echt dat het snel beter gaat met Es, zodat ze met een gerust hart van haar zwangerschap kan genieten.
Rond 16.15 uur komt de taxi aanrijden en is het dan zover: het moment van afscheid nemen is gekomen. Natuurlijk word ik weer ontzettend emotioneel, en ma ook. Gelukkig kunnen we niet al te veel tijd er voor nemen, want de taxi staat te wachten. Snel stappen we in, en rijden we naar het station.
De treinreis naar Schiphol verloopt erg soepel en rond 17.45 uur staan we al op het vliegveld. We moeten bij de computers inchecken, maar dat lukt niet. Eenmaal bij de balie blijkt waarom: we reizen naar Australie (hebben dus een visum nodig, en dan kan je niet bij een computer inchecken) en we reizen zowel met KLM als met Singapore Airlines, wat het inchecken ook onmogelijk maakt. Heel vreemd vind ik. Maar goed, eenmaal bij de balie ingecheckt blijken er nog stoelen bij de nooduitgang beschikbaar. Die willen we wel hebben, ondanks het feit dat ze E70 per stoel kosten. Dat vind ik niet te duur voor een reis van 12,5 uur!
Dan begint het feest pas echt. Voor die stoelen moet je bij een computer inchecken omdat je alleen daar kan betalen. Niemand die dat voor elkaar krijgt, we krijgen constant de melding dat we ze niet kunnen boeken, terwijl ze gewoon beschikbaaar zijn. Uiteindelijk komen er 5 KLM-medewerkers helpen die het ook niet voor elkaar krijgen. Uiteindelijk komen ze met een oplossing. Een teamleider geeft toestemming om ons op die stoelen te boeken en dat we contant kunnen betalen. Gelukkig maar! Het heeft ons uiteindelijk wel een uur gekost, gelukkig dat we zo vroeg op het vliegveld waren!
We hebben er behoorlijk trek van gekregen, en halen nog een patatje met en een frikandel als afscheid van Nederland. Het smaakt best aardig!
Eenmaal in het vliegtuig genieten we van onze stoelen waar we zo hard voor hebben moeten werken. Ik red het nog net om de film 'Komt een vrouw bij de dokter' half slapend af te kijken, maar dan val ik in een diepe slaap en word pas een uur voor landing in Singapore wakker. Ongelooflijk, ik heb gewoon bijna 10 uur geslapen!