Dan komen Esther en Edwin met hun hond Cass. Best wel emotioneel om Esther weer te zien.
In de loop van de middag komt een oom langs. Hij wil nl. volgend jaar naar Australie komen met z'n kinderen en ma, en wil even wat meer weten. We geven hem wat tips, en wat leuke dingen die we kunnen doen in Brisbane. Ik vind het echt geweldig dat ze komen, vooral ook omdat ma met ze meegaat! We raden m'n oom wel aan om niet alleen in Brisbane te blijven, maar om die paar weken echt rond te gaan reizen, er is zo verschrikkelijk veel te zien en te doen in Australie! M'n neef en nicht blijken het duiken heel erg leuk te vinden, dus dat moet zeker op de lijst. Dat is geen probleem ;)
Na een vroege avondmaaltijd, gaan we ons even klaar maken voor de WK finale. Zodra Kevin (de broer van Sas) en Maaike arriveren is het tijd om afscheid te nemen van Esther en Edwin. Het is heel erg emotioneel. Ik vind het heel moeilijk om weer weg te moeten gaan. Vooral ook omdat ik Esther pas weer ga zien wanneer ze al weer een tijdje moeder is.
Dan is het toch echt tijd om te gaan. We gaan de finale kijken bij Sas z'n familie in Leiderdorp. Liam, het neefje van Sas van 1,5 jaar, is er ook bij dus die kunnen we nu eindelijk even zien!
De wedstrijd verloopt zeer frusterend, iedereen is erg boos op de scheidsrechter die maar blijft fluiten! Zo goed als het complete Nederlandse elftal krijgt een gele kaart tijdens de wedstrijd, en dat valt niet in goede aarde. De stemming verandert dan ook van vrolijk tot zwaar gefrusteerd. De scheldwoorden en verwensingen voor de scheidsrechter zijn niet van de lucht, helemaal wanneer Spanje in de verlenging scoort. Het is echt heel erg jammer, en niet verdiend. Iedereen baalt en gaat dan ook maar zo snel mogelijk naar huis, ook omdat ze morgen allemaal weer moeten werken.
De avond loopt dus helaas niet zo af zoals we hadden gehoopt, maar ondanks dat was het wel heel leuk om weer even iedereen te zien en samen allemaal voor coach te spelen ;)
