zondag 29 augustus 2010

Bridge to Brisbane

by Carola

Vandaag vind de jaarlijkse Bridge to Brisbane run plaats, een fun run van 5 of 10 kilometer voor een goed doel. Dit jaar heb ik me aangemeld voor de 5 kilometer, die ik zoveel mogelijk rennend wil afleggen.

Door alle drukte rondom het huis en de drukte op het werk (ik weet het: slap excuus!) heb ik de laatste weken niet echt een strak trainingsschema aan kunnen houden, dus ik ben benieuwd hoe het gaat.
Rond 7.30 uur ga ik op weg naar de verzamelplaats voor de shuttlebussen die me naar het startpunt moeten brengen. Het is nog redelijk rustig, maar onderweg kom ik al genoeg mensen tegen die al klaar zijn met de 10km run! En ik moet nog beginnen!
De busrit verloopt niet helemaal zoals gepland: de buschauffeur raakt de weg kwijt, maar gelukkig komen we na een lange scenic tour aan waar we moeten zijn. Onze bus is een van de eerste, dus het is nog redelijk rustig. Dat verandert echter al snel, maar ondanks dat hangt er een geweldige relaxte sfeer. Er speelt een jazz bandje, er worden de nodige speeches gehouden en we krijgen zelfs een warming up. Ondertussen zijn er genoeg plekken waar je nog even wat kan drinken en waar je je kan insmeren met zonnebrand. Het is nl. inmiddels behoorlijk warm geworden en de zon schijnt flink!
Rond 9.45 is het dan toch echt tijd om naar de start te gaan. Als eerst gaan de snelste lopers van start, en uiteindelijk is mijn groep aan de beurt. De eerste 2,5 kilometer zijn voorbij voordat ik het in de gaten heb. Het is zo leuk om om je heen te kijken en ik moet ook opletten waar ik loop omdat ik me tussen de wandelaars door moet wringen. Maar alles verloopt gesmeerd. Elke kilometer staan er tafels waar je water kan halen, heel goed geregeld. Rond de 3 kilometer krijg ik het moeilijk: de weg loopt flink omhoog, dus ik ga maar even wat wandelen.
De laatste 1,5 kilometer gaan gelukkig meestal naar beneden, en er staat meer publiek langs de kant. Het is echt heel erg leuk! Eenmaal vlakbij de finish staan er ook bandjes langs de kant die je net even wat extra energie geven. Uiteindelijk kom ik met een grote lach op m'n gezicht over de finish. Het voelt echt geweldig!
Ik wil het zeker volgend jaar ook gaan doen, kijken of het dan wat sneller gaat. Ik weet nu nog niet wat m'n tijd is, maar met meer training moet ik zeker sneller kunnen.
Eenmaal over de finish lever ik m'n timing chip in en haal vol trots m'n t-shirt op. Tijd om naar huis te gaan, een lekkere douche te nemen en de krant te lezen!