Rond iets over 9 uur loop ik het Brisbane Private Hospital binnen, voor m'n afspraak met Professor Andrew Renaut. Ik ben best nerveus, vind het maar niks om naar een dokter te moeten. Zijn wachtkamer is helemaal leeg, en zo stil wat ook niet echt helpt. Na het invullen van het nodige papierwerk is het wachten. Gelukkig duurt dat niet zo lang.
Eenmaal in z'n kamer vertelt hij wat er moet gebeuren. Hij gaat m'n galblaas verwijderen via een kijkoperatie, zodat het niet zo'n ingrijpende operatie wordt. Ik hoef zelfs niet eens te overnachten, kan gewoon dezelfde dag nog naar huis. Ik hoef geen aangepast dieet te volgen wanneer ik geen galblaas meer heb, aangezien die alleen maar de gal opslaat en zelf niets produceert. Hij neemt alle tijd om al m'n vragen te beantwoorden, wat heel geruststellend is. In de verwijsbrief zat nl. ook het volledige rapport wat een plekje op m'n lever meldde. Volgens de chirurg is het een soort bloedblaar, volledig onschuldig en waar niets aan gedaan hoeft te worden. Sterker nog, als het verwijderd zou worden, zou het alleen maar schade aanrichten. En het ding wat ze naast de galstenen aantroffen in m'n galblaas is een stukje van de wand wat door de galstenen los is komen hangen. Een hele opluchting!
Hij zegt dat hij nog wel ruimte heeft voor de kerst, maar ik vraag of het kan wachten tot januari. Sas en ik gaan nl. net na Kerst een paar dagen duiken in South West Rocks, en na de operatie mag ik 3 maanden niet duiken. Hij zegt dat het wel kan wachten, gelukkig maar.
Samen met zijn assistente maak ik een afspraak voor de operatie: we komen uit op 13 januari. Nadat ik voor het consult heb betaald (blijf het raar vinden om gelijk te moeten betalen), loop ik terug naar m'n werk.
's Avonds bel ik even met ma en Esther om ze even op de hoogte te brengen en natuurlijk om te vragen hoe het daar gaat. Esther vertelt dat ze niet kan wachten om te bevallen, ze wil nu eindelijk wel eens zien hoe de baby er uit ziet. Nog maar een paar weekjes, wat is de tijd hard gegaan!