Rond een uur of 9 gaan Es en ik eindelijk even skypen. Ze zitten nu in hun eigen huis op Sint Maarten, en hebben internetverbinding! Het is zo leuk om haar weer te zien, en natuurlijk Daniel!
Es showt me hun huis met de laptop in haar ene hand, en Daniel op de heup. Ongelooflijk hoe ze dat voor elkaar krijgt, maar je wordt wel handig als je moeder bent denk ik.
We praten meer dan een uur met elkaar. Ik vind dat ze er heel goed uitziet, relaxt en gelukkig. Ik denk dat het leven op Sint Maarten haar goed doet. En dat terwijl ze 30 weken zwanger is.
Nadat we hebben afgesloten, word ik een beetje sentimenteel. Ik merk maar weer hoe erg ik haar mis. Maar ik ben zo blij dat er zoiets als Skype bestaat, dat maakt de wereld toch een stukje kleiner, zelfs met dat enorme tijdsverschil! Hopelijk kunnen we daar nog een keertje naar toe, voordat ze weer naar Nederland teruggaan.