Eindelijk is het zover: we hebben vakantie!
De afgelopen maanden zijn zo verschrikkelijk druk geweest, vooral met werk, dat we er allebei hard aan toe zijn.
Sas heeft zoveel gewerkt, 5 dagen op kantoor en daarnaast nog heel veel weekenden duikcursussen geven dat hij niet kan wachten. Bij mij op het werk is het een gekkenhuis geweest de laatste paar maanden (of moet ik zeggen gewoon heel 2013), met als dieptepunt gisteren.
Ik ben volledig uitgeput en kon me zelfs de laatste paar weken niet meer verheugen op de vakantie.
Er was zoveel werk te doen, en het gebrek aan communicatie op m'n werk frustreerde me enorm. Een voorbeeld: de laatste paar maanden zijn m'n collega en ik bezig geweest met het voorbereiden op m'n vakantie. Ik ben haar aan het inwerken en ze weet nu precies wat er gedaan moet worden.
Afgelopen woensdagmiddag hoorde ik opeens van de HR manager dat er een vakantiekracht voor mijn rol komt. Of ik die op vrijdag, de laatste dag voor m'n vakantie, even in wil werken. Ik dacht echt dat ze een grapje maakte, helaas was dat niet het geval.
M'n manager wist er ook niets van, en mijn collega ook niet. Zucht... Dus moest ik gisteren zowel m'n werk afronden als iemand inwerken die totaal niets van onze processen afweet. Rond de lunchpauze zag ik het even niet meer zitten, en ben een stuk gaan lopen, hoewel ik er eigenlijk geen tijd voor had. Maar ik moest echt even weg. Uiteindelijk kreeg ik mezelf weer zover om terug te gaan naar kantoor.
Ik had ook 's ochtends nog Indonesisch geld besteld, wat die dag voor 17.30 uur opgehaald moest worden. Gelukkig bood Sas aan op dat op te halen, wat echt een enorme opluchting was.
Nadat ik terugkwam vond ik ook een voicemail van de Chairman. Hij had zo'n lief berichtje achtergelaten, waarin hij me een heerlijke vakantie toewenste. Dat was nou precies wat ik wilde horen, zo fijn om zo'n goede baas te hebben.
De rest van de dag vloog voorbij, totdat ik op een punt kwam waarop ik echt niets meer kon uitleggen. Ik had alles afgewerkt in de beperkte tijd die ik had. Daarna heb ik met de temp en m'n collega's doorgenomen wat er de komende weken op de planning staat, en ze verzekerden me dat het allemaal goed gaat komen. Dat weet ik ook wel, maar ik vind het heel vervelend om weg te gaan met het idee dat ik het niet goed heb achtergelaten. M'n directe collega verzekerde me dat dat niet het geval is, ze weet precies wat er moet gebeuren.
Uiteindelijk loop ik om 17.15 uur de deur uit, redelijk opgelucht maar zo ontzettend boos en gefrustreerd om wat de HR manager ons heeft geflikt. Maar ik kan er nu niets meer aan doen, tijd om me richten op de vakantie waar we al 1.5 jaar naar uit zitten te kijken. Raja Ampat, here we come :)