Vandaag is onze laatste dag in Indonesie. En als afsluiting staat een tocht door het Tangkoko National Park op het programma.
Na een zeer interessante rit van bijna 2 uur door allerlei dorpjes en over zeer smalle weggetjes waar iedereen gewoon kris-kras rijdt en veel getoeter, komen we aan bij het begin van het park. Het is warm, heet zelfs en zo ontzetten vochtig!
Nadat iedereen zich heeft ingespoten met insect repellent en we voorzien zijn van water gaan we op pad. De gidsen hebben haast, we vliegen door het park heen. Helaas betekent dat wel dat er nauwelijks tijd is om foto's te maken, waardoor Sas en ik regelmatig de groep kwijtraken.
Maar uiteindelijk komen we een familie apen tegen. Na een paar vlugge foto's worden we gemaand om in de bus te stappen en rijden we door modder en over zandwegen verder (en dat terwijl de busjes total niet gemaakt zijn voor off-road rijden). Wij zitten in een geweldig busje, er wordt nl. karaoke gespeeld! Uit volle borst zingen we mee met de hits van Engelbert Humperdink (al betwijfel ik of dit hits waren - echt de ergste nummers die ik ooit heb gehoord). De gidsen moeten er erg om lachen en wij hebben erge lol - en het leidt ook af van de rit die echt niet comfortabel is.
De volgende stop is vlak aan de kust. We zien zee, en allemaal lopen we zo hard als we kunnen naar het strand. We zijn natuurlijk allemaal liefhebbers van water. Zo jammer dat we morgen weer vliegen, we hadden hier graag nog een duikje willen maken.
Na een korte maar heerlijke lunch gaan we weer verder. En eindelijk zien we dan waarvoor we deze tocht deden: de Tarsier aapjes. Ze zijn maar 15 cm groot en houden eigenlijk van duisternis. Maar de gidsen vinden er 2 in een enorme boomstronk. Helaas mag je niet flitsen, dus onze foto's zijn niet echt gelukt. Maar toch leuk om ze even gezien te hebben.
Al snel daarna is het tijd om weer terug naar het hotel te gaan. En dat vinden we allemaal niet zo erg. We hebben nog nooit zoveel gezweet van een stukje lopen! Op de terugweg stoppen we nog bij een enorm beeld van Jezus. Ik vind het maar een eng beeld, geen idee waarom. Daarna moet er natuurlijk nog bij een locale souvenirshop gestopt worden. Maar ik heb dan al zo'n ontzettende hoofdpijn dat ik na een snelle ronde snel weer terug in de bus stap.
Eenmaal terug in het hotel gaan ik lekker naar bed. Na een paar uur slapen en een lekkere douche is het nog niet weg, maar we moeten toch wat eten. Dus eten we maar weer in het hotel. Daarna weer snel naar bed en hopelijk is het dan morgen weer over.