Ik ben nog echt heel erg moe als we weer op moeten staan. Zat zelfs te twijfelen of ik de eerste duik wel zal doen - maar ik weet hoe lekker die eerste duik juist is.
Ik besluit om de eerste duik geen camera mee te nemen. En ik kan merken dat ik er niet helemaal bij ben, eenmaal in de boot merk ik dat ik m'n lood ben vergeten! Dus we moeten weer terug om het op te halen. En omdat wij op de eerste boot zitten, gooit dat gelijk het hele schema in de war :) de duik zelf is heerlijk ondanks dat ik niet helemaal op m'n gemak ben. We zien een flink aantal nieuwe nudis die ook nog enorm groot zijn. Heel gaaf!
Na de 2e duik van de dag voel ik me nog steeds niet happy. Geen idee wat er aan de hand is. Op een gegeven moment hoor ik dat er muziek van Pink Floyd opstaat. Het gaat een tijd goed, maar dan merk ik dat ik heel emotioneel word. Ik ga zo snel mogelijk naar onze kamer, maar ik kom helaas net nog iemand tegen. Ik kan gewoon niet stoppen met huilen, vreselijk. Die muziek doet me altijd zo aan pa denken, dat ik het nog steeds niet kan horen.
Ik sla de volgende duik over en Sas blijft bij me. Dat extra slapen helpt goed, en we gaan gewoon weer mee voor de nachtduik.