dinsdag 3 december 2013

Raja Ampat (Indonesie) - dag 6

by Sascha

We kunnen uitslapen vandaag. Pas om 7 uur is de eerste duikbriefing van de dag. Vandaag gaan we 2 duiken doen op een site die heel toepasselijk Manta Sandy heet - waar we, je raadt het al, mantas gaan zien.

De duiken zijn echt heel makkelijk, je gaat naar beneden, zoekt een plekje en gaat zitten/liggen. De mantas doen de rest. Het zicht is niet super maar de mantas voeren een leuke show op. De stroming pikt wel flink op tijdens de eerste duik en we moeten ons goed vasthouden met de reefhook.

We driften dan ook lekker weg wanneer we naar boven moeten om onze safety stop te doen. Maar heel vreemd, de stroming verdwijnt zodra we boven de 10 meter zitten. De safety stop is dus een eitje. De tweede duik heeft wat meer stroming en we moeten ons de hele tijd aardig vasthaken. Op een gegeven moment zijn we de enige duikers en hebben we het cleaning station voor ons zelf. De mantas voeren een heel ballet uit, heel bijzonder om te zien.

Na de lunch meren we voor het eiland Arborak, wat er echt uitziet als een paradijs. De laatste 2 duiken van de dag doen we daar op de jetty. En tussen de duiken door heb ik een heerlijke massage geboekt. Ik heb nl. begrepen dat die heerlijk is.

De middagduik bij de jetty is fantastisch. Het duurt een half uur voordat we er zijn, want er is zoveel te zien. Eenmaal bij de jetty zien we een enorme school vis daar hangen. Een magisch gezicht, vooral met de lichtinval en de jetty. We zien op het eind nog een barracuda verlekkerd staren naar de school vis. We hopen dat hij de aanval in gaat zetten, maar helaas zit dat er niet in.

De massage gaat vandaag helaas niet door. De masseuse is pas heel laat klaar met degene voor me waardoor er geen tijd is voor mij, aangezien ik de nachtduik wil doen. Op de een of andere manier ben ik echt heel teleurgesteld, snap niet waarom aangezien ik morgen gewoon kan gaan. 

De nachtduik verloopt niet zoals gepland. Zodra ik in het water spring voel ik me ontzettend onrustig. Ik heb de camera bij me, maar er staat teveel stroming om hem te gebruiken. Ik ben constant bezig mezelf rustig te praten, wat over het algemeen wel redelijk helpt. Maar op het eind houd ik het niet meer en begin gewoon te huilen onder water, niet handig in een masker :) heel vreemd, maar ik ben heel erg blij dat Sas er is. Samen stijgen we op, wat is het fijn om in z'n armen te zijn. Het zorgt er wel voor dat ik me een ontzettende beginneling voel, ik heb nu meer dan 400 duiken gedaan, dan zou dit toch niet meer moeten gebeuren.