Going Down Under

Het openhaardhout begint al weer op te raken. Van een medewerkster bij de Bunnings hebben we het advies gekregen om in de lokale krant onder 'Firewood' een mannetje te bellen die een enorme hoeveelheid hout kan leveren. Dat doe ik dan dus ook maar vanmorgen. Rond 12.00 uur komt er een enorme laadbak met 2m3 openhaardhout. Wat veel! Na een uur hebben we het het keurig opgestapeld in de garage liggen, hier komen we volgens ons wel de winter mee door! De garage ruikt ook gelijk naar hout, heerlijk.

's Avonds gaat dan ook uiteraard de openhaard weer aan. Ik krijg er gewoon een Kerstgevoel van. Echt heerlijk!

Het is alweer vrijdag! Het lijkt wel of wij alle regen vanuit Nederland hebben meegenomen, wat het gaat aardig tekeer, al sinds vannacht. Sas brengt me lekker naar m'n werk zodat ik daar aardig op tijd ben.

's Middags ga ik even de griepprik halen bij een arts om de hoek bij m'n werk. Het is geregeld door m'n werk, dus gratis! Ik heb in Nederland ook altijd (op vorig jaar na) de griepprik gehaald, en als het toch door m'n werk betaald en aangemoedigd wordt dan doe ik het hier ook maar.

Aan het eind van de dag hebben we onze maandelijkse Star Friday. Dat betekent lekker vanaf 16.00 uur hapjes, drankjes en gezellig bijkletsen. Deze Star Friday staat in het teken van het Eurovisie Songfestival, waar ik trouwens helemaal niets van heb meegekregen. Alleen dat Nederland de finale niet heeft gehaald (misschien is dat juist wel een compliment!) en dat Rusland gewonnen heeft. We krijgen een quiz met de foto's van de deelnemers. Ook krijgen we de titel van het liedje te horen. Aan de hand daarvan moeten we raden uit welk land ze komen. Dat is dus gewoon gokken, tenzij je het hebt gevolgd. Uiteindelijk win ik toch, wonder boven wonder, de 3e prijs!

Ik ga op tijd naar huis, ben nl. echt ontzettend moe. Deze week is niet meegevallen, hoe leuk ik het ook vond om weer naar m'n werk te gaan en m'n collega's te zien. Wanneer ik thuiskom heeft Sas al de openhaard aangestoken. Heerlijk, het is gelijk lekker warm in huis. Hij heeft ook spaghetti met pesto gemaakt en met een glas wijn erbij is het een heerlijk begin van het weekend!

Na het avondeten bel ik eerst naar m'n ouders. Pa voelt zich steeds beter, zegt hij zelf. Hij heeft geprobeerd de laptop van z'n werk aan de praat te krijgen, maar dat lukte niet echt. Als hij zich zo blijft voelen wil hij eigenlijk over een paar weken even langs z'n werk, kijken hoe alles daar gaat. Ik weet niet zo goed wat ik hiervan moet denken, maar als hij zich echt zo voelt dan is het alleen maar goed.

Daarna probeer ik de Belastingdienst te bellen. We zijn nl. vorig weekend begonnen met onze aangifte, maar het is echt heel erg ingewikkeld. Uiteindelijk krijg ik van een man daar te horen dat ze last hebben van een storing en dat ik beter morgen terug kan bellen. Dat schiet dus niet echt op.

Rond 4.00 uur ben ik klaarwakker. Ik ruim even wat papierwerk op en bel daarna m'n ouders. Het is voor hun nog vroeg in de avond dus dat zou nog wel moeten kunnen. Pa zegt dat het goed gaat maar ik ben er niet zo zeker van. Volgens ma was hij weer heel onrustig en angstig en de huisarts heeft de dosis valium verhoogd. Daarna bel ik even met m'n zus. En zij bevestigen mijn vermoeden. Pa wordt steeds afweziger, zal ook wel met de medicijnen te maken hebben, maar ik vind het ook een slecht teken.

Om 5.30 uur gaat de wekker. Ik moet vandaag extra vroeg beginnen ivm een board meeting vanochtend. Ik voel me echt niet in staat om te werken maar pak toch maar de eerste bus richting werk.

Wanneer collega's even praten barst ik in huilen uit. Ik heb echt het idee dat pas afgelopen nacht langzaam de situatie tot me door begint te dringen. Eigenlijk wil ik naar huis, maar ik wil ook m'n collega's niet weer met m'n werk opzadelen. Ik blijf dus en zie wel hoe de rest van de dag gaat verlopen.

's Middags word ik gebeld door een monteur. Onze garagedeur is nl. al enige tijd kapot, maar hij zegt dat hij het vandaag gaat maken. Mooi, is dat ook weer geregeld. Ik bel ook nog naar de makelaar over het verlengen van de huur. Ons contract loopt nl. over iets meer dan een maand af, en eigenlijk willen we daar voorlopig nog wel even blijven zitten. De makelaar gaat het in orde maken. We zien het nieuwe contract vanzelf verschijnen, met het nieuwe huurbedrag.

Uiteindelijk ga ik pas rond 16.30 uur naar huis. De bus is gelukkig redelijk op tijd, dus ben ik lekker op tijd thuis. Na het eten vallen we allebei alweer vroeg in slaap, een beetje van de jetlag en een beetje van alle spanning.

Na ruim 1.5 maand niet gewerkt te hebben, ga ik vandaag voor het eerst weer naar de QCA. Het is heel raar, voelt net alsof het m'n allereerste werkdag is. Gelukkig zijn m'n baas en collega's blij om me te zien, al is het alleen maar omdat ze nu niet meer mijn werk hoeven te doen ;)

De ochtend bestaat alleen maar uit emotionele gesprekken en bijpraten met collega's. Maar m'n baas geeft me gelukkig wel een aardige to do-lijst voor de rest van de week. Dus ik hoef me niet te vervelen, niet dat dat ooit gebeurd is. De rest van de dag ben ik bezig met de review van een rapport wat a.s. vrijdag de deur uit moet naar ministers en stakeholders.

Het voelt vreemd om weer een 'normaal' ritme op te pakken. Ondanks alles wat er nu gebeurd gaat het leven gewoon verder, en dat klopt voor mijn gevoel niet helemaal. M'n baas begrijpt precies wat ik bedoel en zegt dat ik alle tijd moet nemen om het een plekje te geven. Ze snapt ook dat ik elk moment gebeld kan worden en dat ik dan weer naar Nederland ga. Ze is al blij met elke dag dat ik kom.

Aan het eind van de dag ren ik nog even snel naar de bank. We willen nl. een Australische creditcard hebben, aangezien we nu onze Nederlandse pasjes hebben ingeleverd. Zeker nu, wanneer we eigenlijk elk moment gebeld kunnen worden dat we met spoed naar Nederland moeten komen, is het prettig om er eentje te hebben. Maar het duurt 10 werkdagen, dus haast is geboden. Gelukkig is het niet druk bij de bank dus ben ik snel klaar.

's Avonds ben ik echt uitgeput van deze dag. Maar het was uiteindelijk wel fijn om een beetje afleiding te hebben. Sascha maakt een vuurtje in de open haard zodat we het een beetje warm krijgen. Het wordt nu steeds koeler, zeker wanneer de zon onder is gegaan en zonder centrale verwarming wordt het best fris in huis. We zijn dan ook heel blij met onze open haard! Omdat de jetlag ook nog parten speelt gaan we vroeg naar bed.

In het vliegtuig zien we een geweldig mooie zonsopgang. Sascha maakt er wat foto's van, echt een mooi gezicht zo boven de wolken.

Mooi op tijd komen we aan in Brisbane. Bij de paspoortcontrole wenst de douanier ons 'Welcome Home', heel leuk om te horen zo vroeg in de morgen. Bij de Quarantaine wordt het spannend: mogen we de kaas die we cadeau hebben gekregen meenemen? De officer moet uiteraard de kaas zelf zien, en zoekt het vervolgens op in hun systeem. We krijgen het verlossende antwoord: no worries! Wel ziet hij dat er op 1 schoen van mij en op de schoenen van Sas wat aarde etc zit. Dat moeten we even afspoelen. Verder is er niets aan de hand en zo kunnen we rond 7.45 uur een taxi naar huis nemen.

Nadat de koffer en tassen uitgepakt zijn willen we even boodschappen doen. Alleen een probleem: de auto wil niet starten! Volgens Sas is het de accu, vreemd want de lampen hebben niet gebrand. Ik bel de RACQ (de Wegenwacht bij ons in Queensland) voor hulp. We zijn helaas geen lid (staat nog steeds op ons to do lijstje!), dus moeten we meer betalen. Maakt niet uit, de auto moet het gewoon weer doen. HEt blijkt dat de accu gewoon op is, en dus wordt 'ie vervangen. Daarna loopt de auto weer als een zonnetje. Gelukkig, ook opgelost. Alleen wel gelijk $228 armer in een dag.

's Middags rijden we even naar Bunnings. Het begint hier nl. toch wel wat af te koelen en dan is het lekker om 's avonds de open haard aan te hebben. We halen dus 2 zakken openhaardhout en nog wat andere dingetjes. Daarna halen we nog wat boodschappen bij de Coles, zodat we weer wat eten in huis hebben.

's Avonds bel ik even naar m'n ouders. Ik vertel dat de vlucht goed is gegaan en dat we nu lekker weer thuis zijn. Pa voelt zich vandaag ook best aardig. Hij zit net aan de lunch en ze zijn van plan om daarna even een stukje te gaan wandelen. Het schijnt nl. goed weer te zijn in Nederland, en dan is het voor pa wel lekker om een frisse neus te halen. Goed om te horen, nu kan ik rustig gaan slapen.

Keurig op tijd en na lekker een paar uur geslapen te hebben, landen we in Tokyo. Het is hier lekker warm (een graad of 23). We gaan eerst even op zoek naar een douche, en die blijkt makkelijk te vinden. Ze blijken ook dayrooms te hebben met douche, en die boeken we voor 2 uurtjes. Zo kunnen we even lekker op bed liggen en rustig douchen. We kunnen er niet gelijk terecht, dus reserveren we en moeten we 1,5 uur wachten. In die tussentijd gaan we even internetten en de winkels bekijken op het vliegveld.

Om 16.30 uur krijgen we de sleutel van onze kamer. Het is heerlijk even te kunnen slapen op een bed, en belangrijker: even genieten van een heerlijke douche! Helemaal opgefrist gaan we naar de gate voor onze vlucht naar Brisbane. De vlucht vertrekt wat later dan gepland, maar dat wordt onderweg wel goedgemaakt. Het vliegtuig zit bij lange na niet vol, en dus heeft eigenlijk iedereen in onze cabine (wij zitten nl. in het upper deck) een rij voor zichzelf. Ook nu kunnen we dus lekker liggen in plaats van zittend slapen.

Vandaag is het alweer tijd om naar huis te gaan. Ik vind het vreselijk, alhoewel ik ook wel naar huis wil. 's Ochtends pakt Sas rustig de koffer in, die nu een stuk voller zit dan op de heenweg. De vorige keer heb ik nl. de helft van mijn kleren in Nederland gelaten, maar nu wil ik alles meenemen. Verder zijn we erg verwend met een enorme zak drop en 2 kilo kaas en dat moet er ook in. Uiteindelijk zit de koffer dicht, maar ook maar net.

Wanneer we alles hebben ingepakt rijden we naar mijn ouders. Het is echt heel emotioneel om afscheid te nemen, ik heb het echt moeilijk. Pa blijft zeggen dat het geen vaarwel is, maar ik weet het niet zo zeker. We willen nu zo lang mogelijk thuis blijven, zodat we gewoon weer kunnen werken. Hopelijk blijft pa zich voorlopig goed voelen, maar je weet gewoon niet wat er gaat gebeuren. Onderweg naar Schiphol denk ik echt dat ik pa vandaag voor het laatst heb gesproken en dat is heel moeilijk.

Eenmaal op Schiphol checken we snel in. Gelukkig is er voor Sas nog een plekje vrij bij de nooduitgang, zodat hij niet 11 uur opgevouwen in het vliegtuig zit. We zitten niet naast elkaar maar wel bij elkaar in de buurt. Samen met Edwin en Esther drinken we nog wat en daarna nemen we afscheid. Het is weer net zo moeilijk als vorig jaar toen we gingen emigreren. Snel lopen we door de douane, ik kan het niet opbrengen om achterom te kijken.

De tijd gaat sneller dan we dachten en voor we het weten zitten we in het vliegtuig. Ik zit naast een vrouw met kind die ook uit Brisbane blijken te komen. Haar man draagt een shirt van de Brisbane Lions (een AFL rugby team), en ze wonen in een wijk niet eens zo heel ver bij ons vandaan aan de andere kant van de rivier. Erg grappig. Ik val al snel in slaap en voor ik het in de gaten heb is het alweer woensdag.

Rond een uur of 11 vertrekken we richting Woerden. Esther is vanochtend weer voor het eerst weer een half dagje gaan werken en Ed is ook weer aan het werk. We zijn dus met z'n tweeen.

M'n ouders hebben bezoek van buren wanneer we aankomen. Het is best druk, en pa is dan ook erg moe wanneer ze weer zijn vertrokken. Maar hij heeft weer boven geslapen, wat echt heel goed is. Hij voelt zich verder redelijk, heeft gelukkig ook al gegeten. Wanneer hij weer slaapt komt de buurman binnen. Hij heeft speciaal voor ons kaas en een grote zak drop gekocht. Heerlijk!

's Middags rijden we naar Utrecht. Sascha heeft nog een ding op z'n lijstje staan: een patatje bij Manneken Pis! Het smaakt heerlijk, moet ook wel want ze zijn uitgeroepen tot de beste patatbakkers van Nederland.

Daarna rijden we naar Gorinchem om even wat boodschappen te doen voor vanavond. Het is onze laatste avond in Nederland en wij gaan koken voor Esther en Edwin. Het is best aardig gelukt, en volgens mij vonden zij het ook wel lekker. 's Avonds kijken we met z'n allen nog een film, een leuke afsluiting van de dag.

Vandaag heb ik het weer een beetje moeilijk. We zijn hier nog maar een paar dagen en dan moeten we alweer terug naar huis. Aan de ene kant vind ik het wel fijn om naar huis te gaan, maar ik vind het weer vreselijk om Esther en Edwin en m'n ouders achter te laten. Het voelt alsof ik ze weer in de steek laat. Verder weet ik natuurlijk niet hoe het gaat lopen, of pa er nog is wanneer we weer terug kunnen komen. Na weer een huilbui en lekker even gepraat te hebben met Sas, ga ik lekker douchen en gaat het alweer wat beter.

Vanochtend zijn we even met Cass (de hond van Esther en Edwin) gaan lopen. Hier wat foto's van hem, hij is nu alweer 6 maanden oud!

Aan het eind van de middag gaan we natuurlijk weer even langs bij m'n ouders. Pa wil weer even naar buiten. Deze keer wil hij proberen te lopen, dus we nemen even de rollator mee. Hij geniet er weer heerlijk van, zo fijn om even een frisse neus te halen. Fris is het zeker, het is erg koud! Eenmaal weer binnen zegt hij dat hij zin heeft in patat bij de Mac, dus wordt er naar de Mac gereden. Hij vindt het heerlijk. Heel fijn dat hij nu weer een beetje eetlust heeft, daar krijgt hij weer de benodigde energie van. En dat heeft hij hard nodig.

Rond 10.00 uur zijn we weer bij m'n ouders. We hebben nl. om 11.00 uur een afspraak om even te kijken in een hospice in Woerden voor terminale patienten.

Pa is vancohtend nog erg moe, maar hij heeft wel vanacht voor het eerst sinds maanden weer boven in hun eigen bed geslapen. Dat betekent dus ook dat hij weer een trap heeft gelopen. Het was zwaar, maar pa was zielsgelukkig dat het hem gelukt is. Ze hebben beiden als een blok geslapen.

Het hospice bestaat uit 2 gewone huizen waarvan ze een huis hebben gemaakt. Het ziet er mooi uit, en de sfeer is heel prettig. We hebben een goed gesprek met een van de vrijwilligers (het wordt namelijk helemaal gerund door vrijwilligers). Alle gasten (ze worden geen patienten genoemd) hebben een eigen appartement, maar delen wel de badkamer en wc. Verder is er een grote keuken, waar een kok eten bereidt. Maar de gasten kunnen zelf alles doen wat ze willen/kunnen. Het hospice is er voor patienten wanneer, om wat voor reden dan ook, de familie niet meer voor ze kan zorgen. Familie kan er altijd terecht, ze willen ook dat het hospice aanvoelt als een thuis. Het enige verschil is dat er altijd vrijwilligers en 's nachts een verpleegster rondloopt die kan helpen indien nodig. Echt heel mooi dat er zoiets bestaat. Uiteraard zal ma zolang mogelijk voor pa zorgen, maar toch wel goed om hier even rondgekeken te hebben.

's Avonds gaan Esther en Edwin uit eten met vrienden. Wij genieten van broodjes uit de oven met aardappelsalade en huzarensalade. Het smaakt heerlijk!

Na de regen van vanochtend klaart het gelukkig weer een beetje op in de loop van de dag.

Aan het eind van de middag zijn we bij m'n ouders. Pa voelt zich best goed, zo goed zelfs dat hij even naar buiten wil. Lopen is nog te zwaar, dus pakken we de rolstoel. Esther en ik gaan even met hem mee. Ik duw en stuur de rolstoel. We maken maar een klein rondje, maar pa vindt het heerlijk. Even lekker weg uit huis en even een frisse neus halen.

Wanneer we terugkomen heeft hij er zoveel zelfvertrouwen van gekregen dat hij zegt binnenkort bij m'n zus in Hardinxveld-Giessendam langs te willen gaan. Hopelijk gaat hem dat nog lukken ook. Voorlopig zijn we al erg blij met deze verbetering, hoewel het natuurlijk wel tijdelijk zal zijn.

Wanneer we rond een uur of 2 's middags bij m'n ouders komen, gaat het gelukkig weer wat beter met pa. Hij is weer een stuk rustiger, en heeft veel geslapen. Gelukkig maar.

's Middags gaan we even bij onze bank langs. We leveren de pasjes van onze aparte rekeningen in en onze creditcards. Die gebruiken we toch niet in Australie. We houden een pas van onze gezamenlijke rekening, zodat we die kunnen gebruiken voor het internet bankieren. Dat scheelt ook weer een hoop maandelijkse kosten voor pasjes die we niet nodig hebben.

Wanneer we klaar zijn bij de bank, begint het een klein beetje te regenen. De mooie zomerdagen zijn nu toch echt voorbij hier, het is ook een stuk koeler geworden. Ach, dat hoort erbij. We lopen nog even bij de HEMA binnen, waar Sascha een rookworst koopt. Weer iets wat we van onze lijst af kunnen strepen, na de pindakaas en de heerlijke jonge kaas ;) Ik geloof ook wel dat de rookworst erg smaakt.

Precies in de avondspits rijden we terug naar Hardinxveld. Door de stakingen in het openbaar vervoer is het behoorlijk druk op de weg en Karin (ons navigatiesysteem) leidt ons helemaal binnendoor naar m'n zus. Dat betekent ook dat we in Schoonhoven het pontje pakken. Ook iets wat ik in ieder geval nog nooit in Nederland heb gedaan! Erg leuk om te doen. De route is best leuk, langs al die dorpjes. Beter dan in de file staan op de snelweg.

We vertrekken rond het begin van de middag richting m'n ouders. Helaas staat de A15 helemaal dicht, alle rijstroken zijn afgesloten. Dat wordt wachten, hopelijk niet te lang. Wanneer eenmaal 1 rijstrook open is, zien we de reden: er is een cabinebrand in een vrachtwagen geweest. Lijkt me vreselijk als zoiets gebeurt.

Daarna rijdt het gelukkig lekker door, zodat we nog redelijk snel bij m'n ouders zijn. Pa voelt zich vandaag niet zo goed: hij is onrustig en angstig. Zowel hij als ma hebben vannacht eigenlijk niet geslapen hierdoor. Hij snapt zelf ook niet zo goed waardoor het komt, wel is hij heel angstig geworden door de brand bij de TU Delft wat de hele dag op het nieuws te zien is. Maar waarom is iedereen een raadsel.

Aan het eind van de middag rijden we richting Utrecht. We gaan namelijk even op bezoek bij een tante van Sascha. Z'n andere tante is nog in Argentinie, dus zij is nog alleen thuis met de hond. We zijn er nog nooit geweest, maar ze wonen wel in een echt Utrechtse straat, heel leuk en sfeervol. Het bezoek is kort, maar wel gezellig.

Daarna rijden we naar het centrum van Utrecht. Sas wil nl. nog echt een patatje bij Manneken Pis halen. Helaas is die al dicht wanneer wij er zijn, dus gaan we op zoek naar een leuk terrasje. Die vinden we al snel, we genieten van een heerlijk diner bij restaurant Graaf Floris aan de Vismarkt. Echt een supermooie plek in hartje Utrecht. Ik snap echt niet dat we dit nooit hebben gedaan toen we nog in Nederland woonden! Uiteraard maakt Sas nog even een foto van de Dom.

Na deze heerlijke avond rijden we, eindelijk zonder files!, terug naar Hardinxveld.

Vanochtend rijden we eerst even naar m'n kapper. We kunnen namelijk allebei wel weer een knipbeurt gebruiken. Zolang we nog in Nederland zijn, vind ik het erg prettig om bij m'n eigen kapper terecht te kunnen.

Sas gaat voor coupe kort, en ik laat m'n haar knippen en verven. Er beginnen nl. steeds meer grijze haren te komen, en daar wil ik wel vanaf ;) We kiezen een kleur die wel heel dicht bij m'n eigen kleur ligt met nog wat highlights. Zo zit ik dus ruim een uur heerlijk te ontspannen! Wanneer ik wegga ben ik wel tevreden over het resultaat.

's Middags ga ik nog even naar de bank met ma om een bankpasje aan te vragen. Het is daar lekker rustig, dus we zijn zo klaar. Onderweg maak ik wat foto's van het centrum van Woerden, ben nl. een beetje sentimenteel vandaag.

Eenmaal bij m'n ouders thuis, komt er iemand langs van het hospice. Ze verzorgen hulp voor terminale patienten en de familie, zowel aan huis als in een hospice. Ze vraagt of we van het weekend even willen kijken in dat hospice, om te zien hoe het er aan toegaat. Het is niet de bedoeling dat pa daar naar toe gaat, maar kijken kan altijd. Verder verzorgen zij hulp als ma bijv. een dag ergens naar toe wil/moet. Heel fijn dat er zoiets bestaat.

Vandaag gaat het niet zo goed met pa. Hij heeft heel erg veel pijn, en is erg moe. Wel even schrikken nadat het van het weekend best wel lekker ging. We blijven dan ook niet zo lang bij m'n ouders.

's Middags rijden we naar Vinkeveen. Even kijken bij Eiland 4, waar we vorig jaar onze laatste duik in Nederland hebben gemaakt. Het is heel erg druk, want het is weer heerlijk weer. Het ziet er toch wel leuk uit, alleen is het water nog wel koud.

Na even op een terrasje in Vinkeveen wat gegeten te hebben, rijden we naar vrienden in Gorinchem. Ze wonen in een heel mooi huis en worden over een paar weken voor het eerst papa en mama. Heel spannend! Na een rondleiding door hun nieuwe huis gaan we lekker bij hun in de tuin zitten en praten we even bij. Leuk om ze weer even te zien.

Vandaag gaan we even op bezoek bij Sascha z'n oma. Zij zit nu in een verzorgingstehuis in Leiden, dus dat is een lekker ritje vanuit Hardinxveld. Het wordt een beetje saai, maar ook vandaag is het weer geweldig weer. We voelen ons gewoon bijna thuis ;)

Het navigatiesysteem leidt ons binnendoor naar Leiden, best een leuke route. Het verzorgingstehuis ligt midden in Leiden, heel mooi aan een grachtje. Alleen het parkeren is wat lastiger. We vinden wel een plekje, alleen moeten we met chipknip betalen, en daar hebben we natuurlijk niets meer op staan sinds we geemigreerd zijn. We vragen aan de receptie van het tehuis of zij plekjes weet waar we gewoon met geld kunnen betalen. Ze heeft geen idee, maar ze zegt dat het goed is dat we op de parkeerplaats van het verzorgingstehuis mogen staan. Wel heel aardig, en we zijn er ook erg blij mee.

Met oma gaat het best redelijk, al is ze wel erg moe. Het is wel gezellig, maar op een gegeven moment wil ze lekker slapen. Geen probleem, we gaan gewoon wat eerder weg. Daarna rijden we nog even door naar m'n ouders.

Het gaat redelijk met m'n vader, zeker dit weekend is het een stuk beter. De nieuwe pilletjes blijken dus goed te werken. Houden zo.

Het is vandaag weer mooi weer, heerlijk zo'n 26 graden.
's Ochtends gaan Sas en ik even Hardinxveld-Giessendam verkennen. Het centrum is niet zo heel groot, maar wel leuk en oud.

Bij m'n zus thuis is Edwin hard aan het werk in de schuur om een vloer te maken. Sas maakt wat foto's van de bloemen in de tuin en wat van Cass, al blijft die niet echt zitten. Maar Edwin wordt ook een beetje aangestoken door het fotograferen en gaat zelf ook foto's maken. Het zijn wel mooie foto's geworden.

Rond een uur of een rijden we naar het huis van m'n ouders. Het is, ondanks de vakantietijd, echt druk op de weg. Voordat we naar m'n ouders gaan, willen we eerst even kijken of we de duikschool van een vriend kunnen vinden. Helaas blijken er echt overal rond Woerden wegwerkzaamheden te zijn, vooral de kant op die wij moeten hebben. Sascha is ook het adres vergeten, en na een tijdje geven we het op. We kijken eerst zo wel op de website wat het adres is.

Wanneer we bij m'n ouders komen, zijn er ook 2 collega's van pa. Pa voelt zich redelijk, de nieuwe medicijnen (variant van Prednison) lijken aardig te werken. Hij eet zelfs weer wat. We blijven maar heel kort, want pa is best moe van het bezoek. We gaan weer een poging wagen om de duikschool te zoeken. Het zit echt in de middle of nowhere, maar wel heel mooi. Helaas is er niemand aanwezig, maar we komen nog wel een keertje terug. Daarna gaan we een tochtje maken. Helaas hebben we ons fototoestel niet bij ons, het landschap is echt heel mooi zeker nu met het mooie weer (zon, 26 graden). Uiteindelijk komen we in Breukelen op een terrasje terecht. Erg gezellig.

's Avonds rijden we eerst nog even bij m'n ouders langs voordat we naar de broertjes van Sas gaan. We kwamen nl. van de week zijn schoonzusje tegen, en dat hebben we toen afgesproken. Het is een gezellige avond, lekker de vuurkorf aan en wat rose erbij. Uiteindelijk rijden we iets voor 12 uur 's nachts weer richting Hardinxveld.

Vandaag is het weer een drukke dag. Aan het eind van de ochtend rijden we eerst naar het huis van m'n ouders. Esther en Edwin rijden met de trailer achter de auto en wij hebben Cass meegenomen.

Eerste stop is de vaalt om even van alles weg te gooien. Daarna gaan ma, Esther en ik boodschappen doen terwijl Edwin en Sascha ondertussen een lading stenen e.d. ophalen. Nadat wij klaar zijn met de boodschappen gaat Esther hen helpen, terwijl ma en ik alles proberen op te ruimen.

Die stenen blijken zwaarder dan gedacht, en ook niet alles kan qua gewicht in de trailer. Maar goed ze kunnen dat allemaal goed gebruiken voor hun tuin. Sascha en ik zijn wat eerder in Hardinxveld dan Esther en Edwin, en Sas laat de hond even uit voordat we gaan eten.

Na het avondeten gaan we naar Gorinchem. Esther heeft nl. te horen gekregen dat haar trouwring eindelijk binnen is, dus die gaan we ophalen. Dit is nu wel de goede, dus nu is het echt officieel: ze zijn getrouwd. Daarna gaan Sas en ik nog even bij de V&D voor korte broeken kijken, het is hier nl. een stuk warmer dan we hadden verwacht. We hebben onze zomerkleren thuis gelaten, maar het is hier nu ook 26 graden. We kopen wat leuks en dan gaan we weer lekker naar huis. Leuk stadje dat Gorinchem!

Vandaag is het dan zover: m'n kleine zusje gaat trouwen!

De bedoeling was dat ze in het kasteel van Woerden zouden gaan trouwen, maar pa is te zwak om z'n bed uit te komen. Gelukkig is de gemeente zo flexibel dat ze nu in het huis van onze ouders kunnen trouwen.

Wanneer we daar aankomen ziet pa er echt heel slecht uit. Een van de hondjes was net op z'n buik gesprongen en dat doet echt verschrikkelijk veel pijn. Hij is nu ook heel misselijk en moet overgeven. Vreselijk om hem zo te zien. Hij houdt zich groot, vooral omdat hij het niet voor Esther en Edwin wil verpesten. Maar zij zijn natuurlijk ook niet blind, en zien wat er aan de hand is.

Nadat iedereen is gearriveerd en al de nodige foto's zijn genomen, is het tijd voor de plechtigheid. Het is heel emotioneel en heel mooi, vooral wanneer Edwin en Esther nog zelf wat tegen elkaar zeggen. Iedereen huilt, maar het is wel perfect. Wanneer de ringen zijn omgeschoven, gaan we naar buiten. Het is echt waanzinnig mooi weer, dus we kunnen lekker in de achtertuin wat eten en drinken. Even later laten Esther en Edwin nog 7 duiven los, echt een mooi gezicht. Daarna staan er lekker broodjes en wat te drinken te wachten. Pa komt ook nog eventjes buiten om een slokje champagne te drinken en om een beetje te genieten van het mooie weer.

Ondanks alles is het een mooie dag, ik hoop dat Esther en Edwin dat ook vonden. Zij gaan aan het eind van de dag nog even met de fotograaf naar een andere locatie voor wat mooie foto's. Ik ben heel erg benieuwd naar de foto's, hoop dat ze een beetje gelukt zijn.

Aan het eind van de dag lukt het ons om iets eerder weg te gaan dan het bruidspaar. We willen nl. nog even de slaapkamer versieren. En precies op tijd zijn we klaar: het laatste plakbandje wordt vastgemaakt als we ze binnen horen komen! Zij hebben ons 5 jaar geleden verrast met een gigantische hoeveelheid confetti in ons huis, dus wij nemen een klein beetje wraak ;) Ze vinden het wel leuk, het hoort er ook bij.

Redelijk uitgerust worden we wakker. Toch wel lekker om een stopover te hebben, zeker naar Nederland omdat we zo eigenlijk geen tijd verliezen, we gaan nl. terug in de tijd voor ons gevoel.

We hebben trouwens wel een erg technish toilet op onze kamer: allemaal knopjes voor een douche, bidet etc ;) Je moet alleen nog zelf doortrekken. Erg grappig om zo'n toilet eens in het echt te zien.

Na een lekker uitgebreid ontbijtbuffet checken we uit en pakken we de shuttlebus terug naar het vliegveld. Deze keer helaas geen stoelen bij de nooduitgang, maar wel stoelen op de eerste rij van economy class, zodat we geen stoelen voor ons hebben. Deze keer zijn de stoelen een stuk beter, ruimer en zitten lekkerder. We hebben nog steeds aardig beenruimte. Wat ook wel leuk is: Japan Airlines heeft camera's onder en op het vliegtuig zitten zodat we kunnen zien wat de piloot ziet en wat er onder het vliegtuig te zien is. Vooral leuk met het opstijgen en als het helder weer is.

Na een vlucht van ruim 11 uur komen we dan eindelijk aan op Schiphol. Sas moet wel even wennen aan al het Nederlands wat we nu opeens om ons heen horen, en natuurlijk aan het rechts lopen! Als we onze koffer hebben zien we al snel Esther staan en rijden we naar m'n ouders.

Pa is heel erg afgevallen en veel zwakker dan de vorige keer dat ik er was. Maar hij is wel blij om ons te zien. Na een kort bezoek rijden we naar het huis van m'n zus. Dat is nl. wel een stuk beter en rustiger voor pa.

Om 6.00 uur staat de taxi voor de deur, precies op tijd. We laden alles in en rijden naar het vliegveld. We hebben maar besloten om een taxi te nemen, in plaats van onze auto 2,5 week te parkeren bij het vliegveld. De taxi's hier zijn nl. best goedkoop en het is een stuk relaxter.

Ruim op tijd komen we aan op het vliegveld. Bij het inchecken krijgen we te horen dat we op in het upper deck zitten, heel apart in een vliegtuig! Omdat Sas nogal lang is, krijgen we stoelen bij de nooduitgang. Dat blijkt eenmaal in het vliegtuig geen overbodige luxe, de stoelen en stoelruimte zijn nl. gebouwd op de gemiddelde Japanner en die is iets kleiner en smaller dan wij ;) De stoelen zijn echt heel krap, we passen er net in. Gelukkig hebben we 2 meter beenruimte, die gaan we wel nodig hebben om nog een beetje lekker te kunnen zitten.

De vlucht verloopt goed en eenmaal in Tokio pakken we de shuttlebus naar het hotel. We blijven nl. een nachtje in Tokio slapen om morgen verder te reizen naar Amsterdam. Het hotel ligt op een kwartiertje rijden van het vliegveld en vanuit onze kamer hebben we uitzicht op het vliegveld. Eerst nemen we lekker een douche en na wat gegeten te hebben gaan we lekker op tijd naar bed.

Ook vandaag ben ik weer vroeg op: voor 7 uur ben ik al onder de douche vandaan. Dat douchen duurt nu wel iets langer hier want het is best fris als je uit bed komt. Je kan al echt merken dat het richting de winter gaat.

Rond 9.00 uur bel ik de makelaar. We hebben nl. een aantal dingen die in huis gerepareerd moeten worden: de garagedeur en we hebben lekkage gehad. Maar omdat we nu 2,5 week weggaan hebben we liever niet dat er dan wat gedaan wordt. Dit omdat het huis misschien niet goed wordt afgesloten en we niet kunnen controleren wat er gedaan is. De makelaar begrijpt het en zegt dat we maar moeten bellen wanneer we weer thuis zijn.

Rond lunchtijd pak ik de bus richting CBD. Lekker even er uit. Bij de Body Shop vraag ik wat advies over make-up. Ik ben zelf niet gewend om dat te gebruiken maar ik wil het in ieder geval voor de bruiloft van m'n zus wel proberen. De verkoopster geeft advies en maakt me ondertussen op. Ik krijg een kaartje mee waarop precies staat wat ze heeft gedaan en hoe, zodat ik het zelf kan oefenen. Een hoop dollars lichter en advies rijker ga ik daar weer weg. Daarna haal ik nog even de boodschappen voor vanavond en ga weer terug naar huis.

Aan het eind van de middag loop ik even langs bij de buurvrouw. Ik vraag haar of ze misschien even voor 2 weken onze brievenbus wil leegmaken. We hebben nl. geen brievenbus in de voordeur zoals in Nederland, maar een kleine brievenbus aan de kant van de weg waar eigenlijk net 1 brief in past. Ze vindt het gelukkig geen probleem en na wat bijpraten ga ik weer naar huis. Ook weer geregeld.

's Avonds kijken we de finale van de Biggest Loser. Wel mooi om te zien hoe al die mensen zo verschrikkelijk veel zijn afgevallen. Helaas niet zo motiverend om het ook zelf te gaan doen ;) Dan wordt er gebeld, en ik schrik me rot. Gelukkig is het pa zelf. Wat fijn om hem te horen! Hij dacht dat ik gebeld had en belt dus even terug. Hij zegt dat hij zich nu iets beter voelt, zeker omdat hij zo lekker slaapt van die valium. Hij wil zelfs proberen om weer even naar buiten te gaan als het weer wat opknapt. Alleen de eetlust wil maar niet komen, hij eet echt bijna niets. Ik vond het in ieder geval een hele opluchting om hem na een paar dagen zelf weer eens aan de lijn te hebben.