Going Down Under

Na de duikexcursie brengen we de laatste paar dagen door in Mission Beach. Dat is echt een paradijs. Mooie stranden, heerlijk weer, mooi helder water. Ons hotel ligt aan het strand, dus beter kan niet. In Mission Beach hebben we lekker de tijd om even bij te komen van de afgelopen paar weken. Het was echt de mooiste vakantie die we ooit hebben gehad, en we hebben eigenlijk nog helemaal geen zin om naar huis te gaan. Er is nog zoveel te zien in Australië, maar we komen echt nog wel een keer terug!

Vandaag begint onze duikexcursie. 's Ochtends worden we opgehaald bij ons hotel, daarna worden onze spullen (die je minimaal een dag van te voren hebt gepast) ingeladen en gaan we naar de boot. Er gaan in totaal ongeveer 30 mensen mee, een aardig grote groep dus. Er is aan alles gedacht, eten staat klaar als je hebt gedoken, en de hutten zijn groot genoeg om lekker te kunnen slapen. In totaal kan je 11 duiken maken in drie dagen, en dat is best veel. Maar je beslist zelf of je meegaat of niet.

Het duiken zelf overtreft al onze verwachtingen. Het water is lekker warm (ongeveer 25 graden) en ongelooflijk helder. We duiken in verschillende riffen en dus is elke duik een totaal andere belevenis. Ik kan echt iedereen aanraden om mee te gaanmet zo'n excursie. Je kan ook gaan snorkelen als je niet wilt duiken. Dan zie je ook ontzettend veel. Je mag alleen niet 's avonds gaan snorkelen, omdat de haaien je dan als een lekker hapje zien.

Na een heel kort verblijf in Surfers' Paradise (veel te toeristisch voor ons) stappen we in het vliegtuig naar Cairns. We blijven twee dagen inCairns en gaan daarna een duikexcursie van drie dagen op het Great Barrier Reefmaken via Pro Dive Cairns. Ons hotel ligt net buiten het hart van Cairns, en dat is goed te merken. In het centrum van Cairns is het heel bruisend, maar daar buiten is het akelig stil. De gebouwen zien er allemaal wat vervallen uit, en dat doet geen goed aan de sfeer.Het hart van Cairns is de Esplanada, de boulevard. Je kan er heerlijk eten en lekker op terrasjes zitten.

Rond Byron Bay zijn mooie duikstekken, dus gaan we op zoek naar een duikwinkel. We komenuit bij de het Byron Bay DiveCentre. We schrijven ons in voor een bootduik bij Julian's Rocks. Als we onderweg zijn naar die locatie, zien we walvissen zwemmen. Indrukwekkend om te zien, zeker als je zelf in een rubberbootje zit! De duik is ontzettend mooi, het water is glashelder en er zwemmen talloze mooi gekleurde vissen. Als we op een diepte van 18 meter zitten (onze diepste duik tot nu toe) zien we een enorme schildpad. Verder komen we ook nog wat haaien tegen. Helemaal geweldig! Jammer dat we niet meer tijd hebben, anders zouden we zeker nog langer in Byron Bay blijven. Het stadje zelf is erg gezellig, beetje hippie-achtig, er hangt een heel lekker sfeertje en je kan er mooie duiken maken.

De volgende ochtend gaan we eerst lekker zwemmen in een warmwaterbron in de stad. Hier kunnen we eindelijk lekker douchen, wat een verademing! Onderweg naar onze laatste stop voor Byron Bay gaan we kangoeroes voeren bij een vrouw die gewonde kangoeroes opvangt. Ze laten zich graag voeren, en kunnen al aardig poseren voor de camera. We overnachten in Bingara in een echt Pubhotel (à la de pub van Vic en Nancy van de Flying Doctors). Eindelijk een normaal slaapkamer en een normaal toilet! De laatste dag al weer van de outbacktour. Wat is dat hard gegaan! Vandaag gaan we voor de allereerste keer paardrijden en wel gelijk voor een rit van 3 uur. Als we eenmaal gewend zijn, vindt ik het eigenlijk nog leuk ook. Sascha is minder enthousiast, die gaat liever met de auto (meer pk's). Het is een erg mooie rit, waarin we zelfs met de paarden gaan zwemmen. 's Middags verlaten we Bingara en gaan we naar Byron Bay. Daar komen we 's avonds aan. We worden bij ons hotel afgezet. Het is een heerlijk luxe hotel met een lekker verwarmd zwembad. Daar maken we gelijk gebruik van.

Na een lekker ontbijt krijgen we in een mijn van een van de opalenzoekers uitleg over het opaalzoeken. Daarna gaan we zelf op zoek naar het grote geld. In de volgende stad, Lightning Ridge, bezoeken we een opaalmuseum, toepasselijk genaamd The Big Opal. 's Middags kunnen we een rondvlucht maken boven de stad. Het blijkt dat de omgeving veel groener is dan gedacht, erg verrassend. 's Avonds hebben we een echte Aussie Barbie met een groot aantal locals. Erg gezellig!

We gaan om 6.00 uur (!) een rit maken door het gebied rondom de homestead. Het is vreselijk koud (het vriest nl. nog 's nachts) maar het uitzicht is heel erg mooi. We zien veel emoes en kangaroes. Na een heerlijk ontbijt gaan we proberen een schaap te scheren. Een uur later heeft iedereen een stukje mogen doen en ziet het arme beest er niet uit. Maar voor een eerste keer vonden we het niet slecht. Het einddoel voor deze dag is het mijnstadje Glengarry waar we, na een gezellige avond met de opaalzoekers, in het luxueze Glengarry Hilton Bush Pub overnachten.

Na 5 dagen Sydney gaan we de Outback in met Ando's Outback Tours. We zijn in totaal met 7 mensen (incl. Ted de gids). De eerste stop die we maken is in Katoomba, waar we kunnen genieten van een mooi uitzicht op de Blue Mountains. In Katoomba kijk je op de Three Sisters, een mooie rotsformatie. Na een bezoek aan een nu uitgestorven goudzoekersstadje gaan we zelf goudzoeken. Helaas vinden we niet de goudklomp waar we op hebben gerekend, maar het is wel leuk om een keer gedaan te hebben. De eerste nacht brengen we door op de homestead van Ted, de gids en eigenaar van Ando's, in Coonabarabran.

We zijn in Sydney!. Na een paar dagen stilte en rust om ons heen, valt de drukte en chaos in Sydney ons erg rauw op ons dak. We hebben o.a. het Australian Museum bezocht en ook hier de Royal Botanic Gardens verkend. Op onze eerste dag zien we al de Harbour Bridge en het Opera House. Ziet er erg mooi uit in het echt. In de dagen daarna breekt de zomer ook al lekker door, het is elke dag als zo'n 22 graden, heerlijk! We gaan naar Darling Harbour, waar je trouwens erg leuk kan eten. Ook de tocht over Sydney Harbour mag natuurlijk niet ontbreken. Lekker zo'n 2 uur genieten van de omgeving op een boot. De laatste middag en avond brengen we in The Rocks door, de oudste wijk van Sydney. Voor ons is dat de gezelligste wijk van Sydney. Heel veel cafeetjes, restaurants en leuke straatjes. Daar eten we bij een echt traditioneel Beiers restaurant, compleet met lederhosen en Bratwurst. Erg leuk om dat aan de andere kant van de wereld mee te maken!

Bij een Tourist Info Center hebben we een foldertje over Jervis Bay gehaald. Het schijnt een mooie duiklocatie te zijn, dus gaan we daar naartoe. Het kleine plaatsje Huskinsson blijkt de ideale locatie te zijn, daar liggen de mooiste locaties in de buurt. Bij de Pro Dive-vestiging
vragen we na of het mogelijk is die dag te gaan duiken. Speciaal voor ons wordt er een gids opgeroepen en twee uur later gaan we onze eerste duik in Australië maken in Hyams Beach. Het water in nog niet echt warm, zo'n 17 graden, maar voor onze begrippen ontzettend helder. Als snel zien we de eerste haaien (Port Jackson sharks) en erg mooie en grote vissen. Wat een mooie ervaring!

Na heerlijk geslapen te hebben in een motel in Metung gaan we via Mallacoota naar Eden. In Mallacoota maken we een mooie wandeling van een paar uur dwars door de bossen en langs het strand. Erg mooi. In Eden gaan we overnachten in een B&B die helemaal in de stijl van de 19e eeuw is ingericht. Echt heel erg mooi.'s Ochtends ontbijten we op de veranda, heerlijk in de zon en met een waanzinnig mooi uitzicht op de oceaan. Ons einddoel voor vandaag is Bateman's Bay. Als we door dat dorpje lopen, valt het ons op dat er veel pelikanen zijn. In plaats van de duiven die in Nederland op de lantarenpalen zitten, vindt je daar 3 of 4 pelikanen op een lantarenpaal. Heel apart!

De volgende ochtend gaan we, op advies van Graeme en Meg, naar Wilsons Prom. Dat is een enorm natuurpark vlakbij Foster, en het zuidelijkste puntje van Australië. We hebben tips gekregen waar we de kangoeroes kunnen vinden, en dat blijkt nog te kloppen ook. Wat een mooi gezicht om die kangoeroes in het wild te zien. We wilden ook naar een strand gaan in het park, genaamd Squeaky Beach, maar het gaat nogal hard regenen en daarom besluiten we maar verder te rijden.

Nadat we onze auto hebben opgehaald bij Budget verlaten we Melbourne. Als eerst gaan we naar Phillip Island, op ongeveer 1,5 uur rijden vanaf Melbourne. Het is een waanzinnig mooi eiland, waar je uren kan wandelen langs de kust en de meest fantastische uitzichten hebt. Verder kan je ook naar 'The Koala Conservation Centre' waar je geinformeerd wordt over de koala's en waar je ze ook van zeer dichtbij kan zien. Erg leuk om ze in het echt te zien!Na Phillip Island rijden we door naar ons einddoel van vandaag, het kleine plaatsje Foster. Al snel vinden we een leuke B&B. De eigenaren, Graeme en Meg Rogers, zijn heel gastvrij en vertellen graag over de omgeving waar we zitten en waar we het beste naar toe kunnen gaan.

We blijven in totaal 3 dagen in Melbourne. Het valt ons op dat het echt een relaxte stad is, geen gehaast, geen gestress, heerlijk. Ons hotel ligt in de wijk Carlton, ook wel Little Italy genoemd. 's Avonds is het dus geen probleem om een lekker restaurantje te vinden. Een ander voordeel van Melbourne is dat alles aardig op loopafstand ligt. We hebben die dagen alles lopend afgelegd, zo zie je ook veel meer van de stad. Uiteraard hebben we veel bekende bezienswaardigheden bezocht, zoals bijv. Flinders Street Station en de Royal Botanic Gardens.

Op 30 augustus is het eindelijk zover: we gaan op huwelijksreis! We komen (door de bekende files) later aan op Schiphol dan gepland, maar ach we hebben toch vakantie. De reis verloopt perfect, we hebben ruim de tijd om over te stappen op Frankfurt en Singapore. Uiteindelijk komen we op 1 september rond 05.00 uur aan in Melbourne.

Onze reis door Australie kan beginnen. De route gaat van Melbourne naar Cairns.

De ochtend

Ondanks dat we het vanochtend rustig aan kunnen doen, worden we toch allebei om 5.30 uur al
wakker. We kijken naar buiten en wat zien we: een strakblauwe hemel!! De zon is al opgekomen en dat beloofd veel goed voor vandaag.

Uiteindelijk sta ik om 7.00 uur op. Lekker uitgebreid douchen en daarna rustig ontbijten. Sascha draait zich nog een keertje om als om 8.15 uur de schoonheidsspecialiste aanbelt. Het ziet er erg mooi uit, alleen nu moet mijn haar nog worden gedaan.
Ongeveer 2 uur later komt de kapster. Eerst natuurlijk nog even een bakje koffie gedronken en wat gekletst en dan is het toch tijd om m'n haar te doen. Mijn haar wordt heel mooi opgestoken met, wat ik 's avonds merkte, wel 55 (!) schuifspeldjes en 14 speldjes met pareltjes.
Als de kapster klaar is, maakt mijn vader nog even wat foto's.

Rond 12.00 uur wordt het tijd om mijn jurk aan te trekken. Mijn moeder helpt mij, want het lukt me echt niet in m'n eentje. Als het klaar is, maakt m'n vader eerst nog wat foto's.
Sascha gaat ondertussen het bruidsboeket halen. Als hij terug is, ziet hij me voor het eerst in m'n jurk. Hij vindt het gelukkig erg mooi. Daarna moet hij zich toch ook om gaan kleden. In de tussentijd is er ook al een paar keer aangebeld door bloemisten die boeketten komen brengen. Het huis staat daarna vol met bloemen, wat heel gezellig staat.
De corsage opdoen blijkt toch lastiger zijn dan gedacht. Ma is toch wel een tijd bezig, maar
uiteindelijk zit het dan goed. Voor het vouwen van de pochet moet je toch ook nog wel gestudeerd hebben, dat is toch niet zo makkelijk als je denkt! Uiteindelijk zit alles dan toch zoals het moet en zijn we klaar voor de rest van de dag. Net als mijn ouders naar huis willen gaan, komt de auto. Met veel zorgvuldigheid wordt het bloemstuk er op gezet. Als de fotograaf dan ook is gearriveerd, begint de dag eigenlijk pas echt.

Nadat we eerst bij ons thuis wat foto's hebben gemaakt, vertrekken we naar het Linschoter Bos voor de echte reportage. Tijdens de reportage maakt de chauffeur ook nog foto's, die we
een paar dagen later op een CD-rom thuis krijgen gestuurd. Zo hebben we toch al
een indruk van de reportage. Tijdens het maken van de foto's kregen we veel reacties van de mensen die we tegenkwamen.

Het grote moment

Van de ceremoniemeesters hadden we opdracht gekregen om om 15.30 uur bij een tankstation voor Harmelen te vertrekken. Omdat we al iets eerder waren, hebben we daar nog even wat gedronken en heeft de chauffeur nog wat foto's gemaakt. Ook daar werden we aangesproken
door de mensen die stonden te tanken. Rond 15.50 uur komen we aan bij De Kloosterhoeve. Als wij aan komen rijden, staat iedereen ons al op te wachten en zingen ze "Lang zullen ze leven".

Om 16.00 uur begint dan de ceremonie. Pas op dat moment beginnen we toch wel nerveus te worden, terwijl we de rest van de dag nergens last van hadden. Nadat de ambtenaar een verhaal
heeft gehouden, waar ik zelf niet veel van heb meegekregen, wordt het tijd voor het ja-woord. Gelukkig zegt Sascha 'Ja' en doe ik dat dan ook maar. Met trillende handen zetten we allebei onze handtekeningen op de trouwakte. Voor de getuigen hadden we pennen gekocht, die we voordat ze de handtekening zetten, aan henoverhandigen. Tenslotte vertelt de ambtenaar nog wat over ons en daarna is het tijd voor de bruidstaart en de champagne!

De avond

Daarna gaan we met z'n allen lekker naar buiten, waar ook de receptie wordt gehouden. De enveloppen worden op een speciale plek verzameld, namelijk in de buidel van een kangeroe! Wat we erg leuk vonden, is dat bijna iedereen die we hebben uitgenodigd ook echt is gekomen. Daardoor komt het terras lekker vol te zitten. De gasten kunnen ook op vellen papier en op het passe-partout nog een boodschap voor ons opschrijven, en dat wordt enthousiast gedaan.

Veel te snel (voor ons gevoel) worden we aan tafel geroepen voor het diner. Tijdens het diner worden er driftig foto's gemaakt. Ook worden er een aantal speeches gehouden en wordt er zelfs door één van mijn nichtjes een stukje op de piano gespeeld. De avond vloog voorbij en voordat we het wisten waren we al op weg naar huis.

Thuisgekomen zagen we dat het huis helemaal versierd was. Binnen lag er (op de begane grond) overal confetti en ballonnen. Dat hebben we gewoon lekker laten liggen tot de volgende dag. We kunnen terugkijken op een dag die precies zo is gegaan zoals we gehoopt hadden, alleen ging het allemaal veel te snel!

Na anderhalve maand van relatieve rust, wordt het volgens de aftellijst van één van de bruidsmagazines tijd om weer aan de slag te gaan. Het wordt hoog tijd om de trouwkaarten uit te gaan zoeken!

Het eerste wat we hebben gedaan is zoeken naar drukkerijen bij ons in de buurt. Die zijn er genoeg, alleen niet voor het drukken van kaarten. Dan maar het Internet op (wat zouden we zonder moeten!). We gingen er maar vanuit dat er vast wel een startpagina van moest zijn, en ja hoor, trouwkaarten.pagina.nl bestaat!

Je kan zelfs via het net je kaarten bestellen. Het is een goede manier om ook een indruk te krijgen van de kosten van de kaarten. Daar hadden we namelijk ook nog niet echt een beeld bij. Wij kiezen toch voor de vertrouwde weg, namelijk eerst rondkijken op Internet, en dan de drukkerij bezoeken om wat boeken door te bladeren en een offerte te laten maken. Eén van de drukkerijen is gevestigd in Utrecht, dus lekker in de buurt. De site van dit bedrijf, Drukkerij VABA, is heel uitgebreid. Je kan het grootste gedeelte van de collectie zien, en dus van te voren al bekijken wat je voorkeuren zijn.

Uiteindelijk zijn we bij Drukkerij Zuijderduijn in Woerden terechtgekomen. Hier werden we zeer goed geholpen. We konden een aantal boeken mee naar huis nemen, zodat we rustig konden kiezen. Dit is trouwens ook erg makkelijk bij het maken van de teksten op de kaarten.

Twee weken na de aankoop van de jurk gingen we op zoek naar een mooi pak. We hadden al wel een winkel in gedachten, namelijk Barsoi in Utrecht. In die zaak hingen erg mooie pakken van niet onbekende merken als Boss en Armani. Klinkt toch wel leuk als je zegt dat je in een Armani loopt.

We werden door een aardig jongen geholpen. Sascha had al van te voren een idee over zijn pak.
Als eerst pakte de verkoper dat pak, waarna het werd gecompleteerd door een overhemd, stropdas, schoenen enz. Toen Sascha de paskamer uitkwam, was hij zelf niet zo enthousiast. Op naar het volgende pak dus. Dit werd een pak van Boss. Sascha vond het wel een mooi pak, alleen vond hij de kleur niet zo mooi: "een CMG-pak" zoals hij het noemde. Hierna kwam een pak van Armani. Dit viel veel beter in de smaak. Ook de kleur, die ik nu nog even geheim houd, was perfect.

Na anderhalf uur, twee keer zo lang als het uitzoeken van een jurk, waren we klaar! Ongeveer twee weken voor de bruiloft kunnen we het kostuum, zoals hij het wil noemen, ophalen zodat het dan nog eventueel op maat gemaakt kan worden.

Voordat we echt bezig waren met de voorbereidingen, vonden we het niet echt nodig om een trouwauto te regelen. We hadden het idee dat we makkelijk in onze auto naar de locatie konden
gaan.

Na toch wat rondgevraagd te hebben, kregen we het idee dat het toch wel handig was. Over het algemeen is de chauffeur inbegrepen, en het wel prettig om gereden te worden.

Via Ilse.nl kwamen we terecht bij Trouwservice Noordenburg uit Amersfoort. Zij zijn gespecialiseerd in het verhuren van Kevers. En laat dat nu net mijn droomauto zijn!

Tijdens de afspraak konden we eerst door een aantal fotoalbums bladeren met allemaal gelukkig getrouwde paren en de Kever. Daarna kwam het grote moment: we kregen de auto in het echt te zien! Ik was gelijk verliefd (op de auto dan). We mochten er ook even in zitten, om te kijken of er genoeg ruimte was. Daarna werden de afspraken op papier gezet. De eigenaar van het bedrijf rijdt ons naar de diverse locaties. We konden door hun een bloemstuk voor op de auto laten maken en we krijgen zelfs een CD-rom met foto's van onze trouwdag.

De locatie was voor ons al snel duidelijk. We wilden dat alles op een plek plaats zou vinden, en dat is gelukt.

De locatie die we hebben uitgekozen is een rustpunt voor culinaire lekkerbekken en een gezocht oord voor exclusieve partijen. De sfeervolle zalen zijn geschikt voor vergaderingen alswel voor feestelijke aangelegenheden.

De door ons uitgezochte locatie stamt uit 1288. In die tijd werden de gerechten aangekondigd met zang van een minstreel bij kaarslicht.

"Gesoden visch daen nao gebraden appelen of coude ijbouten, vierzaet dikke rijs, hazenoten, crensen cerstang hen, salade van vertecous of te rocoll gehact ..."

Om alvast een tipje van de sluier op te lichten een korte fotoreportage van de locatie.

Een aantal mensen hebben het al geraden aan de hand van bovenstaande foto's. Voor de mensen voor wie het nog steeds een raadsel is...

Overal om me heen hoorde ik de meest romantische aanzoeken, dus vol verwachting wachtte ik het moment af dat Sascha mij op z'n knieën met een bos rode rozen mij ten huwelijk zou vragen. Nou, ik moet er nog steeds op wachten en ik denk ook niet dat het er ooit nog zover van komt.

Hoe het dan toch zover heeft kunnen komen?

We waren in de auto onderweg naar huis en ik weet eigenlijk niet eens meer hoe we op het onderwerp trouwen zijn gekomen. Ik zei dat het mij wel leuk leek om te gaan trouwen als we 10 jaar bij elkaar zijn. Sascha vond dat wel een goed idee. Nadat we het er allebei over eens waren, reden we rustig verder.

Op een gegeven moment vroeg hij: "Heb je me nou ten huwelijk gevraagd?" "Ik geloof
het wel", zei ik. Zijn reactie daarop was: "Nou dat scheelt, dan hoef ik het niet meer te doen."

Tot op de dag van vandaag blijft hij dit zeggen, dus voor romantische aanzoeken moet ik maar naar Love Letters kijken.

Voordat we van plan waren om te gaan trouwen, had ik altijd het idee dat ik geen echte trouwjurk hoefde te hebben. Ik vond het zonde zoveel geld te betalen voor een jurk die je, als het goed is, toch maar één keer draagt.

Langzamerhand begon ik van gedachten te veranderen. Dit kwam onder andere door de verhalen van mijn collega's over het uitzoeken van de jurk en vooral ook door de modeshow tijdens de Love & Marriage Beurs. Daar had ik namelijk een erg mooie jurk gezien. Uiteindelijk
heb ik begin januari toch maar een afspraak gemaakt bij Together Bruidsmode in Woerden. Ik wilde toch wel een echte trouwjurk gepast hebben.

Op 8 januari was het dan zover. Mijn moeder en mijn zusje gingen mee als kritische jury, om te voorkomen dat ik te enthousiast over de verkeerde jurk zou worden. Nadat we koffie en thee hadden gekregen, vroeg de verkoopster of ik al een idee had. Ik liet toen mijn collage zien, en meteen zei ze dat ze al wel een aantal jurken in gedachten had. Ik mocht lekker rustig gaan zitten, terwijl zij de jurken liet zien. Pas toen ze de jurk van de modeshow liet zien, werd ik pas
echt enthousiast. Die jurk zou ik zeker gaan passen. Verder stond er in de etalage ook een hele mooie jurk.

Het passen is ook een ervaring op zich. Bij de eerste jurk moest ik een hoepel aan. Dat zit heel erg apart, kan ik je zeggen. Dan komt de bustier, oftewel een soort corset. In het begin had ik
het idee dat ik geen adem meer kon halen, maar hoe langer je het aanhebt hoe meer je er aan went. Het gaat zelfs wel lekker zitten. Toen ik de paskamer uit kwam, kon ik mezelf pas echt goed zien. Ik voelde me echt een soort prinses! De jury keurde de jurk ook goed, alleen mijn zusje was minder enthousiast.

Toen was het de beurt aan de tweede jurk. Hieronder hoefde ik geen hoepel te dragen en dat vond ik al erg prettig. De jurk zelf vond ik heel erg mooi en toen ik de paskamer uit kwam, kreeg ik een zeer enthousiast onthaal van de jury. Dit moest hem worden! De verkoopster zocht ook een paar schoenen uit, die mooi onder de jurk pasten, en ze kwam met de schoenen die ik in mijn collage had verwerkt.

Daarna kreeg ik nog een stola om die bij de jurk hoorde. Ik moest ook nog een ketting om om het plaatje compleet te maken. Toen was het voor mij helemaal duidelijk: deze jurk moet ik hebben!