Going Down Under

Twee weken na de aankoop van de jurk gingen we op zoek naar een mooi pak. We hadden al wel een winkel in gedachten, namelijk Barsoi in Utrecht. In die zaak hingen erg mooie pakken van niet onbekende merken als Boss en Armani. Klinkt toch wel leuk als je zegt dat je in een Armani loopt.

We werden door een aardig jongen geholpen. Sascha had al van te voren een idee over zijn pak.
Als eerst pakte de verkoper dat pak, waarna het werd gecompleteerd door een overhemd, stropdas, schoenen enz. Toen Sascha de paskamer uitkwam, was hij zelf niet zo enthousiast. Op naar het volgende pak dus. Dit werd een pak van Boss. Sascha vond het wel een mooi pak, alleen vond hij de kleur niet zo mooi: "een CMG-pak" zoals hij het noemde. Hierna kwam een pak van Armani. Dit viel veel beter in de smaak. Ook de kleur, die ik nu nog even geheim houd, was perfect.

Na anderhalf uur, twee keer zo lang als het uitzoeken van een jurk, waren we klaar! Ongeveer twee weken voor de bruiloft kunnen we het kostuum, zoals hij het wil noemen, ophalen zodat het dan nog eventueel op maat gemaakt kan worden.

Voordat we echt bezig waren met de voorbereidingen, vonden we het niet echt nodig om een trouwauto te regelen. We hadden het idee dat we makkelijk in onze auto naar de locatie konden
gaan.

Na toch wat rondgevraagd te hebben, kregen we het idee dat het toch wel handig was. Over het algemeen is de chauffeur inbegrepen, en het wel prettig om gereden te worden.

Via Ilse.nl kwamen we terecht bij Trouwservice Noordenburg uit Amersfoort. Zij zijn gespecialiseerd in het verhuren van Kevers. En laat dat nu net mijn droomauto zijn!

Tijdens de afspraak konden we eerst door een aantal fotoalbums bladeren met allemaal gelukkig getrouwde paren en de Kever. Daarna kwam het grote moment: we kregen de auto in het echt te zien! Ik was gelijk verliefd (op de auto dan). We mochten er ook even in zitten, om te kijken of er genoeg ruimte was. Daarna werden de afspraken op papier gezet. De eigenaar van het bedrijf rijdt ons naar de diverse locaties. We konden door hun een bloemstuk voor op de auto laten maken en we krijgen zelfs een CD-rom met foto's van onze trouwdag.

De locatie was voor ons al snel duidelijk. We wilden dat alles op een plek plaats zou vinden, en dat is gelukt.

De locatie die we hebben uitgekozen is een rustpunt voor culinaire lekkerbekken en een gezocht oord voor exclusieve partijen. De sfeervolle zalen zijn geschikt voor vergaderingen alswel voor feestelijke aangelegenheden.

De door ons uitgezochte locatie stamt uit 1288. In die tijd werden de gerechten aangekondigd met zang van een minstreel bij kaarslicht.

"Gesoden visch daen nao gebraden appelen of coude ijbouten, vierzaet dikke rijs, hazenoten, crensen cerstang hen, salade van vertecous of te rocoll gehact ..."

Om alvast een tipje van de sluier op te lichten een korte fotoreportage van de locatie.

Een aantal mensen hebben het al geraden aan de hand van bovenstaande foto's. Voor de mensen voor wie het nog steeds een raadsel is...

Overal om me heen hoorde ik de meest romantische aanzoeken, dus vol verwachting wachtte ik het moment af dat Sascha mij op z'n knieën met een bos rode rozen mij ten huwelijk zou vragen. Nou, ik moet er nog steeds op wachten en ik denk ook niet dat het er ooit nog zover van komt.

Hoe het dan toch zover heeft kunnen komen?

We waren in de auto onderweg naar huis en ik weet eigenlijk niet eens meer hoe we op het onderwerp trouwen zijn gekomen. Ik zei dat het mij wel leuk leek om te gaan trouwen als we 10 jaar bij elkaar zijn. Sascha vond dat wel een goed idee. Nadat we het er allebei over eens waren, reden we rustig verder.

Op een gegeven moment vroeg hij: "Heb je me nou ten huwelijk gevraagd?" "Ik geloof
het wel", zei ik. Zijn reactie daarop was: "Nou dat scheelt, dan hoef ik het niet meer te doen."

Tot op de dag van vandaag blijft hij dit zeggen, dus voor romantische aanzoeken moet ik maar naar Love Letters kijken.

Voordat we van plan waren om te gaan trouwen, had ik altijd het idee dat ik geen echte trouwjurk hoefde te hebben. Ik vond het zonde zoveel geld te betalen voor een jurk die je, als het goed is, toch maar één keer draagt.

Langzamerhand begon ik van gedachten te veranderen. Dit kwam onder andere door de verhalen van mijn collega's over het uitzoeken van de jurk en vooral ook door de modeshow tijdens de Love & Marriage Beurs. Daar had ik namelijk een erg mooie jurk gezien. Uiteindelijk
heb ik begin januari toch maar een afspraak gemaakt bij Together Bruidsmode in Woerden. Ik wilde toch wel een echte trouwjurk gepast hebben.

Op 8 januari was het dan zover. Mijn moeder en mijn zusje gingen mee als kritische jury, om te voorkomen dat ik te enthousiast over de verkeerde jurk zou worden. Nadat we koffie en thee hadden gekregen, vroeg de verkoopster of ik al een idee had. Ik liet toen mijn collage zien, en meteen zei ze dat ze al wel een aantal jurken in gedachten had. Ik mocht lekker rustig gaan zitten, terwijl zij de jurken liet zien. Pas toen ze de jurk van de modeshow liet zien, werd ik pas
echt enthousiast. Die jurk zou ik zeker gaan passen. Verder stond er in de etalage ook een hele mooie jurk.

Het passen is ook een ervaring op zich. Bij de eerste jurk moest ik een hoepel aan. Dat zit heel erg apart, kan ik je zeggen. Dan komt de bustier, oftewel een soort corset. In het begin had ik
het idee dat ik geen adem meer kon halen, maar hoe langer je het aanhebt hoe meer je er aan went. Het gaat zelfs wel lekker zitten. Toen ik de paskamer uit kwam, kon ik mezelf pas echt goed zien. Ik voelde me echt een soort prinses! De jury keurde de jurk ook goed, alleen mijn zusje was minder enthousiast.

Toen was het de beurt aan de tweede jurk. Hieronder hoefde ik geen hoepel te dragen en dat vond ik al erg prettig. De jurk zelf vond ik heel erg mooi en toen ik de paskamer uit kwam, kreeg ik een zeer enthousiast onthaal van de jury. Dit moest hem worden! De verkoopster zocht ook een paar schoenen uit, die mooi onder de jurk pasten, en ze kwam met de schoenen die ik in mijn collage had verwerkt.

Daarna kreeg ik nog een stola om die bij de jurk hoorde. Ik moest ook nog een ketting om om het plaatje compleet te maken. Toen was het voor mij helemaal duidelijk: deze jurk moet ik hebben!