Going Down Under

Een van de eerste dingen die ik vandaag doe, is Jim's Fencing bellen. Zij installeren de schutting bij de buren en het is tijd dat wij ook een offerte aanvragen. We spreken af op zaterdag om 8 uur 's ochtends. Sas heeft wel een cursus, maar ik hoop dat ik hem weg kan brengen, en dat ik met de auto dan naar Moggill kan gaan (scheelt zoveel tijd!).

's Avonds gaan we weer kijken in Moggill. Het huis is nu zo goed als compleet afgesloten, wat een heel goed teken is. We kunnen gelukkig toch nog door een van de schuifdeuren naar binnen en zien dat de decoratierand tussen het plafond en de muren overal er op zitten. Verder zijn de badkamers allemaal waterproof gemaakt en zijn de wastafels, en gootstenen gearriveerd.

Eenmaal thuis wacht ons weer een rekening van Metricon. Die ga ik dus morgen maar gelijk naar onze hypotheekadviseur opsturen, zodat de bank het hopelijk op tijd betaald. Weer een fase van de bouw die officieel klaar is, nog maar 2 fases te gaan!

Gelukkig is het vandaag heerlijk weer. En nog beter, alle modder is verdwenen en is nu kurkdroge grond geworden. De buren willen ons even spreken over de schutting, aangezien zij al binnenkort in hun nieuwe huis gaan wonen.

Sas heeft vandaag ook weer cursus, dus ik ga alleen naar Moggill. Ik had al met de buren gemaild, wat al begon toen we een boundary relaxation wilde aanvragen. Maar we hebben ze tot nu toe nog niet ontmoet. Het is een heel aardig stel, met een 3-jarig zoontje. Ze zijn vorig jaar pas vanuit Maleisie naar Australie gekomen. Vol trots laten we elkaar onze huizen zien. Echt heel leuk.

We zijn het snel eens over het hek. Wat zij in gedachten hebben, gewoon een standaard houten schutting, is precies wat wij ook in gedachten hebben. Ik laat wel weten, dat wij onze schutting een stuk verder naar voren willen laten beginnen en dat vinden zij prima. Wij doen dat wel wanneer de rest van onze schutting wordt geinstalleerd.

Daarna maak ik nog even wat foto's en is het weer tijd om naar huis te gaan. Het is nl. wel een rit van 1,5 uur (enkele reis) met de bus. Maar het is het elke keer toch wel waard!

We kunnen het niet laten en ook vandaag gaan we na het werk naar Moggill. Het is wel vervelend dat de dagen steeds korter worden, het is nl. al donker als we bij ons droomhuis aankomen. Gewapend met de camera en de duiklampen struinen we door en rondom ons huis.

Al het metselwerk is klaar, en binnen zitten de gipsplaten er overal op. Het lijkt nu veel groter dan toen we alleen nog een frame hadden. We zien nu tenminste hoe het huis er uit komt te zien. En het is geweldig, we zijn helemaal weg van de verschillende hoogtes van de plafonds wat we nu eindelijk goed kunnen zien.

Het is een mooie heldere avond, met een enorme maan dus stoppen we onderweg naar huis op Mt Coot-tha. Het is de eerste keer dat we hier 's avonds zijn, en het is eigenlijk best indrukwekkend. Kunnen we best vaker doen, zeker omdat we hier langs komen op weg naar huis.

Vanochtend hebben we even afgesproken met de sitemanager. Het is nl veel prettiger om met hem on site te praten dan over de telefoon.

Er wordt druk gewerkt terwijl wij met hem door het huis lopen. Overal worden de gipsplaten gemonteerd, terwijl een andere ploeg buiten druk aan het metselen is. Ze zijn al halverwege, wat gaat dat snel!

Volgens Larry, de sitemanager, zijn ze deze week klaar met het metselwerk en de gipsplaten, en gaan ze komende week beginnen met de installatie van alle kastjes in de keuken, pantry, de badkamers etc. Daarna worden de tegels gelegd in de badkamers en de pantry en is het tijd voor het verven van de muren. Het zal dus niet al te lang meer duren!

Rond 10.45 uur ben ik op het werk. Wel lekker om dan pas te beginnen, zeker om dan ook weer om 17.00 uur naar huis te gaan ;) Nou ja, Moggill. Ik loop naar Milton, waar ik Sas ontmoet om toch nog even te kijken. En ze hebben echt veel gedaan: het metselwerk is zo goed als klaar en alle plafonds en de badkamers zijn voorzien van gipsplaten!

In de loop van de ochtend ben ik in Moggill. Het regent al een beetje, maar dat wordt al snel veel erger. Gelukkig was ik zo slim om een paraplu mee te nemen, want het hoost echt. Maar ik houd vol, en neem zoveel mogelijk foto's. De stenen zijn gearriveerd, ze gaan komende week aan het metselwerk beginnen.

Binnen neem ik foto's van de leidingen en electriciteits- en telefoon/datasnoeren. Van een collega had ik die tip gekregen, zodat we later kunnen kijken hoe alles loopt, voordat we iets aan de muren willen hangen.

Helemaal doorweekt (ja zelfs met paraplu ben ik doorweekt), loop ik weer terug naar de bushalte. Eenmaal thuis maak ik een lekkere douche en trek wat droge kleren aan en geniet van een relaxte zaterdagmiddag.

Gisteravond kwamen we thuis en vonden we een briefje van een loodgieter, die blijkbaar in ons huis is geweest. Wij zijn daar niet echt blij mee, normaal horen we van de makelaar dat er iemand langs komt. Nu dus niet, en dus stuur ik vanochtend eerst even een boze email naar de makelaar. Het voelt als schending van onze privacy, ook al huren we alleen maar, we hebben nog steeds rechten.

Daarna krijg ik een email van de hypotheekadviseur. We wachten nu al een paar weken op de First Home Owners Grant (wat $7000 waard is), maar we hebben het nog steeds niet. Blijkbaar doet de bank weer moeilijk, en willen ze nog meer papierwerk getekend hebben. Verder moeten we ook een gecertificeerde kopie van onze trouwakte meesturen, aangezien ik heb aangegeven dat ik meerdere namen gebruik (meisjesnaam in paspoort, getrouwde naam in dagelijks gebruik, en allebei de namen op officiele documenten). Gelukkig kan een collega de trouwakte certificeren, dus kan ik in de loop van de ochtend alles opsturen. Nu maar wachten.

's Middags krijg ik een email van de makelaar, die oprecht z'n excuses aanbiedt. Ze hebben met de loodgieter gesproken, en gezegd dat hij moet bellen voordat hij langskomt (wat trouwens ook normaal gesproken moet gebeuren). Hij schijnt komende week nog even langs te moeten komen, dus we zullen zien.

Maar het is gelukkig al weer vrijdag, laat het weekend maar komen. Sas heeft deze week weer een open water cursus, dus ik heb 2 dagen voor mezelf. Morgen ga ik waarschijnlijk met de bus naar Moggill, kan het niet laten om te zien wat er allemaal gedaan is.

In de loop van de ochtend krijg ik een mailtje van Sas met echt geweldig nieuws: hij heeft het voor elkaar gekregen om 2 kaartje te bemachtigen voor de belangrijkste rugby league series van het jaar: State of Origin. Dat is een serie van 3 wedstrijden tussen de aartsrivalen New South Wales (de Blues) en Queensland (de Maroons) en het is echt groot hier. Zo goed als iedereen kijkt ernaar, en de dag daarna is het aantal mensen wat zich ziekmeldt opvallend hoog ;)

Wij gaan naar de derde en laatste wedstrijd, wat zomaar de beslissende wedstrijd kan zijn! Ik heb opeens een hoop jaloerse collega's ;)

's Avonds kunnen we het niet laten en gaan we weer naar Moggill. Het lijkt alsof er niets is gebeurd, maar dan zien we dat de electricien aan de slag is geweest. Verder is er ook een beschermende laag op alle ramen gesmeerd, wat tegen het cement en de render moet beschermen. Heel spannend weer allemaal!

Het is dinsdag, dus tijd voor een bezoekje aan ons huis. Ik loop rond 17.10 uur het kantoor uit voor een lekkere wandeling naar Milton, waar Sas werkt. Het is echt veel beter dan met de trein, waarin je als een sardientje opgesloten zit. En het is maar 35 minuten, een perfecte afstand.

Ze hebben weer veel gedaan: de ramen en deuren zijn geinstalleerd, met uitzondering van het raam van de pantry. Verder is de loodgieter druk bezig geweest met het leidingwerk, en hebben we een blauw huis: het is klaar voor de metselaars!

Sinds m'n operatie blijven we maar rekeningen ontvangen. Helaas werkt het systeem niet zoals in Nederland, waar het ziekenhuis gewoon alles naar de verzekering stuurt. Nee, hier krijg je alle rekeningen waarna je zelf een bepaald bedrag zelf moet betalen (zgn 'gap payment - het verschil tussen wat de verzekeraars vergoeden en wat de artsen rekenen). Een paar weken later krijg je dan een bewijs van betaling waarmee je (na het invullen van 2 formulieren) naar Medicare gaat. Medicare handelt dan de betaling af en stuurt het verder door naar je private health insurance die ook een deel moet betalen.

Weer een paar weken later krijg je dan 2 cheques (ja, heel erg ouderwets!) die je dan in een envelop naar de betreffende arts moet sturen. Zeer omslachtig, maar goed.

Helaas heeft Medicare in dit geval een fout gemaakt. Ik heb zelf het volledige bedrag betaald, omdat het binnen 10 dagen betaald moest worden. Als ik dat deed, kreeg ik nl. 10% korting, en op die rekeningen is dat toch een leuk bedrag!

Medicare heeft dit echter over het hoofd gezien, met als gevolg dat een cheque die we ontvangen hebben van de private health insurance op naam van de arts staat. Dat is natuurlijk niet de bedoeling, die cheque is voor ons bedoeld. Gelukkig is de private health insurance begripvol, en wordt het gecorrigeerd. Met een handvol geld (nou ja, $76) loop ik naar Medicare. Ik heb van hun nog niets ontvangen, maar ik wil even kijken of het nu al gecorrigeerd kan worden. Helaas, ik moet wachten tot ik een cheque van hun krijg (wat nog wel een paar weken kan duren) voordat ze het kunnen rechtbreien. En dat is toch nog $235 wat we goed kunnen gebruiken. Even wachten dus nog maar.

Sas heeft gelukkig beter nieuws: zijn bril is gelukkig binnen. Dat komt goed uit, want zijn oude bril staat op het punt om kapot te gaan.

Ondanks dat Sas gisteren ook al naar Moggill is geweest, gaan we vandaag weer. Helaas is er niet veel gebeurd, Sas zag gisteren ook al niemand in ons huis.

Wel zijn alle ramen en schuifdeuren bezorgd, net als onze mooie voordeur en frame. We zien wel dat het frame van ons huis moet worden aangepast, aangezien we een hogere deur hebben. Verder hebben we het idee dat de zonnepanelen op de verkeerde plek zijn gemonteerd, en zijn we niet echt tevreden over de afwerking van de dakgoot boven onze pantry.

De schuifdeuren zijn echt enorm, het is een hoop glas. We zijn heel blij met hoe ze er uit zien, en blij dat we hebben gekozen voor een donker aluminium frame. Het staat heel mooi, ondanks dat het aluminium is. Benieuwd wat ze komende week gaan doen!

Voordat we weer naar huis gaan, doen we nog even een rondje door de wijk. Steeds meer huizen worden gebouwd, het begint echt een wijk te worden. Bij een huis stoppen we , omdat we de driveway echt ontzettend mooi vinden. We maken even kennis met de man, die al druk bezig is om spullen te verhuizen. Zijn naam is Craig, en hij komt oorspronkelijk uit Zuid-Afrika. Ze gaan volgende week echt verhuizen. Hij praat honderduit over de driveway, over hoe hij heel erg tevreden is, maar nog niet echt happy met de kleur. Verder vertelt hij wie waar woont, en hoe hij zelf de tuin helemaal gaat doen. Het is heel gezellig, en met een naam en telefoonnummer van het mannetje van de driveway nemen we afscheid. Weer kennis gemaakt met een nieuwe buurman.

Sas heeft vandaag lekker vrij, dus terwijl ik aan het werk ben krijg ik weer regelmatig foto's gestuurd van het huis:

Na een drukke dag loop ik 's avonds van mijn werk naar Milton. Het is verrassend prettige wandeling, helemaal niet heuvelachtig en na zo'n 35 minuten zie ik Sas al in de auto wachten. Dit is veel prettiger dan als een sardientje in de trein gepropt zitten!

In Moggill nog meer goed nieuws: ze zijn begonnen met de dakpannen. De meeste liggen nu nog keurig opgestapeld op het dak, maar het ziet er nu al goed uit! Ondanks onze eerste twijfels over de kleur van de dakpannen, zijn we er nu wel blij mee. Het staat goed, contrasteert mooi met de dakgoten.

Helemaal happy gaan we weer naar huis. Hopelijk zijn ze deze week klaar met het dak, zodat ze komende week kunnen beginnen met de ramen en het metselwerk. Dan wordt het helemaal een huis!

Als eerst gaan we naar de brillenboer. Sas z'n bril is echt aan vervanging toe, dus we gaan een nieuwe bril uitzoeken. Het gaat verrassend snel, en Sas zoekt een mooi modelletje uit. Hopelijk is de bril volgende week klaar, zodat hij weer een fatsoenlijke bril heeft.

Daarna rijden we naar Moggill. Ze hebben nu de dakgoten gemonteerd, en hopelijk gaan ze maandag beginnen met de dakpannen, al zijn ze nu nog niet bezorgd.

Aan het begin van de middag nemen we de bus naar de Courier Mail Home Show. Uiteindelijk brengen we daar 3 uur door, en praten we met een paar leverancier van zonnepanelen. We willen wel eens weten wat mogelijk is, hoeveel panelen we kwijt zouden kunnen. We blijken echt een ideaal huis te hebben, met de perfecte ligging. We zouden iets van 20 panelen kwijt kunnen, wat genoeg zou moeten zijn voor onze complete electriciteitsvoorziening. Verder krijgen we de tip om de zonnepanelen van ons heet water systeem te verplaatsen naar het dak van de garage, zodat we de rest van het dak optimaal kunnen gebruiken. Dat wordt dus even bellen met de sitemanager op maandag.

Verder wonen we ook een demonstratie bij voor het maken van een deck. Dat is een beetje teleurstellend, we hadden er meer van verwacht. Sas maakt nog even een praatje met een bekende chef, die hier in Australie regelmatig bij Ready, Steady Cook te zien is (Dominique Rizzo).

Ik vond het wel een nuttige besteding van de middag, en we zijn er nu helemaal van overtuigd dat we zoveel mogelijk zonnepanelen willen. Helaas kunnen we dat dit jaar niet betalen, maar hopelijk kunnen we dat volgend jaar doen. We kijken even op een website of de leveranciers wel goedgekeurde leveranciers zijn, en dat blijkt gelukkig het geval. We vonden ze nl. wel goed overkomen, en ze gaven ons goed advies. Nu nog even op zoek naar een sponsor ;)

Sas moet vanavond werken bij ProDive, dus ik besluit maar eens met de bus naar Moggill te gaan. Dat is de eerste keer dat ik de bus tijdens de spits neem, dus ik ben benieuwd. De bus is vol, maar ik moet zeggen dat de vertraging me erg meevalt, uiteindelijk kom ik 10 minuten later dan gepland in Moggill.

Het weer zit niet mee, het was droog toen ik uit de City wegging, maar zo'n 5 kilometer bij ons huis vandaag begint het te onweren. Het is nu al te laat om weer terug te gaan, dus ik besluit toch maar te gaan kijken.

Wanneer het echt te hard gaat regenen en het onweer dichterbij komt, ren ik terug naar de bus.

De rit terug naar huis gaat lekker snel, ik ben na ruim een uur weer thuis. Daar wacht de rekening van het frame van Metricon. Dat neem ik dus morgen maar gelijk mee naar het werk, om naar onze hypotheekadviseur te sturen.

Vandaag moet ik geld overmaken van onze spaarrekening naar onze gewone rekening, zodat we de rekening van Metricon kunnen betalen. Maar wanneer ik internetbankieren open, is er een probleem: ik kan helemaal niets overmaken! Een paar uur later probeer ik het weer, en het lukt nog steeds niet.

Ik raak een beetje gestresst: ik moet het echt vandaag doen, aangezien morgen en overmorgen het bedrag naar Metricon moet worden overgemaakt. Ik besluit naar de bank te gaan, maar wat blijkt: zij mogen zelfs met mijn toestemming niets overmaken van onze spaarrekening. Echt bizar, waarvoor heb je anders nog een vestigingen van een bank?

Ze verzekeren me dat het probleem vandaag nog wordt opgelost, maar ik heb er niet zoveel vertrouwen in. Als dat niet lukt, moet ik even met Metricon bellen, dat we niet op tijd kunnen betalen.

Uiteindelijk probeer ik het 's middags om een uur of 4 weer. Gelukkig lukt het me nu wel om het geld over te maken. Wat een opluchting!

's Avonds gaan we even naar Moggill, en het frame van het dak is nu ook klaar! Het wordt steeds meer een huis!