Vandaag start m'n Rescue Cursus, iets waar ik al een tijd tegen aan zat te hikken. We zijn al vroeg bij de duikshop, omdat Sas vandaag moet werken als Divemaster. Rond 8.00 uur start de cursus. Ik ben de enige vrouw. Na even kort het eerste hoofdstuk te hebben behandeld, vertrekken we richting zwembad.
Het zwembad is buiten, vlakbij het Suncorp Stadium. Een leuk, klein zwembad. Tot 14.30 uur oefenen we met het redden van vermoeide duikers, duikers in paniek en bewusteloze duikers (zowel boven als onder water). Daarnaast oefenen we sleep- en draagtechnieken, een hele uitdaging ;)
Het lastigste vond ik het oefenen van het redden van een bewusteloze duiker zonder ademhaling. Hierbij moet je namelijk beademen en ondertussen slepen en jouw uitrusting en de uitrusting van het slachtoffer uit doen. Alleen al het beademen is lastig, laat staan in combinatie met de rest! Maar wel heel goed om te oefenen.
Rond 15.00 uur zijn we terug in de duikshop. We doen de rest van de theorie en maken het theorie-examen. Al met al een leuke, maar erg vermoeiende dag. Ik heb nu al veel geleerd, zeker voor mezelf. Volgend weekend staat in het teken van het oefenen van scenario's. Ik ben benieuwd.
zondag 30 maart 2008
by Carola
zaterdag 22 maart 2008
by Carola
Vanochtend ging om 4.15 (!) uur al de wekker. Oef, dat valt niet mee! Het is voor een goed doel: we gaan toch nog duiken dit weekend. Sascha is vandaag de divemaster voor de trip en daarom moeten we eerder bij de duikshop zijn dan de rest. We zijn er rond 5.00 uur, terwijl de rest rond 5.45-6.00 uur zal komen. Gelukkig zijn we vroeg, Sascha komt er nl. achter dat de tank van de bus leeg is. Heel fijn! Hij rijdt dus maar even snel naar het dichtsbijzijnde tankstation.
Daarna halen we de trailer uit de garage. Zodra die aangekoppeld is aan de bus, halen we de flessen en lood. Er is 1 stel die ook nog wetsuits nodig heeft, en Sas helpt hen bij het uitzoeken van de juiste maat.
Vandaag duik ik dus niet met Sas, en dat is best uniek. Gelukkig gaat Claire, een duikster die we al redelijk goed kennen, mee. De vorige keer op Flinders Reef heeft zij met ons gedoken en dat beviel haar wel. Ik mag haar wel, het klikt goed. We praten en lachen honderduit, en dat is best knap voor mij op de vroege ochtend ;)
Rond 7.15 uur arriveren we in Tweed Heads (net over de grens in New South Wales). We kunnen merken dat we de Sunshine State hebben verlaten, het gaat nl. hard regenen. Wanneer eenmaal alles op de boot is, vertrekken we voor een rit van ongeveer 20 minuten naar Cook Island. Het is een klein bootje, dus we merken de golven behoorlijk goed. Gelukkig heb ik m'n zeeziektepilletje al ingenomen!
Eenmaal bij Cook Island is het een stuk rustiger. Na de briefing gaan we in eerste instantie als een grote groep achter Sascha aan. Maar op een gegeven moment vinden Claire en ik het wel goed, zeker als we voor het eerst een leopardshark zien. Waanzinnig, wat een mooi beest! Hij zwemt rustig weg, geweldig! Daarna zien we nog een grote octopus, het kan voor ons al niet stuk. Zeker als we ook nog op het eind bij de juiste boei uitkomen. Een echte prestatie voor 2 duikers die absoluut niet kunnen navigeren, zeggen ze zelf ;)
Eenmaal terug op de boot, zijn we een van de weinigen die de haai hebben gezien. Best wel stoer! De tweede duik gaat een andere richting op. Er staat deze keer aardig wat stroming en we besluiten nu wel bij de groep te blijven. Nu zien we een leopardshark die lekker op de bodem ligt te rusten. Hij lijkt ons niet eens op te merken, we kunnen hem bijna aanraken! Claire heeft wel een camere bij zich, en hopelijk heeft ze mooie foto's er van gemaakt.
Doordat we zo vroeg zijn vertrokken zijn we rond 11.00 uur al weer terug aan land. Dat vind ik dan toch wel weer een groot voordeel van zo vroeg opstaan. Na het omkleden gaan we met z'n allen nog even fish and chips eten bij een lokaal tentje, en dat smaakt heerlijk als ontbijt/lunch!
Rond 14.30 uur zijn we weer in Brisbane bij de duikshop. Claire en ik laten weten dat we allebei een navigatiespecialty en diepspecialty willen doen. De navigatiespecialty kan rond half mei, maar Claire moet nog even kijken of dat voor haar ook goed uitkomt. We zijn gelukkig met z'n tweeen, dus we kunnen die cursus ook op een ander moment doen. De diepduikspecialty staat in augustus gepland. Als we die gedaan hebben, en ik m'n Rescue heb gehaald, dan kunnen we allebei ons Master Scuba Diver certificaat aanvragen, het hoogst haalbare in recreatief duiken. Dan heb ik m'n doel voor dit jaar gehaald. Maar eerst komt volgende week de Rescue Diver cursus.
Hier een foto van een leopardshark. Geen foto die we zelf hebben genomen, maar geleend van internet.
Daarna halen we de trailer uit de garage. Zodra die aangekoppeld is aan de bus, halen we de flessen en lood. Er is 1 stel die ook nog wetsuits nodig heeft, en Sas helpt hen bij het uitzoeken van de juiste maat.
Vandaag duik ik dus niet met Sas, en dat is best uniek. Gelukkig gaat Claire, een duikster die we al redelijk goed kennen, mee. De vorige keer op Flinders Reef heeft zij met ons gedoken en dat beviel haar wel. Ik mag haar wel, het klikt goed. We praten en lachen honderduit, en dat is best knap voor mij op de vroege ochtend ;)
Rond 7.15 uur arriveren we in Tweed Heads (net over de grens in New South Wales). We kunnen merken dat we de Sunshine State hebben verlaten, het gaat nl. hard regenen. Wanneer eenmaal alles op de boot is, vertrekken we voor een rit van ongeveer 20 minuten naar Cook Island. Het is een klein bootje, dus we merken de golven behoorlijk goed. Gelukkig heb ik m'n zeeziektepilletje al ingenomen!
Eenmaal bij Cook Island is het een stuk rustiger. Na de briefing gaan we in eerste instantie als een grote groep achter Sascha aan. Maar op een gegeven moment vinden Claire en ik het wel goed, zeker als we voor het eerst een leopardshark zien. Waanzinnig, wat een mooi beest! Hij zwemt rustig weg, geweldig! Daarna zien we nog een grote octopus, het kan voor ons al niet stuk. Zeker als we ook nog op het eind bij de juiste boei uitkomen. Een echte prestatie voor 2 duikers die absoluut niet kunnen navigeren, zeggen ze zelf ;)
Eenmaal terug op de boot, zijn we een van de weinigen die de haai hebben gezien. Best wel stoer! De tweede duik gaat een andere richting op. Er staat deze keer aardig wat stroming en we besluiten nu wel bij de groep te blijven. Nu zien we een leopardshark die lekker op de bodem ligt te rusten. Hij lijkt ons niet eens op te merken, we kunnen hem bijna aanraken! Claire heeft wel een camere bij zich, en hopelijk heeft ze mooie foto's er van gemaakt.
Doordat we zo vroeg zijn vertrokken zijn we rond 11.00 uur al weer terug aan land. Dat vind ik dan toch wel weer een groot voordeel van zo vroeg opstaan. Na het omkleden gaan we met z'n allen nog even fish and chips eten bij een lokaal tentje, en dat smaakt heerlijk als ontbijt/lunch!
Rond 14.30 uur zijn we weer in Brisbane bij de duikshop. Claire en ik laten weten dat we allebei een navigatiespecialty en diepspecialty willen doen. De navigatiespecialty kan rond half mei, maar Claire moet nog even kijken of dat voor haar ook goed uitkomt. We zijn gelukkig met z'n tweeen, dus we kunnen die cursus ook op een ander moment doen. De diepduikspecialty staat in augustus gepland. Als we die gedaan hebben, en ik m'n Rescue heb gehaald, dan kunnen we allebei ons Master Scuba Diver certificaat aanvragen, het hoogst haalbare in recreatief duiken. Dan heb ik m'n doel voor dit jaar gehaald. Maar eerst komt volgende week de Rescue Diver cursus.
Hier een foto van een leopardshark. Geen foto die we zelf hebben genomen, maar geleend van internet.
vrijdag 21 maart 2008
by Carola
Om 2 uur 's nachts wordt er gebeld: m'n vader heeft uitslagen gekregen van de onderzoeken die er zijn gedaan. Gelukkig hebben ze geen uitzaaiingen gevonden in z'n longen, maar verder weten ze eigenlijk nog steeds niets.
De volgende stap is dus een biopsie. Dat moet komende week gebeuren. Gelukkig klinkt hij een heel stuk positiever, waarschijnlijk opgelucht dat z'n longen schoon zijn. Dat maakt mij ook een stuk positiever, en zorgt ervoor dat ik daarna redelijk slaap.
Na lekker uitgeslapen te hebben, gaan we aan het eind van de ochtend fietsen. Het is voor mij al weer een tijd geleden dat ik de grote ronde (+/- 37.5km) heb gefietst, maar vandaag moet ik er weer aan geloven. Het is erg zwaar, maar ook wel lekker. Het is aardig warm, en de zon schijnt lekker. Aan het eind van de rit zie ik, tot mijn verbazing en blijdschap, dat ik m'n tijd met 7 minuten heb verbeterd! M'n conditie gaat dus toch wel vooruit.
De volgende stap is dus een biopsie. Dat moet komende week gebeuren. Gelukkig klinkt hij een heel stuk positiever, waarschijnlijk opgelucht dat z'n longen schoon zijn. Dat maakt mij ook een stuk positiever, en zorgt ervoor dat ik daarna redelijk slaap.
Na lekker uitgeslapen te hebben, gaan we aan het eind van de ochtend fietsen. Het is voor mij al weer een tijd geleden dat ik de grote ronde (+/- 37.5km) heb gefietst, maar vandaag moet ik er weer aan geloven. Het is erg zwaar, maar ook wel lekker. Het is aardig warm, en de zon schijnt lekker. Aan het eind van de rit zie ik, tot mijn verbazing en blijdschap, dat ik m'n tijd met 7 minuten heb verbeterd! M'n conditie gaat dus toch wel vooruit.
woensdag 19 maart 2008
by Carola
Aan het eind van de ochtend zie ik dat ik een voicemail heb op m'n mobiel. Het is DiveNomad, de organisatie van onze duiktrip van morgen. Wanneer ik terugbel, krijg ik niet zo'n goed nieuws: de vakantie is weer geannuleerd! Echt balen. Er is weer een vervelend lagedrukgebied die voor enorme golven en slecht weer zorgt in dat gebied. Dit is nu al de 2e keer!
Jammer, maar helaas niets aan te doen. We krijgen zo snel mogelijk ons geld terug. En het beste is: ik mag het Sas gaan vertellen ;) Hij baalt natuurlijk net zo als ik. Hij gaat gelijk bellen naar ProDive of we dit weekend kunnen duiken. En dat kan, hij kan zelfs als divemaster aan de slag.
Ik vertel op m'n werk dat ik dus morgen gewoon kom werken, heeft geen zin om thuis te blijven. En misschien kan ik die vrije dag straks wel goed gebruiken, mocht ik naar Nederland moeten komen.
Jammer, maar helaas niets aan te doen. We krijgen zo snel mogelijk ons geld terug. En het beste is: ik mag het Sas gaan vertellen ;) Hij baalt natuurlijk net zo als ik. Hij gaat gelijk bellen naar ProDive of we dit weekend kunnen duiken. En dat kan, hij kan zelfs als divemaster aan de slag.
Ik vertel op m'n werk dat ik dus morgen gewoon kom werken, heeft geen zin om thuis te blijven. En misschien kan ik die vrije dag straks wel goed gebruiken, mocht ik naar Nederland moeten komen.
dinsdag 18 maart 2008
by Carola
Vandaag begint eigenlijk net zoals gisteren. Ik ga toch maar weer aan de slag, thuiszitten helpt ook niet. Gisteren heb ik van m'n baas een nummer gekregen van een psycholoog die me zou moeten kunnen helpen. Ik kon het toen even niet opbrengen, maar vandaag bel ik toch maar. Ik kan vanmiddag al terecht.
Tijdens de lunchpauze hebben we weer onze wekelijkse yogales. Heerlijk, ondanks dat ik m'n hoofd niet helemaal leeg krijg. Gewoon even dat soort oefeningen doen is al goed.
Om 15.00 uur heb ik de afspraak. Het begint natuurlijk heel emotioneel, zeker omdat ik eerst moet uitleggen wat er nu aan de hand is. De dingen die hij zegt zijn zo simpel, ik weet ze wel maar het is prettig om het van iemand te horen. Zo zegt hij dat het heel normaal is wat ik nu voel en doe, en dat ik moet accepteren dat ik zo doe. Ook zegt hij dat het helemaal niet erg is om een dag thuis te blijven als ik voel dat ik gewoon niet in staat ben om te werken. Maar op een voorwaarde: dat ik niet zielig op de bank ga zitten, maar actief ben. Ik moet zorgen voor voldoende fysieke inspanning, dus gewoon gaan fietsen, tussen de middag weer gaan lopen etc. Verder laat hij me nog een paar ontspanningsoefeningen doen, die echt helpen. Bijv: van 100 terugtellen met stappen van 7 (dus 100, 93 etc). Het werkt echt.
Een uur latern voel ik me een stuk beter. Volgende week moet ik weer even terugkomen, hopelijk weten we dan wat meer. Eerst gaan we nog lekker op vakantie, daar heb ik toch wel zin in.
Tijdens de lunchpauze hebben we weer onze wekelijkse yogales. Heerlijk, ondanks dat ik m'n hoofd niet helemaal leeg krijg. Gewoon even dat soort oefeningen doen is al goed.
Om 15.00 uur heb ik de afspraak. Het begint natuurlijk heel emotioneel, zeker omdat ik eerst moet uitleggen wat er nu aan de hand is. De dingen die hij zegt zijn zo simpel, ik weet ze wel maar het is prettig om het van iemand te horen. Zo zegt hij dat het heel normaal is wat ik nu voel en doe, en dat ik moet accepteren dat ik zo doe. Ook zegt hij dat het helemaal niet erg is om een dag thuis te blijven als ik voel dat ik gewoon niet in staat ben om te werken. Maar op een voorwaarde: dat ik niet zielig op de bank ga zitten, maar actief ben. Ik moet zorgen voor voldoende fysieke inspanning, dus gewoon gaan fietsen, tussen de middag weer gaan lopen etc. Verder laat hij me nog een paar ontspanningsoefeningen doen, die echt helpen. Bijv: van 100 terugtellen met stappen van 7 (dus 100, 93 etc). Het werkt echt.
Een uur latern voel ik me een stuk beter. Volgende week moet ik weer even terugkomen, hopelijk weten we dan wat meer. Eerst gaan we nog lekker op vakantie, daar heb ik toch wel zin in.
maandag 17 maart 2008
by Carola
Na een emotioneel gesprek gisteravond met m'n zus, heb ik het vandaag echt heel zwaar. Ik heb slecht geslapen en ben echt ontzettend emotioneel. Wanneer m'n baas vraagt hoe het gaat, stort ik in. Ik kan gewoon niet meer stoppen met huilen. Vreselijk. Ze regelt dat ik met iemand kan praten, want dit werkt niet zo. Ik zit echt verschrikkelijk in over m'n vader, en de rest kan me echt gestolen worden.
M'n baas zorgt ervoor dat het meeste werk uit m'n handen wordt genomen en dat ik gewoon lekker een dag kan gaan archiveren. Niet het meest opwindende werk, maar ik hoef zo nauwelijks collega's te zien, precies waar ik behoefte aan heb.
Aan het eind van de dag heb ik toch nog het gevoel dat ik nog een beetje nuttig ben geweest. M'n collega's zien wel dat ik niet mezelf ben, maar gelukkig vragen ze er verder niet naar. Ik heb echt een geweldige baas en collega's.
M'n baas zorgt ervoor dat het meeste werk uit m'n handen wordt genomen en dat ik gewoon lekker een dag kan gaan archiveren. Niet het meest opwindende werk, maar ik hoef zo nauwelijks collega's te zien, precies waar ik behoefte aan heb.
Aan het eind van de dag heb ik toch nog het gevoel dat ik nog een beetje nuttig ben geweest. M'n collega's zien wel dat ik niet mezelf ben, maar gelukkig vragen ze er verder niet naar. Ik heb echt een geweldige baas en collega's.
zaterdag 8 maart 2008
by Sascha
Ik was gisteren nog niet thuis of de telfoon rinkelde alweer. Het duikcentrum, of ik de trip van vandaag (zaterdag) zou kunnen begeleiden (ik stond al op de lijst voor zondag).
Natuurlijk, geen probleem, alleen kan ik dan niet mee op zondag. Nou daar vonden ze dan wel weer wat anders op. Er was alleen een maar, ik moest de trip alleen leiden (als eerste Divemaster).
- Ik heb nog nooit in een bus met aanhanger gereden
- Ik heb tot nu toe pas een trip als tweede DM gedaan en nog geen idee van al het papierwerk dat erbij komt kijken (Verhuurlijst, Waivers, Duiklijst (2x), Bootlijst, Risicoanalyse en alles moet natuurlijk getekend worden door iedere duiker)
- De site waar we naar toe zouden gaan, daar had ik nog nooit gedoken
- En uiteraard was er nauwelijks tijd om alles uit te leggen.
Maar goed we hebben het maar gedaan. Was weer een ervaring. Ik heb nu wel het idee dat ik dat wel vaker kan doen. Hier en daar een paar kleine foutjes, maar die strijken we de volgende keer wel glad. Uiteindelijk zijn we met acht personen naar Cook Island gereden om daar te duiken. Na de duik zijn we nog even bij een Fish & Chips shop gestopt om de innerlijke duiker weer aan te sterken voordat we aan de 1 uur durende terugrit zijn begonnen.
Al met al een zeer geslaagde dag. Zeker de moeite waard om vaker te doen.
PS Niet om jullie jaloers te maken maar in de afgelopen 3 duiken heb ik bij elkaar 15 schildpadden gezien. :)
zaterdag 1 maart 2008
by Carola
Het eerste wat we vandaag moeten doen is een nieuwe bril voor Sas bestellen. We gaan naar een brillenzaak vlakbij de Coles, kijken of dat wat is. Al snel vindt hij een bril die hij wel wat vindt, dus maken we een afspraak voor een ogentest. Dat kan gelukkig 20 minuten later. In de tussentijd maakt hij ook nog even een afspraak bij de kapper, dat kan gelijk na de ogentest. Dat is wel lekker, alles op een ochtend afwerken ;)
Uit de ogentest blijkt dat er niets veranderd is, zijn ogen zijn dus nog net zo goed als 4 jaar geleden. We bestellen de bril en de glazen. Bij het afrekenen blijkt dat we de test vergoed krijgen door Medicare, en dat onze Private Health insurance $130 van de bril vergoed. Mooi meegenomen, toch? Als het goed is zou de bril komende week binnen moeten zijn.
Vandaag is een bijzondere dag. Vanmiddag mogen nl. de oneven huisnummers een uur (tussen 16.00-17.00 uur) de tuinslang gebruiken om bijv de auto te wassen, de ramen te zemen etc. Morgen zijn de even huisnummers aan de beurt. Dat komt omdat de dammen nu op ongeveer 39% zitten, zo vol zaten ze voor het laatst in 2005! Wanneer de dammen de 40% hebben bereikt, mogen we weer iets langer douchen en iets meer water verbruiken (170 liter pp per dag, ipv 140 liter). Fingers crossed!
Uit de ogentest blijkt dat er niets veranderd is, zijn ogen zijn dus nog net zo goed als 4 jaar geleden. We bestellen de bril en de glazen. Bij het afrekenen blijkt dat we de test vergoed krijgen door Medicare, en dat onze Private Health insurance $130 van de bril vergoed. Mooi meegenomen, toch? Als het goed is zou de bril komende week binnen moeten zijn.
Vandaag is een bijzondere dag. Vanmiddag mogen nl. de oneven huisnummers een uur (tussen 16.00-17.00 uur) de tuinslang gebruiken om bijv de auto te wassen, de ramen te zemen etc. Morgen zijn de even huisnummers aan de beurt. Dat komt omdat de dammen nu op ongeveer 39% zitten, zo vol zaten ze voor het laatst in 2005! Wanneer de dammen de 40% hebben bereikt, mogen we weer iets langer douchen en iets meer water verbruiken (170 liter pp per dag, ipv 140 liter). Fingers crossed!