Going Down Under

Sascha vertrekt al vroeg want hij gaat vandaag 3 duikers een refresher cursus geven in het zwembad. Ik kan uitslapen want mijn cursus begint pas laat in de ochtend.

Ik word alleen al om 7 uur wakker (is al uitslapen voor mij) en ga dus maar wat wassen draaien. Uiteindelijk word ik rond 10.15 uur opgehaald door Claire en haar vriend Russell. Russell gaat vandaag de Advanced Open Water Cursus doen terwijl ik mijn navigatie specialty ga doen. Ik zou de cursus eerst met Claire doen, maar zij heeft een en of ander vervelend virus te pakken en kan dus niet duiken. Echt heel jammer we hadden er nl. echt zin in!

Eenmaal bij de duikschool aangekomen heerst er een beetje stress. De instructeur, Andy, heeft veel te weinig BCD's en wetsuits tot zijn beschikking en tot overmaat van ramp is zijn gereserveerde trailer door een andere instructeur meegenomen. Gelukkig heeft een van de Divemaster trainees een ute en kan hij de 33 flessen meenemen en de huurspullen van mensen. Uiteindelijk kunnen we rond 11.40 uur vertrekken richting Southport. Ik rijd met Claire en Russell mee, omdat het gewoon niet meer past in de bus.

Doordat we te laat zijn vertrokken missen we het laagtij. Hierdoor kunnen we niet duiken waar we wilden, dus gaan we duiken in een lagoon tegenover onze vaste duikstek (South West Wall). Eerst krijgen we een briefing boven water en oefenen we het vierkantje boven water (met handdoek om geen zicht te hebben op de omgeving. Dat gaat bij mij echt voor geen meter. Mijn eerste duik is dezelfde als die van de Advanced cursus dus gaan we met z'n allen het water in. Het zicht is echt nul, dus perfect voor de navigatie-oefening.

Als eerst moeten we langs een lijn van 30 meter zwemmen en onze kickcycles tellen. Datzelfde herhaal je op de terugweg om een goed beeld te krijgen van hoeveel kickcycles je nodig hebt om 30 meter te zwemmen. Daarna moeten we een vierkantje zwemmen. Dat valt voor sommige niet mee, we raken op een gegeven moment zelfs iemand kwijt die heel ergens uitkomt dan gepland. Dan is het mijn beurt. Tot mijn verbazing kom ik echt perfect uit bij het start/eindpunt. De laatste 2 meter waren makkelijk, toen ik zelfs m'n kompas niet meer kon zien wist ik dat ik bij de andere duikers in de buurt was.

Voor de tweede duik moet ik een vijfhoek zwemmen. Dat betekent dat elke hoek 72 graden is. Nadat ik op m'n leitje heb geschreven welke koersen ik moet aanhouden gaan Andy en ik het water weer in. Een kompas is niet zo precies dat je op de graad kan zien hoe je gaat, dus ik moet een beetje schatten. Uiteindelijk kom ik zo'n 11 feet (+/- 3.5 meter) van de boei uit, ruim binnen de maximale afstand volgens de PADI regels. Ik ben echt trots op mezelf, vooral omdat ik op een gegeven moment de tel kwijt was van m'n kickcycles doordat ik een shrimp zag (waar je al niet door afgeleid kan worden ;)). We besluiten om de laatste duik er maar gelijk achteraan te doen, omdat het al snel donker gaat worden. Het is inmiddels al 16.30 uur geweest, en over een uur is het toch echt donker.

De laatste duik bestaat uit een koers die Andy ter plekke bedenkt. Hij geeft me 5 koersen met het aantal kickcycles per koers. Volgens hem zouden we dan op het eind precies aan de kant uit moeten komen. Ik ben benieuwd (hij ook trouwens ;)). En inderdaad na 24 minuten zwemmen komen we inderdaad perfect aan de kant uit. Echt heel cool! Best wel leuk om te doen, zeker als je echt geen zicht hebt, en dus nauwelijk natuurlijke navigatie hebt. Echt een hele leuke, en nuttige, specialty om te doen. Ik weet nu dat ik best op m'n kompas kan vertrouwen, hoewel die altijd lijnrecht tegen mijn richtingsgevoel in gaat.

Wanneer ik m'n spullen aan het pakken ben, komt gelukkig Sascha er aan. Ik had hem nl gebeld omdat ik geen vervoer terug had. De advanced cursisten gaan nl nog een nachtduik doen, en dat zou betekenen dat ik pas ron 21.30 uur weer terug in Brisbane zou zijn. Het is inmiddels donker, dus met behulp van het fietslampje pak ik alles in. We praten nog even na met Andy, even checken of ik geslaagd ben ;), en daarna rijden we naar huis. We kunnen nog net wat van de Riverfire zien, het jaarlijkse vuurwerkfestijn, zeker wanneer we vast komen te staan op de Riverside Expressway. Leuk om dat toch nog even mee te krijgen.

Vandaag is een lekkere korte dag: om 12.00 uur vertrekken we met z'n allen richting het Victoria Park Golf Complex voor het jaarlijkse End of Financial Year Event van ons werk. Na een heerlijke lunch, met wijn en champagne, gaan we naar de minigolf baan. We hebben ons allemaal opgedeeld in teams van 4, de meeste compleet met matching outfits en teamnamen, en dan is het tijd om te gaan spelen.

Ik heb het nog nooit gedaan, dus de eerst hole is een uitdaging. Maar daarna gaat het steeds beter, ik heb zelfs een hole-in-one voor mekaar gekregen! Het is echt heel erg leuk, en de sfeer zit er goed in. Zo leuk om weer eens met z'n allen lekker ontspannen bezig te zijn, even niets over werk, heerlijk. Ons team wordt uiteindelijk 2e (van de 7 teams, niet slecht toch!) en we winnen de prijs voor de beste teamspirit!

Na nog lekker nagepraat, en gedronken, te hebben vertrek ik rond 17.00 uur met een aantal collega's naar huis. De locatie is perfect, het is nog geen 10 minuten lopen van ons huis. Ik ben nog nooit zo vroeg thuisgeweest! Ik heb m'n iPhone volledig gebruikt, heb heel veel foto's genomen. Nu nog even uit zien te vinden of ik ze ook op de computer kan opslaan. Dit was echt het leukste event wat ik tot nu toe heb meegemaakt van m'n werk!

Rond 17.10 uur vertrek ik van m'n werk om de trein te pakken naar Milton. Vanavond heb ik nl. de theorieavond voor m'n navigatiespecialty. De trein is op tijd, dus ik ben lekker vroeg bij de duikshop.

Vanavond is ook de theorieavond voor de advanced open water cursus, maar Claire en ik gaan naar een aparte zaal. Claire wil er wel vanavond bij zijn, maar ze kan helaas niet de duiken doen op zaterdag. Ze is ziek, maar de artsen weten niet precies wat er aan de hand is. Ze kan in ieder geval haar rechterarm nauwelijks bewegen, en dat klinkt niet goed. Hopelijk vinden ze snel uit wat er aan de hand is.

De avond is in ieder geval erg gezellig. Wij hoeven maar 15 vragen te beantwoorden en de AOW klas zeker 3 keer zo veel, maar zij zijn veel eerder klaar dan wij. Wij hebben het gewoon te druk met kletsen, en Andy (onze instructeur) doet net zo hard mee! Uiteindelijk zijn we rond 19.45 uur klaar, en Claire en Russell bieden me een lift naar huis aan. Rond 20.00 uur ben ik thuis en klaar voor de specialty!

Het is ons toch echt gelukt: de 2m3 aan openhaardhout is zo goed als op. Gisteren heb ik al ons s ons mannetje gebeld voor wat extra hout. Zijn reactie is niet geweldig: al het hout is op! Wat nu, we willen echt geen kou lijden.

Ik raadpleeg de Yellow Pages (onze Gouden Gids) en na 2 keer bellen krijg ik iemand te pakken die nog genoeg hout heeft. Alleen heeft hij het zo ontzettend druk dat hij pas dinsdagmiddag kan komen. Dat betekent dat ik dus wat eerder van m'n werk weg moet, maar het is nu eenmaal een noodgeval en bovendien heb ik nog meer dan genoeg overuren staan. Ik ben allang blij dat we iemand hebben gevonden!

De Olypmische stemming zit er best aardig in op kantoor. Zeker de zwemfinales worden door een hoop collega's in de staff kitchen bekeken. Verder heb ik mijn kantoor omgedoopt tot een soort alcoholvrije Holland House, ik moet toch een beetje Nederland verdedigen! Mijn collega's en m'n baas vinden het erg leuk, zelfs de vrouw van m'n baas zei het tegen me. Erg grappig.

Helaas gaat het zwemmen niet zo heel geweldig voor Nederland, maar gelukkig heb ik 2 landen om voor te juicen ;) Ik merk wel dat andere collega's nu ook langzamerhand hun werkplek gaan versieren met natuurlijk groen en geel (Australie). Ik ben benieuwd hoe ons kantoor er komende week uit gaat zien. Het is wel een leuke afleiding van de hele drukke dagen.

De nieuwe mobiele telefoons zijn vandaag binnengekomen. Vanaf nu hebben we allebei een mobiel.

Vandaag hebben we een vrije dag, het is nl. weer Ekka!
Maar nog belangrijker: onze iPhones zijn binnen. Ik pak rond een uur of 11 de bus naar de City om ze op te halen. Het is echt ontzettend stil in de stad vergeleken bij werkdagen: geen bouwwerkzaamheden, en zelfs het verkeer is een heel stuk minder. Het is bijna vreedzaam ;)

Helaas mis ik net m'n bus terug, dus dat wordt zo'n 45 minuten wachten. Ik koop dus maar een krant en wil nog even langs de sportschool gaan om me in te schrijven. Helaas is die ook dicht vandaag, had ik natuurlijk kunnen weten.

's Middags gaan we eerst richting ProDive voordat we boodschappen gaan doen. Ik betaal even een weekend in september waarin we lekker gaan duiken in Bagara Beach (een paar uur ten noorden van Brisbane). Craig, een van de instructeurs, zegt dan dat hij een taxi gaat regelen om naar de Ekka te gaan, waar hij een collega gaat aflossen bij hun stand. Wij wonen er vlakbij, dus bieden we hem een lift aan. Dat ritje verloopt niet helemaal soepel. Op een gegeven moment moeten we keren, in een straat die eigenlijk net te smal is. Gevolg: net iets te hard en op een verkeerde plek raken we de stoeprand en een band vindt dat niet zo leuk. Maar we komen bij de ingang waar we Craig af moeten zetten en een van de verkeersbegeleiders zegt dat we een lekke band hebben. Dat hadden we zelf ook al gevoeld, en we parkeren de auto op een veilige plek.

Sas zoekt ondertussen een krik en de rest van de spullen die hij nodig heeft om de band te wisselen. Toen we de auto kochten hebben we natuurlijk niet gekeken of dat er allemaal in zat. En dat hadden we beter wel kunnen doen: we hebben nl. geen krik. Dat wordt de RACQ bellen. Gelukkig heeft een collega van Craig een mobiel bij zich, want onze iPhones liggen natuurlijk thuis ;) Nadat ik ons maar lid heb gemaakt van de RACQ, komt ongeveer een half uur later de bevrijding: een handige man met een krik van de RACQ. Iets later dan gepland kunnen we dan toch de boodschappen doen. Dat was weer een zeer interessante dag! We zijn in ieder geval nu wel lid van de RACQ, dus dat kunnen we ook niet meer vergeten ;)

Na lekker uitgeslapen te hebben, pakken we onze duikspullen en vertrekken we richting Southport. We willen nu een andere duikstek verkennen: Narrowneck Reef. Dat ligt in Main Beach, en het rif ligt zo'n 100m vanaf het strand af. Het weer is geweldig, en het strand ziet er ontzettend aantrekkelijk uit. Helaas wappert er een rode vlag: zwemmen niet toegestaan. We vragen het even aan een lifeguard en hij raadt het ons af om nu te gaan. Wel zegt hij dat het 's ochtends het beste is, omdat er dan nauwelijks wind staat. Verder moeten we een boei met een vlag bij ons hebben, aangezien er nogal wat boten en vissers zijn. De lifeguard hoort natuurlijk ons accent en begint een heel verhaal over zijn kennissen en avonturen in Utrecht. Geweldig!

We willen toch een duik maken en rijden dus naar onze vaste duikstek: de South West Wall. We gaan er zo'n 15 minuten voor hoogtij in, en er is geen zuchtje stroming. Gelijk na de afdaling zie ik een zeepaardje, alsof 'ie op ons had zitten wachten ;) De duik is geweldig, zoveel verschillende vissen. We zien zelfs een schildpad en een aardig grote rog. Helemaal goed! Onderweg zie ik helaas ook behoorlijk wat afval en ik probeer zoveel mogelijk plastic mee te nemen. Helemaal nadat ik de schildpad zie, zij eten nl het plastic omdat het erg lijkt op hun favoriete voedsel: jellyfish.

Het was weer een geweldige dag, heerlijk gedoken. En we gaan zeker nog een keer terug naar Narrowneck Reef.

Gisteren ben ik begonnen met m'n 3-day free trial pas van de sportschool waar een collega me een aantal weken geleden mee naar toe heeft genomen. Heerlijk om gewoon tijdens werktijd (nou ja, de lunchpauze) even naar de sportschool te kunnen. Het is nog geen 5 minuten lopen van m'n werk, echt een voordeel van midden in de stad werken.

Het is ook heel normaal om tijdens de lunchpauze (wel wat later dan normaal: rond 13.30-14.00 uur) te gaan sporten. Je ziet veel mensen wandelen, hardlopen en fietsen. Ik ga 2-3 per week met collega's wandelen, zo'n 5 kilometer per wandeling, en de rest van de week wil ik eigenlijk wel naar de sportschool. Heerlijk om te hardlopen op de loopband en om wat krachttraining te doen. Ik denk dat ik dan ook maar lid wordt als deze drie dagen er op zitten.

Eenmaal terug op het werk neem ik lekker een douche. Nog zoiets vreemds, ik heb echt nog nooit op het werk een douche gezien in Nederland, maar hier is het erg normaal. Veel mensen gaan na het sporten of als ze 's ochtends lopend of fietsend naar het werk zijn gekomen, op kantoor douchen. Perfect, zeker in de warme zomermaanden!

Na het werk kleed ik me snel even om en rond 18.30 uur vertrekken Sas en ik richting West End voor de verjaardag van Claire. Ze heeft een tafel geboekt bij El Torito, een Mexicaans restaurant verstopt tussen allerlei andere restaurants in West End.

Na even zoeken vinden we het, en parkeren we de auto in de buurt. Rond iets over 7-en is iedereen er, behalve Claire! Er komen een aantal collega's van Claire en vrienden die wij niet kennen, maar er is ook een bekende: Peter van de duikshop. Het restaurant is BYO (bring your own) dus we hebben een flesje wijn meegenomen.

Wanneer Claire er eindelijk is, gaan we snel aan tafel. Sas en ik hebben een kangaroo gekocht die Waltzing Mathilda zingt, echt heel irritant en grappig. Ze vindt het helemaal geweldig, dus missie geslaagd ;) Het is echt ontzettend gezellig, ondanks dat we de meeste mensen van te voren helemaal niet kenden. Er wordt (meer dan) genoeg gedronken en uiteindelijk krijgen we naar meer dan een uur wachten ook nog wat te eten. Wat wil je nog meer!

Helaas is het wel gewoon een dinsdagavond, dus rond 22.30 uur gaan we allemaal maar weer naar huis, want er moet morgen wel gewoon weer gewerkt worden. Het was echt een superavond, lang geleden dat ik zo gelachen heb!

Zoals altijd is een dag na pa Esther jarig. Ik had al een kaart gestuurd, hoewel die waarschijnlijk wel te laat aan zal komen, maar zodra ik thuiskom bel ik Esther op d'r werk. Gelukkig is ze er en heeft ze even tijd om bij te praten.

Gisteren was natuurlijk een erg moeilijke dag en is er flink wat gehuild ook 's avonds tijdens hun etentje met ma. Esther viert haar verjaardag niet, ze is er uiteraard totaal niet voor in de stemming. Erg begrijpelijk. Ze heeft ook goed nieuws: haar paard is drachtig en is 10 mei 2009 uitgerekend! Dat is wel heel mooi, hopelijk gaat alles goed. We praten nog over wat andere dingen en dan moet Esther wel weer aan het werk. Fijn om haar weer even gesproken te hebben, dat was al weer even geleden.

Vandaag is een rare dag, het is pa z'n verjaardag. Een van de eerste 'speciale' dagen sinds hij overleed. 's Avonds bel ik ma, en ze heeft het echt moeilijk zoals wij allemaal denk ik. Het is wel fijn om haar weer even te horen.

Ze wordt een half uur later opgehaald omdat ze de rest van de dag met Esther en Edwin door gaat brengen. Ze gaan ook nog uit eten. Dit zijn momenten dat ik graag bij ze zou zijn, maar ja dat is even lastig. Gelukkig is er nog altijd de telefoon.

Aan het eind van de ochtend doen we onze vaste weekboodschappen bij Coles. Daarna pakken we de bus naar de stad, we willen nl. een iPhone bestellen. Bij de Optus winkel is het echt ongelooflijk druk, we zijn niet de enige.

Uiteindelijk lopen we een uur later de winkel uit, we hebben er 2 besteld en de wachttijd is tussen 2 weken en een maand. We zullen wel zien. Ik ben zelf niet zo'n gadget mens, maar ik heb wel een zwak voor de iPhone. Geen idee waarom, maar ik vind het gewoon een stoer ding. Nu nog kijken of ik er straks mee om kan gaan ;) Eigenlijk dacht ik dat we er alleen een voor Sas zouden bestellen, hij heeft nl. echt een mobiel nodig. Maar ik 'krijg' er dus ook eentje!!

Rond een uur of 19.00 vertrekken we richting Southport voor onze allereerste nachtduik sinds we hier wonen. Het hoogtij is om 21.15 uur, dus we willen na 20.15 uur in het water liggen. Uiteindelijk liggen we er iets eerder in, wat niet zo'n hele goede beslissing is. Het stroomt echt nog behoorlijk hard, en vooral Sas heeft het best lastig. Niet zo gek, met de camera in een hand en een lamp in de andere. Ik heb tenminste nog een hand vrij om me her en der vast te houden. Het zicht is best goed en we zien enorm veel flutemouth die van schrik van kleur veranderen (van zebraprint naar groen gestreept). Verder zien we nog een rog boven ons zwemmen en ik zie nog een kleine rog en een mini lionfish. Uiteindelijk duiken we zo'n 70 minuten en ik heb zelfs nog 100 bar over (van m'n nieuwe 12 liter fles)! Niet slecht vind ik zelf. Ik vond het toch wel een leuke duik, een leuke en gezonde manier om een zaterdagavond te besteden.

Alleen bij het omkleden, gelukkig hadden we een droogpak aan, voel ik me niet zo prettig op de duiksite. Je ziet en hoort veel (dronken) jongeren en ze rijden als gekken. Geen plek om alleen te zijn. Het is echt totaal anders dan overdag, dan is het een ultieme familiestek.

Wanneer ik rond 6.30 uur wakker word, merk ik dat de migraine er nog steeds is al is het al een stuk minder. De douche is heerlijk verfrissend, dus besluit ik gewoon naar m'n werk te gaan. De busrit is echter minder geslaagd, de migraine slaat in alle hevigheid weer toe.

M'n baas zegt dan ook dat ik maar gelijk weer naar huis moet gaan, maar ik wil echt even wat dingen afmaken. Er moeten 3 grote mailmerge brieven de deur uit en een groot rapport, en ik wil eigenlijk m'n collega's er niet mee lastig vallen. Ik doe dus zoveel als ik kan, het rapport is nl. nog niet goedgekeurd dus daar kan ik nog niet zoveel mee en ga na ongeveer 1,5 uur weer naar huis.

Dat was wel een goede beslissing, want aan het eind van de middag begin ik me langzamerhand wat beter te voelen. Ik maak alvast een boodschappenlijst voor morgen en doe een was. Dan is dat maar alvast gedaan.