Going Down Under

Keurig op tijd arriveren we om 6.35 uur bij de duikschool. De boot is er zelfs nog niet eens!

In recordtijd zet iedereen z'n setje in elkaar en wordt het weer op de boot geladen. De weersverwachting is weer geweldig, nauwelijks wind en lekker warm. De zee zou nog rustiger moeten zijn dan gisteren. Kan niet wachten.

De zee is inderdaad heel erg kalm. Ik duik weer met Russell, m'n buddy van gisteren. We zijn namelijk de enige met een camera en we doen het lekker rustig aan. De eerste duik wordt een toertje. Van een wrak gaan we naar 2 vliegtuigen en we eindigen op de zelfde plek als waar we gisteren eindigden. Het zicht is wel minder goed dan gisteren, maar ook dit is weer een hele mooie duik!

Na de morning tea is het alweer tijd voor de laatste duik van het weekend. Er staat deze keer best een aardige stroming, en het is best werken in het begin. Maar zodra we beneden zijn worden we verwelkomd door een enorme rog. Deze keer is de locatie een kleiner scheepswrak, maar erg mooi. We duiken met de hele groep, ook Sas met de duiksters die hij begeleidt. Op een gegeven moment wenkt hij me, hij wil de camera. Ik ga boven hem zwemmen zodat hij de camera kan pakken terwijl die nog aan mijn BCD zit. Uiteindelijk zie ik wat hij fotografeert, een mooi gekleurde nudibranch.

De rest van de groep gaat verder, maar gezien mijn luchtverbruik zeg ik tegen Russell dat wij terug gaan naar het wrak, wat vlakbij het anker van de boot ligt. We zien een mooie batfish en een catshark onder de boot. Het was geen slechte keus van mij!

Eenmaal aan de kant kleden we ons om en rijden we terug naar de duikschool. Na uitgebreid afscheid nemen en wat info ingewonnen te hebben (beste duiktijd: April - December, voor kantduiken wind niet harder dan 10-15 knopen, en richting goed zolang er maar iets van West in zit), is het tijd voor een lunch. We gaan fish en chips halen en eten heerlijk met uitzicht op zee! Wat is het leven goed op dit soort dagen! We vullen onze logboeken in en bekijken weer de foto's van de dag.

Daarna begint de lange rit naar huis. En het is echt lang. Het gaat lekker tot aan Caloundra, daar loopt het vast. Uiteindelijk zijn we na ruim 5 uur rijden terug bij de ProDive shop in Milton. We spoelen onze spullen en rijden naar huis. Eenmaal thuis en alles uit de bus hebben geladen, wil Sas de bus gelijk weer even terug brengen. Ik ga dus voor het eerst sinds maanden weer in onze auto rijden. Gelukkig is het heel rustig op de weg, want ik ben niet helemaal op m'n gemak. Het is zo'n bakbeest. Maar het is goed om weer eens gereden te hebben, moet het eigenlijk vaker doen. Dan raak ik misschien eens een keertje gewend aan de auto.

Rond 21.15 uur gaat mijn licht uit en is het tijd om naar bed te gaan. Gelukkig zijn we allebei morgen vrij, dat gaan we wel nodig hebben.

Om iets voor 7-en krijgen we een telefoontje van de duikschool: waar we blijven. Sascha zegt dat ons was verteld dat we om 8 uur daar moesten zijn, maar zij hadden blijkbaar al aan ProDive doorgegeven dat we er al om 7 uur moesten zijn.

Na wat haasten zijn we er om 7.20 uur, nog redelijk op tijd. De tijd is veranderd vanwege het laagtij. We moeten nl. voor 12 uur weer terug zijn in de haven, anders komen we er niet meer in vanwege het lage water. Dat wordt nog spannend.

Nadat iedereen z'n spullen in elkaar heeft gezet en op de boot heeft gezet, vertrekken we naar de boot ramp. Dat is nog een stukje verder weg dan we dachten, een heel stuk langs de sugarcane velden waar geen zee is te zien. Maar het komt goed, de locatie van de boot ramp is al prachtig. Het weer is ook geweldig, we hebben er allemaal zin in.

De eerste locatie is een scheepswrak. Omdat Sas dit weekend werkt, ga ik voor het eerst met de camera onder water. Dat is best wel wennen. Maar het is een perfecte locatie voor foto's. Wat een mooi wrak, heel veel vis, en het zicht is ook best goed. Dit zijn ook nog de eerste duiken die ik zonder Sas doe, ik heb dus een andere buddy. Ook dat is best wennen, maar het gaat heel goed. Ik ben degene die de leiding neemt, en dat gaat me beter af dan ik dacht. Na zo'n 34 minuten komen we weer boven, wat een heerlijke duik.

Na wat morning tea maken we ons op voor de tweede duik. Dit is een toer, dus we volgen de gids. Eerst komen we bij een scheepswrak, en daarna 2 vliegtuigen. Geweldig! Bij het laatste vliegtuig komen 4 roggen voorbij zwemmen. De grootste draait zich om en komt op me af. Dat is even slikken. Even later zit hij onder me en hij is echt groot! Daarna gaat hij tussen mij en het vliegtuig omhoog. En daar was echt niet veel ruimte. Ik zwem dus maar even van het vliegtuig af. Hierdoor ben ik wel na een half uur al door m'n lucht heen, dus einde duik. Maar wat geweldig. Ik weet nu al dat we hier nog wel een keer terug gaan komen!

De terugweg naar de haven is bijzonder spannend. We zijn net te laat en de rivier is erg droog. Maar wat gemanoevreer van de kapitein gaan we langzaam richting de kant. Op sommige plekken staat nog maar 40cm water, en dat is niet veel om door heen te varen. Wat een enorm verschil tussen hoog en laagtij, volgens mij bijna 2 meter. Maar wel een spannend einde van de eerst dag duiken!

Tijdens het spoelen spreken we af dat we morgen al om 6.45 uur bij de duikschool zijn, om wat meer speling te hebben met het laagtijd.

Na de duiken gaan we nog lekker wat eten en natuurlijk de foto's bekijken. Ik vind ze best aardig, zelfs Sas zegt het. Dit weekend voelt echt als een vakantie, lekker even er tussen uit. 's Avonds eten we wat bij de lokale golf club en gaan we op tijd naar bed. Iedereen is moe, en morgen wordt het weer vroeg op en een lange dag.

Na een heerlijke rustige ochtend, ga ik rond 12.00 uur weg van kantoor. M'n weekend is begonnen! Rond een uur of 1 ben ik thuis en begin ik met het pakken van onze spullen. We gaan nl. een weekendje duiken in Bargara (vlakbij Bundaberg, zo'n 4,5 uur ten noorden van Brisbane). Sascha is al bij het duikcentrum om de bus op te halen. Hij is nl. de divemaster dit weekend, dus hij moet werken.

Wanneer we alle spullen hebben gepakt, en de bus er schoon uitziet, vertrekken we richting ProDive. Er gaan 5 andere duikers mee, 2 ontmoeten we in Bargara. Wanneer iedereen er is en iedereen z'n spullen heeft, vertrekken we iets over half 7 's avonds. Het is een lange zit, en om iets voor half twaalf 's avonds arriveren we in Kelly's Beach Resort, waar we 2 nachten slapen. De receptie is natuurlijk al dicht, maar de sleutels van onze cabins liggen onder een keramische pelikaan (beveiliging is hier blijkbaar niet echt nodig ;)).

Nadat we gesetteld zijn gaan we naar bed, het was een lange dag en we gaan alle energie nodig hebben dit weekend. Morgen beginnen de duiken, we moeten om 8.00 uur bij de duikschool zijn.

Vandaag moet het dan toch echt gaan gebeuren: onze belastingaangifte voor Australie. Gelukkig kunnen we dit wel gewoon via een gedownload programma doen. Sterker nog, het grootste gedeelte is gewoon al voor je ingevuld. Dat heeft de ATO (de Australische Belastingdienst) al ontvangen van je werkgever, ziekenfonds en Medicare. Perfect. Dit gaat gelukkig een stuk sneller dan de Nederlandse aangifte, omdat we hier nog verder niets bijzonders hebben. Na een kleine 2 uur hebben we allebei onze aangiftes opgestuurd.

En het goede nieuws: binnen 2 weken krijg ik geld terug en moet Sas een klein beetje betalen. Zijn we daar ook snel van af. Wel kan de definitieve aanslag (net als in NL) een paar jaar op zich laten wachten, dus als we iets niet goed hebben ingevuld kunnen we over een paar jaar een correctie verwachten. Maar volgens mij hebben we het wel goed ingevuld. Afwachten dus. Wel een opluchting dat we hier nu ook weer voor een jaar vanaf zijn.

Om 17.45 uur ben ik bij ProDive. Vanavond hebben we een graduation evening van onze diepspecialty, iets wat anders alleen voor open water studenten wordt gedaan. Natuurlijk vragen we hoe het met de duikster gaat die met de helicopter naar het ziekenhuis is gebracht. Zachtjes wordt ons verteld dat het heel goed met haar gaat, dat ze maandag al weer gewoon thuis was. Het schijnt een milde vorm van DCS geweest te zijn. Gelukkig dat het nu beter met haar gaat. Ze mogen verder niets zeggen ivm een aantal OW-studenten die ook vanavond aanwezig zijn voor hun Advanced cursus.

We genieten van lekkere pizza's (die pizzeria moeten we onthouden), en kletsen wat bij. De instructeur, Andy, besteed de Advanced cursus uit aan een DM en reikt ons de PIC formulieren uit. Een soort diploma uitreiking, alleen krijgen we nu het tijdelijke certificaat. PADI kennende zullen de echte pasjes nog wel een paar maanden op zich laten wachten. Rond een uur of 8 gaan we weer naar huis.

Vandaag is alweer de laatste dag. Eenmaal wakker is het wel genieten, midden in de baai echt niets om je heen alleen maar zon en water (en walvissen!).

Om 7.30 uur gaan we beginnen aan de 3e duik van de specialty. Dit is de diepste duik. Van te voren krijgen we de duidelijke instructie niet dieper te gaan dan 36 meter, wat de instructeur ook doet. Ik schrijf het maar op m'n leitje, just in case. Ik heb nl. wel gemerkt dat ik niet helemaal mezelf ben tijdens de duiken, erg afwezig en erg onrustig. De stikstofnarcose doet z'n werk.

De instructeur gaat inderdaad dieper dan de 36 meter, en dan komt de zelfbeheersing om de hoek kijken. Inderdaad, een buddypaar gaat er gewoon achteraan. Ik ben zo gefocust op m'n computer dat ik niet dieper ga dan 34 meter. Vind ik diep genoeg. M'n lucht gaat al hard genoeg. Op 5 meter moeten we een safetystop van 8 minuten doen, met 1 minuut ademen uit de emergency tank die op 5 meter hangt. Wel geining om te doen.

Voor de laatste duik van de specialty gaan we naar een wrak, de Cementco. In het wrak ligt een enorme wobbiegong shark, die een stuk langer is dan ik ben. Ook dit is weer een mooie locatie, alleen jammer van de surge. Die blijft ons maar achtervolgen. Deze keer ben ik eindelijk eens redelijk relaxt en kan ik gewoon genieten van de duik.

Voor de allerlaatste duik van het weekend varen we maar een klein stukje. Eenmaal bij de boei zien we 2 walvissen. En zij zien ons ook, en komen naar de boot toe. Geweldig! Een van de duikers springt het water in, maar tegen die tijd zijn ze al weer 100 meter verder gezwommen. Daarna zien we 2 kleine hamerhaaien! Wat een gaaf gezicht, we wisten niet dat die hier ook leven.

Dan vraagt onze instructeur opeens om een zuurstoffles. Hij blijft heel rustig dus bijna niemand heeft het door. Dan horen we dat een van onze groep aan de zuurstof ligt. Ze is wel bij bewustzijn, maar er wordt toch een helicopter geroepen. We maken alles vast aan de uitrustingen zodat er niets weg kan waaien door de helicopter. Die arriveert al snel met een nieuwshelicopter van Channel 7 er naast. Uiteindelijk wordt ze uit het water getild en naar een ziekenhuis gebracht. Het is allemaal voor de zekerheid, maar je kan geen risico nemen waarneer de kans bestaat op decompressieziekte.

We maken toch nog onze laatste duik, en zien ook nu gelukkig weer een schildpad. Een aardige duik om het weekend mee af te sluiten. Daarna krijgen we een briefing om vooral niet met de media te praten, omdat we nu eenmaal niets kunnen zeggen. Ik hoop dat alles goed is.

Uiteindelijk komen we 's avonds rond een uur of 7 thuis. De spullen spoelen we later wel, nu eerst lekker naar ons eigen ruime bed! Wat een weekend! Maar ik heb in ieder geval m'n diepspecialty succesvol afgerond, die kan ik dus afstrepen van m'n lijst. De volgende is de Rescue cursus die eind oktober begint. En vandaag heb ik in het echt gezien hoe zinvol die cursus is, en dat die ook in het echt wel eens nodig kan zijn.

Om 7.30 uur zijn de eerste duikers al in het water. Het is een geweldige dag, heerlijk ergens op Moreton Bay. Omdat ik m'n diepspecialty doe, ga ik nu niet mee. Deze stek is niet geschikt voor een diepduik, en PADI adviseert om de diepste duik als eerste te doen.

Nadat iedereen terug is en we bij een andere locatie zijn aangekomen wordt het tijd voor de specialty. Gisteravond hebben we al een opdracht boven water moeten doen: in een grid 5 cijfers moeten vinden. Deze opdracht gaan we onder water herhalen, om te kijken wat voor invloed diepte heeft. Ik was een heel stuk langzamer! Het viel niet mee om de opdracht onder water te doen, er was heel veel deining. Maar de locatie was wel erg mooi.

De tweede duik van de dag begint met een navigatieoefening: 20 kickcycles een bepaalde richting op zwemmen en weer terug zien te komen. Een eitje vergeleken bij m'n navigatiespecialty, vooral omdat we de instructeur in de verte gewoon zagen zitten (handig die bubbels ;). Daarna zwemmen we nog even rond, ook nu is er weer heel veel deining.

Tijdens de tocht naar de volgende locatie zien we walvissen! Geweldig, en helemaal gratis ;) Uiteindelijk komen we aan bij Flinders Reef voor de nachtduik. Na 2 duiken in m'n wetsuit heb ik het wel gehad met de kou, dus tijd voor m'n droogpak. De duik is geweldig, heel veel schildpadden, zowel slapend als rondzwemmend. Eentje kwam zelfs zo dichtbij dat ik het gewoon aan kon raken. Maar ik hield me in, ik wil alleen maar kijken. Verder zien we ook nog 3 squid netjes op een rijtje heel dicht bij ons zwemmen. Wat een heerlijke duik! Een geweldige afsluiting van de dag!

Het is zoals gewoonlijk erg druk op m'n werk, dus ik ben er al om 7.15 uur. Dat komt ook omdat ik vanaf vanmiddag lekker vrij ben en er maandag ook niet ben. Maar om een uur of 11 komt daar verandering in: we hebben as dinsdag een extra boardmeeting en de verwachting is dat daarvoor maandag nog heel veel gedaan moet worden. In plaats van dat mijn baas het moet zeggen stel ik het dus maar zelf voor: ik kom maandag wel werken in plaats van bij te komen van het weekend.

Rond 12.45 uur kan ik eindelijk weg. Eenmaal thuis ga ik snel onze spullen pakken, gelukkig had Sas al onze duikspullen gepakt. Sas komt rond 16.00 uur thuis en 3 kwartier later zijn we bij de duikshop. We halen daar iemand op, die geen vervoer heeft naar Scarborough waar de boot op ons ligt te wachten. Uiteindelijk komen we rond 18.00 uur aan in Scarborough. We zijn de eersten, dus ik zoek onze bedden uit. We slapen in een ruimte met 10 anderen, echt niets voor ons. Maar ach, voor 2 nachtjes moet het toch wel kunnen.

Nadat we al onze spullen aan boord hebben gebracht, proberen we bij een pizzeria iets te eten te regelen. Het duurt echt ontzettend lang, maar na ruim 3 kwartier hebben we een pizza. We rennen/lopen terug naar de boot, omdat we eigenlijk al erg laat zijn. Maar uiteindelijk blijkt dat nog wel mee te vallen, als de boot pas rond een uur of 9 vertrekt. Het weekend is begonnen!