Going Down Under

Al vroeg zijn we bij de duikschool: Sas gaat nl. een trip naar Cook Island (bij Tweed Heads) begeleiden. Hierdoor zijn we om 7.30 uur al bij ProDive. Ik ga niet mee, vandaag begint mijn Rescue Cursus.

Ik ben met Clayton, een andere duiker, de enige cursist van de cursus. Onze instructrice is Eirin, een Noorse die net is overgekomen uit Melbourne. Na de theorie en het theorie examen (gelukkig gehaald!), wordt het tijd om naar het zwembad te gaan. Eirin is totaal niet bekend in Brisbane, maar met het stratenboek in de hand gaan we naar het zwembad. Wel interessant om met iemand mee te rijden die hier nog nooit heeft gereden. Uiteindelijk vinden we dan het zwembad.

De oefeningen gaan goed, al ben ik nu elke keer het slachtoffer en moet ik dus zowaar acteren. Ik heb nl. deze dag al een keer in maart gedaan, dus vandaar dat ik ook slachtoffer mag spelen. Best geinig om te doen! Ik mag de oefeningen zelf ook nog doen, want het is voor mij ook al weer 7 maanden geleden. Best prettig om weer eens te doen, en ik heb nu ook wat meer vertrouwen in de scenario's die we moeten doen om de Rescue Cursus af te ronden.

Na de cursusdag rijd ik met Eirin terug naar de duikshop, terwijl Clayton naar zijn huis gaat. We praten nog na en ook nog over tig andere dingen, wat leuke plekken zijn in Brisbane, wie er in de Gabba (AFL - Brisbane Lions) en in Suncorp Stadium spelen (NRL - de Bronco's), en wat Eirin in Melbourne allemaal deed (oa. eigenaar van een pub!). Een leuke en leerzame dag!

Tijdens het avondeten valt opeens de stroom uit. Heel vreemd, want het onweert niet eens! Wanneer we naar buiten kijken, zien we dat we niet de enigen zijn: de hele straat is donker! Na een kwartier ga ik maar eens bellen met de energiemaatschappij en daar hoor ik dat in onze wijk en omringende wijken de stroom is uitgevallen, en dat ze nu bezig zijn om het te repareren.

Gelukkig hebben we nog wat kaarsen in huis, zodat we heel romantisch bij kaarslicht verder kunnen eten. Het heeft ook wel wat, alleen balen dat we de film niet kunnen kijken ;) Na zo'n 45 minuten gaan de lampen weer aan, gelukkig want we begonnen ons een klein beetje zorgen te maken over de koelkast en de vriezer.

Zo zie je maar weer hoe afhankelijk je bent van electriciteit. Al vond ik het eten bij kaarslicht best wel leuk ;)

Om 17.00 uur verzamelen een aantal collega's en ik ons in de grote vergaderzaal op het werk. We hebben vanavond een Trivia Night op kantoor, georganiseerd door collega's.

Het is echt supergezellig, en gelukkig voor ons team weet ik ook zowaar nog een paar antwoorden. De vragen gaan gelukkig niet alleen over Australie ;) Ons team doet het ontzettend goed, wij winnen de grote trofee! Dat niet alleen, we winnen nog een pakket met echte Goudse kaas (!), salami, wijn, en nog wat dingen. De collega die dit georganiseerd heeft, laat onze bokaal graveren met onze namen. Wat stoer!

Veel later dan gepland ga ik naar huis. Ik mis nog bijna de bus, omdat ik helemaal niet wist dat de bus na 19.00 uur 10 minuten eerder vertrekt dan normaal. En de bus gaat dan nog maar 1 keer per uur. Gelukkig haal ik de bus nog, en ben ik rond 19.30 uur thuis.

Vandaag heb ik m'n 12-month review op m'n werk. M'n baas en ik bespreken naast natuurlijk m'n sterke en te verbeteren punten ook wat doelen voor komend jaar. Ik heb gevraagd om meer verantwoordelijkheid en om zelf inhoudelijk meer te doen met ons Annual Report.

Als laatst vraag ik of ik mee kan doen met een van onze flexibile uren schemes (de zgn 19-Day). Dat houdt in dat je je overuren gebruikt om een dag per maand vrij te zijn. Aangezien ik per maand makkelijk aan de benodigde 8 overuren kom, lijkt me dat perfect. M'n baas gaat er gelukkig mee akkoord, en vanaf nu heb ik dus elke eerste maandag van de maand lekker vrij, ik kijk er nu al naar uit! Het zijn toch 12 extra verlofdagen per jaar.

Het hoogtij valt vandaag goed, dus we rijden naar Southport. Omdat ik al zolang niet gereden heb, zegt Sas dat ik maar eens moet rijden. Met lood in m'n schoenen doe ik dat. Ik vind onze auto zo groot, dat ik me er niet op m'n gemak in voel. Maar goed daar kom ik alleen van af door te rijden.

De rit gaat lekker, en eenmaal op onze favoriete duikstek zetten we onze setjes in elkaar. Wanneer we afdalen merken we dat we net iets te vroeg in het water zijn gegaan. Het stroomt nog behoorlijk. We hebben vandaag ook voor het eerst onze boei bij ons (met duikvlag, zodat de boten en jetski's ons kunnen zien), en ik sleep het deze keer mee.

Onder water ziet het er nu heel anders uit, het wier is aan het groeien en de lente is aan het aanbreken. We zien een hele kleine nudi, een octopus en wat squid. Al met al best een lekkere duik op de zondagmorgen!

Het is weekend, altijd het leukste gedeelte van de week.
's Ochtends rijden we naar Chermside om wat kleding voor Sas te kopen. Het Chermside Shopping Centre is echt enorm, maar gelukkig vinden we redelijk snel de Myer (kruising V&D met Bijenkorf).

Na wat rondgeneusd te hebben, vindt Sas een paar broeken die hij wel mooi vindt. We worden aangeklampt door een zeer enthousiaste (en best wel irritante) verkoopster. Ik denk dat we de eerste klanten van de dag zijn, zo energiek als ze is ;) Uiteindelijk kopen we wat broeken en wat poloshirts zodat Sas de zomer weer door kan.

's Avonds hebben we een etentje bij Claire en Russell. Ik heb gisteren maar nog even hun adres gevraagd, we wisten nl. alleen dat ze ergens in de buurt van ons huis wonen. Ze wonen echt dichtbij, een paar straten van ons vandaan. We zijn er binnen een paar minuten, maar dan moeten we nog een parkeerplek zien te vinden. Dat duurt het langst, maar uiteindelijk lukt het. Eenmaal bij Claire en Russell, stelt Russell voor om onze auto voor hun garage neer te zetten. Perfect!

Het etentje is erg gezellig en Claire heeft echt heerlijk gekookt. Dat moeten we maar vaker gaan doen!

Vandaag ga ik even iets later beginnen, na een drukke week vind ik dat het wel moet kunnen. Om 8.30 uur heb ik m'n health assessment op het werk. Ik krijg wat tips om gezonder te eten en wat beter te kunnen slapen en belangrijker: de uitslag van m'n bloedtest, die een stuk beter is dan ik had verwacht. Alleen m'n bloeddruk is wat verhoogd, maar niet echt dramatisch. Ik krijg wel het dringende advies om via m'n huisarts een afspraak te maken om m'n huid te checken voor huidkanker (wat hier nu eenmaal ontzettend veel voorkomt), en om me te laten testen op kanker, omdat ik nu een verhoogd risico heb.

Verder is alles in orde, maar ik vond het wel prettig om het even gedaan te hebben. Dit wordt elk jaar door m'n werk georganiseerd, en geeft je toch wat motivatie om wat beter op je gezondheid te letten.

Rond lunchtijd fiets ik naar huis. Ik heb lekker de middag vrij genomen. Het is alleen wat lastig om op het fietspad langs te rivier te komen, vandaag is nl. de jaarlijkse Big City BBQ en echt alles is geblokkeerd. Maar goed, ik vind uiteindelijk een uitgang. Eenmaal thuis bekijk ik de Rescue Diver video, als voorbereiding op de cursus van volgende week.

Terwijl Sas en ik druk aan het werk zijn, zijn Peter en Petra heerlijk Straddie aan het verkennen. Daarna gaan ze nog door naar Mt Coot-tha, erg mooi!

Dit is ook de laatste dag dat ze bij ons zijn, het wordt weer tijd om verder te reizen. Erg jammer, maar ik vond het echt ontzettend leuk dat ze bij ons waren. Alleen jammer dat zowel Sas als ik echt geen vrij kon krijgen van het werk, maar niets aan te doen. We hebben toch nog wel flink bij kunnen kletsen en hun verhalen aan kunnen horen. Echt om jaloers op te worden!

Vanochtend maar weer op de fiets naar het werk gegaan, het is maar niks met het ov. Maar het wordt een hele drukke dag en tegen de tijd dat ik naar huis kan begint het al akelig donker te worden. Waarschijnlijk ook door het slechte weer wat voorspeld is.

Peter en Petra zijn vandaag niet naar Straddie gegaan, ze hadden wat problemen met de camper. Dus ze hebben de City een beetje verkend met de CityCat en lopend.

Tijdens het avondeten, nu maar even binnen ivm het weer, gaat het ontzettend hard onweren. Storm season is weer begonnen. Het zit echt recht boven ons lijkt het wel, en op een gegeven moment zitten we ook echt even helemaal in het donker. In de hele straat is de stroom heel even uitgevallen. Gelukkig zijn we voorbereidt, en Sas pakt onze zaklamp (op zonne-energie!), just in case! Peter en Petra zijn ook wel onder de indruk zeker ook van de enorme hoeveelheid regen die even naar beneden komt vallen!

Wel spannend, zo'n diner tijdens storm season ;)

In de middag krijg ik een sms'je van Sas: 2 vrienden die eigenlijk vrijdag zouden komen, komen vanavond al! Sas gaat dus maar even wat regelen voor het avondeten.

's Avonds staan ze voor de deur: Peter en Petra. Zo leuk dat ze ook even bij ons langs komen. Ze zijn nl. al bijna een jaar aan het reizen en het is nu dus tijd voor Australie. Het voelt alleen helemaal niet alsof we ze al meer dan een jaar niet hebben gezien, heel vreemd. De bbq is heel gezellig, lekker na een drukke dag op het werk!

Ze blijven gelukkig een paar nachtjes slapen, scheelt ze ook weer een caravanpark zoeken. En nog lekkerder, ze hoeven even niet in de camper te slapen. Morgen zijn ze van plan om naar Straddie te gaan, echt een aanrader.

Na eindelijk is een keer een lekker rustige dag waarin ik bijna m'n hele to-do lijst heb af kunnen werken, fiets ik naar huis. Wanneer ik op m'n vaste op-ademkomen-punt ben aangekomen, staat er een fietser op een kaart te kijken.

Hij vraagt of ik misschien kan helpen. Natuurlijk pik je zo het Nederlandse accent eruit, dus ik vraag of hij Nederlander is. En ja hoor, nog zo'n gekke Nederlander op de fiets. Hij moet naar Red Hill en fietst per dag zo'n 40 km naar z'n werk. En ik vond mijn 19 km al indrukwekkend ;) Hij is samen met z'n vriendin sinds januari 2007 hier, en vind het heerlijk. Ze gaan alleen wel in april terug naar Nederland, omdat ze hun familie te erg missen. Erg begrijpelijk. En hoewel ik m'n moeder en zus echt ontzettend mis voel ik toch dat we hier horen.

Op een gegeven moment wijs ik hem de weg die hij verder moet volgen en rijd ik naar huis. Eenmaal thuis zie ik dat ik nog nooit zo snel ben geweest: nu al onder de 30 minuten naar huis! M'n conditie gaat dus toch langzaam maar zeker een beetje vooruit.

Het is al weer maandag, wat gaan die weekenden toch snel!

Vandaag begin ik extra vroeg, het is echt heel druk op het werk en ik ben ook nog co-host van in totaal 7 workshops deze week (3 vandaag, 3 morgen en 1 op woensdag). Dus stap ik op 6 uur op m'n fiets. Het is nog heerlijk rustig op de weg, en de temperatuur is erg aangenaam ;) Wanneer ik een half uur later op m'n werk aankom, schrikt m'n baas. Ze had niet verwacht dat er zo vroeg nog zo'n gek zou zijn ;)

Na een heerlijke douche op het werk, begint de dag. Vandaag heb ik niet kunnen ontbijten, want er worden bloedtesten gedaan voor de jaarlijkse gezondheidstest, georganiseerd door het werk. Vervelend, want ze beginnen pas om 8.30 uur met die testen. Tot die tijd moet ik dus op water leven. Wanneer ik eindelijk aan de beurt ben, heb ik echt erg honger. Ik zit zelfs te trillen en volgens mijn collega's zie ik er niet zo geweldig uit! Dus zodra ze m'n bloed hebben ren ik naar de keuken om m'n muesli klaar te maken. Het heeft nog nooit zo lekker gesmaakt ;)

De rest van de dag vliegt voorbij. De workshops duren allemaal iets langer dan gepland, waardoor ik eigenlijk helemaal geen tijd heb voor m'n eigen werk. Maar aan het eind van de dag pak ik m'n fiets en laat ik alles achter op het werk. Heerlijk dat fietsen, echt ontspannend!

O ja, Sascha heeft gisteren de Lego bulldozer afgemaakt. Het werkt met een afstandsbediening en hij blijft er maar mee spelen ;)

Het is weer een mooie dag, gelukkig maar want we gaan weer duiken op Straddie! Sas gaat deze keer eens mee als een plezierduiker, een hele verandering! Wat later dan gepland vertrekken we vanaf de duikshop richting Cleveland, waar we de ferry pakken naar North Stradbroke Island. Echt precies op tijd komen we aan in Cleveland, ze zijn al de auto's op de ferry aan het laden.

Sas en ik duiken samen met Claire en Russell, en ik moet maar zorgen dat we niet verdwalen. De eerste duik is helemaal geweldig. Bij het anker zien we al 2 schildpadden en een kleine rog. Wanneer Claire en Russell er ook bij komen, gaan we lekker een stukje zwemmen. We voelen zelfs wat thermoclines, iets wat ik nog niet eerder zo sterk heb meegemaakt in zout water: van 22 naar 18 graden! Op het eind van de duik, ook weer bij het anker zien we een enorme rog die wordt schoongemaakt. Heel relaxt zwemt hij om ons heen. Sas en Claire krijgen dus genoeg mogelijkheden om foto's te maken. Wat een enorm beest!

De volgende duik is wat minder, het zicht is niet geweldig. De wind is aardig gaan waaien, en dat heeft z'n effect op het zicht. Ik zie wel een schildpad, maar helaas is die overleden. We zien nog een paar nudibranches, maar verder is er weinig te zien. De stroming is ook best redelijk, dus het valt niet mee om foto's te nemen.

Na de duiken gaan we met z'n allen naar de pub om de logboeken in te vullen en te genieten van het uitzicht. Het voelt altijd als een vakantie wanneer je naar Straddie gaat, heerlijk!

's Avonds komen Claire en Russell bij ons eten. We houden natuurlijk een bbq, wel zo makkelijk. Sas heeft z'n beroemde aardappelsalade gemaakt en Claire neemt haar coleslawsalade mee. Sas krijgt een nudiherkenningskaart die hij mee kan nemen onder water, en een kaart waarin Claire heel erg haar best heeft gedaan om Nederlands te schrijven. Echt heel erg stoer! Het is een gezellige avond, lekker even bij kletsen over van alles en nog wat. Tot groot plezier van Claire krijgen we bezoek van een possum tijdens de barbie, had ze nog niet gezien. Over 2 weken gaan we bij hun eten, Claire gaat kokkerellen!

Vandaag is Sas jarig, z'n 2e verjaardag hier in Brisbane. Ik heb een paar weken geleden via internet zijn cadeau besteld, natuurlijk een Legodoos, en gisteren kregen we bericht dat er een pakketje klaar ligt op het postkantoor. Ik hoop en denk dat het zijn cadeau is.

Sinds deze week fiets ik naar m'n werk, en hoewel het best pittig is, is het ook heerlijk om te doen. Wanneer ik op m'n werk ben heb ik echt zoveel energie, heerlijk. Ik kan ook lekker douchen op het werk, erg fijn. Ik vraag aan m'n baas of het goed is dat ik een uur eerder weg ga, zodat ik Sascha's cadeau op kan halen. Geen probleem.

Na een drukke dag stap ik om een uur of 4 op m'n fiets naar huis. Het is ongeveer 9.6 kilometer, heuvelaf naar m'n werk en bergop naar huis. Ik doe er zo'n 30 minuten over, dus dat is prima te doen. En belangrijker, ik ben een stuk flexibeler met m'n werktijden, hoef niet te stressen wanneer ik weg moet om m'n bus te halen. Het enige wat ik wel wil is voorkomen dat ik in het donker naar huis moet fietsen, maar het begint zomer te worden, dus de zon gaat pas na 18.00 uur onder.

Eenmaal thuis kleed ik me snel om en loop daarna naar het postkantoor. Gelukkig is z'n cadeau er. Het is alleen wel een erg groot pakket, dus niet zo handig om mee naar huis te lopen. Maar je moet wat over hebben voor je man ;)

Sas is wel blij met z'n cadeau en het avondeten wordt snel naar binnen gewerkt. Voordat ik klaar ben met eten wordt alles opzij geschoven zodat hij kan beginnen met bouwen. Zo mooi om te zien, net een klein jochie die een groot cadeau heeft gekregen!

Sascha's broertje en mijn moeder bellen hem nog om te feliciteren, altijd leuk om even wat van ze te horen! Het gaat gelukkig goed met de vriendin van z'n broertje, die in december een kindje verwacht. Ik praat ook nog even bij met ma, zo fijn om haar stem weer even te horen!