Going Down Under

Nog een paar weken en dan is het alweer kerst. Toen we in 2004 in Australie waren tijdens de kerstperiode hadden we geen idee dat het kerst was.

Dat is nu ook niet zo. Vorige week, met heerlijk mooi weer, heb ik 's avonds na het werk nog even boodschappen gedaan voor het avondeten. Tijdens het binnenlopen van de supermarkt zie ik uit mijn ooghoeken toch wel het meest bizarre dat ik tot nu toe heb meegemaakt.

De buitentemperatuur is rond de 30 graden, ik loop in een shirt met korte mouwen en een lange broek. (Kom net uit m'n werk dus heb nog geen korte broek aan). Ga ik de supermarkt binnen en daar wordt al reclame gemaakt voor kerstartikelen, slingers, lampjes en kerstkaarten met een sneeuwlandschap. Het moet niet veel gekker worden.

Volgens mij is het vandaag de eerste dag dat de zon de slaapkamer niet verlicht bij het opstaan. Het is een grauwe en warme dag. Eindelijk valt er weer eens regen van betekenis. Hopelijk valt er ook wat regen bij de dammen.

Het is alweer vrijdag, wat gaan die weken toch snel! Vandaag gaat een van de collega's weg en houden we een afscheidslunch in een restaurant aan de rivier. Het is heel gezellig en het eten is heerlijk. Wat een heerlijke locatie: mooi uitzicht op de rivier en de Story Bridge. Gelukkig schijnt de zon, hoewel ze voor vandaag wel onweer en regen hebben voorspeld.

De regen en onweersbuien hebben gelukkig gewacht tot na de lunch. We zijn net terug op kantoor als het hard begint te regenen. Perfecte timing!

Rond een uur of 4 wordt het tijd om aan het weekend te beginnen. Een keer per maand wordt er op vrijdagmiddag een borrel gehouden met een thema. Dit keer is het thema Halloween. De receptioniste heeft gisteren allerlei heerlijke hapjes gemaakt en met een lekker glas wijn is het een goed begin van het weekend! Wel moeten we nog even een quiz maken over Halloween. Het blijkt dat het van oorsprong een Iers feest is, tja zo leer je nog eens wat onder het genot van een glas wijn!

Rond 17.40 uur pak ik de bus naar huis, het is weekend!

Ik kan er nu niet meer omheen: de oorontsteking gaat echt niet vanzelf over. Al zo'n 1,5 week probeer ik het negeren, maar dat gaat nu niet meer. Het wordt tijd om een huisarts te gaan zoeken. We zijn hier nu inmiddels 4 maanden, maar een huisarts en tandarts hebben we nog niet.

Via internet kom ik erachter dat in Red Hill, vlakbij ons, een grote huisartsenpraktijk zit. Ik bel ze op en kan gelukkig om 17.00 terecht. Ik moet alleen even wat eerder komen om me in te schrijven.

Rond 16.45 loop ik de praktijk binnen. Het is gelukkig maar 10 minuten met de bus van m'n werk, dus goed te bereiken. De praktijk is in een weatherboard huis en ziet er heel goed uit. Ik krijg bijna het gevoel dat ik de set van de Flying Doctors binnenloop ;) De assistenten zijn heel vriendelijk en behulpzaam. Zoals gewoonlijk bij de huisarts loopt het flink uit en ben ik pas om 17.15 uur aan de beurt. De arts is ook heel vriendelijk. Zijn vrouw komt oorspronkelijk uit Uithoorn en ze hebben zelfs in Mijdrecht gewoond. Ongelooflijk, hier in Brisbane weet iemand waar Mijdrecht ligt! De arts ziet ook dat m'n oor flink ontstoken is en ik krijg een recept voor oordruppels en voor de zekerheid ook een voor een antibioticum, mochten de oordruppels niet helpen.

Ik heb echt de juiste praktijk uitgezocht, voel me prettig daar. Toch wennen, na altijd dezelfde huisarts in Nederland te hebben gehad. De apotheek is al dicht, dus morgen maar even de druppels ophalen.

Nu moeten we alleen nog een tandarts zien te vinden.

Vandaag zijn we al weer 4 maanden in Oz, weer een mijlpaal!

Na een hele drukke en hectische eerste week is het weekend! En eindelijk eens een weekend waarin we niets hebben gepland. Ik merk dat ik echt heel moe ben, en dat ik het helemaal niet erg vind om gewoon eens thuis te blijven en niets te hoeven.

Natuurlijk moet er nog wel even wat gehaald worden: de boodschappen. Maar daarna is het weekend voor ons. We gaan even naar de duikshop. Vorig weekend hebben we namelijk gezien dat ze tussen Kerst en Nieuwjaar een live-a-board trip naar de Bunker Group in Hervey Bay (het zuidelijkste puntje van het Great Barrier Reef) organiseren en wij willen wel mee. Ik heb afgelopen week gevraagd of ik eventueel vrij zou mogen krijgen, ondanks dat ik dan nog in m'n proeftijd zit. Gelukkig blijkt de QCA, net als vele andere bedrijven, gesloten te zijn in die periode dus dat komt perfect uit!

We schrijven ons dus in voor die trip, en geven aan dat we onze eigen kamer willen. Ik vind het nl. maar niets om ook 's nachts nog met allerlei onbekenden op een kamer te zitten. Gelukkig heeft de boot 2 aparte kamers en is er nog 1 over!

Vandaag merk ik pas goed dat we nu toch al wel een paar maanden weg zijn. Ik mis m'n zus en m'n ouders echt heel erg. Ik heb geen heimwee naar Nederland, alleen naar m'n familie. 's Avonds spreek ik ze gelukkig allemaal, en na wat tranen her en der hebben we ook nog gewoon met elkaar gepraat. Het was echt heel fijn om hun stemmen weer eens te horen!

Mijn eerste werkdag bij de QCA. Voor de zekerheid pak ik maar een bus eerder, je wilt natuurlijk niet te laat komen op je eerste dag!

Vandaag is echt een introductiedag. Met nog 2 nieuwe collega's krijg ik de hele dag presentaties en kennismakingsrondes te verwerken. 's Middags is er afternoon tea met iedereen die daar werkt, gelukkig een gezonde tea deze keer (geen taart en cake, maar heerlijk vers fruikt en toastjes). Verder krijgen we nog de nodige formulieren om in te vullen en krijgen we een stapel manuals mee ter bestudering.

Tijdens de ronde over de verdieping kom ik er achter dat ik een eigen kantoor heb. Dat had ik echt nooit verwacht, echt heel stoer! Ik heb een ontzettend mooi uitzicht op de rivier en omgeving, wat wil je ook op de 19e verdieping ;)

Aan het eind van de dag kan ik even achter mijn computer zitten. Robyn, nu mijn baas, vertelt een beetje wat ik allemaal ga doen en hoe de systemen werken. Voor ik het weet is het al 17.15 en tijd om naar huis te gaan! Deze dag is echt voorbij gevlogen, terwijl ik nog niets gedaan heb!

Het is echt heel vroeg als we moeten opstaan: 5.15 uur (!). Ik weet nu al dat ik dit nooit meer doe. Rond 6.00 uur vertrekken we naar de East Coast Marina in Manly, een suburb in Brisbane. Gelukkig wijst Ken ons de weg.

Na de boodschappen rijden we naar de duikshop in Milton. Mijn octopus blaast nl. door en dat is zonde van mijn lucht. Helaas hebben ze nu geen tijd om er naar te kijken, dus moet Sas m'n automaat maandag maar komen brengen. Morgen hebben we nl. al duiken gepland staan.
Verder schrijven we ons in voor 2 cursussen: DAN O2 (4 november) en EFR/First Aid at Work (17 november). Dat willen we al een tijdje, maar we bleven het maar voor ons uitschuiven. Dat kan dus nu niet meer.

Ook vragen we naar keuringsartsen die om kunnen gaan met astma. De gebruikelijke regel hier is nl. dat als je astma heb (in welke vorm dan ook) je absoluut niet mag duiken. Echt onzin, ik heb echt nog nooit last gehad van m'n astma. Dat zou dus betekenen dat ik nooit door de duikkeuring heen kom, en dat ik geen duikcursussen mag volgen.
Echter, de instructeur die ons helpt geeft me hoop. Volgens hem hoef ik niet opnieuw gekeurd te worden aangezien ik in mei al gekeurd ben, en ik dus een geldige keuring heb. Daarna is er niets veranderd aan mijn gezondheid, dus is er geen reden om opnieuw gekeurd te hoeven worden. Verder weet hij 1 arts die verstand heeft van de combinatie astma en duiken. Maar goed, de instructeur zegt dat ik me gewoon op kan geven voor de Rescue cursus en de Divemaster cursus, met de keuring die ik nu heb. Dat klinkt hoopvol.

's Avonds hebben we een lekkere BBQ, en daarna gaan we vroeg naar bed. Morgen gaat nl. al om 5.15 (!) uur de wekker voor een duiktrip naar North Stradbroke Island (Straddie).

Met een gemengd gevoel ga ik voor de laatste keer naar Hyder. Blij omdat ik een nieuwe baan heb, maar toch ook een beetje 'sad', ik heb nl. echt leuke nieuwe vrienden leren kennen.

's Middags neemt Olga me mee uit lunchen. Bij een klein cafeetje in West End vlakbij het werk kunnen we eindelijk eens samen gaan lunchen. Normaal kon dat niet omdat een van ons altijd de telefoon op moest nemen. De lunch is echt heel gezellig, we blijven ook zeker contact houden. Ondanks dat zij van Russische afkomst is en ik Nederlands, hebben we echt veel gemeen.

Nadat ik afscheid heb genomen van haar en andere collega's neem ik de rest van de middag vrij. Eerst breng ik mijn contract naar de QCA, zodat ze dat nog even kunnen verwerken in de systemen. Daarna ga ik lekker winkelen. Ik koop 3 broeken, een blouse, 2 paar schoenen en onmisbaar hier: een paar slippers! Tevreden met m'n aankopen ga ik weer naar huis. Wel lekker om eens een keertje vroeg thuis te komen.

Rond 10.00 uur vertrek ik van Hyder. Ik heb nl. om 11.00 uur mijn final interview bij de QCA, deze keer met de CEO (de grote baas). Ik merk dat ik nerveuzer ben dan voor het vorige gesprek. Nu ik zover ben gekomen, wil ik de baan gewoon hebben.

Iets over 11-en begint het gesprek. Gelukkig is Robyn, die van het vorige interview, er ook bij. De CEO, John, is een heel aardige man die echt voortdurend praat. Op 2 serieuze vragen na gaat het gesprek over Europa, waar je lekkere kaas en sausages kan kopen in Brisbane. Uiteindelijk is het na 1 uur en 15 minuten tijd om weg te gaan. Dat duurde iets langer dan de geplande 30 minuten! Wanneer ik wegga, zegt Robyn dat ze heel snel een beslissing gaan nemen en dat ze erg 'keen' zijn. Voor mijn gevoel heb ik de baan, maar nog even geduld hebben.

Eenmaal terug bij Hyder word ik al snel gebeld door Hays. Ik heb de baan!!! En ik krijg nog een heel mooi salaris ook! Hays moet nu alleen nog even met Hyder afstemmen wanneer ik daar weg kan gaan.

De rest van de dag kan ik me echt niet concentreren op m'n werk, er is maar een ding wat ik wil doen en dat is winkelen! Ik heb wel een goede reden daarvoor: ik moet bij de QCA wel netjes gekleed gaan, dus geen jeans meer.

Aan het eind van de dag hoor ik dat ik aanstaande maandag al kan beginnen bij de QCA, dit gaat allemaal wel heel snel. Nog maar 2 dagen en dan ga ik hier al weer weg. Olga, mijn directe collega bij Hyder, stelt voor om vrijdag samen te gaan lunchen als afscheid. Ze vindt het maar niks dat ik wegga, we kunnen namelijk heel goed met elkaar opschieten.

Aan het eind van de middag rijden we weer naar Southport, aangezien het high tide rond 18.00 uur is.

Het zicht tijdens de duik is echt heel slecht, maximaal 1,5 meter. We worden opgeschrikt door een rog die vanuit het niets wegzwemt en door een vrij grote flathead die hetzelfde geintje met ons uithaalt. Het slechte zicht in combinatie met het lawaai van de vele bootjes en jetski's zorgt voor een spookachtig sfeertje onder water. Ik voel me er niet erg prettig bij en na een minuut of 40 komen we weer boven water. Het is dan al donker en rondom in de bergen flitst het behoorlijk. Storm season is begonnen! Dat heeft niets met storm (harde wind) te maken, maar wel alles met thunderstorms (onweer).

Nadat we alles hebben ingepakt en ons hebben omgekleed blijven we nog een tijdje kijken naar de spectaculaire show. Sascha probeert ook een aantal foto's te nemen en dat is nog best lastig.

Onderweg naar huis begint het hard te regenen en dat blijft zo doorgaan tot we thuis zijn. Helaas betekent dat wel dat de was die ik buiten had laten hangen nu helemaal doorweekt is. Dat wordt weer opnieuw wassen. Ach, er is nu weer genoeg regen gevallen ;)

Na de gebruikelijke boodschappenronde, rijden we 's middags naar onze vaste duikstek in Southport. Het waait vandaag flink, maar eenmaal onder water is er geen stroming te bekennen. Het zicht is vandaag een stuk mindern: minder dan 5 meter. Dat zal vast wel te maken hebben met het weer.

Het zeepaardje is vandaag ondergedoken. Wel zien we een kleine lionfish, die vlakbij een grote murene zit. Verder nog een heremietkreeft, een octopus die zich heeft verstopt in het zand. Ook zien we een grote flathead, die ons elke keer weet te verrassen. Je ziet hem nl. niet wanneer hij stilligt, en wanneer hij wegzwemt schrik je behoorlijk! We moeten de tijd in de gaten houden, omdat we onze flessen nog moeten laten vullen. Dat betekent dat we na zo'n 50 minuten al weer boven water zijn. Snel pakken we onze spullen in en rijden we naar de duikshop voor wat lucht in onze flessen. Morgen gaan we nl. met een duikschool naar Stradbroke Island, en daarvoor moeten we om 6.45 (!) uur al in de haven van Manly zijn (zo'n 45 minuten van ons huis). Dan is het dus wel handig als onze flessen vol zijn.

Op weg naar huis worden we echter gebeld door de duikschool. De duiken morgen gaan niet door, ze vinden de weersomstandigheden (de harde wind) niet goed om uit te varen. Jammer, maar we hoeven nu tenminste niet zo vroeg op te staan. We hebben volle flessen, misschien dat we zelf wel weer gaan.

Mijn huidige baas heeft een mooie referentie geschreven, en die stuur ik zo snel mogelijk op naar Hays.

's Middags krijg ik een mail: de QCA wil me uitnodigen voor een final interview, as woensdag om 11.00 uur met de CEO! Het is een meet-and-great gesprek, kijken of het klikt en zo. Ik ben er echt heel erg blij mee, hopelijk wordt het wat!
Ik bel nog even met Hays om te vragen wat ik nu kan verwachten. Ze geven aan dat de andere kandidaat ook is uitgenodigd voor zo'n gesprek, maar dat de QCA toch een voorkeur voor mij heeft, gezien mijn personality en werkervaring! Verder ben ik ook benieuwd wat voor salaris ik kan verwachten, die vraag gaan ze nl. vast aan me stellen. Hays heeft me voor een mooi salaris daar neer gezet, ik kan me daar wel in vinden.

De rest van de dag loopt lekker relaxed, het is weer goed te merken dat het vrijdag is. Veel collega's zijn al weer terug naar Sydney gevlogen, waar ze wonen. De rest loopt in korte broek en op slippers.

Om 17.00 uur ga ik naar huis, het is weer weekend!

Om 8.00 uur heb ik het gebouw gevonden waar ik moet zijn voor m'n sollicitatiegesprek. HEt is bij de Queensland Competition Authority, en de rol is die van Executive Officer. De belangrijkste taak is het managen van alle correspondentie, rapporten etc. Dus ook editen van documenten en zorgen dat het goed in het Document Management System staat. Verder zal ik wat research moeten gaan doen voor de onderzoeken die ze verrichten, en wat secretariele werkzaamheden.

Het gesprek gaat echt heel erg goed. Ik spreek met de Director Corporate Services, die mijn directe leidinggevende zou moeten worden. Ze is echt heel outgoing, vriendelijk en ik voel me op m'n gemak. Dat zorgt ervoor dat ik precies kan zeggen wat ik wil, en na afloop heb ik er een goed gevoel over. Ze zegt zelf dat ze denkt dat ik veel te bieden heb voor de organisatie! Nu maar afwachten.

Eenmaal terug bij Hyder word ik al snel gebeld door Hays. De QCA heeft aangegeven dat ze een referentie van Hyder (waar ik nu tijdelijk werk) willen hebben. Verder gaat het nu tussen mij en een andere kandidaat, dus 50% kans! Ik vraag gelijk mijn huidige manager of hij mij een referentie wil geven. Geen enkel probleem zegt hij. Sterker nog, hij vraagt of ik interesse heb of de rest van de projecttijd (tot 2010) hier zou willen blijven! Dat komt voor mij als een totale verrassing, maar ik zeg dat als deze kans niets wordt ik wel interesse heb.

Kortom, een zeer geslaagde dag! 's Avonds horen we op het nieuws dat het vandaag een zeer warme dag was: 34 graden in de City! Ik dacht dat het aan mij lag, maar het was dus echt warm. Sterker nog, in Ipswich (ten zuiden van Brisbane) was het zelfs 37 graden! Ja, de zomer begint al aardig door te breken.

Ongemerkt is het al weer 2 oktober geworden: Sascha is vandaag jarig! We vieren het verder niet, maar toch is het wel bijzonder. De eerste keer dat hij in de lente jarig is ;) Laat het nu vandaag juist bewolkt zijn, terwijl we de afgelopen dagen alleen maar zon hadden.

Als ik thuiskom, laat hij vol trots zijn duikcomputer zien. Vanmiddag heeft hij die opgehaald bij de duikshop. Het is wel een 'swanky' ding moet ik zeggen! Hij heeft ook gelijk de zender op z'n fles laten zetten, zodat de computer ook het luchtverbruik in de gaten kan houden.

Vanmiddag trouwens goed nieuws te horen gekregen: ik heb as. donderdag een job interview voor een vaste baan! Afgelopen vrijdag ben ik gebeld door Hays of ik interesse had, en het leek me een ontzettend leuke baan. Nu dus maar goed voorbereiden, en hopelijk gaat het gesprek lekker.