Going Down Under

Wat is dit jaar snel gegaan, kan niet geloven dat het vandaag al weer 31 december is!

Sinds we terug zijn gekomen van onze trip naar South West Rocks, is het weer hier in Brisbane goed opgeklaard, het is vandaag ontzettend mooi weer. Helaas is het minder goed ten noorden van Brisbane: van Bundaberg tot aan Mackay staat Queensland onder water, een gebied groter dan Duitsland en Frankrijk bij elkaar. Twee dorpen zijn volledig geevacueerd, en veel huizen staan tot aan het dak onder water. Het is echt niet voor te stellen. Zelfs de Bundy Rum Factory is niet gespaard gebleven, ook die staat onder water door alle regen die er de laatste weken is gevallen. En dat op maar een paar uur rijden van ons vandaan.

In South Australia en Victoria is het precies het tegenovergestelde: het is er bloedheet: meer dan 40 graden en groot gevaar voor verwoestende bosbranden. Wat een bizar klimaat heeft Australie toch!

We brengen oudjaarsavond lekker thuis door, met lekker eten en wat te drinken. 2011 belooft een spannend jaar te worden, ben heel benieuwd hoe alles gaat lopen.

Vandaag is het weer tijd om naar huis te gaan. In tegenstelling tot gisteren worden we wakker met de zon en het is echt heerlijk weer. Hopelijk is het in Brisbane ook lekker weer, zeker na alle regen die we hebben gehad.

Nadat we hebben uitgecheckt, rijden we naar de duikshop om onze spullen op te halen. Nog niet alles is droog, maar het is in ieder geval gespoeld wat straks thuis weer een hoop werk scheelt. Daarna rijden we even naar de bakker om wat ontbijt en lunch te halen.

We willen zo snel mogelijk naar huis rijden, het is nl. toch een rit van ruim 500 kilometer. Tot aan Ballina rijdt het redelijk door, al zijn er wel wat zondagsrijders die ruim 10km/uur onder de maximale snelheid rijden. Best frusterend op een eenbaansweg. In Ballina (nog in NSW) komen we volledig stil te staan, door al het vakantieverkeer. Het geeft mij wat tijd om een foto's te maken van de Big Prawn (ben best gefascineerd door alle Big Things die er rondom Australie zijn;).

We waren een beetje bezorgd dat we rond Ballina vast kwamen te staan door de overstromingen, maar behalve dat de rivier heel erg hoog staat, is er niets van te merken. Gelukkig maar.

De rest van de rit verloopt soepel, en nadat we weer een uur teruggewonnen hebben door Queensland binnen te rijden (ivm zomertijd in New South Wales) zijn we rond 15.30 uur weer thuis. Sas gaat wat boodschappen halen, terwijl ik een was aanzet en zoveel mogelijk alles opruim. Het was wel lekker om even een paar daagjes er tussen uit te gaan, moeten we vaker doen.

Het weer is totaal omgeslagen wanneer we 's ochtends wakker worden: het waait flink, het regent en het is best fris. Ondanks dat zetten we bij de duikshop onze setjes in elkaar en rijden we naar de boatramp.

Na een ruige rit komen we aan bij Fish Rock, de duiksite. We proberen verschillende plekken uit en uiteindelijk vinden we een plek waar het water relatief rustig is. Er is nog een flinke swell, dus de boot gaat lekker heen en weer.

Maar eenmaal onder water is het lekker warm, en is er geen stroming te bekennen. We duiken nu niet met een gids, en we kunnen dus lekker onze eigen gang gaan. We besluiten niet de grot in te gaan, aangezien het zicht niet geweldig is en er een beetje surge staat, wat betekent dat je heen en weer geslingerd wordt.

De tweede duik is ook niet begeleid. We gaan nu de andere kant op, richting de gutter waar we gisteren gigantisch veel grey nurse sharks hebben gezien. Deze keer zien we er 5, die lekker bij elkaar in het water hangen en zich totaal niets van ons aantrekken.

Kortom, het waren weer 2 heerlijke duiken en ik heb nu de grens van 300 duiken overschreden! Voelt toch een beetje als een mijlpaal. We hebben vandaag weer genoeg gezien: natuurlijk de haaien, maar ook veel murenen, een schildpad, een kleine lionfish en veel heremietkreeftjes.











Eenmaal terug bij de duikshop spoelen we onze spullen en hangen ze daar te drogen. We halen ze morgenochtend op, wanneer we weer naar huis rijden. Onze flessen worden ook keurig gevuld. Nadat we hebben afgerekend, rijden we even naar de supermarkt en de bakker voor wat broodjes en beleg.

Na de lunch en een heerlijk warme douche gaan we de toerist uithangen. Eerste stop is de Trial Bay Gaol, een ruine van een voormalige gevangenis met een waanzinnig uitzicht. Het is best indrukwekkend en niet alleen omdat er een grote kangaroe lekker zit te eten.

Daarna rijden we naar de Smoky Cape Lighthouse. Het is een steile wandeling, maar het is het zeker waard: een mooie vuurtoren en ook weer een geweldig uitzicht. De regen is nu gelukkig weggetrokken, wat het sightseeen een stuk aangenamer maakt.

Rond 6.50 uur zijn we bij de duikshop en nadat alles is ingeladen rijden we naar de boatramp. Het is heerlijk weer: droog en zonnig! Dat is al weer een tijd geleden voor ons.

De eerste duik is bij Fish Rock, om te zoeken naar de Grey Nurse Sharks die daar het hele jaar wonen. Het water is heerlijk warm, al zijn er wel een paar frisse thermoclines. De haaien zijn er gelukkig, net als enorme scholen vis. Een heerlijke duik, alleen is er behalve de haaien niet zo heel veel te zien.

De tweede duik is totaal anders. We gaan nu in de grot en het is heel bijzonder. Ik was van te voren een beetje nerveus, maar eenmaal in de grot ben ik alleen maar gefascineerd. Het mooiste moment is aan het einde van de grot, wanneer je het waanzinnig mooie blauwe water ziet. We worden ook nog begeleidt door een rog die lekker in de grot zwemt.

Na een middagdutje gaan we wat boodschapjes doen en rijden we naar de Trial Bay Gaol ruine en de vuurtoren. Onderweg komen we nog een grote groep kangaroes tegen. Het blijft leuk om ze te zien.

Het is inmiddels al rond een uur of 5, dus besluiten we morgen uitgebreid de ruine en de vuurtoren te bekijken. Verder hebben we nu ook onze camera's niet bij ons, dus dat schiet niet op.

Morgenochtend staan er weer 2 duiken op het programma. Verder gaan we 's middags dus een beetje de toerist uithangen.

Woensdag rijden we weer terug naar huis, als de wegen tenminste open zijn. We hebben nl. gehoord dat er floodwarnings zijn voor een gedeelte van onze route. Als dat zo is, zitten we dus hier vast. We zien het wel!

Morgen vertrekken we voor een paar dagen naar South West Rocks, een klein dorpje zo'n 520 km ten zuiden van Brisbane (halverwege tussen Brisbane en Sydney). Dus vandaag is het tijd om de was te doen en alles in te pakken.

's Avonds pakken we onze kerstcadeautjes uit. Ma had een enorme doos met heel veel cadeautjes gestuurd en ik had ook nog wat voor Sas gekocht. We beginnen met een cadeau voor Sas: ik kon het niet laten om een Lego doos voor hem te kopen, en hij begint het gelijk in elkaar te zetten. Daarna pakken we de cadeautjes van ma uit. Ik had instructies gekregen met welk pakje we moesten beginnen, en zodra ik het heb uitgepakt blijkt waarom. Alles heeft hetzelfde thema: NEderland. Het eerste pakje is het spel 'Ik hou van Holland'. Verder zitten er nog o.a. allerlei Delfts blauwe dingetjes in, een Hollands kookboek (heerlijk, brengt veel herinneringen boven!) en nog veel meer. Ik vind het geweldig, en word er een beetje sentimenteel van. Het is echt het perfecte kerstcadeau!

Van Sas krijg ik een bon voor een 4wd cursus wat we na mijn operatie gaan doen. Het wordt tijd dat we leren wat we met onze auto kunnen doen en wat we moeten doen om te voorkomen dat we bijv. vast komen te zitten. Heel spannend, ik ben nl. niet zo'n held, maar ben wel heel benieuwd.

Nadat we alles hebben uitgepakt, bel ik even met ma. Ik vertel hoe geweldig ik haar cadeaus vind en vraag natuurlijk hoe alles in Nederland gaat. Met Es en Daniel gaat het gelukkig heel goed. Het weer is nog steeds vreselijk: het is koud en er ligt nog heel veel sneeuw.

Hier in Queensland is het wel anders. In het noorden is er een cycloon over land gekomen, wat heel erg veel regen met zich meebrengt. De Bruce Highway, de enige weg naar het noorden, is ten noorden van Ingham volledig afgesloten. Het is heel bizar, in oktober hebben we daar nog gewoon gereden, en nu staat er meer dan 50 cm water over de weg. Hier in Brisbane valt af en toe een bui, wel is het heel vochtig en ligt de temperatuur zo'n 5 graden lager dan gemiddeld.

Na 2 mooie dage is de regen weer teruggekeerd, en hoe: de weersverwachting voor de kerst is eentonig: regen, regen en nog eens regen.

Omdat we al zoveel regen hebben gehad is de grond al verzadigd en zijn de dammen overvol. Ze laten zelfs al water weglopen uit de dammen. Gevolg: het waterniveau van de Brisbane stijgt en in combinatie met het extreem hoge hoogtij zorgt dat voor overstromingen, zowel in de CBD als in de laaggelegen suburbs.

In het noorden van Queensland is het vele malen erger: de meeste rivieren zijn al ver buiten hun oevers getreden er er wordt tussen 100-500 mm regen verwacht in de komende dagen.

Een collega heeft zijn vakantieplannen al afgezegd, omdat de wegen naar zijn vakantiebestemming al volledig onder water staan. Het is echt onvoorstelbaar.

Vandaag is het eindelijk een mooie, warme en vooral droge dag. In de lunchpauze ga ik dus lekker even zwemmen, heerlijk!

We krijgen ook goed nieuws van Lee: hij heeft met de bank gepraat en heeft bevestigd gekregen wat wij al dachten: nl. dat de variations geen invloed hebben op de waarde van het huis en dat we daarmee dus kunnen doen wat we willen. Verder heeft hij ook te horen gekregen waarom ons huis zoveel minder waard is: we hebben nl. maar 3 slaapkamers, terwijl families graag 4 slaapkamers willen.

Ik mail naar Kelly, van Metricon, wat we willen schrappen uit de variations, zodat ze de prijs aan kan passen.

Iets over 00.30 uur worden we gebeld door ma: Esther is net bevallen van een zoon: Daniel Edwin Richard! Hij is 49 cm lang, weegt iets meer dan 3 kilo en is om 15.03 uur NL tijd (17 December) geboren. Moeder en kind maken het gelukkig goed. Wat een geweldig nieuws! Ondanks dat ik nogal slaperig ben dringt het wel tot me door. Oma is apetrots wat heel goed te horen is!

's Ochtends zie ik dat we ook een foto van Daniel hebben gekregen: wat een mooi jochie! M'n kleine zus is nu een mama en ik ben tante!

De rest van de ochtend gaan we door de variations van het huis heen om te kijken wat we kunnen schrappen zonder de waarde van het huis aan te tasten en wat we makkelijk later alsnog kunnen doen. We vinden uiteindelijk voor ongeveer $9000 aan zaken die we kunnen schrappen.

De rest van de dag blijven we lekker thuis. Het regent pijpenstelen en Sas is zeer gefascineerd door de cricketwedstrijden (3e testmatch van de Ashes series tegen Engelang). Zelfs ik kan het af en toe niet laten om te kijken.

's Avonds bel ik even met Es. Ik time het goed, ze komen nl. net thuis van het ziekenhuis. Met mama en Daniel gaat het heel goed, hij ligt lekker te slapen. Oma is dolgelukkig en papa kan niet onder woorden brengen hoe het nu voelt. Esther vertelt hoe de bevalling is gegaan, gelukkig is alles goed gegaan.

Het is een lekker drukke ochtend op het werk, wat heel fijn is. Het leidt af van de hypotheekzorgen en de tijd vliegt.

's Middags stuur ik even een sms-je naar Es om haar heel veel sterkte te wensen, vandaag is nl. de grote dag!

Iets over 6-en belt Lee ann. We gaan door alles heen en werken een scenario uit wat goed zou moeten werken. Hij gaat het maandag aan de bank voorleggen en hopelijk gaan ze akkoord. We hebben besloten om alleen het standaardcontract en een nieuwe offerte voor de driveway in de hypotheek mee te nemen, zodat we veel dichter bij de waarde van het huis komen wat de bank gezegd heeft.

Dat betekent dat we zelf de variations moeten betalen. We rekenen uit dat we dat kunnen betalen, alleen is het verre van ideaal. We houden nu heel weinig over om het huis in te richten en om de noodzakelijk apparatuur (koelkast, wasmachine, etc) aan te schaffen. Maar als dit helpt om de hypotheek te krijgen doen we het. Het alternatief is nl. helemaal geen huis.

Ik ben een beetje gerustgesteld wanneer Lee weer weggaat. Nu maar hopen dat de bank dit accepteert.

Vandaag is het lekker maar een halve dag werken: vanmiddag hebben we nl. de jaarlijkse Christmas Board lunch!

De ochtend is nog wel druk, er moet nl nog een belangrijk rapport naar de Premier en Treasurer worden gestuurd. Ongeveer 15 minuten voordat de lunch begint zijn we daarmee klaar.

Dan zie ik dat de hypotheekadviseur heeft gebeld. Wanneer ik hem terugbel heeft hij heel slecht nieuws: volgens de bank is het huis ongeveer $40.000 minder waard dan wat wij hadden opgegevens. Dat heeft grote gevolgen voor de hypotheek, omdat ze ons nu veel minder willen lenen. Ik ben geschokt en totaal niet meer in de feeststemming. We spreken af dat hij vanavond even langskomt om het door te spreken.

De lunch is heerlijk en toch best gezellig. Het weer past alleen veel beter bij m'n stemming: het is echt noodweer. De lucht is zo goed als zwart, het onweert en regent enorm hard en er staat een enorm harde wind. Gelukkig zitten we lekker binnen op kantoor! Het is wel heel bijzonder om te zien.

Eenmaal thuis word ik weer gebeld door Lee, de hypotheekadviseur: hij gaat morgen met de bank praten en stelt voor om morgen af te spreken.

De rest van de middag ben ik aan het rekenen: hoeveel kunnen we zelf betalen, wat zouden we kunnen schrappen, enz. Het frustrerende is dat we de hypotheek die we hadden aangevraagd makkelijk kunnen betalen. Alleen denkt de bank dat het huis (icm het land) dat bedrag niet waard is, en dat het dus geen goede investering voor hun is.

Ik bel nog even met Es, ze moet morgen nl. bevallen. Ze is bloednerveus, maar gelukkig kan ze niet wachten om hun eerste kindje te zien. Heel spannend allemaal, en erg onwerkelijk. Ze verwachten ook heel erg slecht weer in Nederland: glad en heel veel sneeuw, wat niet helpt met de zenuwen. Ze gaan vanmiddag ma ophalen die dan lekker bij hun kan slapen.

Nu ik ingeboekt ben voor een operatie, maak ik echt kennis met het Australische Health Insurance systeem. Ik was al een klein beetje gewend aan het feit dat we de bezoekjes aan de huisarts/specialisten en tandarts moesten betalen, en dat we ongeveer de helft van Medicare (zegmaar het ziekenfonds) terug krijgen, maar voor een operatie geldt dat blijkbaar ook.

Gistermiddag kreeg ik een offerte van de chirurg voor de operatie. Echt heel bizar, en confronterend: zo'n $2000! En dat is alleen voor de operatie zelf, nog geen zaal, anaesthecie etc. In de offerte staat ook hoeveel ik terugkrijg van Medicare en onze private health insurance: $800. Dat betekent dat we dus nog zo'n $1200 even zelf moeten betalen. Echt bizar, waarvoor zijn we dan verzekerd.

Ik ga dus maar even langs een filiaal van onze verzekeraar, kijken of ze het me uit kunnen leggen. Het blijkt dat Medicare en onze verzekering alleen een standaardbedrag volledig vergoed. Maar artsen kunnen vragen wat ze willen, en blijkbaar is mijn chirurg dus iets duurder. Ik hoor ook dat ik zelf m'n arts mag kiezen, en dat ik via hun website kan zoeken naar een arts die alleen het standaardtarief vraagt. Dat had ik eerder moeten weten. Maar ze laat me wel weten dat de kijkoperatie wel redelijk specialistenwerk is, wat waarschijnlijk niemand van de standaardlijst doet. Gelukkig blijken de kosten van het ziekenhuis (bed, operatiezaal, medicijnen die ik meekrijg) wel volledig vergoed te worden, dus daar hoeven we ons geen zorgen over te maken. De rekening van de anaesthecist zal wel hetzelfde gaan als de chirurg, dus ik ben benieuwd hoeveel dat gaat worden.

Wanneer ik 's avonds thuis kom, ligt de offerte van de anaesthecist op me te wachten: $1200, waarvan ruim $300 vergoed wordt door Medicare en onze verzekering, dus nog eens $900 wat we zelf moeten betalen.

Ik begrijp nu opeens waarom mensen ervoor kiezen om maar geen operatie te doen, aangezien ze het gewoon niet kunnen betalen. Dat is wel iets waar we heel erg aan moeten wennen.

Maar er is ook goed nieuws: de bank heeft onze hypotheekaanvraag voorlopig goedgekeurd. Ze gaan begin komende week een valuation van ons huis en grond doen, om te kijken of die waarde overeenkomt met wat we willen lenen, en dan zouden we aan het eind van die week de unconditional approval moeten hebben.

Rond iets over 9 uur loop ik het Brisbane Private Hospital binnen, voor m'n afspraak met Professor Andrew Renaut. Ik ben best nerveus, vind het maar niks om naar een dokter te moeten. Zijn wachtkamer is helemaal leeg, en zo stil wat ook niet echt helpt. Na het invullen van het nodige papierwerk is het wachten. Gelukkig duurt dat niet zo lang.

Eenmaal in z'n kamer vertelt hij wat er moet gebeuren. Hij gaat m'n galblaas verwijderen via een kijkoperatie, zodat het niet zo'n ingrijpende operatie wordt. Ik hoef zelfs niet eens te overnachten, kan gewoon dezelfde dag nog naar huis. Ik hoef geen aangepast dieet te volgen wanneer ik geen galblaas meer heb, aangezien die alleen maar de gal opslaat en zelf niets produceert. Hij neemt alle tijd om al m'n vragen te beantwoorden, wat heel geruststellend is. In de verwijsbrief zat nl. ook het volledige rapport wat een plekje op m'n lever meldde. Volgens de chirurg is het een soort bloedblaar, volledig onschuldig en waar niets aan gedaan hoeft te worden. Sterker nog, als het verwijderd zou worden, zou het alleen maar schade aanrichten. En het ding wat ze naast de galstenen aantroffen in m'n galblaas is een stukje van de wand wat door de galstenen los is komen hangen. Een hele opluchting!

Hij zegt dat hij nog wel ruimte heeft voor de kerst, maar ik vraag of het kan wachten tot januari. Sas en ik gaan nl. net na Kerst een paar dagen duiken in South West Rocks, en na de operatie mag ik 3 maanden niet duiken. Hij zegt dat het wel kan wachten, gelukkig maar.

Samen met zijn assistente maak ik een afspraak voor de operatie: we komen uit op 13 januari. Nadat ik voor het consult heb betaald (blijf het raar vinden om gelijk te moeten betalen), loop ik terug naar m'n werk.

's Avonds bel ik even met ma en Esther om ze even op de hoogte te brengen en natuurlijk om te vragen hoe het daar gaat. Esther vertelt dat ze niet kan wachten om te bevallen, ze wil nu eindelijk wel eens zien hoe de baby er uit ziet. Nog maar een paar weekjes, wat is de tijd hard gegaan!

Sas kan al een week amper lopen van de rugpijn en hij heeft beloofd vandaag een afspraak bij de huisarts te maken. Hij ziet nu toch ook wel in dat dit niet vanzelf overgaat.

Ik ben vandaag lekker vrij, en 's ochtends loop ik even naar de huisarts om de foto's van de echo op te halen. Die moet ik nl. woensdag meenemen naar de chirurg.

Rond een uur of 11 barst het noodweer los, en besluiten m'n collega's en ik om onze zwemafspraak maar af te zeggen. Ik blijf dus maar thuis, en bewaar m'n spullen maar voor morgenochtend. Hopelijk is het weer dan wat beter!

's Avonds vertelt Sas dat hij inderdaad naar de huisarts is geweest, en hij heeft sterkere pijnstillers gekregen. Hij wil niet zeggen wat er nou precies aan de hand is, zegt dat het ouderdom is, natuurlijk ;) maar hopelijk helpen die pijnstillers zodat hij in ieder geval weer normaal kan lopen. Hij heeft zelfs zijn Open Water cursus van komend weekend afgezegd, omdat hij wel inziet dat het niet zo'n goed idee is om met al die duikspullen te slepen. Hopelijk voelt hij zich snel weer wat beter.

Gisteravond heb ik de verwijsbrief van de huisarts opgehaald, en dus bel ik vanochtend met de chirurg. Ik kan al veel sneller terecht dan ik had gedacht: woensdag 8 december al!

Ik ben benieuwd, maar neem me wel voor om het goed voor te bereiden, ik schrijf alle vragen op die ik heb, anders vergeet ik ze te stellen en ik wil wel graag weten wat ze nu precies gaan doen en wat voor gevolgen het gaat hebben voor me.

's Avonds vinden we heel erg goed nieuws in de post: de juiste bouwplannen die gisteren zijn ingediend zijn goedgekeurd! Dat is dus blijkbaar dezelfde dag al gebeurd, echt fantastisch nieuws! Dat betekent dat we dus nu wel redelijk snel de hypotheek rond moeten hebben, aangezien dat het enige is (en de enorme hoeveelheid regen die er de laatste tijd valt) wat de start van de bouw ophoudt! Verder zien we dat er een pakketje voor ons klaarligt op het postkantoor, dat zouden zo maar de kerstcadeautjes uit Nederland kunnen zijn! Gelukkig is Sas morgen vrij, zodat hij het dan op kan halen.

Afgelopen week hadden we de goedgekeurde plannen ontvangen, maar we zagen vrijwel meteen dat de plannen niet goed waren. Gisteren heb ik dus met MEtricon gemaild wat er mis mee was, en of dat van invloed was op de council approval. Er is een ding wat wel van belang is: de positie van het huis op het land.

Ondanks dat we al vele malen hadden aangegeven dat de tekening niet goed was, en we constant werden gerustgesteld dat het een fout was wat zou worden hersteld is dat niet gebeurd. Nu wil Metricon echter dat wij voor de nieuwe council approval betalen en voor de extra kosten die de vertraging met zich meebrengt. Daar zijn wij het niet mee eens, dus ik stuur een email naar Metricon, met alle correspondentie mbt de positie van het huis en stel dat het hun fout is en dat zij het maar op moeten lossen. Dat blijkt te werken, en Metricon dient zonder morren de plannen opnieuw in. Nu maar wachten hoe lang het gaat duren.