Going Down Under

Na een hele hectische dag op kantoor om de board papers op tijd de deur uit te krijgen, is het rond 16.00 uur tijd voor de maandelijkse Star Friday! Het thema deze keer is oranje, een mooie kleur ;)

Ik trek m'n feloranje voetbalshirt aan en geniet van een drankje en heerlijke hapjes. Als eerst hebben we de prijsuitreiking voor de MyChallenge competitie. Op 9 maart zijn we begonnen met die competitie, die als doel heeft iedereen minimaal 10000 stappen per dag te laten doen. Er is een mooie internetsite waarop je de vooruitgang kan zien. Iedereen zit in een team van 4 personen en de bedoeling is om zo snel mogelijk een virtuele toer door Queensland te doen. Heel erg leuk, en gezond!

Mijn team is een van de winnaars vandaag: we hebben alle 4 een cadeaubon van een sportzaak gewonnen, mooi meegenomen! Het team wat op nummer 1 staat heeft een lunch gewonnen.
Erg leuk, en iedereen is heel enthousiast en gemotiveerd.

De competitie is niet alleen binnen onze organisatie, de QCA als geheel doet mee aan een competitie. Na 2 weken staan we dik op nummer 1!

Het is niet te geloven, maar we hebben eindelijk bericht van het reisbureau! Ik maak dus gelijk maar even het geld over, dan zijn we daar ook vanaf!

Nog 2 weekjes werken, en dan we lekker een week duiken in Vanuatu. Kan niet wachten!

Het is gelukkig lekker weer, dus ga ik rond 12.00 uur met een aantal collega's een wandeling maken. Deze keer gaan we een nieuwe route uitproberen: Story Bridge, Kangaroo Point, Goodwill Bridge, Botanical Gardens en terug naar kantoor.

Het is een heerlijke wandeling, alleen wat verder dan ik had gedacht! Maar uiteindelijk komen we na ruim een uur weer terug op kantoor. Ik neem maar even een douche voordat ik weer verder ga met werken.

Ik heb me vandaag ook aangemeld als bloeddonor. De bloedbank neemt contact met me op om een afspraak te maken. Verder probeer ik al enige tijd contact te krijgen met het reisbureau dat onze vakantie naar Vanuatu regelt. We gaan nl. al over 2,5 week, maar ik heb nog steeds geen rekening gezien en weet dus ook niet wat we nog moeten betalen. Heel irritant! Maar goed, blijven proberen.

Vandaag is weer een drukke dag voor Sas. Hij heeft zich opgegeven voor de Mt Coot-tha Challenge, een fietstocht van 70 kilometer door Brisbane inclusief de beklimming van Mt Coot-tha.

Gisteravond heeft hij z'n fiets al voorbereidt en 2 bidons water klaargezet. Helaas wordt hij later wakker dan gepland, en gaat hij veel te gehaast weg wat betekent dat de bidons nog in de koelkast staan.

Rond 10.15 uur is hij al weer thuis. Hij vond het niet echt superzwaar, en is benieuwd naar zijn tijd voor de beklimming van Mt Coot-tha (zo'n 3 kilometer bergop). Hij heeft een mooi t-shirt en een bidon als aandenken gekregen, als bewijs dat hij het echt heeft gereden. 's Middags staat dat op de website, en hij is echt blij verrast: 14:40 minuten. Dat is een minuut sneller dan zijn snelste tijd ooit! Dat had hij absoluut niet verwacht.

De rest van de dag rust hij lekker uit, dan begint zijn weekend pas. Ik vind het echt heel knap wat hij heeft gedaan, ik zie mezelf Mt Coot-tha nog niet beklimmen en zeker niet binnen een kwartier!

Sas vertrekt al heel vroeg naar de duikshop, hij is vandaag de divemaster op een trip naar Cook Island, bij Tweed Heads net over de grens in New South Wales.

Ik sta wat later op, rond 7.30 uur. Rond 9.00 uur loop ik naar het zwembad in Kelvin Grove om m'n huiswerk te gaan doen. Wanneer ik langs een middelbare school loop, word ik constant aangesproken door mensen die willen helpen met stemmen. Vandaag zijn nl. de state elections, en iedere Australische burger in Queensland is verplicht om te gaan stemmen. Bij de 5 ingangen van de school staan vrijwilligers van de verschillende partijen: ALP (Australian Labour Party), LNP (Liberal National Party) en de Greens met flyers die uitleggen hoe je op hun kan stemmen.

Helaas mag ik nog niet stemmen, omdat ik geen Australier ben. Ik leg dat dan dus ook aan hun uit, en ze kijken wel een beetje teleurgesteld.

Het zwemmen gaat lekker, en na wat boodschappen te hebben gedaan loop ik weer naar huis. Deze keer word ik niet aangesproken, ik denk dat ze de boodschap hebben doorgekregen ;)

's Avonds wordt al snel de eerste tussenstand bekendgemaakt, en het is verrassend: Labour heeft nu eigenlijk al gewonnen. En dat terwijl de verwachting was dat het een hele spannende verkiezing zou worden. Labour stond er helemaal niet zo goed voor. Maar goed, dat betekent wel dat Queensland de eerste gekozen vrouwelijke premier krijgt: Anna Bligh. Ze was al premier, maar niet gekozen. Ze was de opvolger van Peter Beattie die halverwege zijn termijn met pensioen ging. Wel stoer dat het conservatieve Queensland een vrouwelijke premier heeft. Alleen jammer dat de Labour Party niet echt vooruitstrevend is.

Vandaag start een collega met het geven van Latin dansles op het werk. Hij geeft normaal ook dansles en is zelf een fanatiek danser. Natuurlijk heb ik me opgegeven, dus tijdens de lunchpauze ga ik met nog een paar andere collega's op weg naar de vergaderzaal.

Ik heb voor de gelegenheid maar m'n hoge hakken aangetrokken, dat hoort nu eenmaal bij Latin vind ik. De les is echt heel leuk, gelukkig hebben we ook een paar mannen. Niet iedereen is even soepel in de heupen, de meeste hebben nog nooit dansles gehad. We beginnen met de salsa, iets wat ik al een tijd wil leren. We doen alleen de basisstappen, op heerlijke muziek. Daarna doen we wat basisstappen van de cha-cha-cha, en dat brengt m'n danslessen in Nederland terug. Heerlijk!

Na een uur is het helaas al weer afgelopen, het was echt heel erg leuk! Volgende week gaan we weer verder.

Het NRL (rugby) seizoen is vorige week begonnen, en vanavond speelt ons team (de Brisbane Broncos) thuis tegen de Melbourne Storm. Het is heel spannend, maar gelukkig winnen we weer: 16-14!! Go Broncos!!

Vandaag is het board meeting dag, dus een vroege start. Ik ben al om 6.40 uur op het werk om de vergadering voor te bereiden. Na afloop van de vergadering ga ik met m'n baas naar het zwembad voor de wekelijkse training.

Vandaag doe ik voor het eerst 3 banen freestyle en dat gaat best goed. Tussendoor moet ik 10 seconden pauzeren, en die gaan sneller voorbij dan ik dacht. Ik oefen ook weer met de finger paddles, zodat m'n armen goed getraind worden. Dat wordt ook onderdeel van m'n huiswerk, dus aan het eind van de middag koop ik een setje paddles. Ze zijn een stuk goedkoper dan ik dacht, dus dat is een meevaller.

's Avonds rijden we naar Mt Gravatt. Sascha heeft vorige week daar bij een fotozaak informatie ingewonnen over een spiegelreflex camera, die de verdronken camera moet gaan vervangen. Na wat uitleg en wat oefenen kopen we de camera. Sas heeft ook het onderwaterhuis besteld, die moet uit Cairns komen dus zal nog even op zich laten wachten. Hopelijk is alles binnen voordat we naar Vanuatu gaan (tijdens de Pasen), zodat hij daar nog mooiere foto's kan maken!

Vandaag is het gelukkig iets rustiger. Dat komt goed uit, want ik heb om 16.00 uur een afspraak gemaakt voor een massage. Vorige week hebben we nl. op het werk kortingskaarten gekregen van een fysiotherapeut die vlakbij ons kantoor een praktijk heeft geopend. We krijgen daarmee 50% korting op een massage. En nog beter: ze doen ook heerlijk ontspannende massages!

De massage is heerlijk, maar ik kan merken dat het al een tijd geleden is. De vrouwelijke masseur moet echt moeite doen om m'n spieren lost te krijgen, vooral bij m'n schouders. En dat voel ik. Na een uur is het helaas al weer over, maar ik boek een nieuwe afspraak voor m'n benen die volgens haar ook wel een massage kunnen gebruiken. Ik moet dit maar blijven doen denk ik.

Na een lange dag werken, het is echt weer druk de laatste tijd. bel ik 's avonds even met ma. Ik kan niet wachten tot de zomertijd in Nederland in gaat, dan is het verschil nog maar 8 uur en kan ik dus wat eerder bellen.

Ma vertelt honderduit over wat ze allemaal doet: leren breien, kaarten maken enz. Erg leuk dat ze zo met van alles bezig is. Dat stelt mij ook een beetje gerust.

Na ongeveer een uur hangen we op. Het is dan 22.30 uur, en al ver na mijn bedtijd. Een leuke afsluiting van de dag

Het is verschrikkelijk en te erg om waar te zijn. Woensdagochtend is een containerschip, de Pacific Adventurer, vlakbij Moreton Island ongeveer 200.000 liter olie en 31 containers met gif verloren. Het schip is, ondanks de waarschuwing voor de cycloon, toch uitgevaren en in enorm noodweer met 9 meter hoge golven is de lading gaan schuiven en overboord gegaan.

De beelden op het nieuws zijn vreselijk: olie in het water, bijna heel Moreton Island zit onder de olie. Zelfs de stranden aan de Sunshine Coast (hier ongeveer een uur vandaan) zitten onder de olie. De eerste paar dagen zei de EPA (Environmental Protection Agency) dat er niet zoveel aan de hand was, maar ze hebben hun verwachting al snel bij moeten stellen. Het is de ergste milieuramp ooit en niemand kan echt zeggen wat de effecten zijn voor het leven in het water (de dolfijnen, schildpadden, vis etc). Er wordt nu eindelijk met man en macht gewerkt op de stranden olievrij te maken, maar ook dit heeft een paar dagen geduurd

Men verwacht nu dat de migratie van de walvissen, wat in juni start, serieus last krijgt van de olie. De containers met gif zijn ook nog steeds niet gevonden, en dat is zeer verontrustend. Als die lek gaan is de ramp helemaal niet te overzien.

Mijn hart breekt bij het horen van het nieuws en het zien van de beelden. Wie weet wanneer we ooit weer kunnen genieten van een duik in Moreton Bay en van het geweldige onderwaterleven. Het ergste is nog dat veel stranden waar schildpadden hun eieren hebben gelegd, onder de olie zitten. De eieren staan op het punt om uit te komen, dus die schildpadjes zijn eigenlijk ten dode opgeschreven. Ze krijgen het nl. nooit voor elkaar om door de olie naar de oppervlakte te komen en dan naar zee te gaan. Ook zijn er al aardig wat pelikanen en een aantal schildpadden gered die onder de olie zitten. Ze worden naar dierenziekenhuizen gebracht waar ze hopelijk schoongemaakt kunnen worden.

Helaas doet de regering nauwelijks iets, alleen maar de mensen proberen te laten geloven dat het allemaal wel mee valt. Als dat echt zo is, waarom mag dan niemand het water in omdat het te giftig is voor mensen? Als het al giftig is voor ons, hoe moet het onderwaterleven er dan aan toe zijn? Ik kan de laksheid gewoon niet geloven, ben echt woedend

Volgende week worden er verkiezingen gehouden in Queensland. En de olieramp wordt nu volledig uitgebuit in de campagnes. Anna Bligh, de huidige premier en leider van de ALP (de Australian Labour Party - de Australische PVDA) en Lawrence Springborg, de leider van de LNP (Liberal National Party - de conservatieven) beschuldigen elkaar voor van alles maar ondertussen doen ze verder niets. Erg verontrustend.

De cycloon, die deze ramp mede heeft veroorzaakt, is inmiddels gereduceerd tot een lagedruk gebied en trekt nu weer richting Noord-Queensland.

Hier een paar fotos van de ramp:

Nadat we 's ochtends de boodschappen hebben gedaan, vertrekken we richting Wavell Heights (een wijk ongeveer 10 km van ons huis). Mijn baas heeft ons hele team, incl. partners, uitgenodigd voor een housewarming bbq. En dat kunnen we natuurlijk niet missen. Ze wonen in een leuk en erg sfeervol huis in een mooie rustige buurt. Wanneer we binnenkomen, worden we enthousiast begroet door haar 2 honden, 2 tekkels. Leuke beesten, die alles goed vinden.

Het is een gezellige middag, en leuk om collega's te zien buiten het werk om. Het is toch heel anders, en iedereen kan goed met elkaar opschieten. Veel later dan gepland gaan we weer naar huis.

's Avonds probeer ik ma te bellen. Ik heb haar al een paar keer geprobeerd te bellen deze week, maar steeds niet te pakken gekregen. Ook nu lukt het niet, en ik krijg de voicemail van haar mobiel. Pa heeft dat ooit ingesproken en het is echt heel vreemd, en geruststellend, om zijn stem weer eens te horen. Het lijkt net alsof er niets is veranderd, alsof hij er nog gewoon is.

Later op de avond krijg ik gelukkig ma wel te pakken. Ik vertel haar over de cycloon Hamish die onderweg naar Brisbane is. Op dit moment zit hij op ongeveer 700km te noorden van Brisbane, maar de verwachting is dat hij snel naar het zuiden trekt. Ze verwachten hier heel veel regen, en zelfs overstromingen zoals in 1974 toen het hele centrum van Brisbane onder water stond. Ik ben benieuwd, we kunnen niet veel anders dan afwachten.

Vandaag weer een hele vroege start: om iets over 5.00 uur zijn we bij de duikshop. Sas is vandaag de Divemaster, en dus moeten we alles klaarzetten voordat de klanten komen. Wanneer we bijna op het punt staan om weg te gaan, komt er uit het niets nog een duiker aanzetten. Heel vreemd, want we hebben al het maximaal aantal mensen wat op de boot kan. Ik bied mijn plek aan, maar gelukkig wil hij dat niet.


De condities vandaag zijn heerlijk, het water is redelijk kalm op weg naar de duiksites. Ik had wel mijn zeeziekte pil ingenomen, want hoe rustig het water ook is, ik word toch zeeziek. Eenmaal op de duiksite beloofd het een heerlijke dag te worden: het zicht is erg goed (15 meter) en het water is heerlijk!


Na de morning tea (weer teveel sausage rolls gegeten!) is het tijd voor de 2e duik, bij het Turtle Cleaning Station op Flinders Reef. Mijn buddy en ik volgen Sas en nog een paar duikers en deze keer heb ik de camera meegenomen. Een goede keus, want zodra we bij het turtle cleaning station aankomen liggen de schildpadden al op ons te wachten: 5 naast elkaar die schoongemaakt worden! Geweldig!! En natuurlijk weigert op dat moment de camera. Gelukkig kan Sas het oplossen en kunnen we foto's nemen. De schildpadden zijn zo ontspannen en genieten zo van hun schoonmaakbeurt dat ze niet echt lijken door te hebben dat wij er ook zijn. Ze blijven waar ze zijn, en ik kan er geen genoeg van krijgen. Wat een geweldig gezicht! Ik ben zo blij dat ik m'n plekje niet hoefde op te geven!


Na zo'n geweldige duik ben ik in de zevende hemel, kan niet wachten tot de volgende trip! Maar helaas zit het er voor vandaag al weer op, en voor we het weten zijn we al weer onderweg naar de duikshop in Milton. Het is nog steeds erg warm dus we hebben de ramen open in de bus. Een verkeerde keus, want een van de pelikanen op de Houghton brug bij Redcliffe moet opeens hoognodig wat kwijt, dus splash, dus bus zit onder, en de andere divemaster die rijdt krijgt de volle lading op zich. Ik zit direct achter hem, en voel wat nattigheid op m'n arm. Gatver! Voor m'n gevoel zit er ook van alles op m'n gezicht, maar dat is gelukkig niet zo. De Divemaster komt niet meer bij van het lachen en moet echt moeite doen om de bus op de weg te houden. Dat is nou wildlife in Australie ;)) Maar ondanks dat blijf ik pelikanen toch wel leuk vinden!

Na een chaotische dag op kantoor, begint rond 17.00 uur eindelijk m'n weekend! Heerlijk, vooral omdat we morgen weer een dag op Moreton Bay door gaan brengen.

Rond een uur of 18.00 komt Sas thuis, met de auto! De auto is gelukkig gerepareerd, al viel de rekening nog hoger uit dan eerst gedacht: $3300,-! Maar goed, hij doet het nu beter dan voordat 'ie kapot ging.

Sas brengt de rest van de avond door met het voorbereiden van het papierwerk voor morgen, aangezien hij de DM is voor de trip. Ik kijk nog even een stukje van Casino Royale en ga vroeg naar bed, morgen moeten we nl. al om 5.00 uur (!) bij de duikshop zijn.

Het wordt vandaag echt bloedheet:de weersverwachting is 34 graden! Wij gaan dus maar lekker een duikje maken bij onze favoriete kantduikstek.

Ik rijd naar Southport en Sas rijdt terug, zo proberen we een beetje de last te delen. Eenmaal in Southport blijkt de weg die we normaal nemen afgezet te zijn vanwege de jaarlijkse Gold Coast Triathlon. Geweldig, nu mogen we en tig andere auto's, lekker dwars door het centrum van Southport rijden. Gelukkig valt de omweg mee, en komen we precies uit waar we uit moeten komen.

De duik zelf is heerlijk, er zijn tot onze verbazing helemaal geen andere duikers. Het zicht is weer niet geweldig, maar we zien weer genoeg: 2 zeepaardjes, octopus, heel veel cuttlefish, een boxfish, porcupinefish, 1 ornate ghost pipefish, 2 robust ghostpipefish en op het laatst nog een paperfish (ben niet helemaal zeker van de naam). Het ziet er uit als een blad en hij is heel moeilijk te zien, dus als Sas blijft wijzen duurt het even voordat ik doorheb dat hij een vis ziet.

Na de duik gaan we een sightseeing tour doen. Vanaf Southport rijden we naar Nerang en vandaar uit naar het Springbrook National Park, waar we lekker even een broodje eten. Sas besluit nog verder door te rijden en opeens passeren we de grens met New South Wales in de middle of nowhere. We rijden door wat kleine dorpjes, Chillingham en Crystal Creek. Het landschap verandert constant, van oerwoud to dorpjes to sugarcane velden. Heel bijzonder. De uitzichten zijn ook geweldig. Op een gegeven moment wordt het tijd om richting huis te gaan, en gelukkig komen we een bordje tegen met een plaatsnaam die we kennen: Currumbin (ligt net over de grens in Queensland).

Wanneer we na enige tijd de snelweg op rijden horen we een vreemd geluid: de auto lijkt wel een locomotief en heeft ook alle trekkracht verloren. We zijn nog zo'n 95 kilometer van huis en we hopen en bidden dat de auto het redt. Gelukkig lukt dat, maar vraag niet hoe. De auto werkt redelijk als we heuvelaf rijden, maar helaas moeten we ook regelmatig heuvelop. Met een gangetje van 60-70km/u rijden we zo over de snelweg. Wanneer we dichter bij huis zijn moeten we wachten voor stoplichten. Dat vindt de auto helemaal niets en slaat af, dit gebeurt elke keer als we voor een stoplicht afremmen, heel fijn! We zijn dan ook heel erg blij wanneer we thuiskomen en we de auto in de garage hebben staan. Morgen maar even de RACQ bellen.