Going Down Under

Tijdens ons wekelijkse teamoverleg, blijkt m'n baas heerlijke cupcakes te hebben meegenomen voor m'n verjaardag! Heel erg leuk, en de grote baas komt ook even langs om gezellig te kletsen. Dus van ons overleg komt niet heel veel terecht, maar het is wel een leuk begin van de dag.

Rond een uur of 13.45 uur neem ik afscheid en loop ik naar het station. We hebben nl. om 15.00 uur een afspraak met onze sitemanager, voor de start van de bouw van ons huis. Heel spannend en ik heb er veel zin in. Rond 14.15 uur ben ik bij Sas z'n werk en iets later rijden we richting Moggill. Het is weer prachtig weer, zonnig en een graad of 30.

Wanneer we aankomen, zien we al een tradie wachten en even maken we kennis met onze sitemanager. Het blijkt dat we het fantastisch getimed hebben, want na een minuut of 10 komt er een enorme truck aanrijden met een grote machine achterop. Ze gaan vandaag beginnen met het voorbereiden van het land. Al snel verdwijnt al het gras en wordt het land waterpas gemaakt. Het is echt geweldig om ze bezig te zien, ze zijn nu echt begonnen!

We nemen een aantal details door met de sitemanager, en hij vertelt dat komende week wordt begonnen met het boren van de fundering en dat eind volgende week de betonnen fundering helemaal klaar moet zijn (even afhankelijk van het weer natuurlijk). Dan beginnen ze met het frame wat de week daarna helemaal klaar moet zijn. Het is zo snel, ongelooflijk.

Maar dat betekent dus wel dat we heel snel van de bank moeten horen dat de hypotheek in orde is. Helaas zijn ze nog niet klaar met de valuation, dus het is heel frustrerend. Maar we hebben goede hoop dat het allemaal in orde komt.

Nadat ik veel foto's heb genomen met m'n mobiel, zet ik Sas weer af op z'n werk. Hij had nl nog een hoop te doen vandaag, terwijl ik gelukkig naar huis kan. Wat een geweldige dag! Het is zo ongelooflijk spannend allemaal, ik kan me nog niet helemaal voorstellen dat het nu toch echt aan het gebeuren is!

Na alle overstromingen, moeten we ons nu klaarmaken voor cyclonen: Anthony is onderweg naar noord Queensland en zal vanavond aan land komen bij Townsville als een categorie 2. Het wordt verwacht dat die veel regen met zich mee zal brengen, dus de bevolking daar maakt zich klaar voor overstromingen, stroomuitval en erger.

Aan de andere kant van Australie dreigde Bianca Perth te bereiken, maar het lijkt er nu op dat ze ten zuiden van Perth aan land zal komen. Gelukkig is ze in kracht afgenomen, maar toch wordt er nog steeds aanzienlijke schade verwacht.

De volgende mogelijke cycloon is echter een stuk vervelender. Op dit moment is het nog een lagedruk gebied bij Fiji, maar de verwachting is dat het snel in een cycloon zal vormen, die mogelijk een categorie 4 wordt (categorie 5 is de krachtigste). De verwachting is dat die in een redelijk rechte baan naar Queensland trekt, wat betekent dat die tussen Bundaberg en Gladstone aan land komt. Dat is maar een paar honderd kilometer hier vandaan, dichtbij voor zo'n krachtige cycloon. Op dit moment verwacht men dat die donderdag aan land komt. Ook deze cycloon zal heel veel regen met zich meebrengen, en dus weer overstromingen.

We zien nu al dat de zee heel erg onrustig is, er staat een krachtige wind en er is een 2-3 swell. Sas zou eigenlijk gisteren en vandaag het laatste weekend van een open water cursus moeten draaien, voor de studenten die door de overstromingen niet hun cursus eerder in januari kunnen afronden. Ook dit weekend zijn alle duiken geannuleerd, het is gewoon te gevaarlijk op het water.

Nadat we een paar weken geleden unconditional approval hadden gekregen voor de hypotheek en we al het papierwerk hadden ingeleverd bij de bank, dachten we dat helemaal geregeld te hebben. Dus hadden we Metricon geinformeerd dat alles in gang gezet kon worden, en kregen we de startdatum van 31 januari.

Helaas kregen we gisteren aan het eind van de dag een vervelend telefoontje van onze hypotheekadviseur: door alle overstromingen wil de bank weer een nieuwe valuation doen van ons stukje grond. Dat wordt nu al de 4e valuation sinds september! Echt ongelooflijk en zeer, zeer frustrerend. Vooral omdat dit nu weer vertraging oplevert en we weer in de onzekerheid zitten. Terwijl het echt onnodig is. Ze weten al dat het niet onder water komt te staan, ze hebben al 3 keer de floodplans gezien.

Het is echt bizar, en ik raak er echt heel erg gestresst van. Als ze alleen maar de floodplans willen bekijken, kost dat max. 5 minuten op de Brisbane City Council website (heb het nl. zelf ook gedaan, om te kijken of er iets veranderd is). Nu moeten we dus weer wachten, en ik heb het helemaal gehad met de Commonwealth Bank. Wat een belachelijk spelletje spelen ze! Onze hypotheekadviseur snapt er ook helemaal niets van, hij is het volledig met me eens dat ze alle info al hebben. Maar ja, we staan machteloos.

Dus de startdatum van as maandag gaat niet door, al hebben we wel afgesproken met de sitemanager om maandag even kennis te maken. Hopelijk horen we maandag goed nieuws van de bank. Het kan niet anders, er is niets veranderd, onze kavel ligt hoog en droog. Het zou hooguit in waarde gestegen moeten zijn.

We zijn er dus nog steeds niet....

Rond een uur of 6 zie ik een sms-je van Esther: m'n oom is na een kort maar hevig ziektebed overleden. Echt verschrikkelijk nieuws. Ik bel gelijk ma op, wat natuurlijk een emotioneel gesprek wordt. Daarna bel ik even met m'n tante. M'n oudste neef neemt op en daarna krijg ik m'n tante aan de lijn. Het is maar een kort gesprek, maar ik condoleer ze en gelukkig stellen ze het erg op prijs dat ik even bel.

Daarna ben ik klaarwakker, dus ga ik maar even de was doen. De rest van de dag ben ik echt nergens voor in de stemming, dus ik kijk vooral tennis (de Australian Open is op dit moment bezig).

's Middags gaan we naar onze kavel. En dat is precies wat ik nodig heb. Het is ontzettend mooi weer, en het voelt zo goed om daar te zijn. Het is er zo mooi en vredig, heerlijk en ik voel me een stuk beter.

Het huis van de buren schiet al goed op. Het dak zit er op en ze zijn nu bezig met de buitenmuur. We lopen door hun huis, wat natuurlijk eigenlijk niet mag, maar we kunnen het niet laten. Het voelt een stuk kleiner aan dan ons huis, maar hun stuk land is ook kleiner. Tegenover ons wordt een enorm huis gebouwd, gelukkig wel ook maar een verdieping. Het is wel leuk dat iedereen een ander huis bouwt.

We zien wel dat de buren een hoop afval op ons land hebben gedumpt, maar we nemen aan dat onze sitemanager daar maandag wel raad mee weet. Ik zal het hem morgen wel even laten weten. Daarna rijden we even naar de Moggill Ferry, die voor onbepaalde tijd niet zal varen omdat het ontzettend beschadigd is door de overstromingen. Midden op de weg staat een lijn die aangeeft waar het water is gekomen. Het is ongelooflijk hoe ver het is gekomen, maar gelukkig nog ver genoeg van ons huis, dus wij maken ons geen zorgen.

Het is al weer vrijdag vandaag, wat is het weer snel gegaan. Natuurlijk helpt het dat we pas woensdag pas echt weer begonnen zijn, maar toch.

Rond 16.30 uur belt Kelly, onze contactpersoon van Metricon. Zij heeft geweldig nieuws: de bouw van ons huis gaat op 31 januari beginnen!! Ik kan mezelf geen beter verjaardagscadeau bedenken, het gaat nu eindelijk gebeuren!

Wel moeten we komende week even afspreken met de site manager in Moggill, om even af te stemmen wat er nu gaat gebeuren. Dat betekent waarschijnlijk wel dat we wat eerder van ons werk weg moeten, ik denk niet dat hij in het weekend werkt. Wanneer ik z'n contact gegevens heb, ga ik wel proberen om het zo laat mogelijk op vrijdag te doen. Dat is nl. Sas z'n vaste verlofdag, en dan hoef ik niet zo veel tijd te missen op m'n werk. Dat zien we komende week wel.

Verder moeten we nog even een onafhankelijke inspecteur regelen, die elke fase van de bouw keurt om te kijken of alles volgens de specificaties verloopt voordat we Metricon betalen. Het gaat nu allemaal zo snel!

Als alles redelijk volgens plan loopt, zou ons huis eind mei klaar moeten zijn. Dan zouden we dus in juni hopelijk kunnen verhuizen, wat echt perfect uitkomt! Nu maar hopen dat we niet meer overstromingen krijgen.

Vandaag weer voor het eerst naar kantoor gegaan. Heerlijk om weer in de airconditioning te werken! De ochtend bestaat vooral uit bijpraten, niemand heeft echt behoefte om te gaan werken. We horen dat 2 collega's zwaar zijn getroffen door de overstromingen, het huis van 1 collega stond aan het dak onder water, en bij de andere stond de eerste verdieping onder water. Gelukkig kon hij op tijd alles naar de tweede verdieping slepen.

Op het werk is alles redelijk normaal. Het enige probleem is dat de parkeergarage nog zeker een paar dagen dichtblijft, aangezien er nog water en modder in staat.

Rond een uur of 9 word ik gebeld door de loodgieter, hij wil even kijken naar de lekkage in onze slaapkamer. Ik bel Sas snel op, om te zeggen dat de loodgieter er aan komt.

Tijdens m'n lunch breng ik de hypotheekformulieren naar de bank. Dat is lastiger dan verwacht, aangezien ze daar aan het verbouwen zijn. Uiteindelijk moet ik aan 4 verschillende mensen vragen op welke verdieping ik moet zijn, en een half uur later heb ik eindelijk de juiste verdieping gevonden.

Sas kon nog niet werken, dus hij is vandaag even gaan kijken in Moggill naar onze kavel. Het ligt er goed bij, had totaal geen last van de overstromingen. Dat is een goed teken. De buren zijn inmiddels al wel begonnen, bij hun staat het frame en zit het dak er al op. Hopelijk kan Metricon bij ons ook snel beginnen

Sas vertelt 's avonds dat de loodgieter vandaag niets kon doen, aangezien hij het dak op moet. Hij komt dus een andere keer terug met een collega.

Aangezien Sas niet weet of hij kan werken, breng ik hem rond een uur of 8.30 naar z'n werk. Er lopen nog een hoop Energex mensen rond, wat niet echt een goed teken is. Verder hangt er een hele vreemde lucht, komt waarschijnlijk omdat er een paar dagen geleden nog een hoop water stond in de straat.

Nadat ik Sas heb weggebracht en wat boodschappen heb gedaan, pak ik de bus naar de stad om even de post van m'n werk te halen. Deze week is het gelukkig gratis reizen, vooral om de mensen te ontzien die al alles kwijt zijn geraakt in de overstromingen. Het komt wel goed uit, want juist deze week zouden de prijzen voor het ov met 15% omhoog gaan. Dat wordt nu dus een weekje uitgesteld.

Alles lijkt redelijk normaal in de stad, al staan er enorme pompwagens bij de meeste parkeergarages om het water weg te pompen. Zo goed als alle parkeergarages in de stad hebben onder water gestaan, wat een drama moet zijn voor iedereen die met de auto naar z'n werk gaat.

Wanneer ik op de bus sta te wachten om weer naar huis te gaan, krijg ik een sms-je van Sas. Iedereen is weer naar huis gestuurd, omdat ze nog steeds geen electriciteit kunnen krijgen. Grote kans dat hij dus de rest van de week ook thuis is. Gelukkig krijgt Sas een lift van een collega, omdat het nog wel even duurt voordat ik thuis ben.

's Middags zien we dat we de formulieren van de bank hebben ontvangen. Gelukkig maar, we willen nl. zo snel mogelijk met de bouw van ons huis beginnen. We vullen alles in, en morgen breng ik het dan persoonlijk naar de bank, zodat ik zeker weet dat het is aangekomen. Ik kan morgen wel weer naar m'n werk, dus dan is het maar 5 minuten lopen naar de bank. Verder moeten we ook een formulier voor Metricon laten certificeren, iets wat m'n collega gelukkig kan doen. Dan zouden we dus alles gedaan moeten hebben voor Metricon en kunnen ze hopelijk een startdatum in gaan plannen. We komen steeds dichterbij!

Gisterenmiddag kreeg ik een sms-je van m'n baas: we kunnen in ieder geval maandag en dinsdag nog niet naar kantoor, maar alle systemen werken wel weer, dus we kunnen vanaf vandaag thuis werken.

Sas kan ook nog steeds niet naar zijn werk, en het vervelende is dat hij ook niet thuis kan werken. Hopelijk kunnen ze daar weer snel aan de slag, om de verloren tijd in te halen.

In de loop van de ochtend krijg ik een telefoontje van m'n baas. Aangezien ik degene ben die het dichtst bij de stad woont, vraagt ze of ik kan proberen om de post bij het postkantoor op te halen. Hiervoor moet ik eerst de sleutel van de postbus ophalen bij een collega, die ongeveer 35 km van mij woont. Ik pak dus een taxi en rijd eerst naar m'n collega, daarna rijden we naar de stad. Ik pak heel snel de post, wat een hele tas vol is en daarna brengt de taxichauffeur me weer naar huis. Een rit van bijna 1,5 uur wat $95 kost. Gelukkig had ik nog een taxivoucher van m'n werk, zodat ik het niet hoefde voor te schieten.

's Middags bel ik even naar Aussie, we hebben nl nog steeds geen papieren voor de hypotheek ontvangen van de bank, en dat terwijl ze op 7 januari al unconditional approval hebben gegeven. De bank scheen ze al opgestuurd te hebben, maar ik denk dat ze door alle gebeurtenissen hier bij de post kwijt zijn geraakt. De bank stuurt een nieuwe set op, die we morgen zouden moeten ontvangen.

Gisteren zijn een groot aantal wegen weer opengegaan, wat er hopelijk voor zorgt dat de supermarkten weer een beetje weer aangevuld kunnen worden.

In de loop van de ochtend gaan we even wat boodschappen halen. Er is nog steeds nauwelijks verse groente en fruit te krijgen, maar ze hebben wel sla en wat fruit. Verder is melk voor onbepaalde tijd niet te krijgen, aangezien de melkfabriek gesloten is door de overstromingen. Ondanks dat vinden we zo goed als alle dingen die we nodig hebben. Het is ook weer redelijk normaal in de supermarkt, gewoon rustig als normaal en niet zo hectisch als van de week.

Een van de dingen die ons wel opvalt is dat de benzinestations bij ons in de buurt geen benzine meer hebben. De haven is dicht, vanwege al het afval wat de rivier daar heeft gedumpt, en dus kan er nergens benzine vandaan gehaald worden. Hopelijk komt dat snel weer in orde. We hebben gelukkig nog een halfvolle tank, dus genoeg voor de ritjes naar de supermarkt en naar het werk.

We zouden ook heel graag even willen kijken hoe ons stuk land er bij ligt. Maar het is zo'n enorme chaos om daar te komen, aangezien die wijk 3-4 dagen volledig afgesloten is geweest van de buitenwereld. De enige aanvoerweg was onder water gelopen, dus mensen hebben daar geen eten en water gehad. Nu beginnen er grote hoeveelheden voedsel en andere materialen aan te komen, en natuurlijk de schoonmaakploegen. Dat is wel iets wat we in ons achterhoofd moeten houden wanneer we daar wonen. Wanneer er slecht weer wordt voorspeld, moeten we ervoor zorgen dat we meer dan genoeg water en voedsel in huis hebben, omdat we bij een ernstige overstroming niet bij de supermarkt kunnen komen, en eigenlijk geisoleerd zijn.

Het is nog niet zeker of ik maandag weer aan het werk kan. De liften van het gebouw werken niet door de overstromingen, en ze weten niet zeker of die maandag weer werken. Het wordt nog spannend dus. Sas moet wel weer aan de slag kunnen, hij is druk aan het kijken hoe hij naar zijn werk kan komen. Het liefst wil hij fietsen, maar het lijkt er op dat de fietspaden nog niet open zijn, en waarschijnlijk heel erg beschadigd zijn.

Het is vandaag weer heerlijk weer: zon en een stuk minder vochtig dan gisteren. Het eerste bericht op het nieuws vanochtend is heel goed: de rivier is lang zo hoog niet gekomen als verwacht: het is een meter onder dat niveau gebleven. Wel is er natuurlijk veel schade: zo is een gedeelte van het drijvende fiets en wandelpad langs de rivier losgeraakt (een flink stuk wat ongeveer 300 ton! weegt) en dat drijft nu lekker naar Moreton Bay

In de stad staan de Botanical Gardens nog meer onder water dan gisteren, maar volgens foto's die ik op internet kan zien is ons kantoor gespaard gebleven. De omliggende straten staan allemaal onder water, dus de parkeergarage zal wel onder water staan, maar het gebouw zelf staat droog. Sas z'n werk is ook gespaard gebleven, de duikshop is ook ok. Alleen alle straten naar het werk staan onder.

Ik krijg in de loop van de ochtend een sms-je van m'n baas dat we morgen ook nog niet naar kantoor kunnen, maar dat we zeer waarschijnlijk maandag weer terecht kunnen. Hopelijk is dan het openbaar vervoer ook weer redelijk in orde, zodat ik er ook kan komen. Even afwachten maar.

Aan het eind van de middag zie ik opeens een bekend gezicht op tv: onze hypotheekadviseur! Helaas niet voor een leuk interview: hun huis is een van de vele huizen die zwaar getroffen is door het water. Gelukkig hadden ze wel genoeg tijd op hun spullen er uit te halen, maar toch. Z'n vrouw is ook nog eens 5 maanden zwanger. Echt vreselijk om te zien. Zo zie je maar dat iedereen wel mensen kent die zijn getroffen door de overstromingen.

Hier onder een paar foto's van de straat waar het kantoor staat waar ik werk (kantoor aan de linkerkant op beide foto's) en een foto vlakbij Suncorp Stadium die we wel grappig vonden. Al deze foto's hebben we van nieuwssites, we kunnen zelf nl. nergens komen door de overstromingen .

Het is vandaag heerlijk weer: lekker zonnig, maar wel behoorlijk benauwd. Alles lijkt normaal bij ons in de straat, wij hebben geen last van de overstromingen. Maar we kunnen allebei niet naar ons werk, dus er is wel degelijk wat aan de hand. De beelden op tv worden alleen maar erger: het water blijft maar stijgen, de straten in de CBD staan onder water, South Bank staat helemaal onder water, er is niets meer te bekennen van het fietspad wat langs de rivier loopt, net als hele wijken en zelfs Suncorp Stadium staat onder water, net als de tennisvelden waar vorige week nog de Brisbane International werd gespeeld.

In de loop van de ochtend wagen we ons naar de supermarkt. Het lijkt wel alsof WWIII is uitgebroken, we hebben het nog nooit zo druk gezien in de supermarkt. En dat terwijl heel veel schappen leeg zijn, verse groente en fruit raakt snel op omdat de centrale markt in Rocklea (wijk in Brisbane) volledig onder water staat. Het schijnt dat zeker de komende 24 uur echt helemaal niets wordt aangeleverd, aangezien de vrachtwagens niet bij de supermarkt kunnen komen. Alle wegen (snelweg en wegen in de stad) naar de supermarkt zijn nl afgesloten omdat ze gedeeltelijk onder water staan. Het is heel raar, er hangt ook een heel vreemd sfeertje.

's Middags word ik gebeld door het ziekenhuis waar ik morgen aan m'n galblaas word geopereerd. De operatie is verplaatst naar 3 februari omdat ze nu alle personeel nodig hebben voor noodgevallen. Ik laat het ook maar gelijk aan m'n baas weten.

De rest van de dag is het vooral Facebook checken om te kijken of iedereen ok is, het nieuws volgen en de verschrikkelijke beelden kijken van Brisbane en de omgeving. Het is niet voor te stellen dat het echt is, vooral omdat er bij ons in de omgeving echt niets aan de hand is. Voor morgen verwachten ze dat de rivier nog 1 meter hoger komt te staan, het wordt weer een spannende dag.

Rond een uur of 10 klinkt op het werk het evacuatie alarm: iedereen wordt verzocht z'n auto uit de parkeergarage onder het gebouw weg te halen, omdat de parkeergarage dichtgaat in verband met overstromingsgevaar. Verder wordt iedereen verzocht op tijd weg te gaan, in verband met grote problemen met het openbaar vervoer die verwacht worden. Morgen is het gebouw zeer waarschijnlijk dicht, dus iedereen wordt verzocht niet naar kantoor te komen.

Het is echt net alsof we in een hele slechte Amerikaanse film zitten! We hadden al wel op internet gezien dat ons gebouw in een gebied zit wat zeer waarschijnlijk een dezer dagen onder water komt te staan, maar het komt nu wel heel erg dichtbij.

Rond lunchtijd ga ik proberen thuis te komen. Het is echt een gekkenhuis in de stad, iedereen probeert weg te komen. Na 1,5 uur ben ik thuis, een ritje wat normaal 25 minuten duurt.

Eenmaal thuis is er op tv niets anders dan nieuws. Het niveau van de Brisbane rivier zal vandaag op 3 meter liggen, wat voor matige overstromingen zorgt, maar vanaf morgen wordt het een stuk dramatischer; morgen zal het op ongeveer 5.5 meter liggen en vrijdag nog hoger. Dat betekent dat het gebouw waarin ik werk zeker onder water komt te staan. Ik werk zelf op de 19e verdieping, maar niemand zal het gebouw in kunnen.

Sas krijgt ook te horen dat hij morgen niet op het werk kan komen, wat vervelend ;) Maar goed, het is echt ongelooflijk. Ik ben zo blij dat wij op een heuvel wonen en dat wij zelf dus geen last hebben van overstromingen.

De Wivenhoe dam (die Brisbane van overstromingen moet behoeden) staat op dit moment op 176%. Wanneer het 200% vol is, zal de dam overstromen en is de ramp niet te overzien. Maar met de hoeveelheid water die op dit moment in de dam stroomt, zal die 200% binnen 1,5 dag bereikt zijn. Het worden dus hele spannende dagen.

's Avonds krijg ik een sms-je van m'n baas dat we niet eens thuis kunnen werken, aangezien de stroom morgenochtend volledig wordt afgesloten in het kantoorgebouw, waardoor we ook niet vanuit huis op het netwerk kunnen. Verder staat de Wivenhoe dam nu op 193%, dus nog 7% van het absolute maximum. Het is niet voor te stellen hoe snel die dam zo snel vol heeft kunnen lopen.

Het regent, en het regent heel erg hard. De overstromingen komen steeds dichterbij, nu al staat de stad Maryborough (zo'n 260km ten noorden van Brisbane) onder water en Gympie (zo'n 170km ten noorden van Brisbane) is al bijna afgesloten van de rest van de wereld door de enorme hoeveelheid water.

Hier in Brisbane worden we ook gewaarschuwd voor overstromingen, alleen gelukkig lang niet zo erg als wat je op tv ziet. Het ergste wat hier kan gebeuren is dat de bus niet z'n hele route kan rijden. Een gedeelte van m'n busroute gaat nl door heel laaggelegen straten die sowieso al snel onder water staan. Wij wonen gelukkig hoog, dus ons huis zal niet zo snel onder water komen te staan.

De enorme hoeveelheid regen begint alleen wel voor wat ongemakken te zorgen: zo loopt het water in kleine stroompjes over onze slaapkamermuur. Niet zo fijn, zeker niet omdat het de muur is waar het bed tegenaan staat. Die heeft Sas dus maar even van de muur afgehaald. Dus morgen maar even de property manager bellen, zodat die kan regelen dat het opgelost wordt. Gelukkig is dat het enige probleem, het stelt niets voor vergeleken met wat al die mensen in Maryborough etc meemaken waar hele huizen onder water staan.

Voor de komende dagen wordt er nog veel meer regen voorspeld, ik ben benieuwd hoe het allemaal gaat lopen. Er wordt gezegd dat deze hoeveelheid regen net zo erg is als in 1974, toen de CBD onder water kwam te staan. We hebben nu een dam die dat voorkomt, maar die is nu meer dan vol. De sluizen staan open om water weg te laten lopen, wat er voor zorgt dat de Brisbane rivier heel veel water te verwerken krijgt. Dat kan wel voor wat wateroverlast in de stad zorgen, zo zal het fietspad langs de rivier op een aantal plekken onder een flinke laag water komen te staan.

Het is echt ongelooflijk, zeker omdat er drie jaar geleden toen wij hier kwamen nog een droogte was, en de dammen maar voor 14% gevuld waren. Nu zijn alle dammen overvol, en kunnen we voorlopig wel vooruit met het water.

Geheel onverwacht krijg ik 's ochtends een sms-je van de hypotheekadviseur: ze verwachten maandag de definitieve beslissing van de bank voor onze hypotheekaanvraag, en dus of we ons huis kunnen laten bouwen. Heel erg spannend! Ik stuur het berichtje gelijk naar Sas door. Ik had niet verwacht dat ze deze week onze aanvraag zouden behandelen, aangezien deze week deze meeste mensen nog vakantie hebben.

Rond 16.00 uur stuurt de CEO een emailtje naar iedereen: we mogen allemaal om 16.30 uur al naar huis, omdat het volgens hem al moeilijk genoeg is zo'n eerste week na de vakantie. Heerlijk, altijd fijn om even iets eerder naar huis te kunnen. Dus stap ik iets over half 5 in de bus. Halverwege de rit naar huis, krijg ik een sms-je van Sas dat ik m'n email moet checken. En daar staat het dan: de bank heeft onze hypotheekaanvraag goedgekeurd!!! Ik kan het gewoon niet geloven! We kunnen nu dus eindelijk alles in gang gaan zetten. Natuurlijk moeten we eerst nog even het nodige papierwerk tekenen, wat als het goed is begin komende week binnen moet komen, maar dan kan Metricon eindelijk een startdatum geven! Wat een geweldig begin van het weekend!

Eenmaal thuis vertelt Sas dat hij een emailtje had gehad van Project Manta, een onderzoeksteam wat onderzoek doet naar de manta's hier op North Stradbroke Island en op Lady Elliot Island, een eiland een paar uur ten noorden van Brisbane. Hij had nl. een foto van een manta die we hadden gezien op hun facebookpagina gezet, en ze vertelden hem dat ze die manta, een vrouwtje, voor het eerst in 2008 hadden gezien maar dat het nog geen naam had. Dus krijgt Sas de grote eer om die manta een naam te geven. Heel erg cool. Hij besloot dat ze Quinty moest gaan heten, omdat ze 5 stippen op haar buik heeft. Een mooie naam voor een manta!