Going Down Under

Vandaag is het weer back to reality. We hebben 2 belangrijke afspraken: als eerst de definitieve keuze van de tegels en daarna de meest ingewikkelde: een afspraak met de electricien voor alle stopcontacten, verlichting etc.

We zijn expres vroeg van huis gegaan omdat we verwachten last van het verkeer te hebben. We zijn echter veel te vroeg in Robina, en halen nog maar even wat thee bij de koffieshop.

Gelukkig weten we al wel wat voor tegels we willen in de badkamers en de laundry. We moeten alleen nog de voegen en de tegels voor buiten (bij de voordeur en de openslaande deuren)uitzoeken. Dat gaat redelijk vlot. Daarna neemt de consultant even de tijd om een offerte te maken, zodat we kosten weten. Het blijkt redelijk in de buurt van wat Sas al had geschat: ongeveer $4300 extra. Dat komt omdat we geen standaardtegels willen.

Daarna hebben we nog even wat tijd voor de tweede afspraak van de dag. We kopen voor Sas even wat shorts in het Robina shoppingcentre.

De afspraak met de electricien duurt 3,5 uur. Ondanks dat we gisteren de hele dag hebben voorbereid, is het echt heel lastig. Uiteindelijk komen we er toch uit, en ook met het kostenplaatje wat we hadden verwacht: $10000,-. Zo'n $4000 was al meegenomen in de quote voor het huis, maar we hebben dus nog wat extra kosten. Al deze offertes willen we in de hypotheek mee laten nemen, dus het is heel fijn om nu deze kosten op een rijtje te hebben.

Doodmoe rijden we weer naar huis. Het was een intense dag. Op 8 november hebben we de laatste afspraak staan, waarin we de rest van het huis: dakpannen, kleur verf, kranen etc uit moeten kiezen. Dat zal ook nog wel wat tijd in beslag nemen. Wanneer we daar de offerte van hebben, kunnen we dat naar de hypotheek adviseur sturen zodat hij alvast de papieren voor de hypotheek in orde kan maken. Dan moeten we alleen nog wachten op council approval.

Rond 10.00 uur checken we uit en nemen we afscheid van Debbie, de eigenaresse. Aan het begin van de middag zijn we weer thuis. Het grote uitpakken begint. Daarna maken we een boodschappenlijstje en gaat Sas de boodschappen doen. Ik doe de was en ruim alle kleren etc op.

Daarna check ik de mail en zie dat we goed nieuws hebben gekregen: Mirvac, de projectontwikkelaar, heeft goedkeuring gegeven voor de boundary relaxation. Dat is geweldig nieuws. Wel moeten we nog goedkeuring ontvangen van een van de buren, aangezien Mirvac niet meer de eigenaar is van dat kavel. Ik stuur een mailtje naar Kelly van Metricon met de vraag of de buren onze gegevens moeten hebben of die van Metricon.

Het is toch wel weer lekker om weer thuis te zijn, vooral omdat het hier gelukkig ook lekker weer is.

Rond 6.50 uur melden we ons bij de duikshop. Onder toeziend oog van Kevin, de instructeur, zetten we onze setjes in elkaar en daarna laden we alles op de boot. Even later komen de 2 andere duikers er ook aan. We krijgen een site briefing en een briefing over de boot, waarna we met z'n allen (Kevin, Cheryl - z'n vrouw, wij en de 2 andere duikers), in Kevin's auto stappen met de boot er achteraan.

Daarna is het zo'n 40 minuutjes varen naar de site, Wolf Rock. Het water is heerlijk vlak, iets wat we niet hadden verwacht. De eerste duik is geweldig! Het zicht is niet super en het water is fris, maar dat vergeet je snel wanneeer er een paar enorme bull rays en eagle rays rustig rondhangen. Al snel daarna zien we een paar grey nurse sharks. Wat een geweldig gezicht! We spotten ook nog een paar nudibranchs, wat ervoor zorgt dat we de rest uit het oog verliezen. Gelukkig is het een supermakkelijke site: een pinnacle waar je omheen zwemt.

Wanneer ik een schildpad spot, begint Sas echt keihard te gillen. Ik draai me on en dan zie ik waarom: een manta ray! Eindeljk zie ik er een, ik had de hoop al een beetje opgegeven deze vakantie. Wat een geweldig gezicht!

Even later spotten we Kevin weer, die de andere duikers al terug naar de boot had gebracht. Sas heeft nog maar 60 bar over, en ik nog 90 bar. Sas gaat terug naar de boot en ik zwem nog een rondje met Kevin. We zien nog 4 eagle rays rondzwemmen, maar de manta ray laat zich niet meer zien. Wat een geweldige duik!

Na een lekker kopje soep, brood, koekjes en fruit is het tijd voor de tweede duik. Deze keer leidt Cheryl. De grey nurse sharks laten zich weer zien, maar geen manta ray dit keer. Maar het is weer een heerlijke duik.


Nadat we bij de duikshop de spullen hebben gespoeld, praten we nog even na onder het genot van een biertje (Sas) en water (ik). Het is erg gezellig, en Kevin en Cheryl nemen alle tijd om met ons te praten. Heel erg gezellig. Sas en ik kunnen er niet overuit dat het zo dicht bij Brisbane ligt. Het is ongeveer 3 uur rijden van ons huis, en we zijn er overuit dat we dit makkelijk voor een weekendje weg kunnen doen.

's Middags loop ik even door Rainbow Beach. Het heeft een mooi strand en een leuk winkelstraatje. Het is zo lekker gemoedelijk.

's Avonds eten we op advies van Kevin bij de Surf Club. Dit was alweer de laatste dag van onze vakantie, morgen gaan we weer naar huis.

Het is een mooie rit binnendoor naar Rainbow Beach. De eerste stop is Bundaberg. We rijden naar de Rum Distillery om even een paar flessen rum liquer te kopen. Heerlijk spul!

In Maryborough tanken we, waarna we dwars door het stadje (erg mooi trouwens) verder rijden. Rond een uur of 14.30 rijden we Rainbow Beach binnen. Het is ook hier weer prachtig weer. Het lijkt wel alsof we de zon overal mee naar toe nemen. Via internet had ik een mogelijke plek gevonden om te slapen: Debbie's Place. Gelukkig heeft ze nog een mooie kamer met kingsize bed beschikbaar voor maar $89 per nacht! Dat is echt de gooedkoopste accomodatie van deze vakantie!

Ik vertel dat we willen kijken of we morgen kunnen duiken en voor ik het weet hangt ze al aan de lijn met het duikcentrum, met een geweldig resultaat: we kunnen morgen duiken! Wat een geweldige service. We gaan dus maar gelijk het papierwerk regelen bij het duikcentrum. We gaan lopen, denkend dat het nooit ver weg kan zijn. Dat blijkt een beetje tegen te vallen, maar we kunnen de beweging wel gebruiken. Van Kevin, de manager, horen we dat de omstandigheden morgen goed moeten zijn en er zijn maar 2 andere duikers!. Dat klinkt heel erg goed.

Nadat we weer terug in onze kamer zijn, doe ik even 2 wassen zodat alles morgen schoon is. We moeten ook echt even boodschappen doen en pakken automatisch de auto. Maar wat blijkt: de supermarkt zit letterlijk om de hoek! Een beetje beschaamd doen we de boodschappen, vooral wanneer de kassiere ons herkent en vraagt hoe de kamer is.

's Avonds eten we bij de fish 'n chips shop wat naast de supermarkt zit. Ik ben nu al blij dat we hier 2 nachten zitten. Het bevalt nu al uitstekend!

Vandaag gaan we weer een stuk terug naar het noorden: we gaan naar de Capricorn Caves, die zo'n 20 kilometer ten noorden van Rockhampton liggen. Het is zo'n 2,5 uur rijden, maar zou het waard moeten zijn.

Iets over 12-en rijden we het parkeerterrein op. Het is lekker rustig. Nadat we de tickets hebben gekocht, horen we dat de volgende toer pas om 13.00 uur begint. Dat geeft ons dus nog even lekker de tijd om te lunchen.

De toer door de grot is erg leuk en heel mooi. In ongeveer een uur worden we rondgeleid, o.a. naar de ruimte die 'The Cathedral' wordt genoemd vanwege de zo goed als perfecte akoestiek. Dat wordt duidelijk wanneer een versie van 'Angels' (origineel van Robbie Williams) wordt gespeeld. Daarna lopen we langs de vleermuizen, die gelukkig een heel stuk kleiner zijn dan degenen die we thuis in de bomen hebben hangen.

Het laatste stuk is een beetje avontuurlijk, zonder begeleiding. We lopen door een ontzettend smalle en lage gang, over 2 wiebelende loopbruggen naar de uitgang. Erg leuk.

We zijn blij dat we de omweg hebben gemaakt, het was het zeker waard. 's Avonds eten we in het restaurant wat naast het caravanpark zit. We worden geholpen door een Vlaamse, dus ook hier kunnen we weer Nederlands praten. We zijn nu, op de boot na, overal Nederlanders tegen gekomen. Zelfs in Cape Tribulation, midden in het oerwoud, zaten we in een cabin naast Nederlanders.

Het plan is om morgen binnendoor eerst naar Bundaberg te rijden om bij de Rum Distillery wat flessen Rum Liquer te halen. Het is nl heel erg lekker, en je kan het alleen maar daar kopen. Daarna rijden we door naar de eindbestemming Rainbow Beach, om te kijken of we kunnen duiken en/of een dagtrip naar Fraser Island kunnen maken.

Rond 7.45 uur melden we ons bij de Marina in 1770. We gaan eindelijk duiken op Lady Musgrave!

Helaas horen we bij het inchecken dat het verplicht is om met de groep en de gids te duiken. Aangezien we allebei onze camera bij ons hebben, zal dat erg lastig worden.

Eenmaal aan boord blijken er in totaal bijna 150 mensen aan boord te zijn, en dat is echt heel veel. De boot is groot genoeg, maar het is echt zo massaal. Nu is het geen echte duiktrip, het is een trip naar Lady Musgrave, en het is een optie om te duiken en te snorkelen. De meeste mensen gaan of een wandeling maken op Lady Musgrave, of snorkelen.

De rit verloopt redelijk, al ga ik wel snel naar buiten. Ten eerste omdat ik zelf altijd zeeziek wordt als ik binnenblijf en ten tweede omdat de meeste mensen daadwerkelijk zeeziek worden. Wij zijn redelijk gewend aan de beweging van een boot, maar het is toch wat te veel voor de meeste mensen. De gevulde zakjes (je kan wel raden wat er in zit) blijven maar voorbij komen. Dat is op een gegeven moment zelfs Sas te veel en hij komt ook maar naar buiten.

Eenmaal op het pontoon gaan we onze duiksetjes in elkaar zetten. Helaas blijken de flessen heel erg slecht gevuld, pas de vierde fles die ik probeer heeft 200 bar (de andere flessen: 150-180 bar!, heel erg slecht).

Dan stappen we in de boot die ons naar de duiksite moet brengen. We zijn met 8 duikers en 2 begeleiders. Het is een mooi ritje. Vlak voordat we het water ingaan, steekt de instructeur opeens een sigaret op. Sas maakt even goed duidelijk dat ze dat absoluut nit kan maken. Dat doe je niet als je aan het werk bent, het is bijzonder onprofessioneel. Ze biedt tig keer haar excuses aan, maar dat maakt voor ons niets meer uit.

De duik valt een beetje tegen. Er is heel veel dood koraal en het visleven is niet zo uitbundig als we hadden verwacht. We zien nog wel 2 schildpadden, een school batfish en een grote potato cod. Het moest een driftduik zijn, maar er staat nauwelijks stroming. Echter, eenmaal terug aan de oppervlakte zegt de begeleider dat er veel stroming stond. Ik weet niet waar hij is geweest, maar wij hebben nauwelijks iets gevoeld ;)

Een van de duikers was een Nederlandse. Ze had echter al 5 jaar niet meer gedoken, en het viel ons op dat ze totaal geen begeleiding kreeg van de begeleiders. Dus Sas en ik hebben haar maar zoveel mogelijk geholpen.

Na een beetje lunch (het meeste was al op toen onze boot terugkwam op de pontoon), gaan we op zoek naar een volle fles voor de tweede duik. Deze duik mogen we gelukkig wel onbegeleid doen, op voorwaarde dat we een boei met ons meeslepen, zodat de surface watch ons in de gaten kan houden. Ook nu testen we weer 3-4 flessen per persoon voordat we een redelijk gevulde fles vinden. Ze hebben alleen nog maar 8 liter flessen over (de eerste duik was met 10-11 liter flessen). Sas beklaagt zich hier terecht over, en over de ontzettend slechte vullingen. Het is een zeer slechte service. Zeker omdat wij gewoon het volle pond moesten betalen, terwijl wij onze eigen spullen hadden meegenomen. Dat betekent dus dat wij $60 pp voor 2 flessen hebben betaald. Daar verwacht je dus wel wat voor.

De tweede duik is ook niet geweldig. Het leukste stuk is eigenlijk onder het pontoon waar zich heel veel grote vissen hebben verzameld, inclusief een enorme cod en veel trumpetfish.

De dag is helaas erg tegengevallen, heeft veel geld gekost maar het was het eigenlijk niet waard. Maar we hebben nu wel op Lady Musgrave gedoken.

Weer heerlijk uitgeslapen, wat is vakantie toch heerlijk!

Sas heeft een 4WD route gevonden in Eurimbula National Park wat ook geschikt moet zijn voor onze auto (een all wheel drive). Het is maar een paar kilometer rijden naar het national park. Bij een t-splitsing ziet Sas een echte 4wd-track naar de Middle Creek campground. Dat moet hij natuurlijk uitproberen! Ik ben niet zo'n held, dus ik ben blij dat hij rijdt. En hij is zelf net een klein jochie achter het stuur, echt heel leuk om te zien.

Het pad begint redelijk goed, alleen af en toe wat grote kuilen in de weg die we moeten omzeilen. In het begin rijden we nog door een bosachtige omgeving, wat verderop opeens verandert in een soort oerwoud. Nu is de 'weg' een stuk uitdagender, het zijn meer sporen die je volgt door creeks and zand.

Gelukkig komen we maar 1 tegenligger tegen, precies op een stuk waar we uit kunnen wijken. Het is een stuk van 13 kilometer, maar we doen er meer dan een uur over om weeer terug te komen.

Daarna nemen we de geplande route. Al snel komen we een lookout tegen waar we naar toe lopen. Het is een aardige klim van 800 meter, maar het is de moeite waard. Zeker met het mooie weer wat we vandaag hebben.

We vervolgen de weg naar een camping bij een strand. Het is echt supermooi. Er is helemaal niemand en het uitzicht is fantastisch. We kunnen 1770 in de verte zien liggen.

Aangezien we niet hadden gepland om zolang weg te zijn, gaan we langzaam weer terug naar de bewoonde wereld om wat te gaan eten. Eenmaal terug in Agnes Water gaan we weer naar de duikshop. Helaas vaart hun boot dit weekend niet, maar Kylie kan ons wel boeken op een andere boot die morgen naar Lady Musgrave gaat. We moeten alleen wel even een adaptor kopen voor Sas z'n regs, zodat hij hun tanks kan gebruiken. We kunnen niet wachten op eindelijk op Lady Musgrave te gaan duiken!

Daarna halen we nog even wat boodschappen voor het avondeten. Eenmaal terug in het caravanpark, boek ik nog 2 extra nachten en ga ik maar weer even de was doen. Sas ruimt de cabin op en gaat alle batterijen voor de camera's en flitsers opladen. We willen natuurlijk wel foto's kunnen maken.

Na lekker uitgeslapen te hebben, rijden we eerst naar Agnes Water om te tanken en om wat boodschappen te halen. In het winkelcentrum zien we ook een van de duikshops die we op internet hadden gevonden.

Daarna gaan we even op verkenning. Het is een ruige dag, het waait hard en de zee ziet er lang niet zo idyllisch uit als we hadden gedacht.

Nadat we erachter komen dat de andere duikshop al een aantal jaren dicht zit, gaan we terug naar de eerste duikshop die we vanochtend hadden gezien. Daar worden we heel professioneel en vriendelijk geholpen. We komen op de lijst voor duiken op zondag. Het is wel onder voorbehoud, aangezien de boot op dit moment wordt gerepareerd. We spreken af dat we morgenmiddag terugkomen om te checken of het doorgaat. Fingers crossed, zodat we eindelijk op Lady Musgrave kunnen duiken!

Aan het eind van de dag krijgen we geweldig nieuws: de projectontwikkelaar heeft onze plannen goedgekeurd, we hebben dus de covenant approval!! Dat betekent dat Metricon de plannen kan klaarmaken voor Council approval! Een hele opluchting.

Na een lange wandeling naar en over het strand genieten we van een simpele pastamaaltijd in onze cabin.

Rond 8.45 uur rijden we weg uit Airlie Beach voor een lange rit naar 1770. Rond Mackay regent het maar daarna droogt het gelukkig oop en schijnt de zon weeer.

De rit verloopt aardig soepel en iets voor 6-en rijden we 1770 binnen. Na even zoeken vinden we een cabin op het Captain Cook Holiday Village. We boeken dat maar voor in ieder geval 2 nachten. Donderdag gaan we wel even naar een duikshop, hopelijk kunnen we dan vrijdag op Lady Musgrave duiken.

Als avondeten eten we de rest van de broodjes en dan ga ik vroeg naar bed. Ik heb veel te weinig water gedronken vandaag en moet daar nu voor boeten met een vreselijke hoofdpijn.

Rond 8.50 uur worden we opgehaald voor een dagtocht door de Whitsundays. We gaan met een supersnelle boot naar een paar van de eilanden om te snorkelen een wandeltocht en een lunch. Het is echt zo mooi!

Ik had van te voren wat zeeziektepilletjes ingenomen, maar de boot gaat zo snel dat zelfs ik niet zeeziek kan worden. Het snorkelen valt een beetje tegen, het zicht is niet geweldig en het water is zo'n 3 graden kouder dan op het Great Barrier Reef. Maar dan gaan we naar Whitehaven Beach. Dat is echt zo ongelooflijk mooi! Echt zo'n paradijs wat je normaal alleen op tv ziet. We wandelen naar een uitkijkpunt, waar het zowaar nog mooier is. Na de lunch hebben we nog even wat tijd over en gaan we even zwemmen.

Rond 15.30 uur gaan we weer richting Airlie Beach, waar we een klein uurtje later aankomen. We worden gelukkig ook weer netjes naar ons hotel gebracht. Het was een heerlijke dag, zo hebben we toch nog even wat van de Whitsundays kunnen zien.

Voor het eten doe ik nog even de was, zodat we morgen weer allemaal schone kleren hebben voordat we naar de Town of 1770 vertrekken.

We slapen lekker uit en gaan daarna naar het centrum van Airlie Beach om te ontbijten. Daarna gaan we op zoek naar een duikshop die we op internet hadden gevonden. Helaas is die duikshop dicht en na een belletje met de vestiging op Hamilton Island worden we doorverwezen naar een andere duikshop.

Daar worden we voor het eerst tijdens deze trip geholpen door iemand die verstand heeft van duiken. Zij vertelt ons dat de condities niet best zijn en raadt ons eigenlijk af om hier te duiken. In plaats daarvan raadt ze ons een trip aan die naar de eilanden gaat. Dat besluiten we dus maar te doen. Het is echt een goede shop met een heerlijke sfeer. Later komt ook de baas nog met ons praten, en we spreken af dat wanneer we hier terugkomen we hun bellen zodat ze ook een duik op de Yongala voor ons kunnen boeken. Zo'n 3 kwartier later gaan we pas weer weg. Dit was nou precies de soort duikshop waar we naar op zoek waren. Heel fijn om van de locals de waarheid te horen.

De rest van de middag ga ik slapen. Ik ben zo moe, maar ik begrijp niet zo goed hoe dat komt. Ik dacht dat ik goed had geslapen. Maar goed, het helpt wel.

Later op de avond lopen we naar het centrum van Airlie Beach en vinden we een restaurant. We eten weer heerlijk seafood, je kan eigenlijk niet anders hier. Terug bij het hotel halen we 2 badhanddoeken voor morgen.

Morgen gaan we een boottocht maken langs een paar van de eilanden, incl. snorkelen en woensdag vertrekken we dan naar de Town of 1770, een rit van ongeveer 700 km.

Na een heerlijke nacht en een lekker ontbijt op ons balkonnetje vertrekken we uit Lucinda. De eerste stop is Ayr, waar we graag willen duiken op de Yongala, een mooi wrak. Helaas blijken ze voor morgen nog maar een plek te hebben, en hebben we helaas geen tijd om nog een extra dag daar te blijven. We besluiten dus maar door te rijden naar Airlie Beach.

Het is vandaag zondag en dat is goed te merken, in tegenstelling tot Brisbane is in Ayr alles dicht. Gelukkig vinden we in Home Hill, een gehucht iets ten zuiden van Ayr, een supermarkt die open is. We worden echt supervriendelijk geholpen, heerlijk!

Sas vindt een lunchplek boven op een berg. Dat vereist een enorme steile klim, maar het is het wel waard, wat een mooi uitzicht!


Daarna is het nog 1,5 uur naar Airlie Beach. We komen weer langs de watermeloen en de Big Mango bij Bowen. Deze keer nemen we er wel foto's van en halen we een heerlijke mango sorbet bij de Visitor's Information Centre wat naast de 'Big Mango' zit. Heerlijk!


En dan rijden we eindelijke Airlie Beach binnen, we zijn in de Whitsundays!. Na even rondrijden, vinden we een motel met zwembad en een mooi uitzicht. We besluiten om 2 nachten te blijven, zodat we morgen even kunnen rondkijken voor een duiktrip. We hebben een appartementje, dus lekker de ruimte.

's Avonds eten we voor het gemak in het hotel. We zijn wel de enige gasten, een beetje zielig voor de chef. Het ligt niet aan het eten, de vis smaakt prima.

Na een lekker ontbijt van toast en scrambled eggs, gaan we weer op weg. Wanneer we na een korte rit in Mission Beach zijn aangeland, halen we bij het Visitors Information Centre info over motels en duiken.

Daarna rijden we richting South Mission Beach, waar een van de hotels is. Halverwege komen we langs een gloednieuw winkelcentrum met tankstation. Aangezien de auto dorst heeft, gaan we eerst dus maar even tanken. In het winkelcentrum blijkt ook de duikshop te zitten, dus het komt eigenlijk perfect uit.

We vragen daar of het mogelijk is om morgen te duiken en dat kan. Maar wanneer we vragen of ze ook Nitrox hebben wordt het lastig. De verkoopster heeft geen flauw idee waar we het over hebben, en wanneer we ook nog vragen of ze DIN-tanks hebben is ze het helemaal kwijt. Ze belt een van de duikinstructeurs, en helaas is het allebei niet mogelijk. Dus geen duiken in Mission Beach, aangezien dit het enige duikcentrum is in Mission Beach. Wij vinden het erg vreemd dat een verkoopster in een duikshop geen flauw idee heeft wat Nitrox en DIN is. Dat is iets wat je met je Open Water cursus krijgt. Verder zei ze ook nog dat ze geen duiker is, maar alleen snorkeltrips organiseert. Wat doe je dan in een duikshop?

We besluiten dus maar verder te rijden, een beetje teleurgesteld. Iets ten noorden van Cardwell nemen we de afslag richting Murray Falls. Dat blijkt een perfecte keuze, want het is een waanzinnig mooie waterval, waar je ook nog eens heel dichtbij kan komen!


Ons eindpunt voor vandaag wordt uiteindelijk Lucinda, een piepklein dorpje aan de kust met uitzicht op Hinchinbrook Island. We vinden een mooie kamer met uitzicht op het water. Het is de beste kamer die we tot nu toe zijn tegengekomen.

's Avonds gaan we uit eten in het 'bruisende' Lucinda. We genieten van een heerlijke vismaaltijd voor we lekker gaan slapen.

Morgen rijden we naar Ayr, en als we kunnen duiken op de Yongala, blijven we daar. Anders rijden we door naar Airlie Beach - de Whitsundays!

Na alle regen van gistern en vannacht, schijnt vandaag de zon. Heerlijk! Na een snel ontbijt, lopen we even over het strand. Het is waanzinnig mooi, maar helaas moeten we toch echt uit gaan checken.

We rijden nog een paar kilometer noordelijk, tot aan Emmagen Creek. We wagen het er maar niet op om hier met de auto door heen te rijden, aangezien het water tot aan onze knieen komt. Dit is dus officieel het noordelijkste punt waar we met onze auto kunnen komen. Best bijzonder, en de creek is ook erg mooi, maar koud. We worden ook gewaarschuwd voor krokodillen. Nadat we wat foto's hebben genomen, is het tijd om richting het zuiden te gaan rijden.


Nadat we met de ferry weer de Daintree over zijn gestoken, nemen we de afslag richting Port Douglas. We stoppen bij een mooie lookout, maar het is zo druk in Port Douglas dat we maar besluiten verder te rijden.

Onderweg stoppen we even bij een klein strandje en genieten van onze eerste mango's van dit jaar, ze smaken heerlijk!

Zodra we weer bereik hebben met onze telefoon, zie ik dat we een voicemail hebben van Metricon. Ik bel dus maar even terug. Ze willen brieven van onze nieuwe buren hebben voor de boundary relaxation die we willen aanvragen. Ik vertel dat de kavels naast ons volgens ons nog helemaal niet verkocht zijn. Dat wordt dus even een mailtje sturen naar Mirvac, de projectontwikkelaar die de kavels verkoopt. Verder heeft Metricon nog geen bevestiging van onze solicitor gekregen dat de kavel echt van ons is, dus ook nog maar een mailtje naar de solicitor.

Ons eindpunt van vandaag was eigenlijk Bramston Beach. Maar zodra we daar aankomen, ziet het motel er zo vervallen uit dat we maar besluiten door te rijden naar Innisfail. Daar komen we bij een veel beter hotel terecht. De eigenaresse praat honderduit over het huis wat ze aan het bouwen is in Brisbane. Ondertussen laat ze ook de kamer zien, die er goed uitziet. We blijven hier dus maar vannacht.

's Avonds gaan we in het restaurant van het motel eten. Het eten is verrassend goed. Ik heb een heerlijk stuk barramundi en Sas een heerlijke steak met garnalen die perfect zijn gekookt. Morgen gaan we naar Mission Beach