Wat is dit jaar snel gegaan, kan niet geloven dat het vandaag al weer 31 december is!
Sinds we terug zijn gekomen van onze trip naar South West Rocks, is het weer hier in Brisbane goed opgeklaard, het is vandaag ontzettend mooi weer. Helaas is het minder goed ten noorden van Brisbane: van Bundaberg tot aan Mackay staat Queensland onder water, een gebied groter dan Duitsland en Frankrijk bij elkaar. Twee dorpen zijn volledig geevacueerd, en veel huizen staan tot aan het dak onder water. Het is echt niet voor te stellen. Zelfs de Bundy Rum Factory is niet gespaard gebleven, ook die staat onder water door alle regen die er de laatste weken is gevallen. En dat op maar een paar uur rijden van ons vandaan.
In South Australia en Victoria is het precies het tegenovergestelde: het is er bloedheet: meer dan 40 graden en groot gevaar voor verwoestende bosbranden. Wat een bizar klimaat heeft Australie toch!
We brengen oudjaarsavond lekker thuis door, met lekker eten en wat te drinken. 2011 belooft een spannend jaar te worden, ben heel benieuwd hoe alles gaat lopen.
vrijdag 31 december 2010
by Carola
woensdag 29 december 2010
by Carola
Vandaag is het weer tijd om naar huis te gaan. In tegenstelling tot gisteren worden we wakker met de zon en het is echt heerlijk weer. Hopelijk is het in Brisbane ook lekker weer, zeker na alle regen die we hebben gehad.
Nadat we hebben uitgecheckt, rijden we naar de duikshop om onze spullen op te halen. Nog niet alles is droog, maar het is in ieder geval gespoeld wat straks thuis weer een hoop werk scheelt. Daarna rijden we even naar de bakker om wat ontbijt en lunch te halen.
We willen zo snel mogelijk naar huis rijden, het is nl. toch een rit van ruim 500 kilometer. Tot aan Ballina rijdt het redelijk door, al zijn er wel wat zondagsrijders die ruim 10km/uur onder de maximale snelheid rijden. Best frusterend op een eenbaansweg. In Ballina (nog in NSW) komen we volledig stil te staan, door al het vakantieverkeer. Het geeft mij wat tijd om een foto's te maken van de Big Prawn (ben best gefascineerd door alle Big Things die er rondom Australie zijn;).
We waren een beetje bezorgd dat we rond Ballina vast kwamen te staan door de overstromingen, maar behalve dat de rivier heel erg hoog staat, is er niets van te merken. Gelukkig maar.
De rest van de rit verloopt soepel, en nadat we weer een uur teruggewonnen hebben door Queensland binnen te rijden (ivm zomertijd in New South Wales) zijn we rond 15.30 uur weer thuis. Sas gaat wat boodschappen halen, terwijl ik een was aanzet en zoveel mogelijk alles opruim. Het was wel lekker om even een paar daagjes er tussen uit te gaan, moeten we vaker doen.
Nadat we hebben uitgecheckt, rijden we naar de duikshop om onze spullen op te halen. Nog niet alles is droog, maar het is in ieder geval gespoeld wat straks thuis weer een hoop werk scheelt. Daarna rijden we even naar de bakker om wat ontbijt en lunch te halen.
We willen zo snel mogelijk naar huis rijden, het is nl. toch een rit van ruim 500 kilometer. Tot aan Ballina rijdt het redelijk door, al zijn er wel wat zondagsrijders die ruim 10km/uur onder de maximale snelheid rijden. Best frusterend op een eenbaansweg. In Ballina (nog in NSW) komen we volledig stil te staan, door al het vakantieverkeer. Het geeft mij wat tijd om een foto's te maken van de Big Prawn (ben best gefascineerd door alle Big Things die er rondom Australie zijn;).
We waren een beetje bezorgd dat we rond Ballina vast kwamen te staan door de overstromingen, maar behalve dat de rivier heel erg hoog staat, is er niets van te merken. Gelukkig maar.
De rest van de rit verloopt soepel, en nadat we weer een uur teruggewonnen hebben door Queensland binnen te rijden (ivm zomertijd in New South Wales) zijn we rond 15.30 uur weer thuis. Sas gaat wat boodschappen halen, terwijl ik een was aanzet en zoveel mogelijk alles opruim. Het was wel lekker om even een paar daagjes er tussen uit te gaan, moeten we vaker doen.
dinsdag 28 december 2010
by Carola
Het weer is totaal omgeslagen wanneer we 's ochtends wakker worden: het waait flink, het regent en het is best fris. Ondanks dat zetten we bij de duikshop onze setjes in elkaar en rijden we naar de boatramp.
Na een ruige rit komen we aan bij Fish Rock, de duiksite. We proberen verschillende plekken uit en uiteindelijk vinden we een plek waar het water relatief rustig is. Er is nog een flinke swell, dus de boot gaat lekker heen en weer.
Maar eenmaal onder water is het lekker warm, en is er geen stroming te bekennen. We duiken nu niet met een gids, en we kunnen dus lekker onze eigen gang gaan. We besluiten niet de grot in te gaan, aangezien het zicht niet geweldig is en er een beetje surge staat, wat betekent dat je heen en weer geslingerd wordt.
De tweede duik is ook niet begeleid. We gaan nu de andere kant op, richting de gutter waar we gisteren gigantisch veel grey nurse sharks hebben gezien. Deze keer zien we er 5, die lekker bij elkaar in het water hangen en zich totaal niets van ons aantrekken.
Kortom, het waren weer 2 heerlijke duiken en ik heb nu de grens van 300 duiken overschreden! Voelt toch een beetje als een mijlpaal. We hebben vandaag weer genoeg gezien: natuurlijk de haaien, maar ook veel murenen, een schildpad, een kleine lionfish en veel heremietkreeftjes.
Eenmaal terug bij de duikshop spoelen we onze spullen en hangen ze daar te drogen. We halen ze morgenochtend op, wanneer we weer naar huis rijden. Onze flessen worden ook keurig gevuld. Nadat we hebben afgerekend, rijden we even naar de supermarkt en de bakker voor wat broodjes en beleg.
Na de lunch en een heerlijk warme douche gaan we de toerist uithangen. Eerste stop is de Trial Bay Gaol, een ruine van een voormalige gevangenis met een waanzinnig uitzicht. Het is best indrukwekkend en niet alleen omdat er een grote kangaroe lekker zit te eten.
Daarna rijden we naar de Smoky Cape Lighthouse. Het is een steile wandeling, maar het is het zeker waard: een mooie vuurtoren en ook weer een geweldig uitzicht. De regen is nu gelukkig weggetrokken, wat het sightseeen een stuk aangenamer maakt.
Na een ruige rit komen we aan bij Fish Rock, de duiksite. We proberen verschillende plekken uit en uiteindelijk vinden we een plek waar het water relatief rustig is. Er is nog een flinke swell, dus de boot gaat lekker heen en weer.
Maar eenmaal onder water is het lekker warm, en is er geen stroming te bekennen. We duiken nu niet met een gids, en we kunnen dus lekker onze eigen gang gaan. We besluiten niet de grot in te gaan, aangezien het zicht niet geweldig is en er een beetje surge staat, wat betekent dat je heen en weer geslingerd wordt.
De tweede duik is ook niet begeleid. We gaan nu de andere kant op, richting de gutter waar we gisteren gigantisch veel grey nurse sharks hebben gezien. Deze keer zien we er 5, die lekker bij elkaar in het water hangen en zich totaal niets van ons aantrekken.
Kortom, het waren weer 2 heerlijke duiken en ik heb nu de grens van 300 duiken overschreden! Voelt toch een beetje als een mijlpaal. We hebben vandaag weer genoeg gezien: natuurlijk de haaien, maar ook veel murenen, een schildpad, een kleine lionfish en veel heremietkreeftjes.
Eenmaal terug bij de duikshop spoelen we onze spullen en hangen ze daar te drogen. We halen ze morgenochtend op, wanneer we weer naar huis rijden. Onze flessen worden ook keurig gevuld. Nadat we hebben afgerekend, rijden we even naar de supermarkt en de bakker voor wat broodjes en beleg.
Na de lunch en een heerlijk warme douche gaan we de toerist uithangen. Eerste stop is de Trial Bay Gaol, een ruine van een voormalige gevangenis met een waanzinnig uitzicht. Het is best indrukwekkend en niet alleen omdat er een grote kangaroe lekker zit te eten.
Daarna rijden we naar de Smoky Cape Lighthouse. Het is een steile wandeling, maar het is het zeker waard: een mooie vuurtoren en ook weer een geweldig uitzicht. De regen is nu gelukkig weggetrokken, wat het sightseeen een stuk aangenamer maakt.
maandag 27 december 2010
by Carola
Rond 6.50 uur zijn we bij de duikshop en nadat alles is ingeladen rijden we naar de boatramp. Het is heerlijk weer: droog en zonnig! Dat is al weer een tijd geleden voor ons.
De eerste duik is bij Fish Rock, om te zoeken naar de Grey Nurse Sharks die daar het hele jaar wonen. Het water is heerlijk warm, al zijn er wel een paar frisse thermoclines. De haaien zijn er gelukkig, net als enorme scholen vis. Een heerlijke duik, alleen is er behalve de haaien niet zo heel veel te zien.
De tweede duik is totaal anders. We gaan nu in de grot en het is heel bijzonder. Ik was van te voren een beetje nerveus, maar eenmaal in de grot ben ik alleen maar gefascineerd. Het mooiste moment is aan het einde van de grot, wanneer je het waanzinnig mooie blauwe water ziet. We worden ook nog begeleidt door een rog die lekker in de grot zwemt.
Na een middagdutje gaan we wat boodschapjes doen en rijden we naar de Trial Bay Gaol ruine en de vuurtoren. Onderweg komen we nog een grote groep kangaroes tegen. Het blijft leuk om ze te zien.
Het is inmiddels al rond een uur of 5, dus besluiten we morgen uitgebreid de ruine en de vuurtoren te bekijken. Verder hebben we nu ook onze camera's niet bij ons, dus dat schiet niet op.
Morgenochtend staan er weer 2 duiken op het programma. Verder gaan we 's middags dus een beetje de toerist uithangen.
Woensdag rijden we weer terug naar huis, als de wegen tenminste open zijn. We hebben nl. gehoord dat er floodwarnings zijn voor een gedeelte van onze route. Als dat zo is, zitten we dus hier vast. We zien het wel!
De eerste duik is bij Fish Rock, om te zoeken naar de Grey Nurse Sharks die daar het hele jaar wonen. Het water is heerlijk warm, al zijn er wel een paar frisse thermoclines. De haaien zijn er gelukkig, net als enorme scholen vis. Een heerlijke duik, alleen is er behalve de haaien niet zo heel veel te zien.
De tweede duik is totaal anders. We gaan nu in de grot en het is heel bijzonder. Ik was van te voren een beetje nerveus, maar eenmaal in de grot ben ik alleen maar gefascineerd. Het mooiste moment is aan het einde van de grot, wanneer je het waanzinnig mooie blauwe water ziet. We worden ook nog begeleidt door een rog die lekker in de grot zwemt.
Na een middagdutje gaan we wat boodschapjes doen en rijden we naar de Trial Bay Gaol ruine en de vuurtoren. Onderweg komen we nog een grote groep kangaroes tegen. Het blijft leuk om ze te zien.
Het is inmiddels al rond een uur of 5, dus besluiten we morgen uitgebreid de ruine en de vuurtoren te bekijken. Verder hebben we nu ook onze camera's niet bij ons, dus dat schiet niet op.
Morgenochtend staan er weer 2 duiken op het programma. Verder gaan we 's middags dus een beetje de toerist uithangen.
Woensdag rijden we weer terug naar huis, als de wegen tenminste open zijn. We hebben nl. gehoord dat er floodwarnings zijn voor een gedeelte van onze route. Als dat zo is, zitten we dus hier vast. We zien het wel!
zaterdag 25 december 2010
by Carola
Morgen vertrekken we voor een paar dagen naar South West Rocks, een klein dorpje zo'n 520 km ten zuiden van Brisbane (halverwege tussen Brisbane en Sydney). Dus vandaag is het tijd om de was te doen en alles in te pakken.
's Avonds pakken we onze kerstcadeautjes uit. Ma had een enorme doos met heel veel cadeautjes gestuurd en ik had ook nog wat voor Sas gekocht. We beginnen met een cadeau voor Sas: ik kon het niet laten om een Lego doos voor hem te kopen, en hij begint het gelijk in elkaar te zetten. Daarna pakken we de cadeautjes van ma uit. Ik had instructies gekregen met welk pakje we moesten beginnen, en zodra ik het heb uitgepakt blijkt waarom. Alles heeft hetzelfde thema: NEderland. Het eerste pakje is het spel 'Ik hou van Holland'. Verder zitten er nog o.a. allerlei Delfts blauwe dingetjes in, een Hollands kookboek (heerlijk, brengt veel herinneringen boven!) en nog veel meer. Ik vind het geweldig, en word er een beetje sentimenteel van. Het is echt het perfecte kerstcadeau!
Van Sas krijg ik een bon voor een 4wd cursus wat we na mijn operatie gaan doen. Het wordt tijd dat we leren wat we met onze auto kunnen doen en wat we moeten doen om te voorkomen dat we bijv. vast komen te zitten. Heel spannend, ik ben nl. niet zo'n held, maar ben wel heel benieuwd.
Nadat we alles hebben uitgepakt, bel ik even met ma. Ik vertel hoe geweldig ik haar cadeaus vind en vraag natuurlijk hoe alles in Nederland gaat. Met Es en Daniel gaat het gelukkig heel goed. Het weer is nog steeds vreselijk: het is koud en er ligt nog heel veel sneeuw.
Hier in Queensland is het wel anders. In het noorden is er een cycloon over land gekomen, wat heel erg veel regen met zich meebrengt. De Bruce Highway, de enige weg naar het noorden, is ten noorden van Ingham volledig afgesloten. Het is heel bizar, in oktober hebben we daar nog gewoon gereden, en nu staat er meer dan 50 cm water over de weg. Hier in Brisbane valt af en toe een bui, wel is het heel vochtig en ligt de temperatuur zo'n 5 graden lager dan gemiddeld.
's Avonds pakken we onze kerstcadeautjes uit. Ma had een enorme doos met heel veel cadeautjes gestuurd en ik had ook nog wat voor Sas gekocht. We beginnen met een cadeau voor Sas: ik kon het niet laten om een Lego doos voor hem te kopen, en hij begint het gelijk in elkaar te zetten. Daarna pakken we de cadeautjes van ma uit. Ik had instructies gekregen met welk pakje we moesten beginnen, en zodra ik het heb uitgepakt blijkt waarom. Alles heeft hetzelfde thema: NEderland. Het eerste pakje is het spel 'Ik hou van Holland'. Verder zitten er nog o.a. allerlei Delfts blauwe dingetjes in, een Hollands kookboek (heerlijk, brengt veel herinneringen boven!) en nog veel meer. Ik vind het geweldig, en word er een beetje sentimenteel van. Het is echt het perfecte kerstcadeau!
Van Sas krijg ik een bon voor een 4wd cursus wat we na mijn operatie gaan doen. Het wordt tijd dat we leren wat we met onze auto kunnen doen en wat we moeten doen om te voorkomen dat we bijv. vast komen te zitten. Heel spannend, ik ben nl. niet zo'n held, maar ben wel heel benieuwd.
Nadat we alles hebben uitgepakt, bel ik even met ma. Ik vertel hoe geweldig ik haar cadeaus vind en vraag natuurlijk hoe alles in Nederland gaat. Met Es en Daniel gaat het gelukkig heel goed. Het weer is nog steeds vreselijk: het is koud en er ligt nog heel veel sneeuw.
Hier in Queensland is het wel anders. In het noorden is er een cycloon over land gekomen, wat heel erg veel regen met zich meebrengt. De Bruce Highway, de enige weg naar het noorden, is ten noorden van Ingham volledig afgesloten. Het is heel bizar, in oktober hebben we daar nog gewoon gereden, en nu staat er meer dan 50 cm water over de weg. Hier in Brisbane valt af en toe een bui, wel is het heel vochtig en ligt de temperatuur zo'n 5 graden lager dan gemiddeld.
woensdag 22 december 2010
by Carola
Na 2 mooie dage is de regen weer teruggekeerd, en hoe: de weersverwachting voor de kerst is eentonig: regen, regen en nog eens regen.
Omdat we al zoveel regen hebben gehad is de grond al verzadigd en zijn de dammen overvol. Ze laten zelfs al water weglopen uit de dammen. Gevolg: het waterniveau van de Brisbane stijgt en in combinatie met het extreem hoge hoogtij zorgt dat voor overstromingen, zowel in de CBD als in de laaggelegen suburbs.
In het noorden van Queensland is het vele malen erger: de meeste rivieren zijn al ver buiten hun oevers getreden er er wordt tussen 100-500 mm regen verwacht in de komende dagen.
Een collega heeft zijn vakantieplannen al afgezegd, omdat de wegen naar zijn vakantiebestemming al volledig onder water staan. Het is echt onvoorstelbaar.
Omdat we al zoveel regen hebben gehad is de grond al verzadigd en zijn de dammen overvol. Ze laten zelfs al water weglopen uit de dammen. Gevolg: het waterniveau van de Brisbane stijgt en in combinatie met het extreem hoge hoogtij zorgt dat voor overstromingen, zowel in de CBD als in de laaggelegen suburbs.
In het noorden van Queensland is het vele malen erger: de meeste rivieren zijn al ver buiten hun oevers getreden er er wordt tussen 100-500 mm regen verwacht in de komende dagen.
Een collega heeft zijn vakantieplannen al afgezegd, omdat de wegen naar zijn vakantiebestemming al volledig onder water staan. Het is echt onvoorstelbaar.
maandag 20 december 2010
by Carola
Vandaag is het eindelijk een mooie, warme en vooral droge dag. In de lunchpauze ga ik dus lekker even zwemmen, heerlijk!
We krijgen ook goed nieuws van Lee: hij heeft met de bank gepraat en heeft bevestigd gekregen wat wij al dachten: nl. dat de variations geen invloed hebben op de waarde van het huis en dat we daarmee dus kunnen doen wat we willen. Verder heeft hij ook te horen gekregen waarom ons huis zoveel minder waard is: we hebben nl. maar 3 slaapkamers, terwijl families graag 4 slaapkamers willen.
Ik mail naar Kelly, van Metricon, wat we willen schrappen uit de variations, zodat ze de prijs aan kan passen.
We krijgen ook goed nieuws van Lee: hij heeft met de bank gepraat en heeft bevestigd gekregen wat wij al dachten: nl. dat de variations geen invloed hebben op de waarde van het huis en dat we daarmee dus kunnen doen wat we willen. Verder heeft hij ook te horen gekregen waarom ons huis zoveel minder waard is: we hebben nl. maar 3 slaapkamers, terwijl families graag 4 slaapkamers willen.
Ik mail naar Kelly, van Metricon, wat we willen schrappen uit de variations, zodat ze de prijs aan kan passen.
zaterdag 18 december 2010
by Carola
Iets over 00.30 uur worden we gebeld door ma: Esther is net bevallen van een zoon: Daniel Edwin Richard! Hij is 49 cm lang, weegt iets meer dan 3 kilo en is om 15.03 uur NL tijd (17 December) geboren. Moeder en kind maken het gelukkig goed. Wat een geweldig nieuws! Ondanks dat ik nogal slaperig ben dringt het wel tot me door. Oma is apetrots wat heel goed te horen is!
's Ochtends zie ik dat we ook een foto van Daniel hebben gekregen: wat een mooi jochie! M'n kleine zus is nu een mama en ik ben tante!
De rest van de ochtend gaan we door de variations van het huis heen om te kijken wat we kunnen schrappen zonder de waarde van het huis aan te tasten en wat we makkelijk later alsnog kunnen doen. We vinden uiteindelijk voor ongeveer $9000 aan zaken die we kunnen schrappen.
De rest van de dag blijven we lekker thuis. Het regent pijpenstelen en Sas is zeer gefascineerd door de cricketwedstrijden (3e testmatch van de Ashes series tegen Engelang). Zelfs ik kan het af en toe niet laten om te kijken.
's Avonds bel ik even met Es. Ik time het goed, ze komen nl. net thuis van het ziekenhuis. Met mama en Daniel gaat het heel goed, hij ligt lekker te slapen. Oma is dolgelukkig en papa kan niet onder woorden brengen hoe het nu voelt. Esther vertelt hoe de bevalling is gegaan, gelukkig is alles goed gegaan.
's Ochtends zie ik dat we ook een foto van Daniel hebben gekregen: wat een mooi jochie! M'n kleine zus is nu een mama en ik ben tante!
De rest van de ochtend gaan we door de variations van het huis heen om te kijken wat we kunnen schrappen zonder de waarde van het huis aan te tasten en wat we makkelijk later alsnog kunnen doen. We vinden uiteindelijk voor ongeveer $9000 aan zaken die we kunnen schrappen.
De rest van de dag blijven we lekker thuis. Het regent pijpenstelen en Sas is zeer gefascineerd door de cricketwedstrijden (3e testmatch van de Ashes series tegen Engelang). Zelfs ik kan het af en toe niet laten om te kijken.
's Avonds bel ik even met Es. Ik time het goed, ze komen nl. net thuis van het ziekenhuis. Met mama en Daniel gaat het heel goed, hij ligt lekker te slapen. Oma is dolgelukkig en papa kan niet onder woorden brengen hoe het nu voelt. Esther vertelt hoe de bevalling is gegaan, gelukkig is alles goed gegaan.
vrijdag 17 december 2010
by Carola
Het is een lekker drukke ochtend op het werk, wat heel fijn is. Het leidt af van de hypotheekzorgen en de tijd vliegt.
's Middags stuur ik even een sms-je naar Es om haar heel veel sterkte te wensen, vandaag is nl. de grote dag!
Iets over 6-en belt Lee ann. We gaan door alles heen en werken een scenario uit wat goed zou moeten werken. Hij gaat het maandag aan de bank voorleggen en hopelijk gaan ze akkoord. We hebben besloten om alleen het standaardcontract en een nieuwe offerte voor de driveway in de hypotheek mee te nemen, zodat we veel dichter bij de waarde van het huis komen wat de bank gezegd heeft.
Dat betekent dat we zelf de variations moeten betalen. We rekenen uit dat we dat kunnen betalen, alleen is het verre van ideaal. We houden nu heel weinig over om het huis in te richten en om de noodzakelijk apparatuur (koelkast, wasmachine, etc) aan te schaffen. Maar als dit helpt om de hypotheek te krijgen doen we het. Het alternatief is nl. helemaal geen huis.
Ik ben een beetje gerustgesteld wanneer Lee weer weggaat. Nu maar hopen dat de bank dit accepteert.
's Middags stuur ik even een sms-je naar Es om haar heel veel sterkte te wensen, vandaag is nl. de grote dag!
Iets over 6-en belt Lee ann. We gaan door alles heen en werken een scenario uit wat goed zou moeten werken. Hij gaat het maandag aan de bank voorleggen en hopelijk gaan ze akkoord. We hebben besloten om alleen het standaardcontract en een nieuwe offerte voor de driveway in de hypotheek mee te nemen, zodat we veel dichter bij de waarde van het huis komen wat de bank gezegd heeft.
Dat betekent dat we zelf de variations moeten betalen. We rekenen uit dat we dat kunnen betalen, alleen is het verre van ideaal. We houden nu heel weinig over om het huis in te richten en om de noodzakelijk apparatuur (koelkast, wasmachine, etc) aan te schaffen. Maar als dit helpt om de hypotheek te krijgen doen we het. Het alternatief is nl. helemaal geen huis.
Ik ben een beetje gerustgesteld wanneer Lee weer weggaat. Nu maar hopen dat de bank dit accepteert.
donderdag 16 december 2010
by Carola
Vandaag is het lekker maar een halve dag werken: vanmiddag hebben we nl. de jaarlijkse Christmas Board lunch!
De ochtend is nog wel druk, er moet nl nog een belangrijk rapport naar de Premier en Treasurer worden gestuurd. Ongeveer 15 minuten voordat de lunch begint zijn we daarmee klaar.
Dan zie ik dat de hypotheekadviseur heeft gebeld. Wanneer ik hem terugbel heeft hij heel slecht nieuws: volgens de bank is het huis ongeveer $40.000 minder waard dan wat wij hadden opgegevens. Dat heeft grote gevolgen voor de hypotheek, omdat ze ons nu veel minder willen lenen. Ik ben geschokt en totaal niet meer in de feeststemming. We spreken af dat hij vanavond even langskomt om het door te spreken.
De lunch is heerlijk en toch best gezellig. Het weer past alleen veel beter bij m'n stemming: het is echt noodweer. De lucht is zo goed als zwart, het onweert en regent enorm hard en er staat een enorm harde wind. Gelukkig zitten we lekker binnen op kantoor! Het is wel heel bijzonder om te zien.
Eenmaal thuis word ik weer gebeld door Lee, de hypotheekadviseur: hij gaat morgen met de bank praten en stelt voor om morgen af te spreken.
De rest van de middag ben ik aan het rekenen: hoeveel kunnen we zelf betalen, wat zouden we kunnen schrappen, enz. Het frustrerende is dat we de hypotheek die we hadden aangevraagd makkelijk kunnen betalen. Alleen denkt de bank dat het huis (icm het land) dat bedrag niet waard is, en dat het dus geen goede investering voor hun is.
Ik bel nog even met Es, ze moet morgen nl. bevallen. Ze is bloednerveus, maar gelukkig kan ze niet wachten om hun eerste kindje te zien. Heel spannend allemaal, en erg onwerkelijk. Ze verwachten ook heel erg slecht weer in Nederland: glad en heel veel sneeuw, wat niet helpt met de zenuwen. Ze gaan vanmiddag ma ophalen die dan lekker bij hun kan slapen.
De ochtend is nog wel druk, er moet nl nog een belangrijk rapport naar de Premier en Treasurer worden gestuurd. Ongeveer 15 minuten voordat de lunch begint zijn we daarmee klaar.
Dan zie ik dat de hypotheekadviseur heeft gebeld. Wanneer ik hem terugbel heeft hij heel slecht nieuws: volgens de bank is het huis ongeveer $40.000 minder waard dan wat wij hadden opgegevens. Dat heeft grote gevolgen voor de hypotheek, omdat ze ons nu veel minder willen lenen. Ik ben geschokt en totaal niet meer in de feeststemming. We spreken af dat hij vanavond even langskomt om het door te spreken.
De lunch is heerlijk en toch best gezellig. Het weer past alleen veel beter bij m'n stemming: het is echt noodweer. De lucht is zo goed als zwart, het onweert en regent enorm hard en er staat een enorm harde wind. Gelukkig zitten we lekker binnen op kantoor! Het is wel heel bijzonder om te zien.
Eenmaal thuis word ik weer gebeld door Lee, de hypotheekadviseur: hij gaat morgen met de bank praten en stelt voor om morgen af te spreken.
De rest van de middag ben ik aan het rekenen: hoeveel kunnen we zelf betalen, wat zouden we kunnen schrappen, enz. Het frustrerende is dat we de hypotheek die we hadden aangevraagd makkelijk kunnen betalen. Alleen denkt de bank dat het huis (icm het land) dat bedrag niet waard is, en dat het dus geen goede investering voor hun is.
Ik bel nog even met Es, ze moet morgen nl. bevallen. Ze is bloednerveus, maar gelukkig kan ze niet wachten om hun eerste kindje te zien. Heel spannend allemaal, en erg onwerkelijk. Ze verwachten ook heel erg slecht weer in Nederland: glad en heel veel sneeuw, wat niet helpt met de zenuwen. Ze gaan vanmiddag ma ophalen die dan lekker bij hun kan slapen.
donderdag 9 december 2010
by Carola
Nu ik ingeboekt ben voor een operatie, maak ik echt kennis met het Australische Health Insurance systeem. Ik was al een klein beetje gewend aan het feit dat we de bezoekjes aan de huisarts/specialisten en tandarts moesten betalen, en dat we ongeveer de helft van Medicare (zegmaar het ziekenfonds) terug krijgen, maar voor een operatie geldt dat blijkbaar ook.
Gistermiddag kreeg ik een offerte van de chirurg voor de operatie. Echt heel bizar, en confronterend: zo'n $2000! En dat is alleen voor de operatie zelf, nog geen zaal, anaesthecie etc. In de offerte staat ook hoeveel ik terugkrijg van Medicare en onze private health insurance: $800. Dat betekent dat we dus nog zo'n $1200 even zelf moeten betalen. Echt bizar, waarvoor zijn we dan verzekerd.
Ik ga dus maar even langs een filiaal van onze verzekeraar, kijken of ze het me uit kunnen leggen. Het blijkt dat Medicare en onze verzekering alleen een standaardbedrag volledig vergoed. Maar artsen kunnen vragen wat ze willen, en blijkbaar is mijn chirurg dus iets duurder. Ik hoor ook dat ik zelf m'n arts mag kiezen, en dat ik via hun website kan zoeken naar een arts die alleen het standaardtarief vraagt. Dat had ik eerder moeten weten. Maar ze laat me wel weten dat de kijkoperatie wel redelijk specialistenwerk is, wat waarschijnlijk niemand van de standaardlijst doet. Gelukkig blijken de kosten van het ziekenhuis (bed, operatiezaal, medicijnen die ik meekrijg) wel volledig vergoed te worden, dus daar hoeven we ons geen zorgen over te maken. De rekening van de anaesthecist zal wel hetzelfde gaan als de chirurg, dus ik ben benieuwd hoeveel dat gaat worden.
Wanneer ik 's avonds thuis kom, ligt de offerte van de anaesthecist op me te wachten: $1200, waarvan ruim $300 vergoed wordt door Medicare en onze verzekering, dus nog eens $900 wat we zelf moeten betalen.
Ik begrijp nu opeens waarom mensen ervoor kiezen om maar geen operatie te doen, aangezien ze het gewoon niet kunnen betalen. Dat is wel iets waar we heel erg aan moeten wennen.
Maar er is ook goed nieuws: de bank heeft onze hypotheekaanvraag voorlopig goedgekeurd. Ze gaan begin komende week een valuation van ons huis en grond doen, om te kijken of die waarde overeenkomt met wat we willen lenen, en dan zouden we aan het eind van die week de unconditional approval moeten hebben.
Gistermiddag kreeg ik een offerte van de chirurg voor de operatie. Echt heel bizar, en confronterend: zo'n $2000! En dat is alleen voor de operatie zelf, nog geen zaal, anaesthecie etc. In de offerte staat ook hoeveel ik terugkrijg van Medicare en onze private health insurance: $800. Dat betekent dat we dus nog zo'n $1200 even zelf moeten betalen. Echt bizar, waarvoor zijn we dan verzekerd.
Ik ga dus maar even langs een filiaal van onze verzekeraar, kijken of ze het me uit kunnen leggen. Het blijkt dat Medicare en onze verzekering alleen een standaardbedrag volledig vergoed. Maar artsen kunnen vragen wat ze willen, en blijkbaar is mijn chirurg dus iets duurder. Ik hoor ook dat ik zelf m'n arts mag kiezen, en dat ik via hun website kan zoeken naar een arts die alleen het standaardtarief vraagt. Dat had ik eerder moeten weten. Maar ze laat me wel weten dat de kijkoperatie wel redelijk specialistenwerk is, wat waarschijnlijk niemand van de standaardlijst doet. Gelukkig blijken de kosten van het ziekenhuis (bed, operatiezaal, medicijnen die ik meekrijg) wel volledig vergoed te worden, dus daar hoeven we ons geen zorgen over te maken. De rekening van de anaesthecist zal wel hetzelfde gaan als de chirurg, dus ik ben benieuwd hoeveel dat gaat worden.
Wanneer ik 's avonds thuis kom, ligt de offerte van de anaesthecist op me te wachten: $1200, waarvan ruim $300 vergoed wordt door Medicare en onze verzekering, dus nog eens $900 wat we zelf moeten betalen.
Ik begrijp nu opeens waarom mensen ervoor kiezen om maar geen operatie te doen, aangezien ze het gewoon niet kunnen betalen. Dat is wel iets waar we heel erg aan moeten wennen.
Maar er is ook goed nieuws: de bank heeft onze hypotheekaanvraag voorlopig goedgekeurd. Ze gaan begin komende week een valuation van ons huis en grond doen, om te kijken of die waarde overeenkomt met wat we willen lenen, en dan zouden we aan het eind van die week de unconditional approval moeten hebben.
woensdag 8 december 2010
by Carola
Rond iets over 9 uur loop ik het Brisbane Private Hospital binnen, voor m'n afspraak met Professor Andrew Renaut. Ik ben best nerveus, vind het maar niks om naar een dokter te moeten. Zijn wachtkamer is helemaal leeg, en zo stil wat ook niet echt helpt. Na het invullen van het nodige papierwerk is het wachten. Gelukkig duurt dat niet zo lang.
Eenmaal in z'n kamer vertelt hij wat er moet gebeuren. Hij gaat m'n galblaas verwijderen via een kijkoperatie, zodat het niet zo'n ingrijpende operatie wordt. Ik hoef zelfs niet eens te overnachten, kan gewoon dezelfde dag nog naar huis. Ik hoef geen aangepast dieet te volgen wanneer ik geen galblaas meer heb, aangezien die alleen maar de gal opslaat en zelf niets produceert. Hij neemt alle tijd om al m'n vragen te beantwoorden, wat heel geruststellend is. In de verwijsbrief zat nl. ook het volledige rapport wat een plekje op m'n lever meldde. Volgens de chirurg is het een soort bloedblaar, volledig onschuldig en waar niets aan gedaan hoeft te worden. Sterker nog, als het verwijderd zou worden, zou het alleen maar schade aanrichten. En het ding wat ze naast de galstenen aantroffen in m'n galblaas is een stukje van de wand wat door de galstenen los is komen hangen. Een hele opluchting!
Hij zegt dat hij nog wel ruimte heeft voor de kerst, maar ik vraag of het kan wachten tot januari. Sas en ik gaan nl. net na Kerst een paar dagen duiken in South West Rocks, en na de operatie mag ik 3 maanden niet duiken. Hij zegt dat het wel kan wachten, gelukkig maar.
Samen met zijn assistente maak ik een afspraak voor de operatie: we komen uit op 13 januari. Nadat ik voor het consult heb betaald (blijf het raar vinden om gelijk te moeten betalen), loop ik terug naar m'n werk.
's Avonds bel ik even met ma en Esther om ze even op de hoogte te brengen en natuurlijk om te vragen hoe het daar gaat. Esther vertelt dat ze niet kan wachten om te bevallen, ze wil nu eindelijk wel eens zien hoe de baby er uit ziet. Nog maar een paar weekjes, wat is de tijd hard gegaan!
Eenmaal in z'n kamer vertelt hij wat er moet gebeuren. Hij gaat m'n galblaas verwijderen via een kijkoperatie, zodat het niet zo'n ingrijpende operatie wordt. Ik hoef zelfs niet eens te overnachten, kan gewoon dezelfde dag nog naar huis. Ik hoef geen aangepast dieet te volgen wanneer ik geen galblaas meer heb, aangezien die alleen maar de gal opslaat en zelf niets produceert. Hij neemt alle tijd om al m'n vragen te beantwoorden, wat heel geruststellend is. In de verwijsbrief zat nl. ook het volledige rapport wat een plekje op m'n lever meldde. Volgens de chirurg is het een soort bloedblaar, volledig onschuldig en waar niets aan gedaan hoeft te worden. Sterker nog, als het verwijderd zou worden, zou het alleen maar schade aanrichten. En het ding wat ze naast de galstenen aantroffen in m'n galblaas is een stukje van de wand wat door de galstenen los is komen hangen. Een hele opluchting!
Hij zegt dat hij nog wel ruimte heeft voor de kerst, maar ik vraag of het kan wachten tot januari. Sas en ik gaan nl. net na Kerst een paar dagen duiken in South West Rocks, en na de operatie mag ik 3 maanden niet duiken. Hij zegt dat het wel kan wachten, gelukkig maar.
Samen met zijn assistente maak ik een afspraak voor de operatie: we komen uit op 13 januari. Nadat ik voor het consult heb betaald (blijf het raar vinden om gelijk te moeten betalen), loop ik terug naar m'n werk.
's Avonds bel ik even met ma en Esther om ze even op de hoogte te brengen en natuurlijk om te vragen hoe het daar gaat. Esther vertelt dat ze niet kan wachten om te bevallen, ze wil nu eindelijk wel eens zien hoe de baby er uit ziet. Nog maar een paar weekjes, wat is de tijd hard gegaan!
maandag 6 december 2010
by Carola
Sas kan al een week amper lopen van de rugpijn en hij heeft beloofd vandaag een afspraak bij de huisarts te maken. Hij ziet nu toch ook wel in dat dit niet vanzelf overgaat.
Ik ben vandaag lekker vrij, en 's ochtends loop ik even naar de huisarts om de foto's van de echo op te halen. Die moet ik nl. woensdag meenemen naar de chirurg.
Rond een uur of 11 barst het noodweer los, en besluiten m'n collega's en ik om onze zwemafspraak maar af te zeggen. Ik blijf dus maar thuis, en bewaar m'n spullen maar voor morgenochtend. Hopelijk is het weer dan wat beter!
's Avonds vertelt Sas dat hij inderdaad naar de huisarts is geweest, en hij heeft sterkere pijnstillers gekregen. Hij wil niet zeggen wat er nou precies aan de hand is, zegt dat het ouderdom is, natuurlijk ;) maar hopelijk helpen die pijnstillers zodat hij in ieder geval weer normaal kan lopen. Hij heeft zelfs zijn Open Water cursus van komend weekend afgezegd, omdat hij wel inziet dat het niet zo'n goed idee is om met al die duikspullen te slepen. Hopelijk voelt hij zich snel weer wat beter.
Ik ben vandaag lekker vrij, en 's ochtends loop ik even naar de huisarts om de foto's van de echo op te halen. Die moet ik nl. woensdag meenemen naar de chirurg.
Rond een uur of 11 barst het noodweer los, en besluiten m'n collega's en ik om onze zwemafspraak maar af te zeggen. Ik blijf dus maar thuis, en bewaar m'n spullen maar voor morgenochtend. Hopelijk is het weer dan wat beter!
's Avonds vertelt Sas dat hij inderdaad naar de huisarts is geweest, en hij heeft sterkere pijnstillers gekregen. Hij wil niet zeggen wat er nou precies aan de hand is, zegt dat het ouderdom is, natuurlijk ;) maar hopelijk helpen die pijnstillers zodat hij in ieder geval weer normaal kan lopen. Hij heeft zelfs zijn Open Water cursus van komend weekend afgezegd, omdat hij wel inziet dat het niet zo'n goed idee is om met al die duikspullen te slepen. Hopelijk voelt hij zich snel weer wat beter.
donderdag 2 december 2010
by Carola
Gisteravond heb ik de verwijsbrief van de huisarts opgehaald, en dus bel ik vanochtend met de chirurg. Ik kan al veel sneller terecht dan ik had gedacht: woensdag 8 december al!
Ik ben benieuwd, maar neem me wel voor om het goed voor te bereiden, ik schrijf alle vragen op die ik heb, anders vergeet ik ze te stellen en ik wil wel graag weten wat ze nu precies gaan doen en wat voor gevolgen het gaat hebben voor me.
's Avonds vinden we heel erg goed nieuws in de post: de juiste bouwplannen die gisteren zijn ingediend zijn goedgekeurd! Dat is dus blijkbaar dezelfde dag al gebeurd, echt fantastisch nieuws! Dat betekent dat we dus nu wel redelijk snel de hypotheek rond moeten hebben, aangezien dat het enige is (en de enorme hoeveelheid regen die er de laatste tijd valt) wat de start van de bouw ophoudt! Verder zien we dat er een pakketje voor ons klaarligt op het postkantoor, dat zouden zo maar de kerstcadeautjes uit Nederland kunnen zijn! Gelukkig is Sas morgen vrij, zodat hij het dan op kan halen.
Ik ben benieuwd, maar neem me wel voor om het goed voor te bereiden, ik schrijf alle vragen op die ik heb, anders vergeet ik ze te stellen en ik wil wel graag weten wat ze nu precies gaan doen en wat voor gevolgen het gaat hebben voor me.
's Avonds vinden we heel erg goed nieuws in de post: de juiste bouwplannen die gisteren zijn ingediend zijn goedgekeurd! Dat is dus blijkbaar dezelfde dag al gebeurd, echt fantastisch nieuws! Dat betekent dat we dus nu wel redelijk snel de hypotheek rond moeten hebben, aangezien dat het enige is (en de enorme hoeveelheid regen die er de laatste tijd valt) wat de start van de bouw ophoudt! Verder zien we dat er een pakketje voor ons klaarligt op het postkantoor, dat zouden zo maar de kerstcadeautjes uit Nederland kunnen zijn! Gelukkig is Sas morgen vrij, zodat hij het dan op kan halen.
woensdag 1 december 2010
by Carola
Afgelopen week hadden we de goedgekeurde plannen ontvangen, maar we zagen vrijwel meteen dat de plannen niet goed waren. Gisteren heb ik dus met MEtricon gemaild wat er mis mee was, en of dat van invloed was op de council approval. Er is een ding wat wel van belang is: de positie van het huis op het land.
Ondanks dat we al vele malen hadden aangegeven dat de tekening niet goed was, en we constant werden gerustgesteld dat het een fout was wat zou worden hersteld is dat niet gebeurd. Nu wil Metricon echter dat wij voor de nieuwe council approval betalen en voor de extra kosten die de vertraging met zich meebrengt. Daar zijn wij het niet mee eens, dus ik stuur een email naar Metricon, met alle correspondentie mbt de positie van het huis en stel dat het hun fout is en dat zij het maar op moeten lossen. Dat blijkt te werken, en Metricon dient zonder morren de plannen opnieuw in. Nu maar wachten hoe lang het gaat duren.
Ondanks dat we al vele malen hadden aangegeven dat de tekening niet goed was, en we constant werden gerustgesteld dat het een fout was wat zou worden hersteld is dat niet gebeurd. Nu wil Metricon echter dat wij voor de nieuwe council approval betalen en voor de extra kosten die de vertraging met zich meebrengt. Daar zijn wij het niet mee eens, dus ik stuur een email naar Metricon, met alle correspondentie mbt de positie van het huis en stel dat het hun fout is en dat zij het maar op moeten lossen. Dat blijkt te werken, en Metricon dient zonder morren de plannen opnieuw in. Nu maar wachten hoe lang het gaat duren.
dinsdag 30 november 2010
by Carola
Rond een uur of 19.00 uur arriveert Lee, onze hypotheekadviseur bij ons huis. Nu we de council approval binnen hebben (weliswaar van de verkeerde plannen, maar toch) wordt het nu wel tijd om de hypotheek voor het huis te regelen.
Hij legt uit hoe de hypotheek wordt opgebouwd, en hoeveel we elke 2 weken moeten betalen. We geven hem de goedgekeurde plannen mee, en de rest van de info die hij nodig heeft om de aanvraag bij de bank in te kunnen dienen. Wel heeft hij nog gecertificeerde kopien van onze paspoorten en kopien van onze 2 meest recente salarisstrookjes nodig. Ik zeg dat ik de gecertificeerde kopien morgen op m'n werk kan regelen, aangezien m'n collega een JP (Justice of the Peace) is. Verder emailen we hem morgen de salarisstrookjes. Het was een lange avond, maar erg nuttig. Nu maar hopen dat de bank snel de hypotheek goedkeurt, des te eerder kan Metricon beginnen met bouwen!
Hij legt uit hoe de hypotheek wordt opgebouwd, en hoeveel we elke 2 weken moeten betalen. We geven hem de goedgekeurde plannen mee, en de rest van de info die hij nodig heeft om de aanvraag bij de bank in te kunnen dienen. Wel heeft hij nog gecertificeerde kopien van onze paspoorten en kopien van onze 2 meest recente salarisstrookjes nodig. Ik zeg dat ik de gecertificeerde kopien morgen op m'n werk kan regelen, aangezien m'n collega een JP (Justice of the Peace) is. Verder emailen we hem morgen de salarisstrookjes. Het was een lange avond, maar erg nuttig. Nu maar hopen dat de bank snel de hypotheek goedkeurt, des te eerder kan Metricon beginnen met bouwen!
maandag 29 november 2010
by Carola
In de loop van de ochtend word ik gebeld door m'n huisarts, met de uitslag van de echo. Gelukkig heeft ze niet veel meer te melden dan al duidelijk werd tijdens de echo: ik heb last van galstenen en m'n galblaas begint te ontsteken doordat de galstenen de wand beschadigen. Dat betekent helaas wel dat de galblaas moet worden weggehaald.
Ze gaat een verwijsbrief schrijven naar een chirurg zodat ik met hem/haar een afspraak kan maken. Ik had gehoopt dat er geen operatie nodig zou zijn, maar ik kom er nu toch echt niet onderuit.
Ze gaat een verwijsbrief schrijven naar een chirurg zodat ik met hem/haar een afspraak kan maken. Ik had gehoopt dat er geen operatie nodig zou zijn, maar ik kom er nu toch echt niet onderuit.
zondag 28 november 2010
by Carola
Voor het eerst sinds meer dan 1,5 jaar gaan we samen duiken op North Stradbroke Island. Ik hoop nu eindelijk eens een keertje de manta rays daar te zien, Sas heeft ze al vaker gezien terwijl hij daar aan het werk was, maar nu hebben we de camera's bij ons om ze vast te leggen.
Het weer is niet geweldig, er staat een harde wind en de zee ziet er ruig uit. Ondanks dat lopen we het strand op terwijl de boot van Manta Lodge het strand opgereden wordt. We stappen in en dan komt het spannende gedeelte: de lancering in de golven. Pas na de derde keer lukt het om de boot op gang te krijgen en veilig uit de branding weg te varen.
Ondanks dat het zo ruig is proberen we toch naar Manta Bommie te gaan. Als we ergens manta's moeten tegenkomen, is het daar wel. De golven zijn best hoog en de boot gaat flink heen en weer, waardoor ik me niet zo heel prettig voel. Maar eenmaal in het water is dat over. Er staat een flinke stroming, en het is hard werken maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door alles wat we zien: leopardshards, een shovelnose ray en.....manta's!! Wat is dat speciaal om ze zien rond te zwemmen. We blijven op een plek en gaan op het zand zitten, waardoor ze terug blijven komen. Ik ben echt zielsgelukkig!
Wat een perfecte dag, het was het harde werken onder water meer dan waard!
Het weer is niet geweldig, er staat een harde wind en de zee ziet er ruig uit. Ondanks dat lopen we het strand op terwijl de boot van Manta Lodge het strand opgereden wordt. We stappen in en dan komt het spannende gedeelte: de lancering in de golven. Pas na de derde keer lukt het om de boot op gang te krijgen en veilig uit de branding weg te varen.
Ondanks dat het zo ruig is proberen we toch naar Manta Bommie te gaan. Als we ergens manta's moeten tegenkomen, is het daar wel. De golven zijn best hoog en de boot gaat flink heen en weer, waardoor ik me niet zo heel prettig voel. Maar eenmaal in het water is dat over. Er staat een flinke stroming, en het is hard werken maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door alles wat we zien: leopardshards, een shovelnose ray en.....manta's!! Wat is dat speciaal om ze zien rond te zwemmen. We blijven op een plek en gaan op het zand zitten, waardoor ze terug blijven komen. Ik ben echt zielsgelukkig!
Wat een perfecte dag, het was het harde werken onder water meer dan waard!
vrijdag 26 november 2010
by Carola
Na de hele ochtend zonder water en eten, meld ik me rond 9.50 uur in het ziekenhuis. De receptioniste vertelt me dat ze iets achter lopen op schema, en wil me bijna naar de koffieshop sturen totdat ze leest dat ik echt niets mag drinken. Ze verontschuldigt zich, maar ik kan er wel om lachen. Hier in Australie is het normaal om voor je behandeling te betalen, en dat je achteraf bij Medicare of je Private Health Insurance een gedeelte terug krijgt. Deze echo gaat me $205 kosten, maar dat maakt me niets uit.
Iets voor 10.30 uur is het dan zover. Ik moet op m'n rug, op allebei m'n zijden gaan liggen, terwijl de echo wordt gemaakt. Vooral op m'n zij is pijnlijk, maar ze moet een goed beeld krijgen. Ik moet regelmatig m'n adem inhouden, zodat ze foto's kan maken. Wanneer we klaar zijn, is het duidelijk te zien dat er in ieder geval 2 galstenen zitten. Die verklaren de pijn die ik heb. Ik vraag of ze enige aanwijzingen ziet voor een tumor, maar ze zegt dat er niets te zien is wat wijst op een tumor. Het klinkt misschien raar, maar ik ben zo opgelucht dat het 'maar' galstenen zijn. Natuurlijk worden de foto's vanmiddag nog nader onderzocht en de uitslag wordt dan naar m'n huisarts gestuurd, die dat waarschijnlijk maandag krijgt.
Heel opgelucht drink ik gelijk m'n flesje water leeg zodra ik het ziekenhuis uit loop. Ik heb zo'n dorst! Ik stuur Sas een sms-je met de voorlopige uitslag en kilo's lichter voor m'n gevoel loop ik terug naar m'n werk. Opvallend ook dat nu de zon schijnt, terwijl het vanochtend keihard regende toen ik naar m'n werk liep, zou dat een teken zijn?
's Middags breng ik even het pakketje met kerstcadeautjes voor ma en Esther naar het postkantoor. Hopelijk krijgen ze het op tijd voor de kerst.
Na het avondeten bel ik even naar ma om te vertellen van de echo. Zij is ook heel erg opgelucht, en hopelijk kan ze weer een beetje slapen. Daarna stappen we in de auto, we gaan nl. naar de bioscoop voor de nieuwe Harry Potter film: 'Harry Potter and the Deathly Hallows - Part 1'. Onderweg stuur ik nog een sms-je naar Esther om haar ook even op de hoogte te brengen.
De film is geweldig, even 2,5 uur wegdromen, al is die wel heel erg spannend. Rond 23.30 uur ga ik dan eindelijk naar bed. Wat een dag!
Iets voor 10.30 uur is het dan zover. Ik moet op m'n rug, op allebei m'n zijden gaan liggen, terwijl de echo wordt gemaakt. Vooral op m'n zij is pijnlijk, maar ze moet een goed beeld krijgen. Ik moet regelmatig m'n adem inhouden, zodat ze foto's kan maken. Wanneer we klaar zijn, is het duidelijk te zien dat er in ieder geval 2 galstenen zitten. Die verklaren de pijn die ik heb. Ik vraag of ze enige aanwijzingen ziet voor een tumor, maar ze zegt dat er niets te zien is wat wijst op een tumor. Het klinkt misschien raar, maar ik ben zo opgelucht dat het 'maar' galstenen zijn. Natuurlijk worden de foto's vanmiddag nog nader onderzocht en de uitslag wordt dan naar m'n huisarts gestuurd, die dat waarschijnlijk maandag krijgt.
Heel opgelucht drink ik gelijk m'n flesje water leeg zodra ik het ziekenhuis uit loop. Ik heb zo'n dorst! Ik stuur Sas een sms-je met de voorlopige uitslag en kilo's lichter voor m'n gevoel loop ik terug naar m'n werk. Opvallend ook dat nu de zon schijnt, terwijl het vanochtend keihard regende toen ik naar m'n werk liep, zou dat een teken zijn?
's Middags breng ik even het pakketje met kerstcadeautjes voor ma en Esther naar het postkantoor. Hopelijk krijgen ze het op tijd voor de kerst.
Na het avondeten bel ik even naar ma om te vertellen van de echo. Zij is ook heel erg opgelucht, en hopelijk kan ze weer een beetje slapen. Daarna stappen we in de auto, we gaan nl. naar de bioscoop voor de nieuwe Harry Potter film: 'Harry Potter and the Deathly Hallows - Part 1'. Onderweg stuur ik nog een sms-je naar Esther om haar ook even op de hoogte te brengen.
De film is geweldig, even 2,5 uur wegdromen, al is die wel heel erg spannend. Rond 23.30 uur ga ik dan eindelijk naar bed. Wat een dag!
donderdag 25 november 2010
by Carola
Vandaag ben ik weer gewoon aan het werk gegaan, het is zo'n lekker gevoel als je je weer ok voelt. Het is een lekkere dag, niet zo heel druk als ik had verwacht. Ik meld nog wel even dat ik morgenochtend even weg moet om de echo te laten maken, wel handig als m'n baas het ook even weet.
Wanneer ik 's avonds thuis kom, ligt er een grote envelop te wachten. Het is geweldig nieuws: we hebben de council approval gekregen voor ons huis! Dat is echt veel sneller dan we hadden verwacht, fantastisch! Wanneer we alles even goed doornemen, zien we wel dat er verkeerde plannen zijn gebruikt, maar we moeten morgen maar even navragen of dat van invloed is op de council approval. We denken zelf van niet, maar even navragen kan geen kwaad.
Ik ben echt heel erg nerveus voor de echo, was op het werk ook al erg afgeleid maar 's avonds begin ik ook bang te worden. Het zal allemaal wel mee vallen, maar het is lastig om de irrationele kant van mezelf uit te schakelen.
Wanneer ik 's avonds thuis kom, ligt er een grote envelop te wachten. Het is geweldig nieuws: we hebben de council approval gekregen voor ons huis! Dat is echt veel sneller dan we hadden verwacht, fantastisch! Wanneer we alles even goed doornemen, zien we wel dat er verkeerde plannen zijn gebruikt, maar we moeten morgen maar even navragen of dat van invloed is op de council approval. We denken zelf van niet, maar even navragen kan geen kwaad.
Ik ben echt heel erg nerveus voor de echo, was op het werk ook al erg afgeleid maar 's avonds begin ik ook bang te worden. Het zal allemaal wel mee vallen, maar het is lastig om de irrationele kant van mezelf uit te schakelen.
woensdag 24 november 2010
by Carola
Ik voel me niet al te slecht wanneer ik rond 5.30 uur opsta. Ik besluit dus in de auto te stappen en even naar het postkantoor te rijden, wat heel dichtbij zit. Ma had alleen al gewaarschuwd dat de doos best zwaar was, vandaar dat ik met de auto ga.
Precies om 6 uur bel ik aan en krijg ik 1 grote doos en een klein pakketje overhandigd. Het is de doos die ma had opgestuurd!! Het andere pakketje is een agendavulling die ik had besteld. Ik maak de doos niet open, veel leuker om het vanavond te doen.
Wanneer ik in de bus stap, voel ik me steeds slechter worden en de migraine komt weer hard terug. Eenmaal op het werk, krijg ik nog net de computer aan maar wanneeer m'n collega me ziet stuurt ze me gelijk weer terug naar huis. Ik voel me vreselijk schuldig, maar moet toegeven dat dit echt niets gaat worden vandaag. Dus maar weer een dagje thuis op bed/bank.
's Avonds voel ik me eindelijk weer redelijk normaal en pakken we de doos uit: heerlijk sinterklaasgoed: taai-taai, pepernoten, kruidnoten, 2 enorme potten Calve pindakaas en 2 pakken hagelslag. Heerlijk!! Er zitten ook 3 dvd's in van de echo's, die ik gelijk ga bekijken. Het is echt heel bijzonder om te zien, vooral de 4d-echo. Het is al echt een mensje, terwijl het daar nog maar 25 weken is. Ik bel gelijk Esther op om te vertellen dat we het hebben ontvangen en hoe bijzonder ik het vond om te zien. Ze is inmiddels bijna 8 maanden zwanger, dus het komt nu echt dichtbij!
Precies om 6 uur bel ik aan en krijg ik 1 grote doos en een klein pakketje overhandigd. Het is de doos die ma had opgestuurd!! Het andere pakketje is een agendavulling die ik had besteld. Ik maak de doos niet open, veel leuker om het vanavond te doen.
Wanneer ik in de bus stap, voel ik me steeds slechter worden en de migraine komt weer hard terug. Eenmaal op het werk, krijg ik nog net de computer aan maar wanneeer m'n collega me ziet stuurt ze me gelijk weer terug naar huis. Ik voel me vreselijk schuldig, maar moet toegeven dat dit echt niets gaat worden vandaag. Dus maar weer een dagje thuis op bed/bank.
's Avonds voel ik me eindelijk weer redelijk normaal en pakken we de doos uit: heerlijk sinterklaasgoed: taai-taai, pepernoten, kruidnoten, 2 enorme potten Calve pindakaas en 2 pakken hagelslag. Heerlijk!! Er zitten ook 3 dvd's in van de echo's, die ik gelijk ga bekijken. Het is echt heel bijzonder om te zien, vooral de 4d-echo. Het is al echt een mensje, terwijl het daar nog maar 25 weken is. Ik bel gelijk Esther op om te vertellen dat we het hebben ontvangen en hoe bijzonder ik het vond om te zien. Ze is inmiddels bijna 8 maanden zwanger, dus het komt nu echt dichtbij!
dinsdag 23 november 2010
by Carola
Al dat gestress zorgt ervoor dat ik dinsdagochtend met een verschrikkelijke migraine wakker wordt. Ik ben zo beroerd dat ik maar op de vloer van de badkamer ga liggen, dat is lekker koel en mocht ik over moeten geven, dan ben ik dicht bij de wc. Ik wil eigenlijk gaan douchen, omdat het water heel fijn is op m'n hoofd, maar opstaan doet echt verschrikkelijk pijn.
De rest van de dag breng ik vooral slapend door, pas rond 15.00 uur sta ik op. Zelfs dan is het nog niet over, hoewel het al wel iets minder is dan vanochtend. Ik zie dat m'n huisarts heeft gebeld. Ze vertelt dat de uitgebreide urinetest geen aanwijzingen kon vinden voor een ontsteking en dat het dus geen zin heeft om door te gaan met de antibioticum kuur. Wel raadt ze me sterk aan om de echo te laten doen.
Maar ook goed nieuws: gisteravond zagen we dat er 2 pakketjes voor ons klaarliggen bij het postkantoor. Ik hoop dat het het pakket is wat ma en Esther hebben gemaakt met heerlijke sinterklaardingen en de cd's met de echo's van m'n neefje/nichtje! Hopelijk voel ik morgen wat beter zodat ik het met de auto kan ophalen voordat Sas naar z'n werk gaat. Het postkantoor is nl open tussen 6-16.00 uur, dus het moet 's ochtends gebeuren. Kan niet wachten!
De rest van de dag breng ik vooral slapend door, pas rond 15.00 uur sta ik op. Zelfs dan is het nog niet over, hoewel het al wel iets minder is dan vanochtend. Ik zie dat m'n huisarts heeft gebeld. Ze vertelt dat de uitgebreide urinetest geen aanwijzingen kon vinden voor een ontsteking en dat het dus geen zin heeft om door te gaan met de antibioticum kuur. Wel raadt ze me sterk aan om de echo te laten doen.
Maar ook goed nieuws: gisteravond zagen we dat er 2 pakketjes voor ons klaarliggen bij het postkantoor. Ik hoop dat het het pakket is wat ma en Esther hebben gemaakt met heerlijke sinterklaardingen en de cd's met de echo's van m'n neefje/nichtje! Hopelijk voel ik morgen wat beter zodat ik het met de auto kan ophalen voordat Sas naar z'n werk gaat. Het postkantoor is nl open tussen 6-16.00 uur, dus het moet 's ochtends gebeuren. Kan niet wachten!
maandag 22 november 2010
by Carola
Nadat ik gisteravond weer ontzettend veel pijn had toen ik naar bed ging, besluit ik maar weer even de dokter te bellen. Ze geeft aan dat ze me toch wel weer even weer zien, dus ik maak een afspraak voor in de middag. Dat betekent helaas wel dat ik niet met collega's mee kan naar het zwembad in de lunchpauze, best jammer.
Eenmaal bij de dokter leg ik uit dat ik sinds gisteravond alleen maar pijn heb aan m'n rechterkant en dat de pijn zich lijkt te verplaatsten en dat het uitstraalt naar m'n onderrug en zelfs naar m'n schouders. Ze test m'n urine en ze zegt dat het heel misschien kan komen door een nierinfectie. Maar ze zegt ook dat het erg onwaarschijnlijk is en dat ik voor de zekerheid ook maar een echo moet laten maken. Ik krijg een recept mee voor een antibioticumkuur, mocht het een infectie zijn.
Ik begin langzamerhand steeds ongeruster te worden, krijg nare dromen van pa en steeds meer enge gedachten beginnen in me op te komen. Het zal toch niet waar zijn?
Aan het eind van de dag krijg ik eindelijk het ziekenhuis te pakken waar ik een echo moet laten maken. Ik kan vrijdagochtend om 10.15 uur terecht, en ik mag niets eten en drinken die ochtend. Ik hoop echt dat ze wat kunnen vinden, zodat ik weet wat het is en zodat er wat aan gedaan kan worden. Hopelijk is het niets ernstig.
Eenmaal bij de dokter leg ik uit dat ik sinds gisteravond alleen maar pijn heb aan m'n rechterkant en dat de pijn zich lijkt te verplaatsten en dat het uitstraalt naar m'n onderrug en zelfs naar m'n schouders. Ze test m'n urine en ze zegt dat het heel misschien kan komen door een nierinfectie. Maar ze zegt ook dat het erg onwaarschijnlijk is en dat ik voor de zekerheid ook maar een echo moet laten maken. Ik krijg een recept mee voor een antibioticumkuur, mocht het een infectie zijn.
Ik begin langzamerhand steeds ongeruster te worden, krijg nare dromen van pa en steeds meer enge gedachten beginnen in me op te komen. Het zal toch niet waar zijn?
Aan het eind van de dag krijg ik eindelijk het ziekenhuis te pakken waar ik een echo moet laten maken. Ik kan vrijdagochtend om 10.15 uur terecht, en ik mag niets eten en drinken die ochtend. Ik hoop echt dat ze wat kunnen vinden, zodat ik weet wat het is en zodat er wat aan gedaan kan worden. Hopelijk is het niets ernstig.
zaterdag 20 november 2010
by Carola
's Middags rijden we even naar ProDive om m'n spullen op te halen en om de Nitrox tanks te vullen. Ze zijn druk bezig met de kerstversieringen op te hangen en er hangt een lekker sfeertje. Sas en ik geven ons op voor een trip naar North Stradbroke Island op 28 November, en nadat ik zowel voor de trip als m'n spullen heb betaald gaat Sas onze flessen vullen. Dat duurt wel even, dus ik probeer een beetje mee te helpen met de kerstversieringen en praat ondertussen gezellig bij.
vrijdag 19 november 2010
by Carola
Rond 7.00 uur ben ik bij het zwembad. Je kan al merken dat het zwembad niet meer verwarmd is, het is best fris. Maar de zomer komt er aan, dus even doorbijten. Het zwemmen gaat heerlijk, voor het eerst sinds maanden zwem ik een volledige 400 meter achter elkaar. Ik merk het aan m'n armen dat het al weer een tijd geleden is, maar het voelt heerlijk. En beter: in het water voel ik totaal geen pijn!
Maar eenmaal terug op m'n werk wordt de pijn heel erg, ik kan niet echt lekker zitten omdat het ook uitstraalt naar m'n rug en wanneer ik bezig ben om rapporten in te binden kan ik niet echt goed rechtop staan. Gelukkig wordt het in de loop van de dag beter, aan het eind van de dag voel ik bijna niets meer. Wel heel vreemd. Ik denk dat ik maandag maar weer even naar de dokter ga.
Aan het eind van de dag word ik gebeld door Andy, van de duikshop waarmee we zondag gaan duiken. Helaas zijn de weersomstandigheden van het weekend zo slecht: heel veel wind, en hoge golven, dat de boot niet uit kan varen. Heel jammer, want we hadden er heel erg veel zin in. Maar wanneer ik naar huis ga krijg ik ook goed nieuws te horen: m'n bcd en automatenset zijn geserviced en klaar om opgehaald te worden!
Maar eenmaal terug op m'n werk wordt de pijn heel erg, ik kan niet echt lekker zitten omdat het ook uitstraalt naar m'n rug en wanneer ik bezig ben om rapporten in te binden kan ik niet echt goed rechtop staan. Gelukkig wordt het in de loop van de dag beter, aan het eind van de dag voel ik bijna niets meer. Wel heel vreemd. Ik denk dat ik maandag maar weer even naar de dokter ga.
Aan het eind van de dag word ik gebeld door Andy, van de duikshop waarmee we zondag gaan duiken. Helaas zijn de weersomstandigheden van het weekend zo slecht: heel veel wind, en hoge golven, dat de boot niet uit kan varen. Heel jammer, want we hadden er heel erg veel zin in. Maar wanneer ik naar huis ga krijg ik ook goed nieuws te horen: m'n bcd en automatenset zijn geserviced en klaar om opgehaald te worden!
maandag 15 november 2010
by Carola
De pijn zit er nog steeds, en het is heel vreemd: het verplaatst zich van m'n linker naar m'n rechter kant en straalt door naar m'n rug. M'n baas ziet dat ik pijn heb en zegt dat het wel een goed idee is om even naar de dokter te gaan. Ik begin het ook te denken, als het kwam doordat ik wat verkeerds heb gegeten zou het nu wel over moeten zijn. Dus ik maak maar een afspraak, en kan gelukkig 's middags al terecht.
De huisarts legt uit dat het gewoon een verstopping kan zijn, maar dat het misschien ook een ontsteking of galstenen kunnen zijn. Uiteindelijk loop ik de deur uit met een recept voor iets laxerends en een formulier om morgen bloed te gaan prikken zodat ze kunnen kijken of m'n organen goed functioneren en of er een ontsteking ergens zit.
's Avonds begin ik met het laxerende middel. Ik moet beginnen met een hele hoge dosis: 4 zakjes opgelost in 500ml water. Het is echt heel smerig en ik voel me behoorlijk duizelig wanneer ik het op heb. Misschien omdat dit een hoge dosis was, maar hopelijk helpt het. Hoe dan ook: morgenochtend laat ik maar even bloedprikken
De huisarts legt uit dat het gewoon een verstopping kan zijn, maar dat het misschien ook een ontsteking of galstenen kunnen zijn. Uiteindelijk loop ik de deur uit met een recept voor iets laxerends en een formulier om morgen bloed te gaan prikken zodat ze kunnen kijken of m'n organen goed functioneren en of er een ontsteking ergens zit.
's Avonds begin ik met het laxerende middel. Ik moet beginnen met een hele hoge dosis: 4 zakjes opgelost in 500ml water. Het is echt heel smerig en ik voel me behoorlijk duizelig wanneer ik het op heb. Misschien omdat dit een hoge dosis was, maar hopelijk helpt het. Hoe dan ook: morgenochtend laat ik maar even bloedprikken
zaterdag 13 november 2010
by Carola
Rond 9.15 uur ben ik bij Diveworld. Ik wil ons namelijk even opgeven voor een geweldige dag duiken op 21 November. Gelukkig hoeft Sas niet te werken, en kan hij dus mee! Het is weer erg gezellig daar, zoals altijd, zeker wanneer Phil en Bronwijn ook langskomen. Uiteindelijk ga ik ruim een uur later weer weg.
's Middags bel ik even het duikcentrum in South West Rocks. Ik heb gisteren nl aan Sas voorgesteld om daar een paar dagen tussen Kerst en Oud en Nieuw naar toe te gaan. Even lekker er tussen uit. Sas zag dat ook wel zitten. Het duikcentrum had gelukkig nog plek op de boten van 27 en 28 december, en na een aanbetaling van $100 is het geboekt. Nu nog even een slaapplaats zoeken. Ik had gisteren tijdens m'n lunchpauze al gezocht, en volgens mij wel een aardig motel gevonden. Ze hebben nog plek, dus via internet boek ik een kamer voor 3 nachten. We gaan 26 december hier weg, duiken op 27 en 28 december en komen dan op 29 december weer terug in Brisbane. We hebben er al eens eerder gedoken en dat was echt geweldig. Dat is inmiddels al weer 6 jaar geleden, dus hoog tijd om weer eens terug te gaan.
's Middags bel ik even het duikcentrum in South West Rocks. Ik heb gisteren nl aan Sas voorgesteld om daar een paar dagen tussen Kerst en Oud en Nieuw naar toe te gaan. Even lekker er tussen uit. Sas zag dat ook wel zitten. Het duikcentrum had gelukkig nog plek op de boten van 27 en 28 december, en na een aanbetaling van $100 is het geboekt. Nu nog even een slaapplaats zoeken. Ik had gisteren tijdens m'n lunchpauze al gezocht, en volgens mij wel een aardig motel gevonden. Ze hebben nog plek, dus via internet boek ik een kamer voor 3 nachten. We gaan 26 december hier weg, duiken op 27 en 28 december en komen dan op 29 december weer terug in Brisbane. We hebben er al eens eerder gedoken en dat was echt geweldig. Dat is inmiddels al weer 6 jaar geleden, dus hoog tijd om weer eens terug te gaan.
donderdag 11 november 2010
by Carola
Rond 2 uur 's nachts word ik wakker met een verschrikkelijke pijn rond m'n maag. Het is enorm opgezet, lijk net of ik hoogzwanger ben, alleen zit het heel hoog. Liggen doet heel erg pijn, welke houding ik ook probeer, en zelfs zitten is heel pijnlijk. Uiteindelijk besluit ik maar naar de woonkamer te gaan, en daar loop ik maar een beetje rond. Dat lijkt redelijk te helpen, maar ik ben nog steeds ontzettend misselijk, dus de helft van de tijd hang ik een beetje rond de wc zonder resultaat.
Uiteindelijk probeer ik rond een uur of 6 weer te gaan slapen, maar het lukt niet echt. Ik bel dus rond een uur of 8 naar m'n werk om te zeggen dat ik niet kom, want ik moet echt gaan slapen. De rest van de dag blijft het pijn doen, maar gelukkig is m'n maag niet meer zo opgezet. Ik denk dat ik wat verkeerds heb gegeten, en dat het morgen vast wel beter gaat. Ik merk wel dat m'n eetlust echt een stuk minder is, maar ik blijf toch maar gewoon eten en veel water drinken, misschien spoelt dat alles wel door.
Uiteindelijk probeer ik rond een uur of 6 weer te gaan slapen, maar het lukt niet echt. Ik bel dus rond een uur of 8 naar m'n werk om te zeggen dat ik niet kom, want ik moet echt gaan slapen. De rest van de dag blijft het pijn doen, maar gelukkig is m'n maag niet meer zo opgezet. Ik denk dat ik wat verkeerds heb gegeten, en dat het morgen vast wel beter gaat. Ik merk wel dat m'n eetlust echt een stuk minder is, maar ik blijf toch maar gewoon eten en veel water drinken, misschien spoelt dat alles wel door.
maandag 8 november 2010
by Carola
Keurig op tijd zijn we weer in Robina. Vandaag is het tijd om de rest van de zaken voor het huis uit te kiezen: van dakpannen tot deurkrukken.
We beginnen bij de buitenkant van het huis. Dat is gelijk al lastig, aangezien Sas en ik maar niet kunnen kiezen wat voor kleur dakpannen we willen. Na lang aarzelen, kiezen we voor een lichte kleur dakpan, wat past bij de kleur van de render van het huis. Daarna volgen de deurkrukken, verf voor de muren, plinten, keukenkastjes, toiletten, wastafels, kranen, en dan is het tijd voor de vloerbedekking. Daar krijgen we vervelend nieuws: we dachten dat de houten vloer die we hadden uitgezocht al goed geprijst in de offerte stond, maar helaas hadden ze de standaardprijs genomen. En natuurlijk willen wij een vloer die niet in het standaardpakket zit. Uiteindelijk blijkt onze vloer nog $6000 duurder te zijn dan de $10000 dat al in de offerte stond. Even slikken, maar we kunnen echt geen alternatief vinden.
De vloerbedekking voor de slaapkamers is snel uitgezocht. We vinden een andere kleur dan we in eerste instantie hadden uitgezocht, en zijn het er allebei over eens dat dat de perfecte kleur is. Het is ook heerlijk zachte vloerbedekking (ook weer niet de standaardcollectie!).
Uiteindelijk gaan we na 5 uur weer weg. Het was een hele zit, en we zijn het allebei behoorlijk zat. Onderweg stoppen we bij het blijkbaar beroemde Yatala Pie Shop, waar we heerlijke pies eten voor lunch. We gaan ook nog even op zoek naar een nieuwe gereedschapskoffer voor Sas, voor al z'n duikspulletjes (o-ringen, reserve maskerbandjes, etc). Helaas kunnen we nergens een fatsoenlijke koffer vinden.
Aan het eind van de dag brengen we nog even m'n BCD en regs naar de duikshop voor service. Dat moet een keer per jaar gebeuren, en dat is nu. Hopelijk heb ik m'n spullen terug voordat ik weer ga duiken (op 21 November).
We beginnen bij de buitenkant van het huis. Dat is gelijk al lastig, aangezien Sas en ik maar niet kunnen kiezen wat voor kleur dakpannen we willen. Na lang aarzelen, kiezen we voor een lichte kleur dakpan, wat past bij de kleur van de render van het huis. Daarna volgen de deurkrukken, verf voor de muren, plinten, keukenkastjes, toiletten, wastafels, kranen, en dan is het tijd voor de vloerbedekking. Daar krijgen we vervelend nieuws: we dachten dat de houten vloer die we hadden uitgezocht al goed geprijst in de offerte stond, maar helaas hadden ze de standaardprijs genomen. En natuurlijk willen wij een vloer die niet in het standaardpakket zit. Uiteindelijk blijkt onze vloer nog $6000 duurder te zijn dan de $10000 dat al in de offerte stond. Even slikken, maar we kunnen echt geen alternatief vinden.
De vloerbedekking voor de slaapkamers is snel uitgezocht. We vinden een andere kleur dan we in eerste instantie hadden uitgezocht, en zijn het er allebei over eens dat dat de perfecte kleur is. Het is ook heerlijk zachte vloerbedekking (ook weer niet de standaardcollectie!).
Uiteindelijk gaan we na 5 uur weer weg. Het was een hele zit, en we zijn het allebei behoorlijk zat. Onderweg stoppen we bij het blijkbaar beroemde Yatala Pie Shop, waar we heerlijke pies eten voor lunch. We gaan ook nog even op zoek naar een nieuwe gereedschapskoffer voor Sas, voor al z'n duikspulletjes (o-ringen, reserve maskerbandjes, etc). Helaas kunnen we nergens een fatsoenlijke koffer vinden.
Aan het eind van de dag brengen we nog even m'n BCD en regs naar de duikshop voor service. Dat moet een keer per jaar gebeuren, en dat is nu. Hopelijk heb ik m'n spullen terug voordat ik weer ga duiken (op 21 November).
zondag 7 november 2010
by Carola
Sas is al weer vroeg op weg, vandaag is de laatste dag van zijn Open Water cursus. Rond 6 uur word ik opgehaald. Net als Sas, ga ik ook vandaag duiken. Verschil: hij is aan het werk als instructeur en ik ga voor de lol.
Ik rijd met 2 vrienden (Phil en Bronwyn) mee, die eerst nog iemand moeten ophalen die ook meegaat (Sarah). Phil gaat niet mee duiken, maar hij past vandaag op de kinderen van Sarah. Dus dat betekent: drie vrouwen die hun eigen weg naar de Newport Marina moeten vinden in Scarborough. Dat gaat, op het missen van een afslag, best goed ;)
Wanneer wij onze setjes al in elkaar hebben gezet, zie ik Sas. Hij is druk in de weer, maar heeft gelukkig nog even tijd om gedag te zeggen. Hij zit vandaag op een andere boot, dus we zien elkaar pas weer vanavond laat.
De eerste duik doen we op Curtin Artificial Reef. We hebben als groep besloten niet te proberen naar Flinders Reef te gaan, omdat het volgens George, de kapitein, best ruig is buiten de Bay. Het is een heerlijke duik, zicht is goed.
Na een morning tea met sausage rolls, cupcakes etc, is het tijd voor de tweede duik. Deze keer is het een driftduik. De stroming is heel sterk, en we hebben allemaal nog nooit zoiets meegemaakt. Zelfs vasthouden aan de lijn van de boot is zo goed als onmogelijk. We vliegen echt in het water, best grappig. Het zicht is heel slecht, en we gaan zo snel dat we nauwelijks iets zien. Ik zie een schildpad onder me vandaan schieten, en een murene vanuit m'n ooghoeken. Ondanks het slechte zicht, was het wel heel geinig om mee te maken. En verdwalen kan ook niet, de stroming leidt de weg!
Na een heerlijke lunch en een snooze, zijn we iets voor 4 uur terug in de haven. Sas is nog niet te bekennen, dus ik rijd met Bronwyn en Sarah terug. Onderweg stoppen we bij Sarah's huis en praten even na over de dag. Het was heerlijk, alleen ik blijf het toch het leukst vinden om met Sas te duiken. Andy, de man van Sarah, is mede-eigenaar van de duikshop die de trip had georganiseerd, zegt dat de volgende trip op 21 november is. Ik heb er wel oren naar, alleen moeten m'n spullen geserviced worden. Ik hoop dus maar dat ze op tijd klaar zijn.
Ik rijd met 2 vrienden (Phil en Bronwyn) mee, die eerst nog iemand moeten ophalen die ook meegaat (Sarah). Phil gaat niet mee duiken, maar hij past vandaag op de kinderen van Sarah. Dus dat betekent: drie vrouwen die hun eigen weg naar de Newport Marina moeten vinden in Scarborough. Dat gaat, op het missen van een afslag, best goed ;)
Wanneer wij onze setjes al in elkaar hebben gezet, zie ik Sas. Hij is druk in de weer, maar heeft gelukkig nog even tijd om gedag te zeggen. Hij zit vandaag op een andere boot, dus we zien elkaar pas weer vanavond laat.
De eerste duik doen we op Curtin Artificial Reef. We hebben als groep besloten niet te proberen naar Flinders Reef te gaan, omdat het volgens George, de kapitein, best ruig is buiten de Bay. Het is een heerlijke duik, zicht is goed.
Na een morning tea met sausage rolls, cupcakes etc, is het tijd voor de tweede duik. Deze keer is het een driftduik. De stroming is heel sterk, en we hebben allemaal nog nooit zoiets meegemaakt. Zelfs vasthouden aan de lijn van de boot is zo goed als onmogelijk. We vliegen echt in het water, best grappig. Het zicht is heel slecht, en we gaan zo snel dat we nauwelijks iets zien. Ik zie een schildpad onder me vandaan schieten, en een murene vanuit m'n ooghoeken. Ondanks het slechte zicht, was het wel heel geinig om mee te maken. En verdwalen kan ook niet, de stroming leidt de weg!
Na een heerlijke lunch en een snooze, zijn we iets voor 4 uur terug in de haven. Sas is nog niet te bekennen, dus ik rijd met Bronwyn en Sarah terug. Onderweg stoppen we bij Sarah's huis en praten even na over de dag. Het was heerlijk, alleen ik blijf het toch het leukst vinden om met Sas te duiken. Andy, de man van Sarah, is mede-eigenaar van de duikshop die de trip had georganiseerd, zegt dat de volgende trip op 21 november is. Ik heb er wel oren naar, alleen moeten m'n spullen geserviced worden. Ik hoop dus maar dat ze op tijd klaar zijn.
zaterdag 6 november 2010
by Carola
Sas is al weer vroeg op weg. Deze week staan de ocean dives op het programma voor zijn open water cursisten.
Ik draai me nog even om aangezien m'n afspraak bij de kapper pas om 9.15 uur is. Het is best goed weer, dus ik ga lopend naar de kapper. Na weer goed kortgewiekt te zijn door m'n vaste kapster, komt ze met slecht nieuws: maandag is haar laatste dag bij deze kapper. Ze gaat naar een andere kapsalon, niet zo heel ver hier vandaan. Ze geeft me het nummer van de nieuwe kapsalon. Het heeft zo lang geduurd voordat ik hier een goede kapster had gevonden, dat ik wel door haar geknipt wil blijven worden.
Daarna stap ik op de bus. Ik moet nog even de trip voor morgen betalen, een heerlijke duiktrip op de beste boot hier in South East Queensland: OceanCat! Ik praat nog even bij met Andy, de mede-eigenaar van de duikshop, en maak kennis met Ray (de andere mede-eigenaar) en zijn vrouw Kelly, die morgen ook meegaat. Het is heel gezellig, er hangt een heerlijk gemoedelijke sfeer. Ik voel me heel erg op m'n gemak.
De weg naar huis is een beetje lastig, zeker als de bus niet op komt dagen. Maar uiteindelijk ben ik begin van de middag weer thuis. Ik pak m'n spullen voor morgen en laadt de batterijen voor de camera en de flitser op.
Ik heb echt zin om te gaan duiken, alleen jammer dat het niet met Sas is. Maar het zal vast heel gezellig worden.
Ik draai me nog even om aangezien m'n afspraak bij de kapper pas om 9.15 uur is. Het is best goed weer, dus ik ga lopend naar de kapper. Na weer goed kortgewiekt te zijn door m'n vaste kapster, komt ze met slecht nieuws: maandag is haar laatste dag bij deze kapper. Ze gaat naar een andere kapsalon, niet zo heel ver hier vandaan. Ze geeft me het nummer van de nieuwe kapsalon. Het heeft zo lang geduurd voordat ik hier een goede kapster had gevonden, dat ik wel door haar geknipt wil blijven worden.
Daarna stap ik op de bus. Ik moet nog even de trip voor morgen betalen, een heerlijke duiktrip op de beste boot hier in South East Queensland: OceanCat! Ik praat nog even bij met Andy, de mede-eigenaar van de duikshop, en maak kennis met Ray (de andere mede-eigenaar) en zijn vrouw Kelly, die morgen ook meegaat. Het is heel gezellig, er hangt een heerlijk gemoedelijke sfeer. Ik voel me heel erg op m'n gemak.
De weg naar huis is een beetje lastig, zeker als de bus niet op komt dagen. Maar uiteindelijk ben ik begin van de middag weer thuis. Ik pak m'n spullen voor morgen en laadt de batterijen voor de camera en de flitser op.
Ik heb echt zin om te gaan duiken, alleen jammer dat het niet met Sas is. Maar het zal vast heel gezellig worden.
vrijdag 29 oktober 2010
by Carola
Vandaag is het weer back to reality. We hebben 2 belangrijke afspraken: als eerst de definitieve keuze van de tegels en daarna de meest ingewikkelde: een afspraak met de electricien voor alle stopcontacten, verlichting etc.
We zijn expres vroeg van huis gegaan omdat we verwachten last van het verkeer te hebben. We zijn echter veel te vroeg in Robina, en halen nog maar even wat thee bij de koffieshop.
Gelukkig weten we al wel wat voor tegels we willen in de badkamers en de laundry. We moeten alleen nog de voegen en de tegels voor buiten (bij de voordeur en de openslaande deuren)uitzoeken. Dat gaat redelijk vlot. Daarna neemt de consultant even de tijd om een offerte te maken, zodat we kosten weten. Het blijkt redelijk in de buurt van wat Sas al had geschat: ongeveer $4300 extra. Dat komt omdat we geen standaardtegels willen.
Daarna hebben we nog even wat tijd voor de tweede afspraak van de dag. We kopen voor Sas even wat shorts in het Robina shoppingcentre.
De afspraak met de electricien duurt 3,5 uur. Ondanks dat we gisteren de hele dag hebben voorbereid, is het echt heel lastig. Uiteindelijk komen we er toch uit, en ook met het kostenplaatje wat we hadden verwacht: $10000,-. Zo'n $4000 was al meegenomen in de quote voor het huis, maar we hebben dus nog wat extra kosten. Al deze offertes willen we in de hypotheek mee laten nemen, dus het is heel fijn om nu deze kosten op een rijtje te hebben.
Doodmoe rijden we weer naar huis. Het was een intense dag. Op 8 november hebben we de laatste afspraak staan, waarin we de rest van het huis: dakpannen, kleur verf, kranen etc uit moeten kiezen. Dat zal ook nog wel wat tijd in beslag nemen. Wanneer we daar de offerte van hebben, kunnen we dat naar de hypotheek adviseur sturen zodat hij alvast de papieren voor de hypotheek in orde kan maken. Dan moeten we alleen nog wachten op council approval.
We zijn expres vroeg van huis gegaan omdat we verwachten last van het verkeer te hebben. We zijn echter veel te vroeg in Robina, en halen nog maar even wat thee bij de koffieshop.
Gelukkig weten we al wel wat voor tegels we willen in de badkamers en de laundry. We moeten alleen nog de voegen en de tegels voor buiten (bij de voordeur en de openslaande deuren)uitzoeken. Dat gaat redelijk vlot. Daarna neemt de consultant even de tijd om een offerte te maken, zodat we kosten weten. Het blijkt redelijk in de buurt van wat Sas al had geschat: ongeveer $4300 extra. Dat komt omdat we geen standaardtegels willen.
Daarna hebben we nog even wat tijd voor de tweede afspraak van de dag. We kopen voor Sas even wat shorts in het Robina shoppingcentre.
De afspraak met de electricien duurt 3,5 uur. Ondanks dat we gisteren de hele dag hebben voorbereid, is het echt heel lastig. Uiteindelijk komen we er toch uit, en ook met het kostenplaatje wat we hadden verwacht: $10000,-. Zo'n $4000 was al meegenomen in de quote voor het huis, maar we hebben dus nog wat extra kosten. Al deze offertes willen we in de hypotheek mee laten nemen, dus het is heel fijn om nu deze kosten op een rijtje te hebben.
Doodmoe rijden we weer naar huis. Het was een intense dag. Op 8 november hebben we de laatste afspraak staan, waarin we de rest van het huis: dakpannen, kleur verf, kranen etc uit moeten kiezen. Dat zal ook nog wel wat tijd in beslag nemen. Wanneer we daar de offerte van hebben, kunnen we dat naar de hypotheek adviseur sturen zodat hij alvast de papieren voor de hypotheek in orde kan maken. Dan moeten we alleen nog wachten op council approval.
woensdag 27 oktober 2010
by Carola
Rond 10.00 uur checken we uit en nemen we afscheid van Debbie, de eigenaresse. Aan het begin van de middag zijn we weer thuis. Het grote uitpakken begint. Daarna maken we een boodschappenlijstje en gaat Sas de boodschappen doen. Ik doe de was en ruim alle kleren etc op.
Daarna check ik de mail en zie dat we goed nieuws hebben gekregen: Mirvac, de projectontwikkelaar, heeft goedkeuring gegeven voor de boundary relaxation. Dat is geweldig nieuws. Wel moeten we nog goedkeuring ontvangen van een van de buren, aangezien Mirvac niet meer de eigenaar is van dat kavel. Ik stuur een mailtje naar Kelly van Metricon met de vraag of de buren onze gegevens moeten hebben of die van Metricon.
Het is toch wel weer lekker om weer thuis te zijn, vooral omdat het hier gelukkig ook lekker weer is.
Daarna check ik de mail en zie dat we goed nieuws hebben gekregen: Mirvac, de projectontwikkelaar, heeft goedkeuring gegeven voor de boundary relaxation. Dat is geweldig nieuws. Wel moeten we nog goedkeuring ontvangen van een van de buren, aangezien Mirvac niet meer de eigenaar is van dat kavel. Ik stuur een mailtje naar Kelly van Metricon met de vraag of de buren onze gegevens moeten hebben of die van Metricon.
Het is toch wel weer lekker om weer thuis te zijn, vooral omdat het hier gelukkig ook lekker weer is.
dinsdag 26 oktober 2010
by Carola
Rond 6.50 uur melden we ons bij de duikshop. Onder toeziend oog van Kevin, de instructeur, zetten we onze setjes in elkaar en daarna laden we alles op de boot. Even later komen de 2 andere duikers er ook aan. We krijgen een site briefing en een briefing over de boot, waarna we met z'n allen (Kevin, Cheryl - z'n vrouw, wij en de 2 andere duikers), in Kevin's auto stappen met de boot er achteraan.
Daarna is het zo'n 40 minuutjes varen naar de site, Wolf Rock. Het water is heerlijk vlak, iets wat we niet hadden verwacht. De eerste duik is geweldig! Het zicht is niet super en het water is fris, maar dat vergeet je snel wanneeer er een paar enorme bull rays en eagle rays rustig rondhangen. Al snel daarna zien we een paar grey nurse sharks. Wat een geweldig gezicht! We spotten ook nog een paar nudibranchs, wat ervoor zorgt dat we de rest uit het oog verliezen. Gelukkig is het een supermakkelijke site: een pinnacle waar je omheen zwemt.
Wanneer ik een schildpad spot, begint Sas echt keihard te gillen. Ik draai me on en dan zie ik waarom: een manta ray! Eindeljk zie ik er een, ik had de hoop al een beetje opgegeven deze vakantie. Wat een geweldig gezicht!
Even later spotten we Kevin weer, die de andere duikers al terug naar de boot had gebracht. Sas heeft nog maar 60 bar over, en ik nog 90 bar. Sas gaat terug naar de boot en ik zwem nog een rondje met Kevin. We zien nog 4 eagle rays rondzwemmen, maar de manta ray laat zich niet meer zien. Wat een geweldige duik!
Na een lekker kopje soep, brood, koekjes en fruit is het tijd voor de tweede duik. Deze keer leidt Cheryl. De grey nurse sharks laten zich weer zien, maar geen manta ray dit keer. Maar het is weer een heerlijke duik.
Nadat we bij de duikshop de spullen hebben gespoeld, praten we nog even na onder het genot van een biertje (Sas) en water (ik). Het is erg gezellig, en Kevin en Cheryl nemen alle tijd om met ons te praten. Heel erg gezellig. Sas en ik kunnen er niet overuit dat het zo dicht bij Brisbane ligt. Het is ongeveer 3 uur rijden van ons huis, en we zijn er overuit dat we dit makkelijk voor een weekendje weg kunnen doen.
's Middags loop ik even door Rainbow Beach. Het heeft een mooi strand en een leuk winkelstraatje. Het is zo lekker gemoedelijk.
's Avonds eten we op advies van Kevin bij de Surf Club. Dit was alweer de laatste dag van onze vakantie, morgen gaan we weer naar huis.
Daarna is het zo'n 40 minuutjes varen naar de site, Wolf Rock. Het water is heerlijk vlak, iets wat we niet hadden verwacht. De eerste duik is geweldig! Het zicht is niet super en het water is fris, maar dat vergeet je snel wanneeer er een paar enorme bull rays en eagle rays rustig rondhangen. Al snel daarna zien we een paar grey nurse sharks. Wat een geweldig gezicht! We spotten ook nog een paar nudibranchs, wat ervoor zorgt dat we de rest uit het oog verliezen. Gelukkig is het een supermakkelijke site: een pinnacle waar je omheen zwemt.
Wanneer ik een schildpad spot, begint Sas echt keihard te gillen. Ik draai me on en dan zie ik waarom: een manta ray! Eindeljk zie ik er een, ik had de hoop al een beetje opgegeven deze vakantie. Wat een geweldig gezicht!
Even later spotten we Kevin weer, die de andere duikers al terug naar de boot had gebracht. Sas heeft nog maar 60 bar over, en ik nog 90 bar. Sas gaat terug naar de boot en ik zwem nog een rondje met Kevin. We zien nog 4 eagle rays rondzwemmen, maar de manta ray laat zich niet meer zien. Wat een geweldige duik!
Na een lekker kopje soep, brood, koekjes en fruit is het tijd voor de tweede duik. Deze keer leidt Cheryl. De grey nurse sharks laten zich weer zien, maar geen manta ray dit keer. Maar het is weer een heerlijke duik.
Nadat we bij de duikshop de spullen hebben gespoeld, praten we nog even na onder het genot van een biertje (Sas) en water (ik). Het is erg gezellig, en Kevin en Cheryl nemen alle tijd om met ons te praten. Heel erg gezellig. Sas en ik kunnen er niet overuit dat het zo dicht bij Brisbane ligt. Het is ongeveer 3 uur rijden van ons huis, en we zijn er overuit dat we dit makkelijk voor een weekendje weg kunnen doen.
's Middags loop ik even door Rainbow Beach. Het heeft een mooi strand en een leuk winkelstraatje. Het is zo lekker gemoedelijk.
's Avonds eten we op advies van Kevin bij de Surf Club. Dit was alweer de laatste dag van onze vakantie, morgen gaan we weer naar huis.
maandag 25 oktober 2010
by Carola
Het is een mooie rit binnendoor naar Rainbow Beach. De eerste stop is Bundaberg. We rijden naar de Rum Distillery om even een paar flessen rum liquer te kopen. Heerlijk spul!
In Maryborough tanken we, waarna we dwars door het stadje (erg mooi trouwens) verder rijden. Rond een uur of 14.30 rijden we Rainbow Beach binnen. Het is ook hier weer prachtig weer. Het lijkt wel alsof we de zon overal mee naar toe nemen. Via internet had ik een mogelijke plek gevonden om te slapen: Debbie's Place. Gelukkig heeft ze nog een mooie kamer met kingsize bed beschikbaar voor maar $89 per nacht! Dat is echt de gooedkoopste accomodatie van deze vakantie!
Ik vertel dat we willen kijken of we morgen kunnen duiken en voor ik het weet hangt ze al aan de lijn met het duikcentrum, met een geweldig resultaat: we kunnen morgen duiken! Wat een geweldige service. We gaan dus maar gelijk het papierwerk regelen bij het duikcentrum. We gaan lopen, denkend dat het nooit ver weg kan zijn. Dat blijkt een beetje tegen te vallen, maar we kunnen de beweging wel gebruiken. Van Kevin, de manager, horen we dat de omstandigheden morgen goed moeten zijn en er zijn maar 2 andere duikers!. Dat klinkt heel erg goed.
Nadat we weer terug in onze kamer zijn, doe ik even 2 wassen zodat alles morgen schoon is. We moeten ook echt even boodschappen doen en pakken automatisch de auto. Maar wat blijkt: de supermarkt zit letterlijk om de hoek! Een beetje beschaamd doen we de boodschappen, vooral wanneer de kassiere ons herkent en vraagt hoe de kamer is.
's Avonds eten we bij de fish 'n chips shop wat naast de supermarkt zit. Ik ben nu al blij dat we hier 2 nachten zitten. Het bevalt nu al uitstekend!
In Maryborough tanken we, waarna we dwars door het stadje (erg mooi trouwens) verder rijden. Rond een uur of 14.30 rijden we Rainbow Beach binnen. Het is ook hier weer prachtig weer. Het lijkt wel alsof we de zon overal mee naar toe nemen. Via internet had ik een mogelijke plek gevonden om te slapen: Debbie's Place. Gelukkig heeft ze nog een mooie kamer met kingsize bed beschikbaar voor maar $89 per nacht! Dat is echt de gooedkoopste accomodatie van deze vakantie!
Ik vertel dat we willen kijken of we morgen kunnen duiken en voor ik het weet hangt ze al aan de lijn met het duikcentrum, met een geweldig resultaat: we kunnen morgen duiken! Wat een geweldige service. We gaan dus maar gelijk het papierwerk regelen bij het duikcentrum. We gaan lopen, denkend dat het nooit ver weg kan zijn. Dat blijkt een beetje tegen te vallen, maar we kunnen de beweging wel gebruiken. Van Kevin, de manager, horen we dat de omstandigheden morgen goed moeten zijn en er zijn maar 2 andere duikers!. Dat klinkt heel erg goed.
Nadat we weer terug in onze kamer zijn, doe ik even 2 wassen zodat alles morgen schoon is. We moeten ook echt even boodschappen doen en pakken automatisch de auto. Maar wat blijkt: de supermarkt zit letterlijk om de hoek! Een beetje beschaamd doen we de boodschappen, vooral wanneer de kassiere ons herkent en vraagt hoe de kamer is.
's Avonds eten we bij de fish 'n chips shop wat naast de supermarkt zit. Ik ben nu al blij dat we hier 2 nachten zitten. Het bevalt nu al uitstekend!
zondag 24 oktober 2010
by Carola
Vandaag gaan we weer een stuk terug naar het noorden: we gaan naar de Capricorn Caves, die zo'n 20 kilometer ten noorden van Rockhampton liggen. Het is zo'n 2,5 uur rijden, maar zou het waard moeten zijn.
Iets over 12-en rijden we het parkeerterrein op. Het is lekker rustig. Nadat we de tickets hebben gekocht, horen we dat de volgende toer pas om 13.00 uur begint. Dat geeft ons dus nog even lekker de tijd om te lunchen.
De toer door de grot is erg leuk en heel mooi. In ongeveer een uur worden we rondgeleid, o.a. naar de ruimte die 'The Cathedral' wordt genoemd vanwege de zo goed als perfecte akoestiek. Dat wordt duidelijk wanneer een versie van 'Angels' (origineel van Robbie Williams) wordt gespeeld. Daarna lopen we langs de vleermuizen, die gelukkig een heel stuk kleiner zijn dan degenen die we thuis in de bomen hebben hangen.
Het laatste stuk is een beetje avontuurlijk, zonder begeleiding. We lopen door een ontzettend smalle en lage gang, over 2 wiebelende loopbruggen naar de uitgang. Erg leuk.
We zijn blij dat we de omweg hebben gemaakt, het was het zeker waard. 's Avonds eten we in het restaurant wat naast het caravanpark zit. We worden geholpen door een Vlaamse, dus ook hier kunnen we weer Nederlands praten. We zijn nu, op de boot na, overal Nederlanders tegen gekomen. Zelfs in Cape Tribulation, midden in het oerwoud, zaten we in een cabin naast Nederlanders.
Het plan is om morgen binnendoor eerst naar Bundaberg te rijden om bij de Rum Distillery wat flessen Rum Liquer te halen. Het is nl heel erg lekker, en je kan het alleen maar daar kopen. Daarna rijden we door naar de eindbestemming Rainbow Beach, om te kijken of we kunnen duiken en/of een dagtrip naar Fraser Island kunnen maken.
Iets over 12-en rijden we het parkeerterrein op. Het is lekker rustig. Nadat we de tickets hebben gekocht, horen we dat de volgende toer pas om 13.00 uur begint. Dat geeft ons dus nog even lekker de tijd om te lunchen.
De toer door de grot is erg leuk en heel mooi. In ongeveer een uur worden we rondgeleid, o.a. naar de ruimte die 'The Cathedral' wordt genoemd vanwege de zo goed als perfecte akoestiek. Dat wordt duidelijk wanneer een versie van 'Angels' (origineel van Robbie Williams) wordt gespeeld. Daarna lopen we langs de vleermuizen, die gelukkig een heel stuk kleiner zijn dan degenen die we thuis in de bomen hebben hangen.
Het laatste stuk is een beetje avontuurlijk, zonder begeleiding. We lopen door een ontzettend smalle en lage gang, over 2 wiebelende loopbruggen naar de uitgang. Erg leuk.
We zijn blij dat we de omweg hebben gemaakt, het was het zeker waard. 's Avonds eten we in het restaurant wat naast het caravanpark zit. We worden geholpen door een Vlaamse, dus ook hier kunnen we weer Nederlands praten. We zijn nu, op de boot na, overal Nederlanders tegen gekomen. Zelfs in Cape Tribulation, midden in het oerwoud, zaten we in een cabin naast Nederlanders.
Het plan is om morgen binnendoor eerst naar Bundaberg te rijden om bij de Rum Distillery wat flessen Rum Liquer te halen. Het is nl heel erg lekker, en je kan het alleen maar daar kopen. Daarna rijden we door naar de eindbestemming Rainbow Beach, om te kijken of we kunnen duiken en/of een dagtrip naar Fraser Island kunnen maken.
