Going Down Under

Het is alweer de laatste dag van 2007. Wat een jaar is dit geweest!

We hadden nu heerlijk op de boot moeten zitten, maar een heftig lagedrukgebied zat ons in de weg. Die zorgt trouwens nog steeds voor veel problemen: Fraser Island is ontruimd, zo goed als alle stranden zijn dicht en veel vuurwerkshows voor vanavond zijn afgelast.

We wilden eigenlijk naar South Bank gaan voor het vuurwerk hier in Brisbane, maar het regent en het waait erg hard. Verder blijft het tot vlak voor de start van het 'kindervuurwerk' spannend of het doorgaat. We blijven dus maar lekker thuis. Uiteindelijk is het toch wel doorgegaan.

Het weer is in andere plaatsen heel anders: in Melbourne en Adelaide is het de heetste Oudjaarsdag sinds jaren: 40+ graden! In Sydney is het ook zeer aangenaam, alleen hier is het koud!

Vlak na 24.00 uur worden we gebeld: m'n ouders. Dat hebben ze goed getimed! Na het vuurwerk probeer ik m'n zus te bereiken en spreek ik wat in op de voicemail.

Het is nu dus echt 2008, wat zal dit jaar brengen? Ik ben erg benieuwd!

Het waait vandaag een stuk harder dan gisteren. We wagen het er toch op en rijden naar Southport. Onderweg in Southport is het echt heel druk op de weg, we komen dan ook later aan dan we hadden gepland. Dat betekent dus ook minder tijd om aan te koppelen, omdat we rekening moeten houden met de high tide.

Onder water is het zicht echt heel slecht. Na 20 minuten heb ik het echt wel gehad en komen we weer boven. Precies op dat moment gaat het heel hard regenen, ach we zijn toch al nat ;) Een uur later komen de andere 2 boven. Ze hebben het zeepaardje niet gezien, hoewel we van andere duikers hebben begrepen dat het er toch echt was. Deze duik was niet zo'n succes, maar die van gisteren was echt heel goed.

Om een uur of 9 vertrekken we richting Southport voor een kantduik. Het weer is goed, lekker warm en zonnig alleen wel behoorlijk wat wind.

Vandaag proberen we onze nieuwe 3mm wetsuits uit. Wel hebben we allebei een sharkskin eronder, een soort fleeceshirt. Heel vreemd om na jaren weer in een wetsuit te duiken. Ik heb echt veel te veel lood bij me en zak dus als een baksteen. De duik is heerlijk, zeker na zo'n 2.5 maand niet gedoken te hebben. We zien weer van alles: catfish, het zeepaardje, flathead, veel leatherjackets en trumpetfish. We zien ook een kleine lionfish. Wanneer Sascha deze wil fotograferen voel ik opeens iets aan m'n vinger: ben gewoon gebeten door een vis! Je ziet echt 3 puntjes van z'n tanden in m'n vinger staan. Ze lijken zo lief, maar ondertussen ;)
Na 80 minuten komen we weer boven. M'n langste duik ooit! Na de duik eten we nog wat in een tentje bij de Gold Coast Seaway en daarna lopen we nog even over de pier. De zee is echt spectaculair! Hele hoge golven, echt heel wild. De stranden zijn afgesloten.
Op de terugweg maken we nog even een omweg naar Mount Cotton. Daar rijden we ook langs Sirromet, met de vineyards. Eenmaal terug in Brisbane laten we gelijk onze flessen weer vullen en strikken we 2 medewerkers om morgen mee te gaan duiken. Ze willen nu eindelijk zelf het zeepaardje ook wel eens zien. Na 1.5 uur gaan we pas weer weg. Dat gebeurt bijna elke keer als we daar zijn.

Na een slechte nacht slagen is Sas als eerste wakker. Hij gaat alvast de duikspullen weer inpakken. Rond 5.50 uur ga ik lekker douchen. Het is een heerlijke douche, met een lekkere harde straal. Na de douche begin ik een beetje wakker te worden.

Het ontbijt staat al klaar: heerlijk fruit en getoast brood. Sas waagt zich aan de Vegemite en dat is ook gelijk de laatste keer dat hij dat gegeten heeft ;)

Na het ontbijt pakken we alles in en zetten we het in de auto. Het waait en regent erg hard, lijkt wel herfst! Dan nemen we afscheid en rijden we terug naar huis. Deze keer gelukkig geen files, en 3.5 uur later zijn we bij ProDive. We willen nl natuurlijk wel ons geld terug. In de winkel zijn ze erg verbaasd als we binnenkomen, we horen hier toch helemaal niet te zijn? Ze hadden nog niet gehoord dat de trip was afgelast, voor het eerst sinds jaren. Vlak na ons arriveren nog 2 'slachtoffers' van de annulering. We schrijven ons maar alvast in voor een dagtrip naar Cook Island op 13 januari.

Na alles thuis te hebben uitgepakt, gaan we maar wat boodschappen halen. We hadden nl. niet gerekend dat we thuis zouden zijn. Volgens het nieuws worden er nu voorbereidingen getroffen om Fraser Island volledig te evacueren. We zien nu wat beelden, het ziet er behoorlijk heftig uit. Ik ben dan ook erg blij dat we in de haven zijn gebleven.

Morgen willen we wel in Southport gaan duiken, kijken hoe het er daar is. Het zeer slechte weer bereikt vandaag de Sunshine Coast en zou zondag de Gold Coast moeten bereiken. We zullen wel zien wat het wordt, het is wel spannend!

Vanochtend zie ik dat we een sms'je hebben gekregen: m'n zusje is gisteren ten huwelijk gevraagd! Ik heb natuurlijk gelijk een berichtje teruggestuurd, niet bij nagedacht dat het bij hun nu 2.00 uur 's nachts is. Echt zo leuk voor haar, ik ben ook heel benieuwd wanneer ze gaan trouwen!

Ondanks de spannende weersverwachting krijgen we geen annulering door. Dus rond 12.30 uur stappen we in de auto op weg naar Hervey Bay. Al snel blijken meer mensen dezelfde kant op te willen. Tot voorbij Caboolture staan we in de file. Vlakbij Nambour zien we een bord met de 'Big Pineapple'. Die moeten we zien! We nemen de afslag en daar staat 'ie: een grote ananas. Je kan er zelfs op klimmen om van het uitzicht te genieten. Verder niet echt heel spannend, dus we rijden verder.

Na zo'n 3 uur rijden, passeren we Gympie, na Brisbane de eerste grote stad die we tegenkomen op de route. Ik dacht eigenlijk dat het een klein dorp was, maar het is echt groter dan ik had verwacht. Na een korte stop in Cooloola (what's in a name!) komen we rond 17.00 uur aan in Hervey Bay. Ken heeft ons weer goed de weg gewezen!

De boot is echt behoorlijk groot en heeft 2 dekken. We hebben een eigen kamer aan de voorkant van de boot. Niet groot, maar kunnen alles kwijt. We zetten ons setje vast in elkaar voor de eerste duik morgenochtend. Daarna worden we begroet door Terry en Clive, die we al kennen van ProDive. Leuk dat ze er ook bij zijn. Volgense de deskundigen aan boord zouden we niet zo'n last moeten hebben van de sterke wind. Het lagedrukgebied is totaal onvoorspelbaar, maar voorlopig lijkt het een heel stuk ten noorden van ons te zitten. We zullen wel zien.

Echter, rond 19.00 uur komt de kapitein met slecht nieuws. De trip is geannuleerd. Het lagedrukgebied is opeens een heel stuk opgeschoven: ze willen nu de Fraser Island gaan ontruimen. En dat ligt heel dicht bij ons. Het komt niet echt onverwacht, maar het is toch wel jammer. Het weer is opeens een stuk slechter geworden. We blijven vannacht wel op de boot en gaan dan morgen maar weer naar huis. Leuk stukje rijden voor een avondje uit ;)

Morgen gaan we op vakantie! Vandaag dus nog even wassen en alvast zoveel mogelijk inpakken. Maar eerst even lekker uitslapen, lekker geen wekker die ons wakker maakt.

's Middags kijken we weer een film: 'I am Legend', echt een goede film. Tijdens het avondeten horen we verrassend nieuws met het weerbericht: er ligt een actief lagedrukgebied iets ten noorden van ons duiktrip bestemming en ze verwachten dat het wel eens een cycloon zou kunnen worden. Verder is er een windwaarschuwing afgegeven voor het gebied tussen Noord-Queensland en Hervey Bay, waar vandaan de boot morgen vertrekt. Die cycloon wordt komende week verwacht, maar er ontwikkeld zich nog een lagedrukgebied die zaterdag al een cycloon zou kunnen worden!

Wij zijn erg benieuwd of de vakantie nog doorgaat, het ziet er niet echt geweldig uit! Op internet waarschuwen ze al voor windsnelheden van 35-40 knopen per uur en golven van 3-4 meter hoog. Dat zie ik niet echt zitten, word van kleine golfjes al zeeziek ;) Ik pak dus ook maar onze hele voorraad motionsickness pills in.

Het is Kerst! 's Ochtends roept Sas me: er liggen pakjes onder de kerstboom! Blijkbaar heeft Santa ons huis kunnen vinden.

Er was regen voorspeld, maar het blijft lekker droog. Dus gaat om 15.00 uur de barbeque aan. We genieten van een heerlijke kerstlunch/diner met een lekker roseetje. Dat is het goede leven! Toch wel even wat anders dan in de winter in Nederland.

Na de bbq kijken we lekker wat films: 'Surf's Up', ' The Simpsons - The Movie'. 's Avonds bel ik naar Nederland. M'n ouders, zus en zwager houden vandaag de traditionele kerstfondue. Dit jaar is het bij m'n zus. Dat mis ik wel, het is heel vreemd om er niet bij te zijn. Gelukkig hebben we telefoon zodat we elkaar in ieder geval kunnen spreken. M'n zus verteld dat ze volgende week hun pup op gaan halen, een Duitse herder. Echt heel leuk. Ik krijg de website door waar ik de foto's van de pups kan bekijken. Natuurlijk heb ik ook nog even met m'n ouders bijgepraat en iedereen hele prettige kerstdagen gewenst. M'n zus moet huilen en ik dus ook, dit echt het moeilijkste aan het emigreren.

Het is de laatste dag voor Kerst. Ik heb nog genoeg werk liggen, dus ik neem op tijd de bus. Het is echt opvallend stil in de bus en op de weg. Zo stil dat ik binnen 20 minuten op m'n werk ben. De meeste collega's zijn vandaag al vrij. Het blijft tot zeker 9.00 uur stil en dan komt iedereen langzaam binnen druppelen.

De ochtend vliegt voorbij. Wanneer ik rond 12.30 uur de post bij het postkantoor wil gaan afleveren komt m'n baas er aan. Ze meldt dat dat ze heeft besloten dat de QCA nu dichtgaat. Goed plan! Ik wens haar prettige feestdagen en loop naar het postkantoor. Uiteindelijk ben ik al om 13.30 uur thuis. Sas is ook al klaar met werken. Heerlijk zo'n werkdag!

Aan het eind van de middag halen we nog even wat boodschappen bij de Coles. We hebben ook een schotel met allerlei olijven en andere hapjes besteld. Helaas hebben ze de verkeerde schotel klaargemaakt en moeten ze dus nog even de juiste maken. Met duizendmaal excuses krijgen we uiteindelijk wat we besteld hebben. De schotel is wel iets groter dan we hadden verwacht, we kunnen de hele straat hiervan te eten geven ;)

Australian Jingle Bells

Dashing through the bush,
in a rusty Holden Ute,
Kicking up the dust,
esky in the boot,
Kelpie by my side,
singing Christmas songs,
It's Summer time and I am
in my singlet, shorts and thongs

Oh! Jingle bells, jingle bells, jingle all the way,
Christmas in Australia on a scorching summers day,
Hey!Jingle bells, jingle bells, Christmas time is beaut !,
Oh what fun it is to ride in a rusty Holden Ute.

Engine's getting hot;
we dodge the kangaroos,
The swaggie climbs aboard,
he is welcome too.
All the family's there,
sitting by the pool,
Christmas Day the Aussie way,
by the barbecue.

Oh! Jingle bells, jingle bells, jingle all the way,
Christmas in Australia on a scorching summers day,
Hey!Jingle bells, jingle bells, Christmas time is beaut!,
Oh what fun it is to ride in a rusty Holden Ute.

Come the afternoon,
Grandpa has a doze,
The kids and Uncle Bruce,
are swimming in their clothes.
The time comes 'round to go,
we take the family snap,
Pack the car and all shoot through,
before the washing up.

Oh! Jingle bells, jingle bells, jingle all the way,
Christmas in Australia on a scorching summers day,
Hey!Jingle bells, jingle bells, Christmas time is beaut!,
Oh what fun it is to ride in a rusty Holden Ute.

Vandaag weer een mijlpaal: we zijn alweer 6 maanden hier! Het is echt niet te geloven. Aan de ene kant voelt het helemaal niet zo, dat we hier veel korter zijn. Aan de andere kant hebben we al een heel normaal ritme opgebouwd, alsof het nooit anders is geweest. Maar we hebben nog geen moment spijt van onze beslissing om hier naar toe te komen, het is tot nu toe allemaal heel soepel verlopen. Benieuwd wat het komende jaar gaat brengen!

Sas is inmiddels al druk bezig om de duikuitrustingen na te lopen, om te kijken of alles werkt, in verband met onze vakantie die over een paar dagen gaat beginnen. We blijken nog wel een safety sausage nodig te hebben, en een aantal glowsticks voor de nachtduiken. Na de boodschappen, in de nieuwe Woolworths, gaan we dus maar even naar de duikshop.

's Avonds eten we wat vroeger, we worden nl voor 18.45 uur verwacht op Anzac Square in de stad. We gaan een tour maken langs de huizen die mee hebben gedaan aan de jaarlijkse Christmas Lights wedstrijd. Ze maken er hier nogal wat werk van. In de bus zitten ook 2 families die allerlei kerstliedjes zingen tijdens de rit. We rijden via Stafford Heights, naar een zeer luxe wijk (McDowall), en vandaar uit naar Albany Creek, Bracken Ridge (leuke suburb!) en via Sandgate weer terug. De rit duurt ongeveer 3.5 uur. We stoppen op 6 plekken, maar na de 3e of 4e stop hebben we het eigenlijk wel gezien. Het is leuk gedaan, maar echt heel erg overdone. Overal flikkeren lichtjes, bewegen rendieren en de mensen zijn er zeker een half jaar mee bezig geweest. Maar toch heel leuk om eens een keertje te zien, ik geloof alleen niet dat wij zoiets zouden doen.

Na een aantal zeer drukke weken beginnen we bij de QCA nu eindelijk te merken dat het bijna Kerst is. Het is allemaal wat rustiger, we krijgen tijd om wat achterstallig werk weg te werken. Belangrijker: we hebben tijd om even lekker bij te kletsen, zonder dat we nog honderd dingen moeten regelen. Overwerken hoeft even niet meer, we gaan lekker allemaal eens op tijd naar huis.

Rond een uur of 4 wordt een fles rode wijn opengetrokken. We staan lekker bij de receptie nog de laatste kerstkaarten in de enveloppen te stoppen onder het genot van een lekker glaasje. Dan wordt er gebeld: m'n vader! Zo leuk dat hij me gewoon op het werk belt, het lijkt dan net of we helemaal niet zo ver weg zitten. Het is bij hem 7.10 uur 's ochtends. We praten even wat bij, terwijl mijn collega's redelijk schaapachtig m'n Nederlands proberen te volgen.

Erg leuk einde van de dag!

Vandaag wordt er weer nauwelijks gewerkt. Vanaf 12.00 uur hebben we een Christmas Board Lunch, een lunch voor alle medewerkers en de board members. Een stuk formeler dan het feestje van afgelopen vrijdag. Ik heb voor de gelegenheid een mooie jurk aangetrokken, niks formeels maar een lekkere zomerjurk.

Rond 12.00 uur beginnen we met de pre-lunch drinks: champagne. Het is erg gezellig om weer even bij te kletsen met andere collega's, zeker na afgelopen weken die echt ontzettend druk zijn geweest. Een uur later begint de lunch. We zitten allemaal aan tafeltjes van 8 personen, met een tafelschikking. Ik zit tegenover een voormalig voorzitter van de Board, echt een fascinerend persoon. Hij is rond de 80, en vertelt honderduit over hoe Brisbane vroeger was en hoeveel bewondering hij heeft voor het bedrijf. We praten, uiteraard, over mijn emigratie en het is echt heel gezellig. Nog belangrijker: het eten is heerlijk! Rond een uur of 5 vind ik het wel tijd worden om naar huis te gaan, we hebben tenslotte nog een hele werkweek te gaan.

Na de boodschappen ronde gaan we richting de duikshop. Sascha heeft gisteren in z'n droogpak gedoken en besloot toen dat het echt tijd wordt voor een natpak. Hij werd natter van het zweten dan van het water ;)

Over 11 dagen gaan we op vakantie, en we gaan op zoek naar een lekker dunner natpak. We hebben thuis nl wel wetsuits, maar die zijn 7mm dik. Dat is niet echt prettig. In de duikshop probeer ik eerst een 5mm pak. De benen zijn veel te lang, en het is nog niet echt fijn om aan te trekken. Daarna probeer ik een 3mm pak. Dat zit een stuk beter! Voor eronder koop ik nog een 'sharkskin': een shirt van neopreen met een soort fleecelaagje van binnen. Heerlijk!
Sascha besluit ook om toch maar voor de 3mm wetsuit te gaan en een sharkskin. Geslaagd dus en we zijn nog een stuk goedkoper uit dan we hadden verwacht. Mooi!

Eenmaal thuis is het toch tijd om de kerstboom op te zetten. Ik heb wel het gevoel dat ik het gewoon midden in het jaar opzet, in plaats van rond de Kerst. Het kerstgevoel wil maar niet echt komen. Misschien dat de boom helpt ;)

Vandaag is het zover: m'n eerste Christmas Party van m'n werk. 's Ochtends eerst nog even werken, met name aan de kerstversiering. We hebben nl ook een competitie tussen alle teams wie de mooiste kerstversiering heeft, er is zelfs budget voor gereserveerd: $125 per team! Gelukkig hebben we een ontzettend creatieve collega die geweldige ideeen heeft. De CEO wordt de kerstman die in de slee zit. De rendieren worden gevormd door de 4 directors. De rest van ons team zijn de elfen die de cadeautjes maken. HEt ziet er heel mooi uit.

Rond 12.00 uur vertrekken we per taxi's richting West End. Onderweg hoor ik een, helaas, bekend deuntje: Una Paloma Blanca van de George Baker Selection, geloof ik . M'n Nederlandse hart klopt van trots ;))
We genieten eerst van een lekkere 3-gangen lunch met de nodige hoeveelheid wijn, bier en andere alcoholische drankjes. Daarna wordt het tijd voor de activiteit: pool. Dat wordt de 2e keer in mijn leven dat ik dat speel. Ik blijk er niet echt talent voor te hebben, maar krijg gelukkig in ieder geval 1 bal in de pocket! Het is echt heel gezellig, alleen blijken naar verloop van tijd toch een aantal mensen iets teveel te hebben gedronken.

Rond een uur of 18.30 ga ik maar eens richting huis. Een leuk begin van het weekend zo'n feestje!

Iets voor 17.00 uur loop ik snel naar het station. Ik heb nl. om 17.30 uur een afspraak bij de tandarts in Milton, en moet echt m'n trein halen. Gelukkig vertrekt die mooi op tijd en kom ik zoals gepland mooi op tijd aan bij de tandarts. Eerst moet ik natuurlijk even een formulier invullen. Als ik daar mee bezig ben, komt Sas er ook aan. Hij is nl. na mij aan de beurt.

In hetzelfde gebouw zit ook de arts die duikkeuringen verzorgt. Na overgehaald te zijn door Sas, besluit ik toch maar een afspraak te maken. Het moet toch gebeuren, wil ik hier cursussen gaan doen. Op 7 januari ben ik aan de beurt.

Ik heb een vrouwelijke tandarts die geduldig alles uitlegt. Het geeft mij een prettig gevoel, nl. dat ik in goede handen ben. Ze kijkt alles even na en zegt dan dat ze even foto's wil maken. Prima, lijkt me. Op de foto's is een gaatje zichtbaar die van de buitenkant niet goed te zien is. Die moet gevuld worden, dat doe ik wel na de vakantie. Daarna is de mondhygieniste aan de beurt. Dat is een zeer uitgebreide behandeling. Na afloop hebben zowel Sascha als ik het idee dat dit wel een goede tandartsenpraktijk is.

De behandelingen moeten wel gelijk betaald worden. Dit gaat niet via Medicare, maar via onze Private Health Insurance. We betalen met onze verzekeringspas. Helaas wordt niet alles vergoed, dus we mogen ook onze bankpas nog even gebruiken. Dat is iets waar ik nog steeds even aan moet wennen.

Nadat we de boodschappen hebben gedaan, gaan we bij een fietsenwinkel kijken. Ik kan nl echt niet met m'n eigen fiets (3 versnellingen) de heuvels op en Sascha heeft niet zo'n vertrouwen meer in zijn eigen fiets, met name de remmen, en dat is toch lastig als je met 50 km p/u de berg afrijdt!

In Auchenflower vinden we een fietsenwinkel. We worden heel goed geholpen en vinden de fietsen de we waarschijnlijk wel willen hebben. We gaan er nog wel even over nadenken, het is toch wel weer een hoop geld bij elkaar.

Daarna gaan we een stukje rijden. We gaan richting het westen, die kant zijn we nog niet opgeweest. De eerste grote stad is Ipswich, waar het over het algemeen veel warmer wordt dan in de rest van ZO-Queensland. We rijden verder het binnenland in, op zoek naar de dammen waar ons water vandaan komt. Eenmaal in de buurt van de dammen zien we in de verte wat water, terwijl we volgens de Tom-Tom echt over het water heen zouden moeten rijden. Dat is echt confronterend. Nu zien we pas echt hoe erg het eigenlijk is. We rijden verder en gaan over over Mount Glorious. Het doet z'n naam eer aan, we rijden door het regenwoud en komen plekjes tegen met geweldig uitzicht!










We gaan nog verder rijden en komen langs Samford wat ons bekend voorkomt. Voor ons gevoel zitten we echt uren van Brisbane af, maar volgens Ken (de Tom-Tom) zijn we +/- 30 minuten van ons huis vandaan! De laatste dam die we tegenkomen in de North Pine Dam. Ook die ziet er behoorlijk leeg uit. Volgend het bord zouden we erg dicht in de buurt van het water moeten zijn, maar zoals je ziet is het water behoorlijk ver weg.

Om 14.30 uur loop ik vanaf m'n werk richting Wickham Terrace waar de KNO-arts zit. Onderweg kom ik langs het Shrine of Remembrance en ik kom erachter dat Brisbane een molen heeft! Zo zie je nog eens wat.

Ruim op tijd loop ik het Medical Centre in waar ik de afspraak heb. Eenmaal binnen moet ik natuurlijk even wat formulieren invullen omdat ik daar voor het eerst, en hopelijk voor het laatst ben.

De KNO-arts is een aardige man. Hij vraagt naar de voorgeschiedenis en na een blik in m'n oren krijg ik een spoeling in m'n geinfecteerde oor. Ik blijk nl een soort fungus infectie (schimmel, lekker he!) te hebben. Hij schraapt al het geinfecteerde materiaal uit m'n oor, wat trouwens niet echt heel prettig is. Wanneer hij klaar is krijg ik een zalfje met antibiotica in m'n oor. Verder krijg ik een recept voor een spoeling mee wat ik de komende 3 weken 3 keer per dag moet gebruiken. Dan zou het over moeten zijn. Dat komt goed uit, want over 3 weken gaan we op vakantie. Verder ziet alles er goed uit, wat toch wel weer een opluchting is! Ik kan dus gewoon gaan duiken over een paar weken!

Afgelopen weekend zijn we bij BigW gaan kijken voor de kerstinkopen. Ja, het is nog niet eens Sinterklaas geweest maar toch moeten we al aan de kerstinkopen denken. Aanstaande woensdag (5 december) wordt er bij mij op het werk aan "Secret Santa" gedaan (lootje trekken) en daar moesten we natuurlijk nog het een en ander voor halen.

Tijdens onze zoektoch door BigW kwamen we een bijzonder aardig boek tegen. The Big Fat Book of Aussie Jokes- Warren Fahey. Carola kon dat boek natuurlijk niet laten liggen. En daarom zit ik het nu thuis door te bladeren. Tijdens het doorbladeren kwam ik toch wel een hele aardige beschijving van Australie tegen die ik jullie niet wil onthouden.


God's own country

In the beginning God created day and night. He created day for footy matches,
going to the beach and barbecues. He created night for going prawning, sleeping
and barbecues. God saw that it was good.

Evening came and morning came and it was the Second Day.

On the Second Day God created water - for surfing, swimming and barbecues on
the beach. God saw that it was good.

Evening came and morning came and it was the Third Day.

On the Third Day God created the earth to bring forth plants, to provide
tobacco, malt and yeast for beer and wood for barbecues. God saw that it was
good.

Evening came and morning came and it was the Fourth Day.

On the Fourth Day God created animals and crustaceans for chops,
sausages, steak and prawns for barbecues. God saw that it was
good.

Evening came and morning came and it was the Fifth Day.

On the Fifth Day God created a bloke - to go to the footy, enjoy the
beach, drink the beer and eat the meat and prawns at barbecues. God saw
that it was good.

Evening came and morning came and it was the Sixth Day.

On the Sixth Day God saw that this bloke was lonely and needed someone to go to
the footy, surf, drink beer, eat and stand around the barbecue with. So God
created mates, and God saw that they were good blokes. God saw that it was
good.

Evening came and morning came and it was the Seventh Day.

On the Seventh Day God saw that the blokes were tired and needed a so God
created sheilas - to clean the house, carry children, wash, cook and clean the
barbecue. And all was good.

Evening came and it was the end of the Seventh Day.

God sighed, looked around at the twinkling barbecue fires, heard the hiss of
opening beer cans and the raucous laughter of all the blokes and sheilas, smelt
the aroma of grilled chops and sizzling prawns, and God saw that it was not just
good, it was better than that, it was bloody good.

It was Australia!

Ongelooflijk, het is al weer eind november! En weer een week voorbij voordat ik het in de gaten heb.

's Ochtends krijg ik gelukkig al snel de KNO-arts te pakken. As woensdag kan ik terecht. Hij zit in een private hospital, redelijk dicht bij mijn werk. Gelukkig hebben we afgelopen week de pasjes van onze private health insurance gekregen, kan ik gelijk dan gebruiken.

De rest van de dag verloopt erg chaotisch. Zo aan het eind van het jaar is het erg druk, terwijl ik juist had verwacht dat het wat rustiger zou worden.

Maar goed, rond 17.00 uur sluit ik af en begint m'n weekend! Helaas niet duiken, zoals het er nu naar uitziet, zal dat misschien zelfs wel pas in de vakantie weer gaan gebeuren.

Tot vanochtend had ik het idee dat ik eindelijk van mijn oorontsteking af was. Helaas, niet dus.
Zodra ik op m'n werk ben probeer ik gelijk de huisarts te bellen. Gelukkig kan ik vanmiddag al terecht.

Rond 15.15 uur vertrek ik richting Red Hill, waar onze huisarts zit. Ze heeft echt geen flauw idee wat er nu precies aan de hand is. We hebben al zoveel oordruppels en zelfs antibiotica uitgeprobeerd, dat er maar 1 ding op zit: een KNO-arts zoeken. Ze probeert 5 KNO-artsen, die allemaal pas in februari ruimte hebben. Een arts kan ze niet bereiken, die ga ik morgen proberen. De kans is wel groot dat ik bij die wel op tijd terecht kan. Ik wil er nl. wel voor onze vakantie van af zijn!

Pas na 16.30 uur ga ik bij de huisarts weg. Ik bel naar mijn werk om te zeggen dat ik vandaag niet meer terugkom, morgen weer een nieuwe dag.

Vanochtend keek ik uit het raam van mijn kantoor, en zag ik tot m'n schrik een aantal glazenwassers de ramen wassen van het kantoorgebouw schuin tegenover ons gebouw. Dat is op zich niet zo vreemd, maar het feit dat ik naar boven moest kijken vanaf de 19e verdieping geeft wel een extra dimensie aan deze foto's:

Vandaag hebben we onze eerste Christmas Party, nl. van Sascha's werk. Het wordt gehouden in een park in St. Lucia. Als we daar aankomen zijn er al aardig wat mensen. Voor de kinderen is er een springkasteel en een kleine kinderboerderij opgezet. Erg leuk. We krijgen allemaal een kleed en er is eten en drinken in overvloed. Voor de dames is er een Body Shop workshop, waar we lekker allerlei cremes ed kunnen uitproberen, heerlijk! Na de heerlijke BBQ, komt de Kerstman voor de kleintjes.

's Avonds gaan we naar de film. Een aantal weken geleden heeft Sascha 2 'Gold Class'-vouchers gekregen, en die gaan we nu gebruiken in de bioscoop in Chermside. Gisteren heb ik plaatsen voor Lions for Lambs gereserveerd. De Gold Class is echt de Business Class van de bioscoop. We moeten zelfs door een aparte ingang naar binnen, zodat we niet bij de rest zitten ;) De lounge is lekker luxe en we krijgen een kaart zodat we van te voren wat uit kunnen zoeken wat we willen eten en drinken tijdens de film. We kunnen aangeven hoe laat we het bezorgd willen hebben! De bioscoop zelf is geweldig: de stoelen zijn gigantisch en kunnen helemaal versteld worden (met uitschuifbaar voeteneind en zo), en er zijn maar 40 stoelen. De film is goed, soms een beetje vaag.

Op weg naar huis horen we de uitslag van de verkiezingen die vandaag werden gehouden: na 11,5 jaar Howard is het nu Kevin Rudd (Labor) die het mag gaan proberen. We zullen zien wat dat gaat opleveren. Het is in ieder geval beter voor het milieu, aangezien hij beloofd heeft het verdrag van Kyoto te ratificeren (iets wat Howard altijd geweigerd heeft). Voor de rest is het afwachten wat hij gaat doen, maar we denken dat het wel goed is dat nu iemand anders het roer overneemt.

Na een ruig rugbyseizoen is het nu tijd voor een andere 'ruige' sport: cricket!
Wat we ook proberen, het blijft voor ons een volstrekt onbegrijpelijke sport, met z'n lunchpauzes en volledig witte uitrusting.

Sascha heeft even gezocht op internet en een overzicht van de regels gevonden. Succes met lezen!

Vandaag is het Remembrance Day. Dat is zeg maar de Dodenherdenking hier. Elk jaar op de 11e dag van de 11e maand om 11.00 uur houdt iedereen hier 1 minuut stilte om de gevallen soldaten te herdenken. Het symbool is de rode klaproos.

's Ochtends gaat het alarm af: we moeten ontruimen! Gelukkig is het casual Friday, dus heb ik makkelijke schoenen aan. We zitten nl. op de 19e verdieping, en dat zijn een hoop traptreden ;)
De ontruiming verloopt lekker soepel, en buiten bij het verzamelpunt is het net zo relaxt. Goed begin van de dag ;)

's Middags is het behoorlijk druk, vooral omdat we nog een aantal dingen moeten doen voor een nieuwe collega die as maandag start. Als dat allemaal klaar is, is het tijd om de week af te sluiten. Onder genot van een glaasje wijn praten we nog wat bij, en dan ga ik lekker naar huis.

's Middags krijg ik een mailtje van Olga, een vriendin die ik heb leren kennen bij m'n vorige opdracht. Ze vraagt of we zin hebben om vanavond mee te gaan naar de Dockside Comedy Bar voor een avondje stand-up comedy.

Sas houdt er niet zo van, maar ik heb er wel zin in. We spreken af elkaar om 19.45 uur te ontmoeten bij de Comedy Bar. Ik kijk daarna gelijk even hoe ik daar met het OV moet komen, en dat valt gelukkig mee. Alleen de terugweg is erg lastig, omdat de bus die ik moet hebben dan niet meer rijdt. Gelukkig biedt Olga aan om me naar huis te brengen.

Na het werk ga ik eerst nog even naar huis om wat te eten. Ruim op tijd stap ik vlakbij de Story Bridge uit op Kangaroo Point. Toch altijd wel fijn als de routeplanner blijkt te kloppen ;) Ik ben natuurlijk veel te vroeg, dus loop ik nog even een rondje in de buurt van de Dockside Comedy Bar.

Wanneer ik Olga en haar vriend tegenkom gaan we naar binnen. Haar vriend is vandaag jarig, en dit is zijn cadeau. Er komen nog 2 oud-collega's, erg leuk om ze weer eens te zien. Dan gaat de show beginnen. De host van de avond heeft af en toe wel leuke grappen, maar ik vind hem vooral erg vervelend. Gelukkig zijn de 4 acts wel grappig. Het is echt een leuke avond, heerlijk gelachen en weer even bijgekletst met Olga.

Rond 11 uur ben ik weer thuis. Ik ga maar vlug naar bed, morgen moet er weer gewoon gewerkt worden.

Vandaag is een grote dag in Australie: de Melbourne Cup wordt gereden. Dit is het grootste paardenrace evenement van het land.
Ook bij de QCA staat deze hele middag in het teken van de Melbourne Cup. Allereerst is iedereen vandaag op z'n paasbest gekleed: dames in jurk (met hoed!) en heren in pak. Ik heb zelf geen hoed maar gelukkig heb ik een collega die een hele collectie heeft.

's Middags om 12.00 uur hebben we eerst de Calcutta. Iedereen kon van te voren voor $5,- een ticket voor een paard kopen. Hiervoor ben je eigenlijk voor 50% eigenaar, want tijdens de Calcutta (veiling), worden de paarden aan de hoogste bieder verkocht. Je kan dus alsnog eigenaar worden van je eigen paard, of van een totaal ander paard. Het bieden is echt heel leuk, zeker onder het genot van de champagne die wordt geserveerd ;)

Daarna kijken we de race met een heerlijke lunch: kip (traditie bij de Cup), salades en brood. Het bier vloeit ook rijkelijk, dus van werken komt vandaag niet heel veel meer. Om 14.00 uur is het grote moment aangebroken: de race gaat van start. Zo snel als het gestart is, zo snel is het ook weer afgelopen. Verbaasd vraag ik aan collega's of dat het nu was, en inderdaad: dat was DE race! Helaas win ik niets, maar ik ben wel weer een ervaring rijker.

's Avonds op weg naar huis zie ik veel mensen helemaal opgedoft op straat lopen. Die gaan allemaal lekker naar de pub om deze dag verder te vieren.

Een bijzondere middag moet ik zeggen, vooral omdat zo goed als het hele land even stil staat als deze race wordt gereden.

Eigenlijk hadden we vanochtend een DAN O2-cursus moeten hebben, maar vrijdagmiddag hebben we te horen gekregen dat we eerst onze EFR (Emergency First Response)/First Aid at Work gedaan moeten hebben. Volgens PADI mogen we het gewoon doen, maar Queensland Regels verbied het. Nou ja, dan niet. We gaan de cursus nu op 28 november doen, aangezien we op 17 november de EFR gaan doen.

Na lekker uitgeslapen te hebben, heeft Sas een verrassing. We gaan weg, maar ik heb geen idee waar naar toe. Aan de ene kant wel heel leuk, maar aan de andere kant vind ik het altijd wel prettig om te weten waar ik aan toe ben. Maar goed, ik laat het maar over me heen komen.

We gaan naar Mount Coot-tha, een heel mooi punt boven Brisbane met een waanzinnig uitzicht over de stad en de hele omgeving. Het blijkt ook verrassend genoeg ontzettend dicht bij ons huis te zijn! Het is een aardige klim met de auto naar boven, maar het is het meer dan waard. Op de top is een restaurant maar de belangrijkste attractie is natuurlijk het uitzicht. Geweldig! Ik kan me gewoon niet voorstellen dat we daar beneden ergens wonen! Volgens mij is het hier ook erg leuk dineren, zo in het donker met de skyline van Brisbane.



Nadat Sas foto's heeft gemaakt, en ik genoten heb van het uitzicht rijden we verder op Mount Coot-tha. We komen langs de gebouwen van de televisiezenders Nine, Seven en Ten die hier vandaan blijkbaar allemaal uitzenden. Op een gegeven moment stoppen we voor een kleine wandeling. Geen idee waar we naar toe gaan, maar het is maar een paar honderd meter. Maar goed ook, aangezien ik m'n slippers aan heb ;) Een leuke manier om je zondagochtend te besteden.

Gisteren is er een pakketje via international post bij ons bezorgd. Washandjes, die hebben ze hier namelijk niet, drop, hier ook moeilijk aan te komen en twee adventskalenders.

Direct na het openen natuurlijk gelijk de drop "gekeurd" en alles weer terug gestopt zodat Carola het ook kon bekijken. Nadat Carola alles opgeruimd had en de adventskalenders een mooi plekje had gegeven zijn we maar gaan eten.

De temperatuur is inmiddels opgelopen tot 30 graden (binnen) en dus hebben we na het eten de kalenders maar verplaatst naar de koelkast. Uiteindelijk hebben we ook de drop in de koelkast gelegd, deze begon ook al behoorlijk zacht te worden.



Het wordt natuurlijk nog veel warmer binnen als het echt zomer is. :)

Nog een paar weken en dan is het alweer kerst. Toen we in 2004 in Australie waren tijdens de kerstperiode hadden we geen idee dat het kerst was.

Dat is nu ook niet zo. Vorige week, met heerlijk mooi weer, heb ik 's avonds na het werk nog even boodschappen gedaan voor het avondeten. Tijdens het binnenlopen van de supermarkt zie ik uit mijn ooghoeken toch wel het meest bizarre dat ik tot nu toe heb meegemaakt.

De buitentemperatuur is rond de 30 graden, ik loop in een shirt met korte mouwen en een lange broek. (Kom net uit m'n werk dus heb nog geen korte broek aan). Ga ik de supermarkt binnen en daar wordt al reclame gemaakt voor kerstartikelen, slingers, lampjes en kerstkaarten met een sneeuwlandschap. Het moet niet veel gekker worden.

Volgens mij is het vandaag de eerste dag dat de zon de slaapkamer niet verlicht bij het opstaan. Het is een grauwe en warme dag. Eindelijk valt er weer eens regen van betekenis. Hopelijk valt er ook wat regen bij de dammen.

Het is alweer vrijdag, wat gaan die weken toch snel! Vandaag gaat een van de collega's weg en houden we een afscheidslunch in een restaurant aan de rivier. Het is heel gezellig en het eten is heerlijk. Wat een heerlijke locatie: mooi uitzicht op de rivier en de Story Bridge. Gelukkig schijnt de zon, hoewel ze voor vandaag wel onweer en regen hebben voorspeld.

De regen en onweersbuien hebben gelukkig gewacht tot na de lunch. We zijn net terug op kantoor als het hard begint te regenen. Perfecte timing!

Rond een uur of 4 wordt het tijd om aan het weekend te beginnen. Een keer per maand wordt er op vrijdagmiddag een borrel gehouden met een thema. Dit keer is het thema Halloween. De receptioniste heeft gisteren allerlei heerlijke hapjes gemaakt en met een lekker glas wijn is het een goed begin van het weekend! Wel moeten we nog even een quiz maken over Halloween. Het blijkt dat het van oorsprong een Iers feest is, tja zo leer je nog eens wat onder het genot van een glas wijn!

Rond 17.40 uur pak ik de bus naar huis, het is weekend!

Ik kan er nu niet meer omheen: de oorontsteking gaat echt niet vanzelf over. Al zo'n 1,5 week probeer ik het negeren, maar dat gaat nu niet meer. Het wordt tijd om een huisarts te gaan zoeken. We zijn hier nu inmiddels 4 maanden, maar een huisarts en tandarts hebben we nog niet.

Via internet kom ik erachter dat in Red Hill, vlakbij ons, een grote huisartsenpraktijk zit. Ik bel ze op en kan gelukkig om 17.00 terecht. Ik moet alleen even wat eerder komen om me in te schrijven.

Rond 16.45 loop ik de praktijk binnen. Het is gelukkig maar 10 minuten met de bus van m'n werk, dus goed te bereiken. De praktijk is in een weatherboard huis en ziet er heel goed uit. Ik krijg bijna het gevoel dat ik de set van de Flying Doctors binnenloop ;) De assistenten zijn heel vriendelijk en behulpzaam. Zoals gewoonlijk bij de huisarts loopt het flink uit en ben ik pas om 17.15 uur aan de beurt. De arts is ook heel vriendelijk. Zijn vrouw komt oorspronkelijk uit Uithoorn en ze hebben zelfs in Mijdrecht gewoond. Ongelooflijk, hier in Brisbane weet iemand waar Mijdrecht ligt! De arts ziet ook dat m'n oor flink ontstoken is en ik krijg een recept voor oordruppels en voor de zekerheid ook een voor een antibioticum, mochten de oordruppels niet helpen.

Ik heb echt de juiste praktijk uitgezocht, voel me prettig daar. Toch wennen, na altijd dezelfde huisarts in Nederland te hebben gehad. De apotheek is al dicht, dus morgen maar even de druppels ophalen.

Nu moeten we alleen nog een tandarts zien te vinden.

Vandaag zijn we al weer 4 maanden in Oz, weer een mijlpaal!

Na een hele drukke en hectische eerste week is het weekend! En eindelijk eens een weekend waarin we niets hebben gepland. Ik merk dat ik echt heel moe ben, en dat ik het helemaal niet erg vind om gewoon eens thuis te blijven en niets te hoeven.

Natuurlijk moet er nog wel even wat gehaald worden: de boodschappen. Maar daarna is het weekend voor ons. We gaan even naar de duikshop. Vorig weekend hebben we namelijk gezien dat ze tussen Kerst en Nieuwjaar een live-a-board trip naar de Bunker Group in Hervey Bay (het zuidelijkste puntje van het Great Barrier Reef) organiseren en wij willen wel mee. Ik heb afgelopen week gevraagd of ik eventueel vrij zou mogen krijgen, ondanks dat ik dan nog in m'n proeftijd zit. Gelukkig blijkt de QCA, net als vele andere bedrijven, gesloten te zijn in die periode dus dat komt perfect uit!

We schrijven ons dus in voor die trip, en geven aan dat we onze eigen kamer willen. Ik vind het nl. maar niets om ook 's nachts nog met allerlei onbekenden op een kamer te zitten. Gelukkig heeft de boot 2 aparte kamers en is er nog 1 over!

Vandaag merk ik pas goed dat we nu toch al wel een paar maanden weg zijn. Ik mis m'n zus en m'n ouders echt heel erg. Ik heb geen heimwee naar Nederland, alleen naar m'n familie. 's Avonds spreek ik ze gelukkig allemaal, en na wat tranen her en der hebben we ook nog gewoon met elkaar gepraat. Het was echt heel fijn om hun stemmen weer eens te horen!

Mijn eerste werkdag bij de QCA. Voor de zekerheid pak ik maar een bus eerder, je wilt natuurlijk niet te laat komen op je eerste dag!

Vandaag is echt een introductiedag. Met nog 2 nieuwe collega's krijg ik de hele dag presentaties en kennismakingsrondes te verwerken. 's Middags is er afternoon tea met iedereen die daar werkt, gelukkig een gezonde tea deze keer (geen taart en cake, maar heerlijk vers fruikt en toastjes). Verder krijgen we nog de nodige formulieren om in te vullen en krijgen we een stapel manuals mee ter bestudering.

Tijdens de ronde over de verdieping kom ik er achter dat ik een eigen kantoor heb. Dat had ik echt nooit verwacht, echt heel stoer! Ik heb een ontzettend mooi uitzicht op de rivier en omgeving, wat wil je ook op de 19e verdieping ;)

Aan het eind van de dag kan ik even achter mijn computer zitten. Robyn, nu mijn baas, vertelt een beetje wat ik allemaal ga doen en hoe de systemen werken. Voor ik het weet is het al 17.15 en tijd om naar huis te gaan! Deze dag is echt voorbij gevlogen, terwijl ik nog niets gedaan heb!

Het is echt heel vroeg als we moeten opstaan: 5.15 uur (!). Ik weet nu al dat ik dit nooit meer doe. Rond 6.00 uur vertrekken we naar de East Coast Marina in Manly, een suburb in Brisbane. Gelukkig wijst Ken ons de weg.

Na de boodschappen rijden we naar de duikshop in Milton. Mijn octopus blaast nl. door en dat is zonde van mijn lucht. Helaas hebben ze nu geen tijd om er naar te kijken, dus moet Sas m'n automaat maandag maar komen brengen. Morgen hebben we nl. al duiken gepland staan.
Verder schrijven we ons in voor 2 cursussen: DAN O2 (4 november) en EFR/First Aid at Work (17 november). Dat willen we al een tijdje, maar we bleven het maar voor ons uitschuiven. Dat kan dus nu niet meer.

Ook vragen we naar keuringsartsen die om kunnen gaan met astma. De gebruikelijke regel hier is nl. dat als je astma heb (in welke vorm dan ook) je absoluut niet mag duiken. Echt onzin, ik heb echt nog nooit last gehad van m'n astma. Dat zou dus betekenen dat ik nooit door de duikkeuring heen kom, en dat ik geen duikcursussen mag volgen.
Echter, de instructeur die ons helpt geeft me hoop. Volgens hem hoef ik niet opnieuw gekeurd te worden aangezien ik in mei al gekeurd ben, en ik dus een geldige keuring heb. Daarna is er niets veranderd aan mijn gezondheid, dus is er geen reden om opnieuw gekeurd te hoeven worden. Verder weet hij 1 arts die verstand heeft van de combinatie astma en duiken. Maar goed, de instructeur zegt dat ik me gewoon op kan geven voor de Rescue cursus en de Divemaster cursus, met de keuring die ik nu heb. Dat klinkt hoopvol.

's Avonds hebben we een lekkere BBQ, en daarna gaan we vroeg naar bed. Morgen gaat nl. al om 5.15 (!) uur de wekker voor een duiktrip naar North Stradbroke Island (Straddie).

Met een gemengd gevoel ga ik voor de laatste keer naar Hyder. Blij omdat ik een nieuwe baan heb, maar toch ook een beetje 'sad', ik heb nl. echt leuke nieuwe vrienden leren kennen.

's Middags neemt Olga me mee uit lunchen. Bij een klein cafeetje in West End vlakbij het werk kunnen we eindelijk eens samen gaan lunchen. Normaal kon dat niet omdat een van ons altijd de telefoon op moest nemen. De lunch is echt heel gezellig, we blijven ook zeker contact houden. Ondanks dat zij van Russische afkomst is en ik Nederlands, hebben we echt veel gemeen.

Nadat ik afscheid heb genomen van haar en andere collega's neem ik de rest van de middag vrij. Eerst breng ik mijn contract naar de QCA, zodat ze dat nog even kunnen verwerken in de systemen. Daarna ga ik lekker winkelen. Ik koop 3 broeken, een blouse, 2 paar schoenen en onmisbaar hier: een paar slippers! Tevreden met m'n aankopen ga ik weer naar huis. Wel lekker om eens een keertje vroeg thuis te komen.

Rond 10.00 uur vertrek ik van Hyder. Ik heb nl. om 11.00 uur mijn final interview bij de QCA, deze keer met de CEO (de grote baas). Ik merk dat ik nerveuzer ben dan voor het vorige gesprek. Nu ik zover ben gekomen, wil ik de baan gewoon hebben.

Iets over 11-en begint het gesprek. Gelukkig is Robyn, die van het vorige interview, er ook bij. De CEO, John, is een heel aardige man die echt voortdurend praat. Op 2 serieuze vragen na gaat het gesprek over Europa, waar je lekkere kaas en sausages kan kopen in Brisbane. Uiteindelijk is het na 1 uur en 15 minuten tijd om weg te gaan. Dat duurde iets langer dan de geplande 30 minuten! Wanneer ik wegga, zegt Robyn dat ze heel snel een beslissing gaan nemen en dat ze erg 'keen' zijn. Voor mijn gevoel heb ik de baan, maar nog even geduld hebben.

Eenmaal terug bij Hyder word ik al snel gebeld door Hays. Ik heb de baan!!! En ik krijg nog een heel mooi salaris ook! Hays moet nu alleen nog even met Hyder afstemmen wanneer ik daar weg kan gaan.

De rest van de dag kan ik me echt niet concentreren op m'n werk, er is maar een ding wat ik wil doen en dat is winkelen! Ik heb wel een goede reden daarvoor: ik moet bij de QCA wel netjes gekleed gaan, dus geen jeans meer.

Aan het eind van de dag hoor ik dat ik aanstaande maandag al kan beginnen bij de QCA, dit gaat allemaal wel heel snel. Nog maar 2 dagen en dan ga ik hier al weer weg. Olga, mijn directe collega bij Hyder, stelt voor om vrijdag samen te gaan lunchen als afscheid. Ze vindt het maar niks dat ik wegga, we kunnen namelijk heel goed met elkaar opschieten.

Aan het eind van de middag rijden we weer naar Southport, aangezien het high tide rond 18.00 uur is.

Het zicht tijdens de duik is echt heel slecht, maximaal 1,5 meter. We worden opgeschrikt door een rog die vanuit het niets wegzwemt en door een vrij grote flathead die hetzelfde geintje met ons uithaalt. Het slechte zicht in combinatie met het lawaai van de vele bootjes en jetski's zorgt voor een spookachtig sfeertje onder water. Ik voel me er niet erg prettig bij en na een minuut of 40 komen we weer boven water. Het is dan al donker en rondom in de bergen flitst het behoorlijk. Storm season is begonnen! Dat heeft niets met storm (harde wind) te maken, maar wel alles met thunderstorms (onweer).

Nadat we alles hebben ingepakt en ons hebben omgekleed blijven we nog een tijdje kijken naar de spectaculaire show. Sascha probeert ook een aantal foto's te nemen en dat is nog best lastig.

Onderweg naar huis begint het hard te regenen en dat blijft zo doorgaan tot we thuis zijn. Helaas betekent dat wel dat de was die ik buiten had laten hangen nu helemaal doorweekt is. Dat wordt weer opnieuw wassen. Ach, er is nu weer genoeg regen gevallen ;)

Na de gebruikelijke boodschappenronde, rijden we 's middags naar onze vaste duikstek in Southport. Het waait vandaag flink, maar eenmaal onder water is er geen stroming te bekennen. Het zicht is vandaag een stuk mindern: minder dan 5 meter. Dat zal vast wel te maken hebben met het weer.

Het zeepaardje is vandaag ondergedoken. Wel zien we een kleine lionfish, die vlakbij een grote murene zit. Verder nog een heremietkreeft, een octopus die zich heeft verstopt in het zand. Ook zien we een grote flathead, die ons elke keer weet te verrassen. Je ziet hem nl. niet wanneer hij stilligt, en wanneer hij wegzwemt schrik je behoorlijk! We moeten de tijd in de gaten houden, omdat we onze flessen nog moeten laten vullen. Dat betekent dat we na zo'n 50 minuten al weer boven water zijn. Snel pakken we onze spullen in en rijden we naar de duikshop voor wat lucht in onze flessen. Morgen gaan we nl. met een duikschool naar Stradbroke Island, en daarvoor moeten we om 6.45 (!) uur al in de haven van Manly zijn (zo'n 45 minuten van ons huis). Dan is het dus wel handig als onze flessen vol zijn.

Op weg naar huis worden we echter gebeld door de duikschool. De duiken morgen gaan niet door, ze vinden de weersomstandigheden (de harde wind) niet goed om uit te varen. Jammer, maar we hoeven nu tenminste niet zo vroeg op te staan. We hebben volle flessen, misschien dat we zelf wel weer gaan.

Mijn huidige baas heeft een mooie referentie geschreven, en die stuur ik zo snel mogelijk op naar Hays.

's Middags krijg ik een mail: de QCA wil me uitnodigen voor een final interview, as woensdag om 11.00 uur met de CEO! Het is een meet-and-great gesprek, kijken of het klikt en zo. Ik ben er echt heel erg blij mee, hopelijk wordt het wat!
Ik bel nog even met Hays om te vragen wat ik nu kan verwachten. Ze geven aan dat de andere kandidaat ook is uitgenodigd voor zo'n gesprek, maar dat de QCA toch een voorkeur voor mij heeft, gezien mijn personality en werkervaring! Verder ben ik ook benieuwd wat voor salaris ik kan verwachten, die vraag gaan ze nl. vast aan me stellen. Hays heeft me voor een mooi salaris daar neer gezet, ik kan me daar wel in vinden.

De rest van de dag loopt lekker relaxed, het is weer goed te merken dat het vrijdag is. Veel collega's zijn al weer terug naar Sydney gevlogen, waar ze wonen. De rest loopt in korte broek en op slippers.

Om 17.00 uur ga ik naar huis, het is weer weekend!

Om 8.00 uur heb ik het gebouw gevonden waar ik moet zijn voor m'n sollicitatiegesprek. HEt is bij de Queensland Competition Authority, en de rol is die van Executive Officer. De belangrijkste taak is het managen van alle correspondentie, rapporten etc. Dus ook editen van documenten en zorgen dat het goed in het Document Management System staat. Verder zal ik wat research moeten gaan doen voor de onderzoeken die ze verrichten, en wat secretariele werkzaamheden.

Het gesprek gaat echt heel erg goed. Ik spreek met de Director Corporate Services, die mijn directe leidinggevende zou moeten worden. Ze is echt heel outgoing, vriendelijk en ik voel me op m'n gemak. Dat zorgt ervoor dat ik precies kan zeggen wat ik wil, en na afloop heb ik er een goed gevoel over. Ze zegt zelf dat ze denkt dat ik veel te bieden heb voor de organisatie! Nu maar afwachten.

Eenmaal terug bij Hyder word ik al snel gebeld door Hays. De QCA heeft aangegeven dat ze een referentie van Hyder (waar ik nu tijdelijk werk) willen hebben. Verder gaat het nu tussen mij en een andere kandidaat, dus 50% kans! Ik vraag gelijk mijn huidige manager of hij mij een referentie wil geven. Geen enkel probleem zegt hij. Sterker nog, hij vraagt of ik interesse heb of de rest van de projecttijd (tot 2010) hier zou willen blijven! Dat komt voor mij als een totale verrassing, maar ik zeg dat als deze kans niets wordt ik wel interesse heb.

Kortom, een zeer geslaagde dag! 's Avonds horen we op het nieuws dat het vandaag een zeer warme dag was: 34 graden in de City! Ik dacht dat het aan mij lag, maar het was dus echt warm. Sterker nog, in Ipswich (ten zuiden van Brisbane) was het zelfs 37 graden! Ja, de zomer begint al aardig door te breken.

Ongemerkt is het al weer 2 oktober geworden: Sascha is vandaag jarig! We vieren het verder niet, maar toch is het wel bijzonder. De eerste keer dat hij in de lente jarig is ;) Laat het nu vandaag juist bewolkt zijn, terwijl we de afgelopen dagen alleen maar zon hadden.

Als ik thuiskom, laat hij vol trots zijn duikcomputer zien. Vanmiddag heeft hij die opgehaald bij de duikshop. Het is wel een 'swanky' ding moet ik zeggen! Hij heeft ook gelijk de zender op z'n fles laten zetten, zodat de computer ook het luchtverbruik in de gaten kan houden.

Vanmiddag trouwens goed nieuws te horen gekregen: ik heb as. donderdag een job interview voor een vaste baan! Afgelopen vrijdag ben ik gebeld door Hays of ik interesse had, en het leek me een ontzettend leuke baan. Nu dus maar goed voorbereiden, en hopelijk gaat het gesprek lekker.

Om iets voor 7.00 uur 's ochtends rijden we weer naar 'onze' duikstek in Southport. Het is 's ochtends vroeg maar al heerlijk warm, echt zomer voor ons Nederlanders! Voor de Australiers hier is het echter pas lente, dat belooft nog wat!

We maken echt een heerlijke duik, van maar liefst 75 minuten. En dat met m'n 10 liter flesje! Er staat nauwelijks stroming, wat erg prettig is. We zien weer erg veel, met als hoogtepunt het zeepaardje. Sas heeft de camera bij zich en we liggen zo'n 10 minuten stil om de beste foto's te nemen. Daarna zien we nog een sepia, wat trompetvis, weer veel leatherjackets, een aantal heremietkreeften en een catfish (die, zoals we later horen, giftige tentakels blijkt te hebben). Wat een heerlijk begin van het weekend!

Wanneer we weer terug zijn in Brisbane, gaan we even langs de ProDive-shop. Helaas is de duikcomputer van Sas nog niet binnen. We laten onze flessen vullen en maken ze jaloers met de foto's van onze duik ;)

's Ochtends draait Sas de hoofdkraan even open, zodat we kunnen douchen. De hoofdkraan zit buiten voor de garagedeur, maar gelukkig is het lekker weer ;) Ik heb echt het gevoel dat we aan het kamperen zijn, en iedereen die me kent weet hoe dol ik ben op kamperen ;))

Gelukkig is de loodgieter vandaag niet zo vergeetachtig, als we 's avonds thuiskomen blijkt de lekkage gerepareerd. Ik vind het echt ongelooflijk dat ze hier zo traag reageren op een waterlekkage, zeker met die water restricties! Maar goed, dit is typisch Australisch moeten we gewoon aan wennen.

De schoolvakanties zijn hier bezig (voorjaarsvakantie) en dat betekent relatief rustige wegen en belangrijker: de bussen rijden eindelijk eens op tijd, en ze zitten niet zo vol! De bus vandaag is zelfs zo op tij dat ik voor 8 uur al op m'n werk ben, terwijl ik pas om 8.30 moet beginnen.

Om 8.00 uur word ik gebeld door Sas. Hij kan het huis niet uit. Gisteravond is hij in de garage bezig geweest met z'n duikflessen en zijn tas (met huissleutel) daar laten staan. Vervolgens heeft hij met mijn sleutel alles afgesloten, ook de deur naar de garage. En ja, die sleutel heb ik vanochtend meegenomen toen ik naar m'n werk ging. Gevolg: ik moet weer naar huis. Gelukkig kunnen mijn collega's er wel om lachen. Deze keer zit het OV niet zo mee en pas na 1 uur en 20 minuten ben ik thuis. Gelukkig brengt Sas me met de auto terug naar m'n werk (een ritje van nog geen 15 minuten!).

Sas had nog iets leuks: de douchekraan kon niet meer dicht. We kunnen de kraan wel dichtdraaien, maar het water blijft er gewoon uitstromen. Hij heeft dus maar even met de real estate agent gebeld, en ze hebben toegezegd dat het snel gerepareerd wordt. Dat is snel voor Australische begrippen: dus dat is dus vast niet vandaag ;)
Sas heeft dus maar de hoofdkraan dichtgedraaid, zeker met die water restricties hier. Gelukkig hebben we hier allemaal een eigen hoofdkraan, anders had het hele blok zonder water gezeten. Aan het eind van de dag word ik gebeld door de makelaar: de loodgieter was vergeten (!) langs te komen, maar morgen komt hij echt. Ja, ja nou we zullen zien!

Vandaag zijn we al weer 3 maanden in Australie! Wat gaat de tijd hard, we hebben echt totaal niet het gevoel dat we al zolang uit Nederland weg zijn. Ik heb nog steeds wel het gevoel dat ik op vakantie ben, ondanks dat ik nu voor het eerst sinds 6 jaar fulltime werk.

's Ochtends gaan we eerst met de bus naar de City. We willen kijken voor een airco, aangezien de lente hier nu echt is aangebroken (= elke dag minimaal 28 graden met een heerlijk zonnetje!). Verder heeft Sas echt wat kleding nodig. De airco's vallen behoorlijk tegen qua prijs, we gaan dus een andere keer nog maar verder met zoeken. Nadat Sas wat kleding heeft gekocht, komen we precies op tijd bij de bushalte om onze bus naar huis te pakken. Wat een timing!

Na de lunch pakken we onze duikspullen in en rijden we naar Southport (Gold Coast). Onderweg belooft het weer weinig goeds, het regent op een gegeven moment zelfs heel erg hard. Bij de lokale duikshop vragen we even naar de weersverwachting, omdat ze ook onweer verwachten. Volgens hen komt het er wel aan, maar gaat het nog wel even duren. We besluiten toch te gaan duiken. Bij de duikstek is het erg rustig, het is een klein strandje waar we de auto lekker dichtbij kunnen parkeren. In de verte zien we in de bergen flitsen, maar we maken ons klaar voor de duik.

Eenmaal afgedaald blijkt echt dat we een hele goede keus hebben gemaakt. We zien echt van alles: zeepaardje (!), inktvis, een enorme flathead, een aantal murenen, een catfish (meerval), een ghost pipefish, veel leatherjackets. We hebben de camera niet meegenomen maar voor foto's zie: Diving The Gold Coast. Het zicht is niet geweldig (5-8 meter), maar goed genoeg voor ons. Het is een heerlijke duik, de heenweg tegen de stroming in (die niet echt heel sterk is). De terugweg zweven we met de stroming mee, heerlijk!
Wanneer we de gehuurde spullen terugbrengen bij de duikshop, horen we dat het heel hard heeft geonweerd en geregend. We hebben er echt niets van gemerkt!

Eenmaal thuis heeft de duik toch een staartje: Sas is z'n duikcomputer kwijt. Morgen dus maar gelijk kijken voor een nieuwe, hij heeft er toch een nodig.

Na een dag werken worden we 's avonds gebeld. Het is de dochter van een vriend van m'n vader (ja volg je het nog) die met een vriendin een rondreis maakt door Australie. Ze zijn alleen vandaag in Brisbane.

Een paar uur later komen ze even langs. Ze vragen of we weten waar het dichstbijzijnde politiebureau is, omdat ze haar portemonnee kwijt is. Ik zoek even, het blijkt het hoofdbureau in de City te zijn. Ze zitten op een camping een paar honderd meter bij ons vandaan en hadden 's middags al aangebeld in de hoop dat een van ons wel thuis zou zijn.

Het is wel grappig om 2 totaal onbekenden, voor ons dan, over de vloer te hebben. Ze zijn nu een paar weken aan het reizen, via Tasmanie nu onderweg naar Cairns. Ze hebben dus nog een stukje te gaan. Een onverwacht leuke en gezellige avond!

Het was de bedoeling dat we dit weekend eindelijk weer eens zouden duiken. Helaas heb ik iets verdraaid in m'n nek of zo, zodat ik niet kan duiken. Sascha gaat wel en heeft voor vandaag afgesproken met iemand via internet om te gaan duiken bij de Spit, Southport. HEt is een soort blind dive (variant van blind date) want hij weet alleen de naam en dat diegene in een witte Holden (Opel) rijdt!

Het is nu echt heerlijk weer in Southport (zon + 28 graden en een lekker windje), dus we hebben de picknickspullen ook bij ons. Vlakbij de duikstek heeft een duikclub een tent opgezet, het blijkt een nationale clean up day te zijn. Veel snorkelaars en een aantal duikers met netten gaan proberen de stek op te ruimen. Wanneer Sascha en Paul (de duikdate) gaan duiken, ga ik lekker ergens zitten lezen. Echt heerlijk ontspannend, met een geweldig uitzicht op het water, stranden.

Sascha is echter al snel weer terug, het blijkt dat Paul nogal haast had onder water. Sas kreeg niet eens de kans om foto's te maken, om uberhaupt iets te zien. Daar is geen lol aan! Hij gaat nog even helpen bij de duikclub om mensen te helpen die uit het water komen. Daarna schrijven we ons nog in bij die club, ze doen nl ook aan kantduiken wat hier niet veel voorkomt. Altijd leuk om nieuwe mensen te leren kennen!

Na een heerlijke picknick, dit keer zonder weggewaaid te worden, gaan we richting huis. We gaan toch nog even naar een duikshop, m'n fles moet nl gevuld worden en ik wil nog even kijken naar lood. We rijden naar Windsor, waar een GoDive shop zit. Daar hangt echt een lekker sfeertje, een hele prettige winkel. Ik kies een loodgordel met zakjes uit, zodat ik daar m'n lood in kan doen. Verder kopen we 2 grote loodblokken en een aantal softloodzakjes, zodat ik genoeg lood heb, en dat Sas het ook kan gebruiken. We moeten ook nog 2 messen hebben, dat is hier verplicht bij de meestje duiken. We kiezen 2 kleine mesjes die we aan ons vest kunnen bevestigen. Die grote messen vind ik maar niets, ik ben niet zo goed met messen. Laat ze nog weleens uit m'n handen vallen ;)

Bij het afrekenen krijgen we nog een folder mee met alle duiktrips en registreren we ons bij hun duikclub. Ook zij doen nl. aan kantduiken.

's Avonds gaan we lekker BBQ-en, dat was al weer veel te lang geleden ;)

Vandaag gaan we lekker picknicken in Southport. Als we van huis weggaan is het weer echt heerlijk, lekker warm en een klein briesje. Wanneer we aankomen in Southport waait het echter een stuk harder, en de temperatuur is niet zo heel erg hoog meer.

We rijden even rond bij de Spit (een mooi gebied achter SeaWorld) om een leuk plekje uit te zoeken. Veel mensen zijn aan het vissen, en surfen. Wanneer we een plekje hebben gevonden, laden we onze spullen uit en gaan we op ons kleed zitten picknicken. HEt is echt heel fris door de wind, zelfs Sascha heeft het een beetje koud! Na een broodje houden we voor gezien, volgende keer beter.

Eenmaal thuis kijken we nog een NRL-wedstrijd van de Bronco's. Helaas verliezen ze, zodat dit hun laatste wedstrijd van dit seizoen was. Jammer!

Vanochtend eerst maar even de verplichte ronde van de boodschappen doen. Daarna gaan we naar de duikshop in Milton. Ik heb nl. sinds een paar dagen m'n eigen duikfles, 10 liter staal, maar die moet nog wel even gevuld worden. Verder wil ik nog wat handschoentjes hebben, van 2mm dik.

Bij de duikshop is het weer gezellig, we blijven wel een tijd hangen. We krijgen nog wat info over cursussen die we willen doen, zoals de verplichte EHBO+zuurstof training. Die heeft Sas ook nog nodig voordat hij hier als Divemaster aan de slag kan. Ik heb het nodig voor m'n Rescue cursus die ik toch nog een keer wil doen. We willen ook weer gewoon gaan duiken, dat is nl. ook al meer dan een maand geleden. De tijd gaat echt zo snel, de weken en weekenden vliegen voorbij. We willen komend weekend weer gaan duiken, even afwachten wat het weer doet.

Bij de bushalte Cultural Centre hoor ik 's ochtends opeens mijn naam. Het is een collega die ook bij Hyder werkt. Ik herken z'n gezicht, maar heb geen flauw idee hoe hij heet. Dat zoek ik op het werk wel op, iedereen heeft daar nl. een naamplaatje op z'n PC staan erg handig! Hij komt oorspronkelijk uit de UK en werkt al jaren voor Hyder-vestigingen over de hele wereld.

Vandaag begint nog een collega van Hays, zij gaat de marketing-afdeling ondersteunen. Samen krijgen we een uitgebreide introductie van het bedrijf en de werkzaamheden.

Aan het eind van de dag vraagt ze of ik een lift wil. Ja graag, dat scheelt me een hoop tijd! Ze zet me bij het Cultural Centre (Southbank) af omdat ze zelf naar Toowong moet. Gelukkig komt m'n bus er al snel aan, zodat ik lekker al om 17.45 uur thuis ben. Het weekend kan beginnen!

Ruim op tijd stap ik uit de bus in West End. Eenmaal in de straat (Forbes Street) is het wel even zoeken waar Hyder Consulting zit. Uiteindelijk vind ik het. Ze zitten in een grote fabriekshal, wat duidelijk een noodgebouw is. Al snel ontmoet ik een Iers meisje, die daar ook via Hays zit. Zij is alleen op doorreis, ze heeft een working-holiday visum.

Wanneer mijn contactpersoon er is, krijg ik een rondleiding en introductie. Daar hoor ik ook wat ik eigenlijk ga doen, dat was me nl. gisteren niet helemaal duidelijk geworden. Verder vraagt ze of ik geinteresseerd ben in een vaste baan daar, omdat ze eigenlijk een vaste PA/Team secretary zoeken. Ik zeg dat ik wel een vaste baan wil, maar dat ik daar eerst even na wil denken. Eerst maar even afwachten of ik het hier wel naar m'n zin ga krijgen.

De rest van de dag ben ik lekker druk bezig met allerlei zaken. Heerlijk om echt weer wat te doen!

's Avonds proberen Esther, Edwin en ik de webcam uit, maar de verbinding is niet geweldig. HEt is spitsuur op de lijn, en dat is te merken. Maar we hebben elkaar weer even gezien/gesproken en dat is wel erg leuk. Daarna bel ik even met m'n moeder, ze voelt zich nl niet zo lekker. Volgens mij vond ze het wel leuk dat ik even gebeld heb, ik in ieder geval wel.

Vanmorgen heb ik maar eens gebeld met Hays, ik wil nl. toch weer snel aan de slag. Een uurtje later word ik al teruggebeld. Ze hebben mogelijk wel wat voor me, een PA/Team secretary (temp rol) in West End. Uiteraard zeg ik dat ik wel geinteresseerd ben, en ze gaat m'n CV naar dat bedrijf sturen.

's Middags word ik weer gebeld. Ik ben aangenomen en ik moet morgen al beginnen! Dat is snel geregeld. Zodra ik de adresgegevens heb, kijk ik gelijk hoe ik daar in vredesnaam moet komen. Het is nl. aan de andere kant van Brisbane (zuid-Brisbane). Ik moet 2 bussen nemen, maar het moet te doen zijn. We zien het wel, ik heb in ieder geval weer werk.

Aan het begin van de avond komen Eric, Marjon en Indah bij ons barbecuen. Natuurlijk krijgen ze een rondleiding door ons huis, hoewel ze het filmpje al hadden gezien. Echt een gezellige avond!

Ik slaap maar weer eens lekker uit, ik heb nl. geen opdracht voor deze week. Na een verfrissende douche stap ik op de bus naar de stad. Als eerst ga ik even langs een vestiging van Medicare. We moeten nl. een brief van ze hebben waarin staat vanaf wanneer we recht hebben op Medicare. Die hebben we nodig om ons aan te kunnen melden voor Private Health Insurance. Daarna ben ik even wat kleding gaan kopen: wat blouses en een jurk. Wel een uitdaging om uit te zoeken wat voor maat ik hier heb, maar het lukt.

Eigenlijk wil ik ook nog een paar schoenen hebben, maar dat moet maar even wachten tot m'n salaris is gestort ;)

Vandaag zijn we de hele dag bezig geweest met het maken van een filmpje van ons huis. We willen nl. laten zien waar we wonen, en dit is leuker dan foto's maken. We filmen alles, en Sascha is net een regisseur! Zelfs wanneer we even naar Bunnings gaan, filmen we een stukje zodat we kunnen laten zien in wat voor straat we wonen. Het filmen zelf gaat op zich best snel, maar dan het monteren... Het is wel erg leuk om te doen, en het resultaat is ook best leuk geworden. We zijn er best trots op!

's Avonds stuur ik het even naar m'n ouders, zus en naar Sascha z'n broers. M'n ouders reageren al snel: ze vinden het heel leuk geworden. Echt leuk om te horen, dat was nl. precies de bedoeling.

Vandaag is mijn laatste dag voor deze opdracht. Jammer, want ik heb echt leuke collega's.
Om half 12 heb ik echter een sollicitatiegesprek staan bij een law firm. Het gesprek is met een HR manager en ze is heel aardig. Het gesprek gaat best redelijk, ondanks dat ik best nerveus ben. Het blijft gewoon niet niet m'n hobby, dit soort dingen. Na afloop loop ik even langs Hays om verslag te doen van het gesprek.
Daarna weer terug naar mijn werk. Om 13.00 uur ga ik met een aantal collega's lunchen in de Roma Street Parklands, wat vlakbij kantoor ligt. Het is heerlijk weer, en erg gezellig. Een collega heeft zelfs haar frisbee meegenomen! Ik raak in gesprek met een andere collega die zegt dat ze misschien wel een mogelijke baan voor me heeft. Ze is nl. bezig om een recruitment agency op te zetten, en wil graag mijn gegevens hebben. Geen probleem, alles is meegenomen. Na een uur wordt het toch weer tijd om aan de slag te gaan. Op de weg terug naar kantoor word ik gebeld door Hays. Helaas ben ik niet aangenomen, omdat ik geen werkervaring in de advocatuur heb. Voor de rest paste ik prima, alleen die werkervaring was toch wel nodig. Jammer, maar volgende keer beter.

Om een uur of 5 neem ik afscheid en begint mijn weekend! Morgen gaan we naar Miss Saigon en daarvoor eerst kijken naar de Riverfire. Dat schijnt nl. nogal bijzonder te zijn.

's Ochtends word ik om 7.30 uur al gebeld door een klusjesman die een deurpost in de garage komt repareren. Wij kunnen zelf niet thuis zijn, dus hij regelt wat met de makelaar. Eenmaal op het werk word ik gebeld door de makelaar: ze kunnen nergens de reservesleutels vinden van ons huis! Zowel Sascha als ik kunnen niet even zo snel de sleutels langs komen brengen, dus komt iemand de sleutel bij Sascha ophalen.

Op het werk is het echt heel rustig, ik heb eigenlijk gewoon niets te doen. En daar kan ik echt nie tegen. Dus ik ga bij mensen langs om te vragen of ik wat voor ze kan doen. Daar komt weinig uit. Aan het eind van de dag hoor ik van mijn manager waarom het zo rustig is: hij heeft zijn ontslag ingediend en als gevolg daarvan heeft zijn baas al het werk opgeschort en heeft hijzelf dus niets te doen. Erg vreemd, maar ja ik word er de dupe van. Deze opdracht zou eigenlijk tot half oktober moeten duren, maar nu is het waarschijnlijk aan het eind van de week al afgelopen.

Vandaag hebben we iets bijzonders: een complete maansverduistering. Om een uur of 8 kijk ik of we wat kunnen zien. Gelukkig is het niet echt bewolkt en hebben we een mooi zicht op een rood/oranje maan. Ik bel ondertussen naar mijn moeder en die combinatie maakt het een bijzondere avond. Het is echt een heel mooi gezicht om de maan in zo'n kleur te zien. We hebben zelf helaas niet zo'n professioneel fototoestel om het te fotograferen, dus ik heb hier even een plaatje uit een krant. Mooi he!

Het regent al sinds zondag en we hebben nog nooit zoveel mensen zo blij gezien met de regen. Na zeer onstuimig weer van de afgelopen dagen is de wind gelukkig gaan liggen.
Zo'n 1.5 uur ten noorden van Brisbane aan de Sunshine Coast gaat het minder. Daar is zoveel regen gevallen dat veel wegen zijn ondergelopen en huizen/dorpen onder water staan. Op het nieuws zien we reddingswerkers die tegen de sterke stroming in mensen redden uit hun auto's en huizen. De dam aan de Sunshine Coast zit bomvol en de dammen hier in de buurt krijgen ook eindelijk wat water. Na 2 jaar is er weer een rivier die water in de grootste dam brengt. De hele plaatselijke bevolking daar was uitgelopen om de rivier in het echt te zien. Echt heel bizar. We zijn blij dat we op een heuvel wonen, kleine kans dat wij zelf last krijgen van wateroverlast.
Rond Noosa worden mensen geevacueerd omdat het te gevaarlijk is om daar te blijven. De verwachting is dat er in de afgelopen paar dagen dusdanig veel regen is gevallen dat we 2 maanden extra watervoorraad in de dammen krijgen. Dat betekent dat de level 6 waterrestricties pas in december van kracht gaan worden.

Na tig keer te hebben gekeken of ik alles bij me heb, stap ik op de bus richting Queensland Transport. Ik ben vrij snel aan de beurt, maar dan krijg ik weer slecht nieuws te horen, ze moeten m'n trouwakte hebben als bewijs dat ik met Sascha ben getrouwd. HEt is blijkbaar niet genoeg dat dat ook al in mijn paspoort en m'n Nederlandse rijbewijs staat. Zucht, dit is nl. al de 3e keer dat ik hier ben. Gefrusteerd ga ik naar huis.

Eenmaal thuis pak ik de trouwakte en neem de eerstvolgende bus weer terug naar de City. Dit keer gaat het eindelijk goed. Er worden kopieen gemaakt van m'n paspoort, visum, NL rijbewijs + vertaling van het consulaat en van m'n Medicare pas. Na betaling van zo'n $70,- wordt er een foto van me gemaakt. Je kan hier kiezen hoelang je rijbewijs geldig is (1,2,3,4 of 5 jaar). Ik heb maar gelijk 5 jaar gekozen, ben ik er voorlopig van af. Na 5 minuten wordt mijn naam geroepen en ben ik eindelijk in het bezit van een Queensland rijbewijs. Een mooi formaat, hetzelfde als je creditcard. Eindelijk!! Heel erg opgelucht pak ik de bus naar huis, dit was het laatste officiele document wat we nog moesten hebben.

We moeten nu toch maar eens onze rijbewijzen om laten zetten in Queensland rijbewijzen. Dat moet binnen 3 maanden, wanneer je een permanent visum hebt. We zijn vandaag precies 2 maanden in Australie, een mooi moment dus.
Om een Australisch rijbewijs te kunnen halen, moeten we een officiele vertaling van onze rijbewijzen hebben. Het Nederlands Consulaat kan dat regelen, dus ga ik vandaag even op zoek naar het Consulaat. Het is gevestigd op Mary Street in de City.

Als eerst neem ik de bus naar mijn nieuwe opdracht en vandaar uit loop ik naar Mary Street. Het is nog steeds erg stormachtig, maar het is droog. Iets voor 10.00 uur kom ik bij het consulaat. Het is echt een klein gebouw in een kantoorcomplex, ik was er al voorbij gelopen. Binnen zitten al een paar mensen te wachten en wordt er gewoon Nederlands gesproken. Dat is wel even vreemd om anderen ook Nederlands te horen praten midden in Brisbane. Ik raak in gesprek met een man die al 2 jaar in Australie woont en nu voor een paar maanden in een ziekenhuis in de Outback gaat werken.

Op een gegeven moment komt de consul zelf binnen. Een zeer bijzondere man die geen blad voor de mond neemt en een flink gevoel voor humor heeft. Wanneer ik aan de beurt ben, zeg ik dat ik een vertaling voor de rijbewijzen van mijzelf en Sascha wil. De vertaling van mijn rijbewijs is geen probleem, maar ik kan het helaas niet voor Sascha regelen. De consul neemt mijn rijbewijs en paspoort mee en na een kwartier (en betaling van $25,-) krijg ik een vertaling op officieel papier van het consulaat mee.

Ik krijg op de terugweg een telefoontje van Hays. De collega die me morgen zou inwerken heeft de griep en blijft deze week ziek thuis. Ik ben dus deze week vrij, en begin dus pas maandag bij mijn nieuwe opdracht. Dan kan ik dus morgen naar de Queensland Transport om mijn Queensland rijbewijs te halen.